Κάνεις λάθος, φίλε μου Παντελή. Κάποτε τις πληρώναμε εμείς τις ρημαδοκόλλες. 
2 Likes
Ναι. Ειναι μια ποσοστητα μεγαλυτερη του μηδεν. Και η ποσοτητα ειναι μεγαλυτερη για αυτους που παιρνουν και το πασο και τα δωρεαν συγγραμματα και τα στερουν απο αλλους.
Τι μπορει να εννοεις αραγε? Αν μιλαμε για εργαστηρια που ανεφερα, δεν μπορεις να βαλεις απειρο αριθμο στο προγραμμα των εργαστηριων, γιατι πολυ απλα εχεις περιορισμενο αριθμο θεσεων.
Α ν αποτυχεις στο εργαστηριο ή δεν εμφανιστεις, το κανεις πιο μετα το εργαστηριο. Η κενη θεση για καποιον που δεν παρακολουθησε ποτε κανενα εργαστηριο οταν ηταν γραμμενος, θα μπορουσε να δοθει σε καποιον που θα πηγαινε.
Ξεκαθαρα το υποστηριζω και ειμαι 100% πεπεισμενος. Και προφανως τα νουμερα ηταν αυθαιρετα. Δεν επρεπε να ειμαι τοσο επιεικης κανονικα.
Σιγουρος δεν ειμαι για τιποτα, αλλα αυτο πιστευω.
Μπορεις να πιστευεις οτι θελεις. Για μενα η τριτοβαθμια εκπαιδευση στην Ελλαδα ειναι η χαρα του τεμπελη. Και βαζω και τον εαυτο μου μεσα σε αυτο.
Το οτι πρεπει να γινουν ενα σωρο αλλα πραγματα, δε σημαινει οτι δεν πρεπει να γινει καμια αλλαγη μεχρι να γινουν αυτα που θεωρεις εσυ οτι πρεπει να γινουν πρωτα.
Το προβλημα με αυτες τις κουβεντες ειναι πως επειδη το κανει η ΝΔ αυτο, την οποια γνωριζεις πολυ καλα πως σιχαινομαι, πρεπει αναγκαστικα να το κανουμε κομματικο το θεμα και να παιρνουμε τετοια θεση (οχι εσυ, αλλα σιγουρα πολυς κοσμος).
Καλως ή κακως εγω στηριζω το ανωτατο οριο στα ετη φοιτησης απο τοτε που ημουν φοιτητης, και μακαρι να με ειχαν πιεσει λιγο κι απο την σχολη να τελειωσω νωριτερα και να μην ειχε διαιωνισθει αυτη η νοοτροπια του ωχαδερφισμου και του “ελα μωρε θα τελειωσω την σχολη οταν την τελειωσω” η οποια προωθειται εξαπανακαθεν ( ) στην Ελλαδα και για μενα ειναι βλαβερη και αντιπαραγωγικη.
1 Like
Κουίντομ, απ’ όσο ξέρω σε κάθε φοιτητή αντιστοιχεί ορισμένος αριθμός συγγραμμάτων, ούτε ένα παραπάνω, οπότε είναι αδύνατο να στερείται κάποιος άλλος “επιμελής” τα συγγράμματά του - αν κάνω λάθος, διορθώστε με.
8 Likes
Φαντάσου να είχες περάσει και σε σοβαρή σχολή του εμπ
Δεν ειμαι σιγουρος τι εννοεις. Γνωριζω πολλους φοιτητες που απλα επαιρναν τα βιβλια και δεν τα ανοιγαν ποτε και τα πετουσαν. Στην θεση τους θα επρεπε να ειναι αλλοι, ασχετα που το κακο εγινε εν προκειμενω.
Περαν αυτου, υπαρχουν σχολες εν ετει 2020 στην Ελλαδα που δεν εχουν συγγραματα για ολους τους φοιτητες. Λυπηρο. Και βαθυτερο προβλημα σιγουρα.
Γενικα ειμαι αντιθετος στην σπαταλη με οποιονδηποτε τροπο εκδηλωνεται. Για μενα οι αιωνιοι φοιτητες ειναι σπαταλη.
Περασα σε μια που το επιπεδο της δεν επιτρεπει να βλεπουμε τις αλλες σχολες ως αντιπαλους, αλλα ως συμμαχους.
