Σύμφωνα με πληροφορίες του tvxs.gr, στη νέα κυβέρνηση θα είναι αυξημένες οι αρμοδιότητες του υπουργού Άμυνας [B]Ευάγγελου Βενιζέλου[/B].
Παράλληλα, σύμφωνα με πληροφορίες τηλεοπτικών σταθμών, ο κ. Βενιζέλος θα αναλάβει και το υπουργείο Οικονομικών, σε περίπτωση που αρνηθεί την ηγεσία του ο πρώην αντιπρόεδρος της ΕΚΤ, [B]Λουκάς Παπαδήμος[/B]. Ο τ/σ Mega, πάντως, μετέδωσε ότι ο κ. Παπαδήμος δεν δέχτηκε τη σχετική πρόταση.
Ο [B]Γιώργος Παπακωνσταντίνου[/B] πιθανότατα αναλαμβάνει το υπουργείο Εξωτερικών. Θέση υπερυπουργού αναλαμβάνει ο [B]Ανδρέας Λοβέρδος[/B], παίρνοντας τον τομέα της ασφάλισης και του αθλητισμού, ενώ ο [B]Παύλος Γερουλάνος[/B] φέρεται να μετακινείται στο υπουργείο Επικρατείας. Οι πληροφορίες κάνουν επίσης λόγο για μετακίνηση του [B]Χρήστου Παπουτσή[/B] στο υπουργείο Άμυνας και του [B]Πάνου Μπεγλίτη[/B] στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Ο [B]Κώστας Σκανδαλίδης[/B] φέρεται να αναλαμβάνει το υπουργείο Πολιτισμού.
Ο [B]Δημήτρης Ρέππας[/B] παραμένει στο υπουργείο Μεταφορών, αλλά αναλαμβάνει και καθήκοντα συντονισμού. Και η [B]Άννα Διαμαντοπούλου[/B] φέρεται να παραμένει στο υπουργείο Παιδείας.
Ένα ακόμη σενάριο που φαίνεται να επικρατεί είναι πως το υπουργείο Οικονομικών θα σπάσει και θα συσταθεί δεύτερο υπουργείο, το «υπουργείο Προϋπολογισμού».
Kείμενο της Κόκκινης Ορχήστρας (Τροτσκιστες αν δεν κάνω λάθος) για τους “Αγανακτισμένους” της πλατείας Συντάγματο, που θέτει καίρια θέματας:
[B]Που ήταν χθες οι ?αγανακτισμένοι?;[/B]
Ρωτάμε λοιπόν ξανά: Που ήταν το 1.000.000 αγανακτισμένοι που θα βούλιαζαν το σύνταγμα και θα έδιωχναν την κυβέρνηση με το ελικόπτερο. Η απάντηση είναι απλή: [B]Δούλευαν.[/B][B] Γιατί οι ?αγανακτισμένοι? δεν απεργούν.[/B] Ξέρουν μόνο να κατεβαίνουν στο δρόμο, όταν τους καλεί η τηλεόραση. Όταν η ?κινητοποίηση είναι main stream. Όταν είναι λαοσύναξη, όταν είναι ?για να σωθεί η πατρίδα?. Όταν σε αυτήν την κινητοποίηση δεν υπάρχουν κόκκινες σημαίες, αριστεροί, ?κόμματα? και συνδικάτα. Η χθεσινή διαδήλωση ήταν μια περίτρανη απόδειξη όχι μόνο για τη σύνθεση των αγανακτισμένων αλλά και για την πολιτική τους στάση. Γι? αυτό φρόντισαν να εξαφανιστούν. Είναι ξεκάθαρο ότι αυτοί οι αγανακτισμένοι δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση όχι μόνο με την αριστερά, αλλά και με το ταξικό κίνημα.
