Τον σκότωσε το γεγονός ότι δεν ισχύει στην Ελλάδα η απαγόρευση για τις επικίνδυνες ράτσες σκύλων. Το κράτος που δεν νομοθετεί την απαγόρευση και όλοι αυτοί που είναι εναντίον της απαγόρευσης (οι σιχαμένες φιλοζωικές οργανώσεις και οι κάθε είδους μισάνθρωποι αυτοαποκαλούμενοι φιλόζωοι). Αυτοί τον σκότωσαν. Όλοι αυτοί έχουν μερίδιο ευθύνης και είναι ηθικοί αυτουργοί στο φόνο. Πληρώνουν αθώοι άνθρωποι τη λόξα ορισμένων με τους σκύλους.
Για να τελειώνουμε με το θέμα σκύλος. Αφήστε τις εξυπνακίστικες σοφίες που διαβάζουμε στο ίντερνετ “το παιδί σου και το σκυλί σου όπως το μάθεις”. Άλλο το παιδί που είναι άνθρωπος και έχει νου και άλλο ένα ζώο το οποίο έχει ένστικτο. Αφήστε την καραμέλα της εκπαίδευσης. Αφήστε τα “δεν φταίει το σκυλί, φταίνε μόνο οι ιδιοκτήτες”. Αυτές τις ίδιες καραμέλες πιπιλάνε κάθε φορά οι φιλόζωοι μετά από ένα τέτοιο τραγικό γεγονός.
Επίσης σταματήστε να πετάτε τη μπάλα στην εξέδρα και να συγκρίνετε ανόμοια πράγματα. Τι σχέση έχει που κάποιοι άνθρωποι είναι εμπρηστές (καίνε τον Αμαζόνιο) ή είναι δολοφόνοι ή λωποδύτες. Το θέμα μας εδώ είναι η επικινδυνότητα που αφορά κάποιες ράτσες σκύλων και τι μπορεί να γίνει για αυτό.
Όσον αφορά αυτό που διάβασα ότι “δεν υπάρχουν ράτσες επιστημονικά επιθετικές”, δεν είναι θέμα επιστήμης ρε μάγκες. Τα περιστατικά που αφορούν θανάτους από ράτσες όπως πίτμπουλ και ροτβάιλερ είναι άπειρα. Τα διαβάζουμε στα νέα σχεδόν καθημερινά. Δεν είναι κάτι που αποδεικνύεται από την επιστήμη αυτό.
Όσον αφορά την άλλη την καραμέλα που λέει ότι “δεν υπάρχουν επιθετικές ράτσες γιατί κι ένα κανίς μπορεί να γίνει επιθετικό”, παιδιά χεστήκαμε αν το κανίς μπορεί να γίνει επιθετικό. Αφού και μόνοι σας το λέτε ότι το κανίς δεν θα σε φάει, ενώ το ροτβάιλερ ή το πίτμπουλ θα σε φάει. Το πρόβλημα λοιπόν είναι με τις ράτσες οι οποίες είναι δολοφονικές και σε τρώνε. To πρόβλημα είναι με τα ροτβάιλερ και τα πίτμπουλ λοιπόν και όχι με τα κανίς και τα τσιουάουα.
Πάμε πάλι στην καραμέλα της εκπαίδευσης. Λέει ο άλλος “εγώ έχω πίτμπουλ και το έχω εκπαιδεύσει και είναι πολύ φιλικό με τους ανθρώπους”. Παίδες δεν γίνεται να πάρουμε αποφάσεις με βάση το τι λέει ο καθένας για το σκύλο του. Στην τελική μία φορά θα στην κάνει ο σκύλος και πολύ πιθανό να είναι μοιραία. Και κάποιοι άλλοι στην Αμερική -και δεν ξέρω κι εγώ πού αλλού- έχουν για κατοικίδια πύθωνες και τίγρεις. Τι θα πούμε τώρα? Ναι αλλά η δικιά μου τίγρης είναι καλή? Η δικιά μου τίγρης είναι εκπαιδευμένη?
Και στην τελική, πώς εγώ μπορώ να ξέρω ότι ο κάποιος εκεί έξω που κυκλοφορεί με το σκύλο του το έχει εκπαιδευμένο? Ποιος με διαβεβαιώνει εμένα? Υπάρχει κάποιο χαρτί πάνω του που να το αποδεικνύει? Ή θα πρέπει να τον εμπιστευτώ επειδή το λέει ο ίδιος? Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Κυκλοφορούν στο δρόμο με τους φονιάδες τους χωρίς καν φίμωτρο και ανά πάσα στιγμή μπορεί ο σκύλος τους να τους φύγει και να επιτεθεί σε έναν ανυποψίαστο περαστικό. Λες και δεν έχουμε διαβάσει τόσες φορές ανάλογα περιστατικά. Εδώ βλέπεις κάποιους που αντί να ελέγχουν το σκύλο τους με το λουρί, τους τραβάει ο σκύλος και αυτοί σέρνονται πίσω του.
Είναι έγκλημα να κυκλοφορούν τέτοιοι σκύλοι μέσα στον κόσμο (σε εμπορικά κέντρα για παράδειγμα, mall etc) χωρίς καν ένα γαμημένο φίμωτρο. Κι αν τους κάνεις και παρατήρηση σε ειρωνεύονται και σου επιτίθενται κιόλας. Το έγραφε πρόσφατα κάποιος στο facebook ένα τέτοιο περιστατικό για μια τέτοια ηλίθια ανεγκέφαλη.
Για να συνοψίσουμε: Απαγόρευση στις επικίνδυνες ράτσες. Το έχουν κάνει και στην Κύπρο και σε άλλες χώρες. Όποιος είναι ενάντια στην απαγόρευση είναι συνυπεύθυνος για κάθε τέτοιο περιστατικό όπως αυτό με το μωράκι τώρα.