Εναλλακτικη απαντηση: Οι αποδω γαμανε τους αποκει
1 Like
Το χειρότερο με τα συγγράματα είναι τα βιβλία καθηγητών στον Εύδοξο, που τα προτείνουν ( συνήθως χωρίς εναλλακτική ), είναι ψιλοσκουπίδια και βγάζουν λεφτά από όλους μας.
1 Like
Κανένας “αιώνιος” δεν παίρνει πάσο και συγγράμματα. Η ποσότητα είναι τόσο μικρή, που εγώ ως πολίτης δεν έχω πρόβλημα να την επωμίζομαι για να υπάρχει πιθανότητα να τελειώσει κάποιος τη σχολή του στα 8 χρόνια αντί στα 4.
Κι εσύ μπορείς να πιστεύεις ό,τι θέλεις. Μάλλον δεν έχεις δει αρκετή “χαρά του τεμπέλη” στην ελληνική πραγματικότητα για να χαρακτηρίζεις την τριτοβάθμια εκπαίδευση έτσι. Η τεμπελιά δεν προωθείται με τον τρόπο που λες, γιατί αν δε δουλέψεις, δεν κερδίζεις απολύτως τίποτα. Η τεμπελιά προωθείται όταν κερδίζεις χωρίς να δουλεύεις. Στα Πανεπιστήμια η πραγματικότητα είναι ότι αν θέλεις να πάρεις έναν τίτλο σσπουδών, πρέπει να κοπιάσεις. Δε συμβαίνει με τον βέλτιστο τρόπο, αλλά η τεμπελιά δεν προωθείται. Ίσως δεν προωθείται η εργασία, αλλά αυτό είναι διαφορετικό.
Αυτή τη στιγμή δε με ενδιαφέρει πως λέγεται αυτός που κυβερνά. Κρίνουμε τις εξαγγελίες του και προσωπικά τις βρίσκω σε μεγάλο βαθμό άσχετες με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα.
Αν περιμένουμε από το ανώτατο όριο φοίτησης να αποτελέσει κίνητρο για κάποιον να τελειώσει μια σχολή, καήκαμε.
8 Likes
Ανήκω σ’ αυτή την κατηγορία φοιτητών, οπότε θα προσπαθήσω να προασπίσω τη θέση μου.
Πολλά συγγράμματα, τα οποία δε διάβασα στην ώρα τους, αχρηστεύθηκαν, καθώς ψηφίστηκαν νέοι νόμοι που συμπεριλήφθηκαν στα νέα, με αποτέλεσμα σε διάστημα 3-4 χρόνων, μέχρι δηλαδή να ξανασχοληθώ με τη σχολή πολλά απ’ αυτά να μην επαρκούν: το αποτέλεσμα ήταν να αγοράσω τα 2/3 της βιβλιοθήκης μου, ήτοι επανεκδοθέντα συγγράμματα, επιτομές και άλλα.
Το point μου είναι ότι κάθε φοιτητής θα λάβει χ συγγράμματα, όπως είναι το σωστό και το δίκαιο, όταν μιλάμε για “δημόσια εκπαίδευση”, στο διάστημα των πρώτων 4 ή 5 χρόνων (αναλόγως τα έτη φοίτησης στη σχολή), και μετά από τη συπλήρωση του κύκλου φοίτησης, η οποία συνήθως συμπίπτει χρονικά με την παραλαβή των χ συγγραμμάτων, παύει να δικαιούται συγγράμματα. Μόνο δικαίωμα δήλωσης μαθημάτων έχει, και αν π.χ. η σχολή τού παρέχει 39 συγγράμματα, πορεύεται μ’ αυτά και στην ακραία περίπτωση που σπουδάζει δέκα χρόνια και πολλά απ’ αυτά δεν τον καλύπτουν, αγοράζει καινούρια. Τόσο απλά.
Δεν καταλαβαίνω επομένως, γιατί αυτό χρησιμοποιείται ως επιχείρημα προς επίρρωση της διαγραφής των φοιτητών. Με τη δική σου λογική, θα έπρεπε να τεθούν άλλα κριτήρια αξιολόγησης και παραμονής του φοιτητή στη σχολή, το οποίο δεν κρίνω ως καλό ή κακό εν προκειμένω, αλλά από τη στιγμή που ο φοιτητής εισάγεται στο Πανεπιστήμιο/Τ.Ε.Ι. με εξετάσεις (επομένως, δεν στερεί τη θέση κανενός) όσο και να χτυπάμε τον κώλο μας κάτω θα παραλάβει τα χ συγγράμματα, τα οποία θα τον βοηθήσουν να προχωρήσει στα εξάμηνα, άρα δε δίνονται τζάμπα. Αν από’ κει και πέρα ο φοιτητής αφήσει ή καθυστερήσει τις σπουδές του, για οποιονδήποτε λόγο, αυτό δε θα πρέπει να συγχέεται με τα αυτονόητα που θα πρέπει να προσφέρονται σε κάθε φοιτητή.
