O Λένιν δηλαδή υποστήριζε το αντάρτικο πόλης και την ένοπλη βία?
Δηλώνουν επαναστάτες/αντιεξουσιαστές όπως έγραψα αλλά αυτό δεν τους κάνει εκφραστές της αριστεράς, ούτε θυμάμαι αριστερό κόμμα να τους έχει υποστηρίξει με κάποιον τρόπο στην Ελλάδα. Πιο ξεκάθαρος δεν μπορώ να γίνω νομίζω.
Εσύ αυτό κατάλαβες, δηλαδή; Όχι, υποστήριξε το κόμμα της πρωτοπορίας που αυτό θα επιλέξει και το πέρασμα στην ένοπλη πάλη. Αυτό θα κάνει την υπέρβαση (όποτε κρίνει ότι υπάρχει οι προϋποθέσεις για να γίνει), όχι οι μάζες. Αυτές θα ακολουθήσουν. Κάποιοι αγωνιστές στα 70’s πίστεψαν ότι βρίσκονταν σε προεπαναστατική περίοδο, απλά. Και τα μοντέλα δομής που ακολούθησαν στις οργανώσεις τους ήταν αυστηρά λενινιστικά.
EDIT: @ Dead. Δηλαδή αριστερός είσαι μόνο αν σε υποστηρίζει ένα αριστερό κόμμα;
Ως προς ποιο κομμάτι ήταν αυστηρά λενινιστικά?
Xωρίς να θέλω να γίνω “ειδικός” στο θέμα -αυτό το προνόμιο το έχουν μόνο τα κανάλια- θυμάμαι πως ο Μπακογιάννης ειδικά που ανέφερα και πιό πάνω είχε εκτελεστεί από πεζούς στην είσοδο της πολυκατοικίας του γραφείου του στην Ομήρου και μάλιστα αυτοί είχαν φύγει περπατώντας για αρκετά μέτρα μέχρι να ανέβουν σε μηχανές με βάση τις περιγραφές των μαρτύρων της εποχής.
Νομίζω πως κάπως έτσι είχε εκτελεστεί και ο Βρανόπουλος. Τέλος πάντων, δεν νομίζω πως είναι το σημαντικότερο.
“Προσάπτω” είναι βαριά λέξη, αλλά αναφέρομαι ακριβώς σε αυτό που ξαναπόσταρες:
Είτε πρόκειται για χτύπημα του παρακράτους, είτε για ξεκαθάρισμα λογαριασμών, ας το βάλουν καλά στο κεφάλι τους. Η αριστερά δεν έχει καμία απολύτως σχέση. Όσο και αν προσεύχονται για το αντίθετο.
Πως μπορείς να είσαι βέβαιος πως δεν ήταν κάποια ακροαριστερή οργάνωση;
Προφανώς και να είναι αυτό δεν ενοχοποιεί το σύνολο της αριστεράς, άλλωστε τα κόμματα της φρόντισαν νωρίς να πάρουν τις αποστάσεις τους.
Αλλά αυτό δεν αποκλείει το να είναι ακροαριστεροί οι δράστες και να έχουν αναφορές στον Μαρξ ή τον Λένιν όπως γράφει και ο Λέπερ.
Προσωπικά δεν θεωρώ ευφυές για κανέναν που στέκεται απέναντι στην αριστερά να εστιάσει σε αυτή την ιστορία και να απαιτεί από τα κόμματα της αριστεράς και ειδικά τον συριζα δηλώσεις αποκήρυξης της βίας κλπ. και να γυρίζουμε σαν τον σκύλο γύρω από την ουρά του…
Σε μία φάση όπου ο Γλέζος ο ίδος θέτει τα σωστά ερωτήματα προς την ηγεσία του κόμματος του (“που θα βρούμε τα λεφτά να κάνουμε αυτά που υποσχόμαστε;”), θα είναι μέγα καραγκιοζιλίκι της κυβέρνησης να εκτρέψει εκεί την αντιπαράθεση.
