Υπαρχουν πολλοι τροποι να οριοθετηθει ενας κανονας τυπου Ν+2.
Μπορει για παραδειγμα ενας φοιτητης να διακοψει τις σπουδες του για 1 ή 2 χρονια και να παραμεινει καταγεγραμμενος στο συστημα, το οποιο ειναι μια δυνατοτητα σε ολα τα πανεπιστημια στις χωρες του δυτικου κοσμου ή στα περισσοτερα εστω.
Πολλες φορες η ζωη ειναι δυσκολη, και ενας απο τους λογους για τους οποιους κι εγω εκανα πολλα χρονια να τελειωσω την σχολη μου ειναι μεγαλη ψυχολογικη καταπτωση (δεν ξερω αν ηταν καταθλιψη) σε συνδυασμο με εργασια στην δουλεια των γονιων μου.
Οταν υπαρχει θεληση να θεσπιστει κατι τετοιο με διαφορες παραμετρους, τοτε μπορει να γινει με σωστο τροπο. Δηλαδη στο εξωτερικο που ειναι 10 φορες πιο αυστηροι ολοι οι κανονες σε σχεση με την φοιτηση στην Ελλαδα, και που ο κοσμος πληρωνει και χρηματα για να φοιτησει, γιατι δεν υπαρχει το φαινομενο του αιωνιου φοιτητη σε τετοιο βαθμο?
Οπως ειπα αλλωστε και για μενα το Ν+2 φανταζει αρκετα αυστηρο, αλλα θα στηριζα ενα Ν+3. Σιγουρα δεν μπορω να καταλαβω γιατι υπαρχει κοσμος που κανει 12 ή 14 χρονια να τελειωσει μια σχολη και μου φαινεται σημαδι παρακμης για την κοινωνια προσωπικα, σορρυ αν ακουγομαι πολυ αυστηρος, αλλα ειμαι αυστηρος με πολλα ελληνικα φαινομενα που θεωρω οτι οφειλονται σε ωχαδερφισμο.
Επίσης να προσθέσω μια παράμετρο: οι πρωτοετείς μπαίνουν ξεζουμισμένοι από τις πανελλήνιες. Τον πρώτο χρόνο τους είναι δύσκολο να αποδώσουν. Και αν πάνε χάλια τον πρώτο χρόνο, πολλοί απογοητεύονται (ειδικά αν ήταν καλοί μαθητές στο σχολείο) και τους παίρνει η μπάλα γενικότερα. Ελβετία οι πρωτοετείς έρχονται ξεκούραστοι και ματώνουν στο πρώτο έτος. Πρακτικά, οι εισαγωγικές τους είναι “πόσοι κατάφεραν να περάσουν το πρώτο έτος στο Πανεπιστήμιο/Πολυτεχνείο”, αφού αν κοπείς σε ένα μάθημα του πρώτου έτους τότε πρέπει να τα δώσεις όλα. Αυτό το σύστημα που το έζησα έχει πλεονεκτήματα αλλά δε μπορεί να συνδυαστεί και με πανελλήνιες στη Γ’Λυκείου. Θα κλατάρουν τα παιδιά. Αλλά αν δεν έχουμε πανελλήνιες μετά δε θα έχουμε σχολές σε κάθε χωριό που αποφάσισε η Ελλάδα πως ήταν ο τρόπος να του ενισχύσουν την οικονομία
Γιατί νόμιζα πως ήσουν ΣΕΜΦΕ στις πρώτες τους χρονιές που ήταν και παλούκι να περάσεις; Αν ναι, τότε τα μισά από τα 8 χρόνια πρέπει να ήταν με απεργίες καθηγητών
Ηταν. Εχω ζησει εξεταστικες περιοδους που κρατησαν απο μεσα Αυγουστου εως τελος Οκτωβριου.
Ξερναω μονο που το σκεφτομαι.
Επισης, για να παρω πτυχιο περασα συνολικα 63 μαθηματα εκ των οποιων περιπου τα 50 ηταν ειτε Μαθηματικα ειτε Φυσικες.
