Δεν θα το αγοράσει boy μου το εργοστάσιο, εκτός κι αν μπορεί να βγάλει κέρδος από αυτό. Απλώς αυτό θα κλείσει γιατί δεν θα μπορεί να ανταγωνιστεί την πολυεθνική. Οπότε οι άνεργοι θα μείνουν όσοι εργάζονταν εκεί ή θα γίνουν κάπου υπάλληλοι. Επομένως με το να βγεις στο δρόμο τα δικά σου δικαιώματα και το δικό σου βιοτικό επίπεδο διεκδικείς.
100 δισεκατομμύρια ευρώ για ναυτική βάση στη Σύρο δίνει ο Πούτιν!!!
http://news247.gr/newspapers/Afternoon/avriani/ayrianh.451261.html
Όχι ότι υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι αλλά είναι άξιο αναφοράς!!!
πηγη : ΑΥΡΙΑΝΗ.
Τα έγραψες όλα, αλλά μην περιμένεις απάντηση-κατανόηση, όπως σου απάντησε -ουσιαστικά- ο Γράκχος το σημαντικό για κάποιους είναι αναμπουμπούλα να γίνεται και ας μην μπορεί να τεκμηριωθεί λογικά το γιατί.
Μη νομίζεις, υπάρχουν εργολάβοι της αναμπουμπούλας που χτίζουν πολιτικές καριέρες μέσα από τέτοιου είδους κινητοποιήσεις και το τελευταίο που τους νοιάζει είναι το τι θα απογίνεις εσύ που με τους φόρους σου τους πληρώνεις αυτή τη στιγμή (επιδότηση των κομμάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό).
Mule φυσικά και γνωρίζω ότι δεκάρα τσακιστή δεν δίνουν για όλους μας εδώ πέρα. Μακάρι να μπορούσα να τα παρατήσω και να σηκωθώ να φύγω. Αν δεν είχα δικιά μου δουλειά σίγουρα τώρα θα σας έγραφα από κάπου στην Ευρώπη 
Σκόρπιες σκέψεις:
Δεν έχω διαβάσει το διάλογο από την αρχή αλλά μήπως θα έπρεπε να σκέφτεσαι πρώτα και κύρια γιατί οι μικροεπιχειρήσεις και τα συνδικαλιστικά τους όργανα είναι δεμένα στο άρμα των μεγάλων επιχειρήσεων νομίζόντας ότι έχουν κοινά συμφέροντα; Και γιατί οι μικρές επιχειρήσεις νομίζουν ότι η “απελευθέρωση” της αγοράς είναι προς όφελός τους αντί να δουν τους καρχαρίες να έρχονται καταπάνω τους; Και τέλος γιατί οι μικρές επιχειρήσεις στρέφονται εναντίον άλλων κλάδων (π.χ. οδηγοί δ.χ., δημόσιοι υπάλληλοι, αγρότες κοκ) αντί να αντιληφθούν ότι σε αυτό το καζάνι βράζουμε όλοι μαζί;
(θα μπορούσες να αντικαταστήσεις τις “μικρές επιχειρήσεις” με οποιαδήποτε άλλη μεσαία τάξη επαγγελματιών (μηχανικοί, δικηγόροι κτλ) και δε θα άλλαζε το νόημα που θέλω να περάσω…)
Βασικά θέλω να τονίσω ότι όλα όσα έχω πει φυσικά και δεν αφορούν μόνο εμένα και είναι γενικό και μακάρι να μην χρειαζόταν να γράφω τώρα και όλα να πήγαιναν καλά σε όλους τους κλάδους.
Φυσικά και δεν τρέφω καμία αυταπάτη για το ότι υπάρχουν οι καρχαρίες και ότι τα συμφέροντα μας απέχουν άπειρα. Θεωρητικά και στο μέλλον ναι αυτοί θα κάνουν την μεγάλη ζημιά (βασικά την κάνουν εδώ και χρόνια). Αυτό είναι όμως κάτι που υπήρχε πάντα και πάντα θα υπάρχει.