Μόνο την σπατάλη χρόνου κατανοώ, η οποία γίνεται σε βάρος του ίδιου του φοιτητή.
Γενικά, το ν+2 στην παρούσα φάση και με όλα αυτά τα προβλήματα, με τα οποία έρχεται καθημερινά αντιμέτωπος ο μέσος φοιτητής, είναι αδιανόητα λίγος χρόνος. Υπάρχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα να επιλυθούν.
6 Likes
Να ρωτήσω κάτι πάνω σε αυτό ρε παιδιά μιας και δεν είχα την τύχη και το μυαλό να είμαι φοιτητής και να περάσω σε μία σχολή αλλά και σαν πατέρας που ο γιος του είναι σε προετοιμασία πανελληνίων…
Αυτά τα προβλήματα που αναφέρονται πιο πάνω και καθιστούν δύσκολο να τελειώσει κάποιος on time ποια είναι? Είναι π.χ η υπερβολική ποσότητα ύλης? Το επίπεδο δυσκολίας της ύλης? Η έλλειψη καθηγητών? Έλλειψη βιβλίων/ύλης?
Ρωτάω γιατί μου φαίνεται πολύ απλοϊκό το να πω πως αυτό το τρελό και υπερβολικό ποσοστό των φοιτητών που αυτή την στιγμή δεν τελειώνει εγκαίρως, οφείλεται σε τεμπελιά. Οκ, εγώ δεν έζησα φοιτητική ζωή, καταλαβαίνω ως ένα σημείο το yolo της υπόθεσης αλλά είναι δυνατόν να είναι τελικά μόνο αυτό?
3 Likes
Εννοείται πως δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχει ολόκληρο φάσμα λόγων και κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Δυσκολία προσαρμογής στο σύστημα παραδόσεων/εργαστηρίων/εξετάσεων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που δεν έχει σχέση με τη δευτεροβάθμια. Άλλος κόσμος εντελώς. Δυσκολία προσαρμογής στη ζωή σε σε μια άλλη πόλη, μόνος/μόνη στα 18, για όσους σπουδάζουν μακριά από την εστία τους. Προσωπικά, οικονομικά ή οικογενειακά θέματα που οδηγούν σε έλλειψη δυνατότητας συγκέντρωσης στις σπουδές. Έλλειψη χρόνου λόγω ανάγκης για εργασία παράλληλα με τις σπουδές.
Αλλά υπάρχουν κι άλλα, πιο σημαντικά. Το να καταλάβεις ας πούμε ότι αυτή η σχολή δεν είναι ακριβώς αυτό που σου ταιριάζει για να ασχοληθείς στη ζωή σου. Να μη μπορείς να πάρεις απόφαση αν τελικά θέλεις να την παρατήσεις και να κάνεις κάτι άλλο ή να την τελειώσεις. Φυσικά σε μια τέτοια περίπτωση, δεν έχεις καμία βοήθεια από αυτούς που θα έπρεπε, δηλαδή από το εκπαιδευτικό σύστημα. Ούτε σε μαθαίνουν να επιλέξεις αυτό που σου ταιριάζει πριν το επιλέξεις (ο σχολικός επαγγελματικός προσανατολισμός είναι μια έννοια εντελώς ανύπαρκτη στην Ελλάδα ακόμα και σήμερα), ούτε σε βοηθάνε μετά να πάρεις μια απόφαση σωστή για τη ζωή σου. Υπάρχουν αρκετοί λοιπόν που εγκλωβίζονται σε μια σχολή για τέτοιους λόγους.