Ας εστιάσουμε στην οικονομία, αυτό είναι που απειλεί την χώρα πάνω από όλα.
Αλλά φοβάμαι πως και η κυβέρνηση δεν θέλει να πολυμιλάμε για την οικονομία, γιατί δεν έχει το σθένος να κάνει αυτά που πρέπει, αντίθετα κάνει πράγματα που εξαγριώνουν ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων της και δεν έχουν καμία ηθική βάση σε καμία εκδοχή συντηρητικής ιδεολογίας. Θα έχει πρόβλημα να διαφοροποιηθεί από τον συριζα σε επίπεδο βασικών αρχών έτσι όπως πάει και αν νομίζει πως θα γλιτώσει πηγαίνοντας την κουβέντα στο αν η Χ ή Ψ συνιστώσα του συριζα δεν αποκήρυξε αρκετά υψηλόφωνα τη βία είναι γελασμένη.
Συγκεντρωτισμός, ιεραρχία, αυστηρή πειθαρχία, καθοδήγηση, αποφάσεις από πάνω προς τα κάτω.
Με άλλα λόγια χρησιμοποίησαν ένα λενινιστικό μοντέλο για να στηρίξουν ένα τελείως αντιλενινιστικό ιδεολογικό χώρο. Και κατά τα δικά σου λεγόμενα, τυγχαίνει να ήταν και αγωνιστές. Nice!~
To είδαμε κι αυτό στο ροκιν.
Απορω γιατι σας κανουν εντυπωση ή διαφωνειτε με αυτα που περιγραφει ο Leper Jesus.
Ειτε αρεσει ειτε δεν αρεσει, ειναι μια πραγματικοτητα.
Eννοείται πως είναι μια πραγματικότητα. Δεν είναι πως μου κάνουν εντύπωση, ούτε πως συμφωνώ-διαφωνώ. Απλά όταν ο Μule και ο Leper γυροφέρνουν στα ίδια σενάρια όσον αφορά την εκτίμηση ενός γεγονότος, δεν ξέρω, πωστολενρεπαιδίμου με πιάνει μια ανησυχία.
Edit:
[U][B]«Η στρατηγική της έντασης»: τρομοκρατικά χτυπήματα και ενοχοποίηση της Aριστεράς στην Ιταλία του 1970[/B][/U]
Από το 1969 μέχρι το 1975 πραγματοποιήθηκαν 4.334 επίσημα καταγραμμένες πράξεις τρομοκρατικής βίας. Απ? αυτές, το 83% αποδόθηκε αρχικά στην άκρα Αριστερά για να αποδειχτεί αργότερα ότι ήταν έργο της άκρας Δεξιάς και των συνεργατών της στον κρατικό μηχανισμό. Η Ιταλία για μια εικοσαετία περίπου ήταν αντιμέτωπη με ένα χαοτικό κλίμα, του οποίου τα χαρακτηριστικά ήταν: βομβιστικές επιθέσεις, διάβρωση αριστερών οργανώσεων, ενοχοποίηση της Αριστεράς μέσω τρομοκρατικών χτυπημάτων και συνέχων προκλήσεων.
Αυτό μόνο, τίποτ’ άλλο.
Πέρα από την πρώτη αυθόρμητη σκέψη της “προβοκάτσιας” του παρακράτους, μου ήρθε σφαίρα και αυτή η σκέψη εξίσου αυθόρμητα. Αν και outsider σενάριο, είναι πιθανό γιατί η νύχτα δε χαμπαριάζει από δαύτους ή από πολιτικά συμφέροντα. Η νύχτα πάντα έπλεε ανεξάρτητα από τέτοια ρεύματα και επωφελούταν από οποιοδήποτε καθεστώς.