…
Μέχρι τις 11 που έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα μπλοκ του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ η κατάσταση στο Σύνταγμα ήταν απελπιστική. Ακόμα και η ιστοσελίδα του real democracy παραδέχεται ότι στις 10.35 ο κόσμος στο σύνταγμα ίσα που φτάνει τις 3000. Όσο για τα μπλόκα στο Καλλιμάρμαρο και τον Ευαγγελισμό η κατάσταση ήταν για κλάματα. Το πολύ 50 με 70 άτομα ήταν αυτά που ανταποκρίθηκαν στο φαεινό σχέδιο για 24ωρο αποκλεισμό της Βουλής από τις 7 π.μ. Οι νέες ?αμεσοδημοκρατικές μορφές αυτοοργάνωσης? αποδείχτηκε ότι λειτουργούν μόνο όταν ο ήλιος αρχίζει να δύει και μόνο όταν η δράση είναι οκλαδόν.
…
Τον τόνο μέχρι να εμφανιστούν το ΠΑΜΕ και οι συγκεντρωμένοι του Μουσείου έδιναν οι πυρήνες των ακροδεξιών με συνθήματα Ελλάς-Ελλάς ή ταν ή επί τας?, εθνικό ύμνο, τα γνωστά ουου και διάφορα άλλα καραγκιοζιλίκια που θύμιζαν υποδοχή της εθνικής Ελλάδος.
…
ι περισσότεροι αποφάσισαν να στηρίξουν τις ανοησίες της ?λαϊκής συνέλευσης? περί 24ωρου αποκλεισμού. Όλα είχαν αφεθεί στην ?αυτενέργεια? του καθενός. Όπου θέλει κανείς μπορεί να πάει. Φοβερή οργάνωση. Ότι τύχει. Στην πραγματικότητα όλοι αυτοί οι ερασιτεχνικοί σχεδιασμοί προβόκαραν την οργανωμένη κάθοδο του κόσμου στο Σύνταγμα. Ναι, ναι οργανωμένη, καλά διαβάσατε οπαδοί του ?ο καθένας μόνος του?. Γιατί όταν ο καθένας πάει σαν τον χάνο μόνος του σε μια συγκέντρωση που μπορεί να γίνει για οποιονδήποτε λόγο κόλαση, δεν θα ξέρει από πού να προφυλαχθεί. Γιατί τα οργανωμένα μπλοκ, σωματείων, οργανώσεων, συλλογικοτήτων, μπορεί να ?καπελώνουν? τον κάθε καβαλημένο μικροαστό, αλλά προφέρουν προστασία και ασφάλεια στον κόσμο που αντιλαμβάνεται ότι μια διαδήλωση με τα ΜΑΤ έτοιμα να χτυπήσουν ανά πάσα στιγμή δεν μπορεί δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται σαν κυριακάτικη περατζάδα στο πάρκο. Σε μια διαδήλωση πρέπει να γνωριζόμαστε αναμεταξύ μας, έχει σημασία να είμαστε κοντά σε συντρόφους ή συναδέλφους.
…
Για πρώτη φορά η πλατεία Συντάγματος μετά από 20 μέρες εθνικοφροσύνης, βρέθηκε με κόκκινες και κοκκινόμαυρες σημαίες, ανθρώπους που δεν ήταν ποτέ γλείφτες της εξουσίας και ψηφοφόροι των κομμάτων, με ανθρώπους που δεν αναπολούν τις μέρες του 2004, ούτε τη χούντα του Παπαδόπουλου. Η πλατεία είχε γεμίσει με απεργούς και αγωνιστές που δεν ψάχνουν ούτε στρατηγούς, ούτε τεχνοκράτες.
…
Χθες ήταν η μέρα της εργατικής τάξης και όχι των απογοητευμένων ψηφοφόρων των κομμάτων εξουσίας. Χθες ήταν κάτω ο κόσμος που ψάχνει κοινωνική λύση και όχι νέους δυνάστες. Χθες ήταν κάτω ο κόσμος που σέβεται την κοινωνική και πολιτική του ταυτότητα και όχι αυτοί που θεωρούν ότι η λύση είναι μια μεγάλη Ελλάδα ή ένα μεγάλο Woodstock.