Το πρόβλημα από την πλευρά των παιδιών είναι ότι έχουν μπλέξει με κάτι που μάλλον δεν τους αρέσει και δεν τους ταιριάζει και επομένως και θα δυσκολευτούν να βγάλουν τη σχολή και δε θα είναι ίσως και τόσο καλοί στο επάγγελμά τους μετά γιατί δε θα τους αρέσει και τόσο. Το πρόβλημα από την πλευρά των δημόσιων πόρων είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι ιδανικά δε θα έπρεπε ΚΑΝ να περνάνε σε αυτή τη σχολή. Μόνο έτσι διορθώνεται το συγκεκριμένο πρόβλημα. Αν αφού περάσουν ανακαλύψουν ότι δεν τους αρέσει, ακόμα κι αν αυτό γίνει άμεσα και καταφέρουν και ξαναδώσουν και περάσουν κάπου αλλού, τη θέση την έχουν ήδη πάρει από κάποιον άλλον. Αν κάποιος δεν ταιριάζει σε μια σχολή και το καταλάβει νωρίς και φύγει, τότε απλώς χάνει λίγο χρόνο ο ίδιος. Η σχολή βέβαια χάνει περισσότερα, χάνει μια θέση που θα μπορούσε να είχε πάρει κάποιος άλλος. Αν αυτός ο άνθρωπος φτάσει στο 6ο έτος, από εκεί και πέρα η σχολή δε χάνει σχεδόν τίποτα από την άποψη της κατασπατάλησης πόρων. Το μόνο που “χάνει” είναι ότι μπορεί να δώσει τον τίτλο σπουδών της σε κάποιον που δεν τον θέλει και τόσο, αλλά που μπορεί τελικά να περάσει όλα τα μαθήματα και να το πάρει.
Το να μπει όριο φοίτησης δεν πρόκειται να διορθώσει κανένα από τα παραπάνω προβλήματα. Άραγε μπορεί να διορθώσει το πρόβλημα της τεμπελιάς; Κατά τη γνώμη μου όχι, ούτε αυτό μπορεί να διορθώσει. Ο τεμπέλης, θα παραμείνει τεμπέλης, είτε έχει πτυχίο είτε όχι. Μόνο το πρόβλημα του γιολαρίσματος μπορεί να διορθώσει, αλλά αυτό δεν πιστεύω ότι είναι και τόσο τεράστιο πια.
Επομένως, άλλα είναι τα βασικά προβλήματα που πρέπει να λυθούν στην εκπαίδευση, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια, και όχι οι πίπες που πάνε να κάνουνε ο Κούλης, η Κεραμέως και ο Χρυσοχοΐδης (και ο κάθε Κούλης, Κεραμέως, Χρυσοχοΐδης - μιλάεμ γι’ αυτούς που έχουμε σήμερα). Αλλά τα πραγματικά προβλήματα, χεστήκανε να τα λύσουνε. Έχουν άλλη ατζέντα.
4 Likes
Aν βάλεις στην άκρη βασικά ερωτήματα, όπως κάποιος να δουλέυει ( και όχι να χρειάζεται να δουλέψει, μπορεί κάποιος να θέλει να δουλέψει αντί να σπουδάσει ενώ είναι φοιτητής ) ή το να μη σου αρέσει η σχολή έτσι ώστε να σε δυσκολέψει και το να ενδιαφερθείς να ασχοληθείς, το δυσκολότερο είναι ότι το σχολείο με το πανεπιστήμιο είναι ( και ορθώς για μένα ) άλλος κόσμος. Το πως διαβάζεις στο σχολείο για να δώσεις εξετάσεις, δεν έχει καμία σχέση με το πως διαβάζεις στο πανεπιστήμιο. Για μένα πάντα το πανεπιστήμιο ήταν τρόπος για να σκεφτώ διαφορετικά και τίποτε άλλο, οι εξετάσεις μετά δε σου λένε τίποτα, τις διεκπεραιώνεις κιόλας. Αν σε ενδιαφέρει και το αντικείμενο είναι προφανώς πολύ πιο εύκολο, αλλά σε γενικές γραμμές το διαβάζω στο πανεπιστήμιο είναι ολοκληρωτικά διαφορετικό πράγμα απ’το διαβάζω για τις πανελλήνιες. Ή γράφεσαι στη ΔΑΠ και δε σε απασχολούν τέτοια ζητήματα
6 Likes
Καταρχήν σας ευχαριστώ για τις εμπεριστατωμένες απαντήσεις. Από εκεί και πέρα…
Δυστυχώς ισχύει! Από το σχολείο δεν υπάρχει κυριολεκτικά τίποτα και τα μόνα input και δεδομένα προέρχονται από το φροντιστήριο. Και αυτό γιατί τυγχάνει να είναι επαρκές το φροντιστήριο έτσι; Είναι θέμα τύχης δηλαδή. Κάποιο παιδί που δεν πάει ή αν το φροντιστήριο είναι διεκπεραιωτικό, τότε κάνει προσευχές! Πραγματικά είναι απογοητευτική η κατάσταση. Πόση προσπάθεια να κάνει πια ένας γονιός ρε γαμώτο.