Και καθε εξαμηνο για 9 εξαμηνα συνεχομενα ειχα 7 μαθηματα, καποια με εργαστηρια, και ως εκ τουτου πληρες προγραμμα 30-35 ωρες την εβδομαδα κι αλλες τοσες για ασκησεις και διαβασμα.
Ειχα ξεκινησιε με καλο ρυθμο και μετα απο 3 ετη χρωστουσα “μονο” 15/42, αλλα στο τεταρτο ετος απλα γαμηθηκαν τα παντα, και εφτασα πανευκολα τα 25 χρωστουμενα.
Υπαρχουν αλλοι παραγοντες. Εδω που ειμαι εγω οι φοιτητες δουλευουν σαν τα σκυλια γιατι πρεπει να πληρωνουν ΚΑΙ ενοικιο ΚΑΙ διδακτρα. Και σε ολη την Αμερικη. Και σε πολλες χωρες της Ευρωπης. Πιεση και οικονομικη, και ψυχολογικη, και πρακτικη. Χρονος για τιποτα αλλο, ενω εμεις στην Ελλαδα ως φοιτητες ζουσαμε ΖΩΑΡΑ, και μην πεις οχι, δεν ξερω ουτε ΕΝΑΝ που να μην παρταρε με τον εναν ή τον αλλον τροπο ως φοιτητης
Αυτο ειναι και το point. Οτι εμεις στην Ελλαδα που εχουμε ενα σωρο θετικα στον τομεα της εκπαιδευση δυνητικα, και παρολα αυτα αυτοτιμωρουμαστε ως ενα βαθμο.
Η πιεση δεν ειναι ποτε ομορφη, αλλα προτιμω προσωπικα την πιεση απο το να αραζω σε μια καφετερια 5 ωρες την ημερα και να ψωλαρω γιατι μπορω να τελειωσω την σχολη σε 10 χρονια κι οχι σε 4. Ευτυχως, δεν το εκανα ποτε αυτο.
Παρεμπιπτοντως, στο παραδειγμα σου οι αριθμοι θα επρεπε να ηταν αντιστροφα. Σημερα εχουμε αυτους που τελειωνουν στην ωρα τους, αυτους που τελειωνουν στα 8, στα 12 και στα 15 χρονια κι αυτους που δεν τελειωνουν ποτε. Με το χρονικο οριο φοιτησης, αυτοι που τελειωνουν στην ωρα τους δεν επηρεαζονται, αυτοι που δεν τελειωνουν ποτε δεν προκειται να τελειωσουν ουτε με το οριο και απο αυτους που τελειωνουν στα 8, στα 12 και στα 15 χρονια, καποιοι θα ζοριστουν και θα τελειωσουν στα 6 και καποιοι δε θα τελειωσουν ποτε. Αρα, λιγοτεροι θα ειναι οι αποφοιτοι. Εκτος αν εσυ πονταρεις τα λεφτα σου στο οτι οι πραγματικοι αιωνιοι φοιτητες θα τρομαξουν και θα τελειωσουν στα 6 χρονια. Καμμενα χαρτια ειναι αυτοι, οι Ψαριανοι του κοσμου τουτου .
Και κανενας δε σου δινει απολυτως κανενα κινητρο να πιεστεις.
Αποχωρω απο την κουβεντα ηττημενος.
Δε μπορω να κανω διαλογο οταν δεν θελετε να καταλαβετε πως εστιαζω στο κινητρο και στην αναβαθμιση του επιπεδου, και απλα μου απαντατε για αλλα πραγματα.
Ενταξει, ας μην αλλαξει τιποτα και ας εχουμε αιωνιους φοιτητες. Και αυτοι που τελειωνουν στην ωρα τους ας απορροφουνται απο αλλες χωρες σε τεραστιο ποσοστο οπως τωρα, γιατι η Ελλαδα ειναι μπουρδελο στα ακαδημαικα απο πολλες αποψεις.
Και μετα ας καθομαστε ολοι μαζι να απορουμε γιατι δεν προχωρανε οι επιστημες και το industry στην Ελλαδα στα Εξαρχεια σε καφετεριουλα για 4 ωρες Σαββατο μεσημερι.