…
Η αριστερά δεν έχει να περιμένει τίποτα από τα κατσαρόλια των υπηκόων. Αν έχει να περιμένει κάτι είναι από τον κόσμο εκείνο που όχι μόνο είναι αλλά και αισθάνεται εργατική τάξη και φυσικά από τον κόσμο που μάχεται και αισθάνεται περήφανα που είναι στην αριστερά. Αυτός ο κόσμος είναι η εγγύηση για οποιοδήποτε σχέδιο. Οι υπόλοιποι θα ακολουθήσουν όταν δουν ότι η αριστερά και ο κόσμος της είναι αποφασισμένη να μπει μπροστά και να δώσει λύση. [B]Το δρόμο τον ανοίγει πάντα η πρωτοπορία.[/B] Κάποιοι θέλουν να είναι με το πλήθος. Ας είναι και ας λουστούν και τις επιλογές του πλήθους. Μετά όμως μην κλαίγονται για το κακό που τους βρήκε.
Kαλοδεχουμενη η κριτικη και συμφωνω σε μεγαλο βαθμο.Απο ενα σημειο και μετα ξεφευγει και ξεχναει την εννοια της αυτοκριτικης…Ειδικα στους διθυραμβους περι αριστερας στην τελευταια παραγραφο
Πολύ ενδιαφέρον κείμενο, σε αρκετά σημεία βέβαια πάσχει από τα γνωστά ιδεολογικά προβλήματα των τροτσκιστών αλλά μόνο και μόνο για την πρώτη παράγραφο αξίζει. Πραγματικά, αυτή είναι η καλύτερη απάντηση σε κάθε θιασώτη των ανοργάνωτων, αταξικών κινητοποιήσεων: για ποιούς αγώνες και για ποιά αγανάκτιση μας μιλάς ρε μεγάλε. Αφού όταν είχε απεργία εσύ ΔΟΥΛΕΥΕΣ.
Πάντως έχει πλάκα που πολλοί αριστεριστές μπροστά σ’ αυτό που γίνεται στο Σύνταγμα προτιμούν χίλιες φορές ΠΑΜΕ/ΚΚΕ, που συνήθως δε θέλουν ούτε ν’ ακούνε γι’ αυτά! Και εντάξει θα παραδεχτώ ότι κι εγώ απ’ τη μεριά μου θα προτιμούσα χίλιες φορές να αγωνίζομαι δίπλα σ’ έναν αριστεριστή παρά δίπλα σ’ έναν “αγανακτισμένο” που κραδαίνει την ελληνική σημαία, φασκελώνει και ουρλιάζει “κλέφτεεεεεες κλέφτεεεεεεες”.
:lol:
και γω καπως ετσι “την επαθα” οταν υπερασπιζομουν κατι κνιτες στο συνταγμα που μοιραζαν φυλλαδια του ΠΑΜΕ. χιλιες φορες ενα κομμα παρα το απολιτικ-ακομματικ των αγανακτισμενων. Οσο για τους Ελληνες αγανακτισμενους, μπορουν να ζητησουν τα δοντια τους στην γραμματεια της πλατειας.
Για μενα οι Αγανακτισμενοι επρεπε να τελειωσουν χτες. Οσα ειχαν να προσφερουν, τα δωσανε. Χτες επρεπε να τελειωσουν ειτε νικητες, ειτε ηττημενοι. Δεν βρισκω λογο αυτη τη στιγμη να επιμενουν.
"[I]Η βίαιη αντίσταση είναι η μόνη ελπίδα
σε μια χώρα δίχως ελπίδα και φωνή[/I]"
Συμφωνώ κι εγώ σε αρκετά με το κείμενο που πόσταρε ο Isis. Διαφωνώ όμως από μία φιλοσοφία που διακατέχεται και που λίγο ως πολύ λέει ότι: θέλω δίπλα μου μόνο αγωνισταράδες. Διαφωνώ. Εγώ σε έναν αγώνα θέλω ο καθένας να δίνει ό,τι μπορεί να δώσει. Είτε αυτό είναι η απεργία, είτε απλά η παρουσία του, είτε το αφελές σύνθημα “κλέφτες”, είτε το λιγότερο αφελές αλλά πολύ γενικό “όχι στο μνημόνιο” κτλ. Καλώς ή κακώς υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν/θέλουν/έχουν την επιλογή να απεργήσουν.