Για τα υπόλοιπα που γράφετε, καταλαβαίνω πως το παν είναι θέμα προετοιμασίας και ψυχολογίας. Δυστυχώς πέρα από όλα τα υπόλοιπα που πρέπει να προετοιμάσει ένας γονιός το παιδί, πρέπει (αν μπορεί και γνωρίζει φυσικά) να παίξει και αυτό τον ρόλο. Ρόλο που είναι (για μένα) πιο “σωστό” να τον παίξουν άλλοι αλλά έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση πραγματικά είναι για κλάματα η φάση. Και ύστερα έρχεται η πίεση από τους γονείς “γιατί, και πως, και δεν διαβάζεις, εγώ πληρώνω” κλπ κλπ. Πόσοι πραγματικά γνωρίζουν τι παίζει; Και αυτοί που γνωρίζουν γιατί τα πέρασαν, μάλλον τους έχει καταπιεί η καθημερινότητα και η ανάγκη για επιβίωση.
2 Likes
Αναρωτιεμαι αν δεν υπηρχαν οι απουσιες στο σχολειο θα πατουσε αραγε κανενας μαθητης?
Εγώ!
1 Like
Στο σχολείο ναι. Μέσα στην τάξη όχι!! Για τον χαβαλέ, το κους κους, το μπάσκετ και την γκόμενα εύκολα τους πείθεις να σηκωθούν πρωί πρωί. Πέρυσι θυμάμαι είχα ρωτήσει τον γιό μου αν υπάρχει κάποιος καθηγητής που να ξεχωρίζει, να μην στέκεται στα τετριμμένα, κάποιος που να γουστάρετε και να μην φοβάστε ότι θα σας σπάσει το σαγόνι από την νύστα. Απάντηση… κανά δυο! Δύο στους δεκατοσους! Τρέχα γύρευε ύστερα.
4 Likes
Θα χαραμιζες τα πρωινα σου 
1 Like
Τι εννοείς “πιο σωστό”; Αλλωνών δουλειά είναι αυτή, δεν είναι του γονιού. Ο γονιός ενδέχεται, από τύχη, να γνωρίζει και να μπορεί να μεταδώσει πράγματα σχετικά με το δικό του αντικείμενο σπουδών και εργασίας. Αν έχει σπουδάσει κάτι, θα είναι πριν από 20 ή πριν από 30 χρόνια, οπότε το κατά πόσο μπορεί να βοηθήσει το παιδί του στον συγκεκριμένο τομέα, είναι εξαιρετικά αμφίβολο. Ο γονιός πρέπει να δώσει άλλα πράγματα στο παιδί, όχι αυτά. Αυτά είναι δουλειά του σχολείου. Θα πρέπει να έχει έναν τρόπο να ενημερώσει τα παιδιά για τις δυνατότητες που έχουν στην κάθε σχολή, ίσως φέρνοντάς τα και σε επαφή με φοιτητές, καθηγητές, αποφοίτους που εργάζονται. Θα πρέπει να έχουν έναν μηχανισμό να μπορούν να δούνε τις δεξιότητες του κάθε παιδιού και να τα βοηθάνε να ανακαλύπτουν τι είναι αυτό που τους αρέσει και που τους ταιριάζει καλύτερα να κάνουν στη ζωή τους, έτσι ώστε να επιλέξουν σωστά τη σχολή στην οποία θέλουν να μπούνε και τις εναλλακτικές τους λύσεις. Η σωστή επιλογή σχολής θα επιτρέψει πολλά από τα προβλήματα που έχουμε αναφέρει, να μην εμφανιστούν καν.
Αλλά εδώ αποφασίζουμε ότι αν βάλουμε άνω όριο τα 6 χρόνια φοίτησης, θα λυθούν προβλήματα της εκπαίδευσης. Τίποτα δε θα λυθεί, όλα τα σημαντικά προβλήματα θα παραμείνουν. Γι’ αυτό το λέω “πυροτέχνημα”, πιστεύω ότι γίνεται για κατευνασμό του (συγκεκριμένου) κυβερνητικού ακροατηρίου.
2 Likes
Δεν ειναι μονο εις βαρος του φοιτητη η σπαταλη χρονου και resources, αλλα τελος παντων.