Το θέμα (και τώρα από γενικό το πάω στο προσωπικό) είναι ότι εγώ όλα αυτά τα έχω ως δεδομένα και ξέρω πως πάει το θέμα. Όταν όμως οι παρόμοιοι κλάδοι με μένα που εγώ βασίζομαι σε αυτούς στρέφονται εναντίον των καρχαριών ε τότε εμένα μου κάνουν τεράστια ζημιά η οποία ούτε υπολογισμένη είναι ούτε μπορώ κάπως να την παρακάμψω. Οπότε έχω από την μία τις πολυεθνικές πχ που αποφασίζουν και από την άλλη έχω τους απλούς εργαζομενους οι οποίοι ίσως δικαίως απεργώντας μου προκαλούν μεγάλο κακό.
Τέλος πάντων τα πράγματα όπως και να τα δούμε είναι τραγικά. Δε λέω ότι έχει δίκιο ο ένας ή ο άλλος (κάλλιστα μπορώ να έχω άδικο εγώ και να είμαι ο μαλάκας της παρέας). Απλά κάπως έτσι τα βλέπω τα πράγματα από την δικιά μου οπτική γωνία και με βάση το προσωπικό μου όφελος. Δυστυχώς δεν έχω την πολυτέλεια να σκεφτώ για το γενικό καλό!
Δι διαφωνώ ότι από μία απεργία πλήτονται και άλλοι κλάδοι και σαφώς τις μεγαλύτερες επιπτώσεις τις έχουν όσοι είναι ζορισμένοι. Στη δικιά μου οπτική όμως δεν μπορώ αυτό να το δω αποκομένο από την υπόλοιπη κοινωνική και πολιτική ζωή. Είναι σα να κατηγορώ την αντίδραση και όχι τη δράση, σαν να γίνεται μία καραμπόλα 5 αυτοκινήτων, εγώ να είμαι στο τελευταίο και αντί να δω ποιος την ξεκίνησε να κατηγορώ τον αμέσως μπροστινό μου. Αν θες να θυμώσεις με κάποιον θύμωσε με αυτόν που όρισε τα νέα μέτρα. Εκτός και αν θεωρείς την απεργία άδικη οπότε εκεί συζητάμε με άλλους όρους.
Μα φυσικά και δεν την θεωρώ άδικη ούτε μπορώ να κατηγορήσω αυτούς απλά φτάσαμε σε σημείο ότι για να σωθεί ο ένας πρέπει να “φάει” τον άλλον ΔΥΣΤΥΧΩΣ.
Πραγματικά δεν ξέρω που θα οδηγήσει όλο αυτό αλλά τα πράγματα δεν δείχνουν καθόλου καλά!
Όχι δεν τρώει ο ένας τον άλλον. Οι εργαζόμενοι απλα διεκδικούν τα δικαιώματά τους (και δεν αναφέρομαι στην απεργία των βυτιοφορέων τώρα -για την συγκεκριμένη έχω εκφράσει τη γνώμη μου), είναι αναπόφευκτο αυτό. Όπως σου ξαναείπα και θυσίες θα υπάρξουν και παράπλευρες απώλειες. Από κει και πέρα κάτσε και αξιολόγησε το δικό σου συμφέρον ποιο είναι. Να συνταχθείς με τους εργαζόμενους χάνοντας πιθανώς 1-2-10 ημερήσιους τζίρους ή να αφήσεις να συνεχίζεται η λεηλασία που γίνεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα και να βρεθείς κάποια στίγμη είτε υπάλληλος πολυεθνικής είτε πολύ απλά άνεργος?
Ενισχύοντας αυτό που λέει ο Κρισπ σκέψου το εξής. Αν οι αλλαγές που γίνονται δεν γινόντουσαν σταδιακά (σήμερα τα φορτηγά δ.χ. - δεν είναι μόνο τα βυτία - χθες οι δημόσιοι, προχθές οι πωλητές λαϊκής, πριν οι καθηγητές, πρόσθεσε σε αυτά και την αύξηση κατά 4% στο ΦΠΑ κτλ) αλλά γινόντουσαν όλα μαζί την ίδια μέρα, δε θα είμασταν όλοι μαζί αλληλέγγυοι; Τώρα όμως επειδή την τρώμε όλοι σταδιακά, στρεφόμαστε ο ένας ενάντια στον άλλον. Θα δεις που μεθαύριο οι ιδιοκτήτες φορτηγών που κάνουν απεργία σήμερα, θα διαμαρτύρονται για τους ναυτεργάτες που μπλοκάρουν τα λιμάνια και δεν τους αφήνουν να κάνουν τις μεταφορές του και χάνουν το μεροκάματο, τους αγρότες που μπλοκάρουν τα Τέμπη κτλ. Μήπως μας παίζουνε; Λεώ εγώ τώρα…
Νεκροταφείο-χωματερή με ομαδικούς τάφους μεταναστών στον Έβρο
Σε ένα χωράφι, έξω από το χωριό Σιδερό και σε μικρή απόσταση από το Σουφλί, θάβονται όσοι μετανάστες χάσουν τη ζωή τους στην προσπάθεια να περάσουν τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Μια πινακίδα γεμάτη σκάγια, πληροφορεί όποιον βρεθεί εκεί ότι αυτό το χωράφι είναι «Νεκροταφείο Λαθρομεταναστών
Εικοσιοχτώ άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να περάσουν τα ελληνοτουρκικά σύνορα το πρώτο επτάμηνο του 2010. Η συνηθισμένη διαδικασία είναι να μεταφέρονται τα πτώματα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης για ιατροδικαστική εξέταση. Εκεί γίνεται και τεστ DNA στις σορούς προκειμένου να είναι δυνατός ο εντοπισμός των σορών από συγγενείς τους.