εκλασε ο Λενιν και βγηκε η 17Ν
[QUOTE=Mule;1568743]Xωρίς να θέλω να γίνω “ειδικός” στο θέμα -αυτό το προνόμιο το έχουν μόνο τα κανάλια- θυμάμαι πως ο Μπακογιάννης ειδικά που ανέφερα και πιό πάνω είχε εκτελεστεί από πεζούς στην είσοδο της πολυκατοικίας του γραφείου του στην Ομήρου και μάλιστα αυτοί είχαν φύγει περπατώντας για αρκετά μέτρα μέχρι να ανέβουν σε μηχανές με βάση τις περιγραφές των μαρτύρων της εποχής.
Νομίζω πως κάπως έτσι είχε εκτελεστεί και ο Βρανόπουλος. Τέλος πάντων, δεν νομίζω πως είναι το σημαντικότερο.
/QUOTE]
Ούτε εγώ είμαι ειδήμονας, ούτε και θέλω να γίνω.
Αυτό που άκουσα το πρωί από τον εγκληματολόγο είναι πως οι συγκεκριμένες οργανώσεις πάντα σε τέτοιες εκτελέσεις έριχναν “κατά ριπάς” όπως είπε, για να ρίξουν το θύμα.
Όχι στο μαφιόζικο στυλ μία στο θώρακα και μία χαριστική βολή στο κεφάλι.
Και έτσι θυμάμαι είχε γίνει με τον Σόντερς.
Αυτό, είπε, συναντάται μόνο σε μαφία ανατολικού μπλοκ, με μία ανάλογη δολοφονία πέρυσι στο Λονδίνο, όπου ο δράστης ήταν Μολδαβός και διαφεύγει.
Είμαι σίγουρος πως ότι εικασίες και να κάνουμε, εφόσον δε βρεθούν οι δράστες, όλες περιέχουν αλήθεια.
Το δεδομένο είναι πως στην παρούσα στιγμή, οι συγκεκριμένες δολοφονίες βολεύουν συγκεκριμένες καταστάσεις και συγκεκριμένους χώρους. Και αυτοί δεν είναι αριστερής προέλευσης.
Δε γυροφέρνω κανένα σενάριο. Ανοιχτά και ξάστερα λέω ότι οι ένοπλες πρακτικές, καλώς ή κακώς (κακώς, προσωπικά), ήταν και είναι μία επιλογή ενός μέρους του κινήματος. Που, βέβαια, αυτές οι επιλογές τους, τους υπερκαθορίζουν, με αποτέλεσμα να μην έχουν (συνήθως) καμία αναφορά μετά σε αυτό.
Το θέμα, είναι, γιατί το κίνημα επιμένει να κάνει τα στραβά μάτια, και πάντα μιλάει για “παρακρατικούς”. Εντάξει, από το Κ.Κ.Ε. δεν έχω καμιά άλλη απαίτηση, αστικό κόμμα είναι, τι θα πει. Μια ζωή τα ίδια. Το επικίνδυνο είναι όταν ο κόσμος του κινήματος αρνείται να τα δει αυτά, με αποτέλεσμα μετά να τα βρίσκει μπροστά του.
Εδώ ακόμα και για τη Marfin υπάρχει κόσμος που ακόμα λέει ότι ήταν έργο προβοκατόρων. Όσοι τότε βγήκαν και μίλησαν για τις ευθύνες του Βγενόπουλου ή , ακόμα χειρότερα, για “σκοτεινά κέντρα” έκαναν πλάτες στο πιο αισχρό κομμάτι που εμφανίστηκε ποτέ στο αναρχικό κίνημα. Όσοι, αντιθέτως, αναγνώρισαν τις ευθύνες τους (ανοχή τόσα χρόνια, ελπίδα ότι ποτέ δε φτάναμε σε κάτι τέτοιο κλπ.), βγήκαν μπροστά και δημόσια στηλίτευσαν αυτά τα ιδεολογήματα που οδήγησαν στη Marfin, ήταν οι μόνοι που κράτησαν αξιοπρεπή στάση και υπερασπίστηκαν ένα ολόκληρο κίνημα. Ευτυχώς αυτοί ήταν πολλοί, η πλειοψηφία της αναρχίας, κι ας ήξεραν ότι αυτός ο δρόμος έχει κόστος.
