Η οποία Μάνδρου έκανε αυτό τις προάλλες:
Και για να το συνεχίσω, τα κανάλια όταν έπαιζαν τις δηλώσεις του Λιγνάδη για τον Σπέισι από την εν λόγω συνέντευξη, ανέφεραν μόνο το κομμάτι όπου καταδίκαζε την κακοποίηση. Απλά για να έχουμε μια εικόνα.
Επίσης, να επανέλθω για να απαντήσω και στον @QuintomScenario
Να ξεκαθαρίσω, πως δεν θεωρώ πως εσύ ή όποιος άλλος αναφέρει το ότι “ο Κουφοντίνας θέλει να πεθάνει” το λέτε με κάποια κακία ή επιθυμία, απλά επειδή αν και συμφωνούμε στον πυρήνα της σκέψης σου το ακούω συχνά τώρα τελευταία:
Μην βάλω disclaimer περί δικαιολογιών για πράξεις κλπ, το θεωρώ περιττό. Οπότε, πρώτον να αναφέρω πως δεν είναι η πρώτη απεργία πείνας του. Επίσης, θεωρώ πως κανείς δεν επιλέγει να γίνει μάρτυρας, μάλιστα θεωρώ περίεργη αυτή την προσέγγιση. Δεν είναι θέμα συμπάθειας, είναι πως κάποιος ο οποίος μένει αμετάκλητος στην κοσμοθεωρία του, βάζει μπροστά τη ζωή του για να απαιτήσει αυτό που προβλέπουν οι συνέπειες των πράξεων του. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Θα μπορούσα να πετάξω ένα αφοριστικό “victim blaiming” και να εκτροχιάσω το νήμα, αλλά να ξέρετε πως χωρίς να το γνωρίζετε είστε αρκετά κοντά σε αυτό. Εδώ, δεν εκδικάζεται ο Κουφοντίνας για το βίο του, έχει καταδικαστεί για αυτόν. Εδώ είναι ένας (κρατούμενος) πολίτης και ένα κράτος που τον δολοφονεί συνειδητά καταπατώντας (με φωτογραφικό νόμο τον οποίο μάλιστα δεν τηρεί), τα δικαιώματά του.
Αν πάμε στην λογική πως κάποιος που ουσιαστικά, ίσως πιο αποτελεσματικά από την ατομική του δράση, ξεγυμνώνει το κράτος και αποκαλύπτει το πραγματικό του πρόσωπο, το κάνει θέλοντας να αναχθεί σε μάρτυρας, βάζοντας δηλαδή το προσωπικό συμφέρον, νομίζω ελαφρώς χάνουμε το νόημα και τη βαρύτητα της όλης κατάστασης.
Το force feeding, όπως και ο @kbil πόσταρε με το βίντεο για τον Yasiin Bey, είναι μορφή βασανιστηρίου. Δεν είναι κάποια παραχώρηση του κράτους για να τον σώσει, το οποίο κράτος έχει επικεφαλής του άτομο προερχόμενο από τη δικαστική εξουσία, το οποίο (η ΠτΔ) δεν έχει τοποθετηθεί.
Το θέμα είναι πως αν μπει στην κουβέντα, για να το κλείσω, σε αυτή τη συζήτηση, η παραμικρή, έστω και εκ του παραθύρου, ευθύνη του Κουφοντίνα για αυτό που εξελίσσεται, είναι ικανή να οδηγήσει σε ένα ντόμινο που μπορεί στο μέλλον σε παρόμοιες κατασταλτικές περιπτώσεις να βάζει ένα ναι μεν αλλά για κάθε παρόμοια εξόντωση. Οι συνέπειες μιας δυστυχούς κατάληξης, δεν είναι μόνο το πόσοι θα βγουν στο δρόμο, δεν μπορούμε να ασχολούμαστε πάντα πρώτα με την αντίδραση της μειοψηφίας, το θεωρώ καταπιεστικό, είναι το πως θα περάσει δικαιολογημένα στην κοινωνία, τι προηγούμενο δημιουργείται, τι μορφή παίρνει ο κρατικός έλεγχος.
Α, και κάτι άσχετο. Για το Αρσάκειο ακουγόταν χρόνια, από όταν ήμουν μαθητής γυμνασίου είχε φτάσει στα αυτιά μου, και μετέπειτα και της αδερφής μου για περίεργες συμπεριφορές και οικειότητες. Αδυνατώ να πιστέψω πως οι κατέχοντες αξίωμα δεν είχαν ακούσει τις ίδιες φήμες από ότι παιδιά σε άλλη περιοχή και άλλο σχολείο.
:
Δε νομιζω να στο εχω πει ποτε, αλλα εκλαψα.