Στις 25 του Ιούνη, 19 άνθρωποι πνίγηκαν ενώ προσπαθούσαν να διασχίσουν τον ποταμό Έβρο. Στην ελληνική μεριά ξεβράστηκαν 14 πτώματα τα οποία μετά την ιατροδικαστική εξέταση και καταγραφή τους στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης μεταφέρθηκαν κοντά στο Σουφλί προκειμένου να ενταφιαστούν σε μουσουλμανικό νεκροταφείο.
Οι σοροί των 14 άτυχων ανθρώπων βρίσκονται πλέον σε ομαδικό τάφο, έξω από το χωριό Σιδερό, σε αυτό που η σημαδεμένη ταμπέλα ορίζει ως «νεκροταφείο λαθρομεταναστών». Εμφανή είναι τα σημάδια της μπουλντόζας ενώ το μέγεθος των λάκκων αφήνει να εννοηθεί ότι στους τάφους μπορεί να βρίσκονται έως και δέκα πτώματα.
Το γεγονός αποκαλύφθηκε από την έρευνα του διεθνικού δίκτυου Welcome to Europe (Καλωσήλθατε στην Ευρώπη) για τον εντοπισμό του τάφου ενός μετανάστη που σκοτώθηκε στα σύνορα στις 25 Ιουνίου και που η γυναίκα και τα παιδιά του αναζητούσαν, βρισκόμενοι σήμερα σε συνθήκες σχετικής ασφάλειας.
Το Δίκτυο Welcome to Europe καταγγέλλει την πρακτική αυτή, αφού «αποτελεί κατάφωρη ασέβεια για τους νεκρούς και τους συγγενείς τους». «Πιστεύουμε ότι η πρακτική αυτή συνεχίζεται εδώ και χρόνια και ότι μεταξύ 150 και 200 άνθρωποι έχουν θαφτεί στον ομαδικό τάφο. Το γεγονός ότι η τοπική αρχή διέταξε την εκταφή του πτώματος και την ταφή του σύμφωνα με το μουσουλμανικό τελετουργικό, δεν αναιρεί ότι οι νεκροί μετανάστες έχουν ταφεί σε ομαδικό τάφο. Πρόκειται για κατάφωρη ασέβεια προς τους νεκρούς και ως προς τους συγγενείς τους. Επίσης, η εκταφή των νεκρών ώστε να θαφτούν με έναν αξιοπρεπή τρόπο δεν είναι πλέον εφικτή» υπογραμμίζει η οργάνωση.
«Η ύπαρξη αυτού του ομαδικού τάφου στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ επιβεβαιώνει την εικόνα της μόνιμης και διαρκούς ταπείνωσης και υποβάθμισης της ζωής των προσφύγων. Πρόκειται για την άσκηση συστηματικής βίας με σκοπό να σταματήσει τη διέλευση των συνόρων από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, μια βιαιότητα που οδηγεί στο θάνατο ακριβώς εκείνους που αναζητούν προστασία. Ακόμα και μετά το θάνατό τους, οι άνθρωποι αυτοί παραμένουν άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας οι οποίοι καθώς φαίνεται δεν αξίζουν μία ταφή που να αρμόζει στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Διαμαρτυρόμαστε για την αποτρόπαια μεταχείριση και την περιφρόνηση των προσφύγων και των μεταναστών, είτε βρίσκονται εν ζωή είτε έχουν πεθάνει» καταλήγει η ανακοίνωση.