Οπότε δε γυροφέρνω με κανένα Mule. Πλάτες στα αφεντικά κάνουν άλλοι, όχι εγώ.
Όσον αφορά αυτό:
Με άλλα λόγια χρησιμοποίησαν ένα λενινιστικό μοντέλο για να στηρίξουν ένα τελείως αντιλενινιστικό ιδεολογικό χώρο. Και κατά τα δικά σου λεγόμενα, τυγχαίνει να ήταν και αγωνιστές. Nice!~
Ποιος είναι ο “τελείος αντιλενινιστικός ιδεολογικός χώρος” που στήριξαν; Θα 'θελα να μου εξηγήσεις, γιατί διακρίνω μία… ελαφριά παρεξήγηση, ότι οι BR ήταν… τι; Αναρχικοί;
Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος, οι BR ξεπήδησαν από τους μεγάλους εργατικούς αγώνες του '68-'69 στα εργοστάσια (“θερμο φθινόπωρο” στο Τορίνο κλπ.), αγωνιστές χρόνια στο κίνημα με μαχητική στάση που κατάφεραν πολλά. Η επιλογή τους κατέστρεψε ίσως το πιο πλούσιο και αξιόλογο κίνημα στην Ευρώπη των 70’s (την ιταλική αυτονομία), αλλά αυτό δεν αναιρεί ότι όλοι αυτοί στρατολογήθηκαν από τους ταξικούς αγώνες στα εργοστάσια.
Ο Λένιν υποστήριζε πως ο μόνος δίκαιος πόλεμος είναι η επανάσταση, αφού στην αστική καπιταλιστική κοινωνία η κυρίαρχη βία είναι αυτή των αστών ενάντια στο προλεταριάτο, οπότε η ένοπλη αντίσταση του λαού είναι νόμιμη και δίκαια. Και έβαζε σαν απαραίτητο όρο για την επανάσταση τον πολιτικό-οικονομικό αγώνα ενάντια στην αστική τάξη, απαραίτητη προυπόθεση του οποίου για να είναι νικηφόρος είναι να κερδηθούν ιδεολογικά οι μάζες.
Κρίνοντας συνολικά τις ερυθρές ταξιαρχίες από το βίο και πολιτεία τους, την ιδεολογία και την πρακτική τους, όχι μόνο από το ανθρωπιστικό όραμα που μπορεί να είχαν στην αρχή, ναι η προσωπική μου γνώμη είναι πως πρόκειται για έναν αντιλενινιστικό ιδεολογικό χώρο. Ούτε καν κοντά στον Τσε δε μπορώ να τους κατατάξω, αφού ο Τσε πίστευε πως το αντάρτικο πόλεων είναι φυτίλι για να ανάψει η σπίθα του αντάρτικου της υπαίθρου ξέροντας καλά όμως πως η ένοπλη βία του αντάρτικου πόλης είναι άχρηστη όταν υπάρχει έστω και ένα πέπλο κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, αφού τότε ο λαός δεν πρόκειται ποτέ να συρθεί σε επανάσταση.
Ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω τι στα δικά μου λεγόμενα σε μπερδεύει. Ναι φυσικά και μπορεί να είσαι αριστερός. Αλλά αν εγώ αύριο, που αυτοχαρακτηρίζομαι ως αριστερός γενικά μαζέψω 8-10 γνωστούς μου και ξεκινήσω να εκτελώ ανθρώπους γίνομαι εκφραστής της αριστεράς; Άλλο πράγμα είναι ένα κόμμα/οργάνωση, ονόμασε όπως θέλεις την χρυσή αυγή, να πραγματοποιεί επιθέσεις με την υποστήριξη ενός 7-8% ψηφοφόρων, που σημαίνει οι επιθέσεις αυτές εκφράζουν ένα συγκεκριμένο κομμάτι του λαού και το υποστηρίζει και άλλο μαζεύω 10 άτομα και εκτελούμε κόσμο στο πεζοδρόμιο. Το δεύτερο δεν βλέπω πως μπορεί να χρωματιστεί κομματικά.