Το στοίχημα δεν είναι να αποκλείεις αυτούς τους ανθρώπους από τις κινητοποιήσεις είναι με τη στάση σου εκεί (αλλά και φυσικά στον εργασιακό χώρου όπυ ξεκινάν όλα) να τους κερδίσεις. Αυτήν την κοινωνία έχουμε να αλλάξουμε, όσο κι αν δε μας αρέσει. Το να προσπαθούμε πρώτα να τους εντάξουμε στις τάξεις μας και μετά να τους κατεβάσουμε στο δρόμο είναι και αδιέξοδο και ο πραγματικός αριστερισμός
edit: Για να προλάβω δικαιολογημένες ενστάσεις, δεν εννοώ ότι θέλω και τους φασίστες δίπλα μου…
Σωστά όλα αυτά mandrake, το πρόβλημα όμως είναι ότι τελικά οι “αγανακτισμένοι” δεν ήταν μερικές χιλιάδες άνθρωποι που βρέθηκαν στις πλατείες τυχαία.
Ήταν ένα πλήθος που συγκροτήθηκε από διαφορετικές ομάδες (ή και μονάδες) ατόμων, οι οποίοι πέρα από το γενικόλογο των συνθημάτων (τα οποία ήταν γενικόλογα, ακριβώς για να μπορούν να καλύπτουν σχεδόν όλους) είχαν και κάποια προτάγματα. Όπως το να αποκλείουν ορισμένες συλλογικότητες από την παρουσία τους εκεί. Και αν το μη κομματικό δεν είναι και τόσο πρόβλημα, το να έχεις ως πρόταγμα “όχι στα συνδικάτα” και, κυρίως, “όχι στους ιδεολογικούς διαχωρισμούς, είμαστε απλώς ενωμένοι, αγανακτισμένοι έλληνες” καθιστά οποιαδήποτε συνδιαμόρφωση/πολιτική ζύμωση εξαιρετικά δύσκολη.
Εάν το σκεπτικό είναι ότι “ναι, είμαστε αγανακτισμένοι, ναι, θα κάνουμε κατάληψη πλατείας, αλλά από κει και πέρα ο καθένας έρχεται για την πάρτη του” τότε πώς ακριβώς θα συνδιαμορφώσεις? Θα κατέβω εγώ στη συνέλευση, θα πω την άποψή μου, ωραία διαδικασία μεν, αλλά θα είναι απλώς μια άποψη μέσα σε 100άδες άλλες. Αν δεν υπάρχει καν η διάθεση με κάθε συνέλευση να πηγαίνεις ένα βήμα μπροστά στα αιτήματα, αλλά και τους τρόπους διεκδίκησης, τότε έχουμε αδιέξοδο και τελικά όλα καταλήγουν (με την αμέριστη βοήθεια και των ΜΜΕ) στο ότι απλώς έχουμε πρόβλημα διαχείρισης και να ενωθούν όλοι για το εθνικό καλό.
Τρέμετε Ευρωπαίοι και εσείς του Αϊ Εμ Εφ,έρχεται ο Βαγγέλας.:!:
Μου έβγαλε και τον Αυστριακό διπλωμάτη από το Υπ.Εξ.
Ο λόγος…
Σε ό,τι αφορά τον Δημήτρη Δρούτσα φαίνεται ότι πλήρωσε τις δηλώσεις του περί μείωσης του μισθολογίου των βουλευτών και της διακοπής χορήγησης αυτοκινήτων, κάτι που εξόργισε τους εκλεγμένους του ΠΑΣΟΚ, καθώς ο ίδιος είναι εξωκοινοβουλευτικός.
Ενδεικτικό είναι ότι υπήρξαν κάποιοι που τον χαρακτήρισαν “πράσινο κηπουρό”.
ΛΟΛ!