Σχετικό με την υπόθεση ρεπορτάζ των Νέων, αναφέρει: «Για τους κατοίκους του χωριού που διοικητικά ανήκει στον Δήμο Σουφλίου και οι περισσότεροι κάτοικοί του είναι Έλληνες μουσουλμάνοι αποτελεί κοινό μυστικό αυτό που γίνεται τόσα χρόνια στα μέρη τους. Αρχικά η Αστυνομία έθαβε εκεί τους νεκρούς παράνομους μετανάστες. Στη συνέχεια η μουφτεία του Έβρου ζήτησε να τηρούνται οι κανόνες ταφής των μουσουλμάνων, που αποτελούν και την πλειονότητα των παράνομων μεταναστών. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το «νεκροταφείο» στο Σιδηρώ. Υγειονομική άδεια δεν έλαβε ποτέ. Άλλωστε εκτός από την πινακίδα, τίποτα άλλο δεν θυμίζει νεκροταφείο. Τα τελευταία χρόνια η επίσημη Πολιτεία αποφάσισε να επιδοτήσει τη διαδικασία. Με διαγωνισμό ορίστηκε ανάδοχος του έργου γραφείο κηδειών. Κάθε πτώμα κοστολογείται προς 700 ευρώ. Σύμφωνα με τον νόμο τα πτώματα διατηρούνται σε ψυγεία για διάστημα 80 ημερών και αν δεν τα αναζητήσει κανείς, καταλήγουν στο νεκροταφείο- χωματερή».
[SIZE=“3”]ΓΑΜΩ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΣΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑ. [/SIZE]
Κάθε πτώμα κοστολογείται προς 700 ευρώ.
δεν είμαστε για τίποτα ρε πούστη μου.
Δηλαδή τους πληρώνουμε κιόλας τους κωλομετανάστες; Μας στοιχίζουν και 700 ευρώ ο καθένας! Ουστ ρε, στα σπίτια σας ζώα που θέλετε και να μολύνετε την Ελλάδα.
Ελπίζω να είναι κατανοητό ότι προσπαθώ να γίνω ειρωνικός
[SIZE=“3”]Πέθανε στα 87 του ο δικτάτορας Δημήτρης Ιωαννίδης[/SIZE]
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών ο δικτάτορας Δημήτρης Ιωαννίδης, από τους πρωτεργάτες του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών και υπεύθυνος για την εισβολή των αρμάτων στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβριο του 1973.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Ιωαννίδης ένιωσε δυσφορία το πρωί της Κυριακής (πιθανότατα από θερμοπληξία) και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου άφησε την τελευταία του πνοή στις δέκα το πρωί της Δευτέρας.
Ο Δ. Ιωαννίδης είχε καταδικαστεί σε θάνατο για το πραξικόπημα και η ποινή του, όπως και των υπολοίπων πρωτεργατών του πραξικοπήματος, είχε μετατραπεί σε ισόβια. Μέχρι τέλους αρνήθηκε να ζητήσει χάρη και παρέμενε στον Κορυδαλλό.
“Where is Ioannidis?”
“At supper”
“Where?”
“Not where he eats, but where he is eaten. A certain convocation of politic worms are e’en at him”
Στα τσακίδια κύριε. Αργήσατε λίγο αλλά δε γαμιέται. Ελπίζω τα σκουλήκια να σας βρουν νόστιμο.
[SIZE=“4”]ΑΘΑΝΑΤΟΣ[/SIZE]
εντάξει, κάκιστο το χιούμορ
όχι όχι καλό ήτανε Ορίστε δεν πάνε όλα χάλια, συμβαίνουν και καλά
Εντωμεταξύ, το μίασμα ο Παττακός, πρέπει να είναι 98 χρονών. ΕΛΕΟΣ
δεν ντρέπεστε που μιλάτε έτσι για ηλικιωμένα ανθρωπάκια? 
Καλά, μην το συζητάς. Μας πέφτει απ’ τα μπατζάκια η ντροπή.
On a more serious note, ίσως να λυπόμουνα αυτά τα ηλικιωμένα ανθρωπάκια αν κι εκείνα λυπούνταν για όλον εκείνο τον κόσμο που ξαποστείλανε, βασανίσανε ή εξορίσανε.
Αλλά και πάλι μάλλον ούτε τότε ε.