εγω πάλι που είμαι ειδικός καθώς τα πέρασα για 2 χρόνια(6 μήνες το πρόβλημα, 1,5 χρόνος η λύση μόνος μου σχεδόν) και μου ξαναήρθαν οι κρίσεις εδω και λίγες μέρες.(στα όρια να μην εκραγώ)
απίστευτες στροφές το μυαλό με τρομερό ρυθμό σκέψεων, και το περίεργο είναι πως δεν μιλαμε για άσχημες(ή τουλάχιστον οχι σε τόσο μέγεθος) σκέψεις αλλά καταιγισμό απο αδιάφορων μέχρι των κλασικών άσχημων σκέψεων(δεν εχω δουλειά, δεν εχω την κλασική/σωστή οικογένεια, δεν , δεν, δεν).
άγχος μεν για τα κλασικά προβλήματα, αλλά άγχος ακόμη και για τα μικρά εως πολύ μικρά που σε συνηθισμένες καταστάσεις δεν θα ασχολιόταν καν καποιος.
αϋπνία. αϋπνία και φόβος στο σκοτάδι και αρρυθμίες στην καρδιά(φόβος δηλαδη).
κλείνεις τα μάτια σου για λίγο και μόλις είναι να αφεθείς ξυπνάς με την αίσθηση που έχεις όταν ξυπνάς στον ύπνο και νομίζεις οτι πέφτεις. αλλά δυστυχώς επι 100(η καρδιά μου σταμάτησε! οχι ηλίθιε. το μυαλό σου απλά μπούκωσε) .
όλα αυτά οδηγούν από τα κλασικά προβλήματα με τους επίμονους ψυχοσωματικούς πόνους(αληθινούς πόνους χωρίς προφανή και υπαρκτά αίτια) μέχρι φοβίες(κλειστοφοβία και αγοραφοβία) ακόμη και προβλήματα στην καρδιά(αν καταφέρεις να μην αντιμετωπίσεις το πρόβλημα με τις κρίσεις. της ημέρας και του ύπνου).
το πρόβλημα δεν είναι απλά υπαρκτό αλλά πολύ μεγαλύτερο απο οτι θα έπρεπε/μπορούσε να αντιμετωπιστεί απο ενα κράτος σαν το δικό μας.! το οποίο κράτος αφαιρεί ανθρώπους απο θέσεις που σχετίζονται με την αντιμετώπιση τέτοιων προβλημάτων μέσα στην γενική παραζάλη των αλλαγών(κλαίω μόνο και μόνο με την καταγραφή που έγινε αυτες τις μέρες με το δυναμικό(και στην δυναμική) των νοσοκομείων. ή δεν ξέρουν τι τους γινεται ή νομίζουν πως απευθύνονται σε ηλίθιους).
εγω πάντως να πω οτι άνθρωποι με 2-3 κρίσεις την εβδομάδα πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσουν με γιατρό.αλλά να μην δεχθούν ετσι αβίαστα θεραπείες με χάπια και εισαγωγές για ενα μικρο διάστημα σε ησυχαστήρια. το καλύτερο ειναι να βρίσκεσαι με κόσμο και να μιλάς και να επικοινωνείς οσο γινεται. ακόμη και για το πόσο χάλια παίζει η αελαρα εως το πόσο υπερφυσικό κώλο έχει η καρντασιαν.(δεν λέω να συζητάς μόνο για χαζομάρες. το πιάσατε ελπιζω).