Άλλο αριστερά και άλλο κομματική αριστερά
Πρώτον, δεν είχαν κανένα ανθρωπιστικό όραμα, σε καμία περίοδο της πορείας τους.
Δεύτερον, again, δε μου αιτιολογείς γιατί ήταν σε έναν “αντιλενινιστικό ιδειολογικό χώρο”. Απλά λες “η προσωπική μου γνώμη είναι τέτοιο”. Εγώ σου λέω ότι ήταν οι κατεξοχήν λενινιστές της ιταλικής αριστεράς του '70 με βάση [B]και[/B] τα γραπτά τους, [B]και[/B] τη δομή τους [B]και[/B] τις πρακτικές τους. Όσον αφορά τα γραπτά τους, οι αναλύσεις του βρίθουν από λενινιστικές έννοιες, ήταν ξεκάθαρη η οπτική τους, μια ματιά αρκεί. Ορθόδοξοι μέχρι αηδίας. Όσον αφορά τη δομή τους, τα είπα προηγουμένως. Όσον αφορά τις πρακτικές τους, μάλλον κάποιοι έχουν ταυτίσει τις BR με την απαγωγή και δολοφονία του Moro. Οι BR ιδρύθηκαν το 1970 και η πρώτη δολοφονία τους συνέβη 4 (!) ολόκληρα χρόνια μετά. Μέχρι τότε δρούσαν αποκλειστικά στους εργασιακούς χώρους, όπου, πάνω-κάτω, συνέβαιναν τα εξής: άγριες απεργίες, σαμποτάζ, πικετοφορίες, επιθέσεις σε επιστάτες και αφεντικά. Όχι αποκλειστικά από τις BR, γενικά. Μιλάμε για ένα εκρητικό κλίμα, για αγώνες αυτόνομους από συνδικάτα που κέρδιζαν! Κέρδιζαν μισθολογικές αυξήσεις, κέρδιζαν επαναπροσλήψεις απολυωμένων συναδέλφων κλπ. κλπ. Όταν, λοιπόν, σαν εργατική τάξη έχεις τα πάνω σου, όταν σε όλο τον πλανήτη γεννιούνται μαχητικά κινήματα (Μάης '68, κίνημα των μαύρων στις Η.Π.Α., φεμινιστικό, απελευθερωτικά κινήματα σε Λατινική Αμερική, Αφρική και αλλού) και όταν το κράτος σου ρίχνει ξεκάθαρα το γάντι της στατιωτικοποίησης του κινήματος, τότε πολύ εύκολα μπορείς να πιστέψεις ότι είσαι έτοιμος για την “έφοδο στον ουρανό”. Και δεν το πίστεψαν μία χούφτα αποφασισμένοι. Το πίστεψαν οι χιλιάδες εργάτες που κέρδιζαν [U]βήμα-βήμα[/U] εδώ και χρόνια. Και οι BR θεώρησαν αυτό ακριβώς, ότι είχαν το ρόλο του ένοπλου βραχίωνα. Γιατί τη μαζικότητα, την καθημερινή παρέμβαση και την ιδεολογική δουλειά την είχαν ήδη από το '70.
Αν εσύ μαζέψεις 8-10 ανθρώπους και κάνετε μία οργάνωση με αριστερές θέσεις, πρόγραμμα και αυτά τα κάνετε πράξη, τότε είστε αριστερή οργάνωση, γιατί συγχέεις την αριστερά μόνο με τα κόμματα, αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω.