Ο Παπακωνσταντίνου στο Περιβάλλοντος λέει,κάποτε τα δέντρα ψήφιζαν τώρα θα πληρώσουν κιόλας:roll:
Αργότερα, επισκέφθηκα το Γέροντα μαζί μ? ένα φίλο μου σμήναρχο, γύρω στα τέλη Οκτωβρίου του 1993, και του εξέφρασα την ανησυχία μου γι? αυτά που συμβαίνουν στην πατρίδα μας. ο Γέροντας απήντησε: «Μη φοβάσαι. Ο Θεός δε θα επιτρέψει να γίνει κακό, αλλά θα γίνουν όμως πράγματα και θάματα που δεν θα εξηγούνται με τη λογική. Ο κόσμος θα τους σιχαθεί (τους πολιτικούς) και θα τους κυνηγήσει. Όπως ένα μπαλόνι φουσκώνει και ξαφνικά σκάει, έτσι θα σκάσουν κι αυτοί! Δεν μπορώ να σου πω πιο πολλά».
Αυτή είναι στατική και όχι δυναμική αντίληψη των πραγμάτων. Είναι η ίδια με αυτή την αντίληψη που λέει, καλώς ή κακώς υπάρχει το αιώνιο καπιταλιστικό σύστημα.
Φυσικά και δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο. Και φυσικά πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί ειδικά με τον τρόπο που τα ΜΜΕ χειρίζονται επικοινωνιακά το θέμα και πως μια μάζα απολίτικων ατόμων έχουν μεγαλύτερη αξία από την ίδια μάζα πολιτικά τοποθετημένων ανθρώπων. Αλλά εγώ θα σου αντιστρέψω την ερώτηση. Και τι κάνεις; Απέχεις; Έχεις μία μαζική (γιατί αυτό δεν μπορείς να το αρνηθείς είτε μιλάμε για 5.000 είτε για 25.000 άτομα) αντίδραση και την αφήνεις να περνάει; Και για να το θέσω με πιο πολιτικούς όρους, ως αριστερός δρας μέσα στην κοινωνία ή έξω από αυτήν;
Εγώ επιλέγω να δράσω μέσα σε αυτήν και να πετύχω ό,τι μου επιτρέπουν οι δυνάμεις και η πολιτική μου ευστροφία. Και αν το ψάξεις θα δεις ότι δεν είναι λίγα αυτά. Το να καταφέρεις να περάσεις τα δικά σου πιο πολιτικά συνθήματα σε σχέση με το “ψέυτες-κλέφτες”, το να αραιώσεις τις ελληνικές σημαίες φέρνοντας και αργεντίνικες, ισπανικές κτλ, το να μυήσεις τον κόσμο σε πιο αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, το να είσαι η φωνή της εμπειρίας και της ψυχραιμίας όταν τριγύρω πέφτουν δακρυγόνα και χημικά… Όλα αυτά είναι κάποιες πολιτικές κατακτήσεις εντός του “κινήματος”. Και αν δεν μπορείς να κατέβεις ως κόμμα, κατεβαίνεις ως συνασπισμός σωματείων/συνελεύσεων κτλ. Πάντα μπορείς να παρέμβεις και αν δεν το κάνεις μετά από χρόνια θα μιλάς για ιστορική ευκαιρία που χάθηκε.
Απορώ πραγματικά που δεν καταλαβαίνεις τι λέω. Εγώ μιλάω για παρέμβαση και σε αυτούς τους ανθρώπους για να μπορέσεις να τους αλλάξεις. Και είναι αυτό στατικό και όχι η λογική του ότι εγώ με αυτούς δε θέλω να έχω σχέση; Τι να πω…
Bρε μια χαρά καταλαβαίνω τι λες. Ξέρω άλλωστε και τη γραμμή της ανταρσύας, που κάνει οργανωμένη “ακομμάτιστη” παρέμβαση στο σύνταγμα, πάνω κάτω τα ίδια λες.
πάντως αφού έμαθα ότι το είπε ο γέροντας ότι ο θεός δε θα αφήσει την ελλάδα να πάθει τίποτα ησύχασα. πριν με είχε πιάσει ένα κοψιματάκι αλλά τώρα είμαι ήρεμος!
Και εντάξει θα παραδεχτώ ότι κι εγώ απ’ τη μεριά μου θα προτιμούσα χίλιες φορές να αγωνίζομαι δίπλα σ’ έναν αριστεριστή παρά δίπλα σ’ έναν “αγανακτισμένο” που κραδαίνει την ελληνική σημαία, φασκελώνει και ουρλιάζει “κλέφτεεεεεες κλέφτεεεεεεες”.