Λοιπον ας αλλαξουμε θεμα. Λεω προς Μαιο Ιουνιο να ερθω πατριδα. Που θα με πας για φρεσκο ψαρακι?
Kαι εγώ ένα όνομα στο κατάλογο ήμουνα, μέχρι να περάσουν τα 10 (!) χρόνια που ήμανε στο φυσικό, αλλά εκτός των χαρτιών που χάλαγα στις εξετάσεις, δεν επιβάρυνα πουθενά αλλού. Και εξηγούμαι:
βιβλία πήρα ακριβώς ότι δικαιούμουν.
εργαστήρια τα έκανα όλα στην ώρα τους, εκτός από ένα που έκανα στο 5ο έτος (ήταν πρώτου έτους εργαστήριο).
Αν εξαιρέσεις λοιπόν τις κόλλες χαρτί και την ταλαιπωρία των καθηγητών όταν διορθωναν τις κολλες μου, δεν βρίσκω κάποιον άλλον τρόπο που επιβάρυνα το πανεπιστήμιο. Γιατί έκανα τόσο καιρό? Για διάφορους λόγους όπως
ψωλάρισμα τα πρώτα 2 χρόνια στα μαθήματα.
πανικός στο 3ο έτος όπου συνειδητοποίησα (αργά) πως το να παρακολουθήσω το τυπικό μου έτος, ήταν μεγάλο λάθος.
από το 4ο έτος ξεκινάω και γίνομαι κανονικός φοιτητής (εκτός των εργαστηρίων που είχα βγάλει ήδη) και συγχρόνως τελειώνω και στρατό.
Δεν ξέρω γιατι τα λέω αυτά, σίγουρα την ευθύνη την έχω εγώ. Δεν μπορώ όμως να καταλάβω γιατί να θέλουμε να καταστρέψουμε την πρώτη και τελευταία ανέμελη ηλικία (αν δεν υπάρχουν οικονομικά προβλήματα στο σπίτι), ώστε να φτάσουμε να έχουμε στρατιωτικού τύπου πειθαρχεία. Είναι μια ηλικία που επιτέλους μπορείς να κάνεις τις επιλογές σου και να τις λουστείς μετά (είτε καλές, είτε κακές) και έχουμε το προτέρημα να μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Πανεπιστήμιο δεν είναι μόνο να πας να μάθεις την επιστήμη σου, αλλά είναι και ένας χώρος όπου σου ανοίγονται καινούργιοι ορίζοντες που πριν κάποιος δεν είχε καν την δυνατότητα να δεί/ζήσει τέτοια πράγματα.
Αν πάμε να οριοθετήσουμε αυστηρώς και αυτή την ηλικία, συγγνώμη αλλά δεν θέλω να είμαι μέρος μιας τέτοιας κοινωνίας. Η ζωή δεν είναι μόνο αποδοτικότητα, η ζωή περιέχει όλα τα λάθη και τα σωστά που θα γίνουν. Η πούτσα έρχεται μετά, δεν χρειάζεται να βλέπεις το κεφαλάκι από πριν. Δεν τα λέω όλα αυτά προσωπικά ε, ούτε υπονόησα ότι τα έχεις πεί, βγάζω τα σωψυχά μου τώρα.
Αυτόν τον αριθμό υποτιθεται ότι τον δίνει (ή έδινε τουλάχιστον στα χρόνια μας) η σχολή στο υπουργείο και αυτό με την σειρά του τα γράφει στα παπάρια του και βάζει τους αριθμούς φοιτητών που θέλει. Και συμφωνώ, αν μια χρονιά μπορεί να μαζευτούν πολλοί “αργοπορημένοι” φοιτητές σε ένα εργαστήριο, αυτό θα έχει πρόβλημαμε τους ήδη υπεράριθμους που υπάρχουν. Ήδη έχει γίνει βέβαια και έχει αντιμετωπιστεί από το ίδιο το πανεπιστήμιο και φυσικά το κράτος δεν έχει δώσει απολύτως τίποτα για αυτές τις λύσεις. Δηλαδή ένας οργανισμός ταλαιπωρημένος, βρίσκει λύσεις, παρόλες τις αντιξοότητες.