Για τις Ερυθρές Ταξιαρχίες, η καταλυτική διαφορά με αντίστοιχες οργανώσεις στην Ελλάδα είναι ακριβώς αυτή. Το μέγεθος και η “σχετική” μαζικότητα. Oι Ερυθρές Ταξιαρχίες είχαν όντως κοινωνικό έρεισμα, σε μεγάλες μάζες του πληθυσμού ειδικά σε εργατουπόλεις όπως το Τορίνο και το Μιλάνο. Στο μαξιμουμ της ανάπτυξής τους είχαν περίπου 1000-2000 ενεργά μέλη και αρκετές χιλιάδες συμπαθούντες και υποστηρικτές. Kαι δεν ήταν μονο οι Eρυθρές Ταξιαρχίες. Potere Operaio του Antonio Negri, Lotta Continua, Prima Linea κ.α. Aλλά την ύπαρξη και τη δράση τους πρέπει να τις δούμε εντός του κοινωνικοπολιτικού πλαισίου μέσα στο οποίο έδρασαν, με την απότομη προλεταροποίηση χιλιάδων (νότιο)Ιταλών νεολαίων στα εργοστάσια του Βορρά, τις μαζικότατες απεργίες της FIAT, την άνοδο της νεοφασιστικής δεξιάς με τις δεκάδες βομβιστικές επιθέσεις-κομμάτι της ΝΑΤΟϊκής αντζέντας της Επιχείρησης Gladio, τις αυταπάτες του ΚΚΙ του ευρωκομμουνισμού και του ιστορικού συμβιβασμού με τους Χριστιανοδημοκράτες, αλλά και το αντίστοιχο πλαίσιο σε παγκόσμιο επίπεδο με την έξαρση των ανάρτικων πόλης ειδικά σε Λατινική Αμερική και όλη την επίδραση του γκεβαρισμού σε αυτές τις ομάδες. (Δαιμονας του Τυπογραφείου και ελευθεριακή Κουλτούρα έχουν εκδόσει αρκετό υλικό, όπως πολύ καλά ξέρεις).
Για την RAF δεν ξερω πάρα πολλά, αλλά σίγουρα ήταν ομάδα που δεν είχε αυτό τον μαζικό χαρακτήρα των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Είναι γεγονός ότι οι Baader - Meinhof - Esslin να δολοφονήθηκαν από το γερμανικό κράτος αλλά επίσης είναι γεγονός ότι η ομάδα τους είχε διαβρωθεί από την BND. Πολλά από τα όπλα που κατέληγαν στα χέρια των μελών της RAF είχαν πηγή τις μυστικές υπηρεσίες της Δυτικής Γερμανίας.
(Σχετικές πληροφορίες δίνει ο Μπόμι Μπάουμαν στο βιβλίο "[U]Πως άρχισαν όλα. - Η ιστορία ενός προλετάριου που έγινε αντάρτης πόλης[/U]. Εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος)
Στην Ελλάδα η πρώτη οργάνωση με τυπικά χαρακτηριστικά ένοπλου αντάρτικου πόλης ήταν ουσιαστικά η ΟΠΛΑ στο δεύτερο μισό της κατοχής αλλά και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, όπου έδρασε με την ονομάσια Στενή Αυτοάμυνα. ( Εξαιρετικής ιστορικής αξίας ντοκουμέντο για τη δράση της Στενής Αυτοάμυνας στα χρόνια του εμφυλίου αποτελεί το βιβλίο του Τάσου Κατσαρού με τίτλο “[U]Μια απόφαση, μάχομαι μέχρι το τέλος. - Θεσσαλονικη 1946-1947[/U]” με συμμετοχή του Δαίμονα του Τυπογραφείου στην έκδοση.)
Από κει και πέρα και μέχρι το 74, ουσιαστικά δεν κινείται τίποτε. Το κράτος ειναι ουσιαστικά ένα κράτος έκτακτης ανάγκης, με μακρονήσια, ακροδεξιο παρακράτος, ΚΚΕ στην παρανομία, με χιλιάδες αγωνιστές και μέλη στην προσφυγιά.