απο εκει και περα αν συνεχίσει το πρόβλημα να είναι έντονο να μιλήσουν με ειδικό και να παλέψουν να τα βγάλουν πέρα., δεν είναι εύκολο αλλά αξίζει
*μερικές φορές δουλεύει απλά και το να γράφεσαι σε rock/metal φόρουμ …:roll:
όχι, σε είδα να λες πως ο βασικός παράγοντας είναι ο ψυχισμός του ανθρώπου και πάνω σε αυτό εκφράζω την αντίθεσή μου! ούτε εγώ ισχυρίζομαι πως είναι μόνο το ένα ή μόνο το άλλο. Λέω, ωστόσο, πως ο ψυχισμός διαμορφώνεται κυρίως από την κοινωνία και την κουλτούρα της (πέρα από τον όποιο προκαθορισμό). εγώ π.χ. προφανώς θα είχα άλλο ψυχισμό από αυτόν που έχω τώρα και θα αντιμετώπιζα διαφορετικά πολλές καταστάσεις αν ήμουν νορβηγός ή koori . τα έμφυτα ψυχολογικά χαρακτηριστικά (των “ευπαθών”) δε θα τους στείλουν στον τάφο (εκτός κι αν μιλάμε για φακντ απ καταστάσεις) γιατί πάνω από αυτά υπάρχει το αντίστοιχο έμφυτο ένστικτο της αυτοσυντήρησης. για να αυτοκτονήσεις πρέπει να υπάρξει κάτι άλλο, πέρα από τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά σου. για παράδειγμα η φτώχεια και το στίγμα της που είπες κι εσύ, αλλά αυτά είναι κατασκευές της κοινωνίας. όπως κοινωνική κατασκευή είναι η άποψη πως κανένας λογικός άνθρωπος δεν αυτοκτονεί, το τι θεωρείται ψυχική αστάθεια, το πώς αντιμετωπίζεται κ.ο.κ. όλα αυτά διαφέρουν εμφανώς από κοινωνία σε κοινωνία γι’ αυτό υπάρχουν και διαφορετικοί δείκτες στο θέμα αυτό (εικάζω). δέχομαι πως αυτοκτονίες μπορεί να υπήρχαν παντού, είμαι περίεργος ωστόσο να δω τι δείκτες αυτοκτονιών είχαν οι ιθαγενείς πληθυσμοί (πριν και μετά την υποδούλωσή τους από τους πολιτισμένους), τι ποσοστά υπήρχαν στην αρχαιότητα και πώς μεταβάλλονται τα ποσοστά στον ανεπτυγμένο κόσμο όταν υπάρξει μεταβολή στο βιοτικό επίπεδο. και μόνο του το τελευταίο δείχνει πως για την αυτοκτονία (κι όχι για την εμφάνιση ψυχικής νόσου, η οποία προφανώς δεν ακολουθείται ντετερμινιστικά από αυτοκτονία), πρέπει να συντρέξουν κοινωνικοί λόγοι. αν δεν υπάρξουν αυτοί, το πιθανότερο είναι ότι η ψυχική νόσος θα παραμείνει μια απλή ψυχική νόσος. στον πολιτισμένο κόσμο, κάπου αλλού μπορεί να τους θεωρούν και ανώτερα όντα.
Οντως γινοτανε πανικος επειδη μενω Ελευσινα και μολις σχολασα απο την δουλεια περασα απο εκει κατα της 16:00 ειδα πολλες κλουβες και αρκετες διμοιριες που ητανε απ εξω
Διαβάζω σχόλια και απόψεις σχετικά με το θέμα της Χαλυβουργίας από εδώ κι από εκεί. Και λέω για πολίτες, ανθρώπους καθημερινούς, με τα ίδια προβλήματα με τους απεργούς. Αηδία σκέτη και απίστευτος κομπλεξισμός προς τους ανθρώπους που είχαν την αξιοπρέπεια και το σθένος να κάνουν αυτό που άλλοι δεν τόλμησαν (και για αυτό τους μισούν ακόμα περισσότερο). Ειλικρινά δε θέλω να έχω καμία σχέση με αυτή την κοινωνία, δε νιώθω συμπολίτης με κανέναν από αυτούς (όχι τους απεργούς, τους άλλους).
Για τους απεργοσπάστες η κατάσταση είναι win/win. Πληρώνονται κανονικά όσο οι “βλάκες” απεργούν και αν οι “βλάκες” βγουν κερδισμένοι από την απεργία, απολαμβάνουν και αυτοί οι “έξυπνοι” τα προνόμια που διεκδίκησαν οι “βλάκες” απεργοί.
επίσης ειναι τρομερό πως ολα σχεδόν τα μέσα εστιάζουν στην …“τακτική συριζα-κκε” να βρίσκεται και να συμπαραστέκεται σε τέτοια γεγονότα, και οχι στην νεα πλέον γραμμή του κράτους που δεν θα αφήνει πια μεγάλες απεργίες , καταλήψεις, και γενικά τέτοιες καταστάσεις χωρίς παρέμβαση.
κάνουν πρόβα για τις αποκρατικοποιήσεις(και οχι μονο) βλέπεις
γενικά αυτό ή ξέρουμε πως ισχύει και στη συγκεκριμένη; πάντως υπάρχει πάντα και μια μικρή περίπτωση να κλείσει το εργοστάσιο ή να απολυθούν κάποιοι, οπότε περισσότερο win/win/loose είναι η κατάσταση!
ενταξει. σώθηκε η ελλαδαρα.
απο τις πρώτες αποκρατικοποιήσεις θα είναι του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων.
και γενικά ολες στην αρχή θα ειναι τέτοιων περιπτώσεων. τελικά κάμποσες αποκρατικοποιήσεις θα γίνουν απλά για να φύγουν απο το μισθολόγιο του κράτους οι εργαζόμενοι??