Το μορφωτικό επίπεδο της χώρας θα ανέβει όταν η δευτεροβάθμια γίνει ουσιαστικός χώρος μάθησης και όχι εξεταστικό κέντρο. Δεν θα έχει για παράδειγμα μια υπουργό που φέρνει σαν πρόταση η ιστορία να τονώσει την εθνική συνείδηση, αντί για πληροφορίακή (!). Αυτή η υπουργός παιδείας λοιπόν κάνει και τις παραπάνω αλλαγές.
Επίσης το μορφωτικό επίπεδο της χώρας κατεβαίνει, όταν για τον οποιονδήποτε λόγο αποκλύεις φοιτητές από την συνέχιση των σπουδών τους, όσο πολυετής και να είναι.
Σίγουρα θα ήταν καλυτερα να έχουμε καλύτερα ποσοστά σε σχέση με αποφοιτους ανά χρονια, αλλά είναι πολλά τα προβλήματα που πρέπει να λυθούν. Δεν είναι τυχαίο πως στην σχολή μου, όσο ήμουν τουλάχιστον, δεν είναι δεί νούμερο μεγαλύτερο των 10 ανθρωπων ανα έτος, να τελειώνουν την σχολή στα 4 χρόνια (σε σύνολο 300+ ατόμων στο έτος). Φτάσε(όχι εσύ ε!) λοιπόν, τις σχολές στο επίπεδο που πρέπει, με σοβαρή χρηματοδότηση και οι “αιώνιοι” θα αυτορυθμιστούν.
Υποχρεώσεις υπάρχουν μετά και πολλές, δεν χρειάζεται να μεταφέρουμε τις ευθύνες πιο πριν. Η μόνη υποχρέωση που πρέπει να υπάρχει τότε, είναι να είμαστε καλοί ανθρωποι.
Οι φοιτητές που πιάνουν απλά μια θέση και δεν τελειώνουν ποτέ γιατί δεν γουστάρουν, δεν θα τελειώσουν είτε με τον ένα τρόπο, είτε με τον αλλον. Αν έχεις ένα σωστό πανεπιστήμιο, ακόμα και αυτός που δεν θέλει να τελειώσει, θα ψηθεί.
Αν είναι να έχουμε μπαμπούλα πάνω από το κεφάλι μας και στο πανεπιστήμιο, θα είναι άσχημα τα πράγματα.
2 πράγματα μου έμεινα από το πανεπιστήμιο. Οι σχετικές γνωσεις με το αντικείμενο (και φυσικά ο τρόπος σκέψης) και η γνωριμία με πολλά και διαφορετικά πράγματα που δεν υπήρχε περίπτωση να τα γνωρίσω αν δεν ήμουν εκεί μέσα, χωρίς να έχω κάτι στο κεφάλι μου.
Ε καλά τώρα είπαμε, να έχουμε παραδείγματα τα οποία έχουν και κάποιο νόημα. Αν είναι να πάρω φοιτητοδάνειο το οποίο θα το πληρώνω για όλη μου την ζωή, επειδή καπιταλισμός, ε να το γαμήσω, πάω να κάνω κάτι πιο πρακτικό να τελειώνω (χμ κάπως έτσι όμως δεν δημιουργούνται οι κάθε είδους ψεκασμένοι?).
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να υπάρχει πίεση σε αυτή την ηλικία. Γιατί? Δεν θα δεί την πίεση ακριβώς μετά? Δεν θα έχει μια ολόκληρη ζωή να δουλεύει και να πληρώνει, συν τα όποια προσωπικά προβλήματα μπορεί να προκύψουν? Γιατί να δυσκολεύουμε τις ζωές από ακόμα πιο μικρή ηλικία. Μια γαμημένη ζωή έχουμε, δεν χρειάζεται αποδοτικότητα σε αυτόν τον τομέα. Εμπνευση χρειάζεται. Δεν είπα να πηδήξουμε τα πάντα, αλλά όταν έχεις κάτι που δουλεύει σωστά, σε παρασύρεί (πχ το μεταπτυχιακό που έκανα, εκτός απ ότι ήταν συνειδητοποιημένη επιλογή και ώριμη, η οργάνωση ήταν εντελώς διαφορετική).