Εκεί λοιπό στην αρχή της μεταπολίτευσης εμφανίζονται ουσιαστικά οι πρώτες ομάδες οργανωμένες στα πρότυπα οργανώσεων τύπου RAF, Βrigade Rosse. Μιλάμε για Ε.Λ.Α., 17Ν και Αντικρατική Πάλη. Από τις τρεις αυτές οργανώσεις η μοναδική που έχει μια σχετική δημοφιλία, με αρκετά μέλη και συμπαθούντες είναι ο Ε.Λ.Α. κυκλοφορεί την περιοδική έκδοση Αντιπληροφόρηση με ικανοποιητική μάλιστα κυκλοφορία - 44 τεύχη από το 1975 εως το 1982. Συμμετέχει σε απεργίες και λοιπές κινητοποιήσεις και προσπαθεί να θέσει θεμέλια στον εξωκοινοβουλευτικο χώρο κυρίως.
Η 17Ν είναι κάτι άλλο. Από την αρχή δρα με καθαρα συνωμοτικούς όρους και χωρίς καμία επιθυμία για σύνδεση με τον λαϊκό παράγοντα. Και αν στην αρχή τα χτυπήματά της είχαν ένα σχετικό λαϊκό έρεισμα (βλ. εκτέλεση βασανιστών Χούντας, που η δημοκρατία της μεταπολίτευσης αθώωσε), από την δολοφονία Μπακογιάννη και μετά το πράγμα αλλάζει, και λειτουργεί περισσότερο σαν ομάδα εκτέλεσης συμβολαίων θανάτου. Πιθανότατα να διαβρώθηκε από μυστικές υπηρεσίες, αλλά είτε αυτό συνέβη, είτε όχι, εκ του αποτελέσματος η δράση της μόνο εμπόδιο στάθηκε στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος.
Τώρα για τις νεότερες οργανώσεις τύπου Σέχτας και ΣΠΦ, ε εντάξει στην μεν πρώτη περίπτωση κοβω το κεφάλι μου ότι πρόκειται για ξεκάθαρα ασφαλίτικη οργάνωση. Στην δεύτερη περίπτωση, δεν έχω λόγο να αρνηθώ ότι τα μέλη της ήταν αυτό που λέμε ιδεολόγοι, αλλά αυτό δεν αποκλείει το γεγονός να δρούσαν έστω και με την άγνοιά τους σε εντεταλμένη υπηρεσία - περι χρησιμων ηλιθίων αυτό. Στην τελική η δράση τους είχε και έχει ένα και συγκεκριμένο αποτέλεσμα, υπέρ του νέου κράτους έκτακτης αναγκης που πάνε να χτίσουν.
Το indymedia από χθες πάντως όλο ανεβοκατεβαίνει στο διαδίκτυο…
Εχει πολλες μερες που γινεται αυτο
+1 με μια διαφωνια μονο. Ο Φουντας, ηταν κομματι του ευρυτερου κινηματος και γνωστος σε διαδικασιες κλπ. Δεν ειναι τοσο απλο ζητημα, ειδικα αν δεις πως ειχε παιξει το θεμα και απο ΕΑ με αυτα που εγραφαν.
ΥΓ: Παντως, ο τροπος με τον οποιο σκοτωθηκαν οι 2 [B]νεοναζι[/B] (για να μην ξεχνιομαστε κιολας) δεν παραπεμπει στο εγχωριο ανταρτικο. Ή εχουν αναβαθμιστει τοσο πολυ ή μιλαμε για δουλεια κρατικη, παρακρατικη ή μπραβιλικι. Επισης, απο το εγχωριο ανταρτικο θα ηταν πολυ πιθανοτερο να στοχοποιηθει καποιο υψηλοβαθμο στελεχος ή βουλευτης, παρα 2 (μαλλον) random νεοναζι.