Συμφωνω με ολα τα αλλα που λες. Για το τελευταιο, ακομα και να ειναι αληθεια, δεν μπορω να καταλαβω πως αποτελει επιχειρημα στο να μην γινει κατι που κατα την γνωμη μου ειναι μια σωστη κινηση.
Και στο λεω αυτο εχοντας τελειωσει την δικη μου σχολη στα 8 χρονια αντι για τα 5 που ειναι κανονικα.
Μακαρι να με ειχαν κανει να τελειωσει στα Ν+2, θα ειχα πιεστει παραπανω και θα ειχα τελειωσει νωριτερα.
Το περιμενουμε απο πολλους παραγοντες, ενας εκ των οποιων ειναι να μην δινεις 100 διαφορετικους λογους στον φοιτητη να εχει γραμμενη σταρχιδια του την σχολη και το χρονοδιαγραμμα στο οποιο θα τελειωσει.
- Τελικος βαθμος μαθηματος βασισμενος μονο στην τελικη εξεταση
- Προαιρετικη παρουσια στις διαλεξεις
- Προαιρετικες ασκησεις για το σπιτι ή και καθολου
- Κομματα και διαφθορα στις σχολες
- Ανικανοτητα σημαντικου ποσοστου καθηγητων, διχως καμια αξιολογηση
- Πληρης ελλειψη οργανωσης με αποτελεσμα ο φοιτητης να μην ξερει ΚΑΝ τι πρεπει να κανει
- Καταληψεις και απεργιες πιο συχνες κι απο τις παρεξηγησεις σε αυτο το φορουμ
- Ελλειψη πορων
Οκ τωρα? Αν αναφερω ολα τα προβληματα (σιγουρα υπαρχουν κι αλλα) αλλαζει το οτι το μη ανωτατο οριο στην διαρκεια φοιτησης ειναι ενας ακομα παραγοντας που επηρεαζει αρνητικα το επιπεδο μορφωσης?
Λεγεται complacency και ειναι αληθινο concept.
Εχει πλακα που λες οτι για τα social media φταιει η πλατφορμα και οχι ο χρηστης, αλλα για τους φοιτητες ισχυει το αντιθετο. Οταν εισαι σε ενα σαπιο συστημα με τοσα προβληματα και αντιμετωπιζεις και την ελλειψη κινητρου μαζι με ολα τα αλλα, ε δεν ειναι δυσκολο να μπεις στο λουκι και την παγιδα.
Και δεν υπαρχει και πληρης αξιοκρατια στα ελληνικα πανεπιστημια, αν και συμφωνω οτι μαλλον ειναι πολυ καλυτερα απο οποιαδηποτε αλλη εκφανση της ζωης, που κυριαρχειται απο χρημα, εξουσια και διασυνδεσεις σε μεγαλυτερο βαθμο.
Κανουμε ενταξει μια ολοκληρη τεραστια κουβεντα χωρις κανενα νοημα επειδη ειπα οτι συμφωνω με το Ν+2 ή Ν+3, που πραγματικα, ΣΙΓΑ το προβλημα πια. Οκ εγω δεν συμφωνω με την πληρη ασυδοσια, και στα δικα μου τα ματια η υπαρξη αιωνιων φοιτητων ειναι απο τα πραγματα που μου φαινονταν τραγελαφικα απο τοτε που ημουν 18. Χωρις να κατηγορω τους φοιτητες απαραιτητα, αλλα το ολο οικοδομημα των ελληνικων πανεπιστημιων ε. Οι φοιτητες απλα προσαρμοζονται στους κανονες ευτυχως ή δυστυχως.
Εχει πλακα που δεν καταλαβες οτι το ειπα για πλακα , δεν εχω κατασταλαγμενη γνωμη στο συγκεκριμενο θεμα, γι’ αυτο και κατα κυριο λογο διαβαζω και δε γραφω.
Μπα.
Δεν ξέρω ρε Κουίντομ αν το ανώτατο όριο θα φέρει το αποτέλεσμα, για το οποίο θεσπίστηκε.
Οι λόγοι καθυστέρησης των σπουδών ποικίλουν από φοιτητή σε φοιτητή.
Κι εγώ τελείωσα στα 8 αντί για τα 4, αλλά έπασχα από κατάθλιψη. Στην σκέψη και μόνο του ν+2, πνίγομαι. Τέσπα, ευελπιστώ να ληφθούν υπόψη κι άλλες παράμετροι, τί να πω.
7 Likes