Τώρα δεν έχεις κάτι που δουλεύει σωστά και αντί να το διορθώσεις για να εμπνεύσει, το διορθώνεις ακριβώς εκεί που δεν πρέπει, γιατί απλά θα επιδεινώσει τα υπάρχοντα προβλήματα.
Μια χαρα διαλογος γινεται, γιατι εκνευριζεσαι; Και μιλαμε και πολλοι διαφορετικοι, με ποικιλες παραστασεις. Μακαρι να μιλησουν κι αλλοι, που βγηκαν τωρα κοντα απο Πανεπιστημια, που εχουν παιδια και ανησυχιες, που ασχολουνται με παιδια στο εκπαιδευτικο συστημα κλπ.
Συμφωνω με πολλα απο οσα λες και ταυτιζομαι με αρκετα επισης.
Διαφωνω ομως και με αρκετα.
Αν μπορουσα να παω πισω στον χρονο θα ειχα βαλει κωλο κατω να τελειωσω σχολη 2 χρονια νωριτερα και με πιεση και θα ειχα κανει το ιδιο και με αλλα πραγματα στην ζωη μου. Απλα ειμαι καλοπερασακιας κι εγω και γουσταρω την ανεμελια και τα παντα.
Δεν ειναι τα παντα η παραγωγικοτητα, αλλα το να τελειωνει κανεις την σχολη σε 6 και οχι 10 χρονια δεν το λες ακριβως και πιεση. Γενικα υπαρχει εντονο το κλιμα του “δε θα με βαλουν εμενα να κανω κατι με το ζορι” στην κουβεντα, με το οποιο διαφωνω οριζοντια και καθετα, εγω ΘΕΛΩ να με βαλουν να κανω πραγματα αν ειναι για το καλο μου, και θα ηθελα να υπαρχει ενα κλιμα υποχρεωσης στην Ελλαδα πολυ μεγαλυτερο απο οτι τωρα. Θεωρω οτι θα οδηγουσε σε πολυ καλυτερη κοινωνια και σε καλυτερα ατομα. That’s just me.
Αν μπορούσα να πάω τον χρόνο πίσω, ίσως προσπαθούσα να τελειώσω και γω 2 χρόνια νωρίτερα, αλλά δεν μετανιώνω σχεδόν για τίποτα, εκτός ίσως από τον πρώτο χρόνο.
Στα χρόνια μου, ο μέσος όρος αποφοίτησης ήταν 8,κάτι χρόνια.
Και πες με 10ετής+ πήγαινε παραπάνω ο μέσος όρος. Πες ότι ήταν 6,5 χρόνια.
Ακόμα και με αυτό το δεδομένο, το να βάλεις όριο τα 6 χρόνια, χωρίς να έχει αντιμετωπίσει τα υπάρχοντα προβλήματα, είναι απλά επειδή δεν θες να κάνεις (όχι εσύ, η κυβέρνηση!) κάποιο ουσιαστικό βήμα. Εβαλε αστυνομία, θα κάνει προσληψεις, θα πέσει χρηματοδότηση στην αστυνομία, αλλά στα πανεπιστήμια(που για το καλό τους γίνονται οι αλλαγές…), η χρηματοδότηση κάθε χρόνο έπεφτε (μέχρι το 14’ που είχα επαφή, έτσι?).
Ας φτιάξουν πρώτα τα ουσιαστικά προβλήματα και μετά ας δούμε αν αυτορυθμιστούν τα υπόλοιπα. Αν έχεις ενα οργανισμό που δουλεύει σωστά ή τουλάχιστον κοντά στο “σωστά”, δεν θα χρειάζεται όριο.
