Πολύ μα πάρα πολύ
ρε συ παντελη, πως το λεει ο μαεβιους στο τελος. δυσκολευτηκα αλλα τα καταφερα, εκανα τους πινακες ιδιους. ε καπως ετσι κι εδω.
έχω λιώσει
(τρολλιά είναι, αλλά θα μπορούσε άνετα να έχει γραφτεί σε πετσοταϊσμένο μέσο)
6 Likes
Βγήκε σήμερα το πρωί στο MEGA και μιλούσε για «συγκεκριμένα πρότυπα αριστερού στην Ελλάδα» και δεν συμμαζεύεται. Μετά από όλα αυτά που έχει πει και στο παρελθόν (νέοι που δεν βρίσκουν δουλειά επειδή τρέχουν στα πολιτικά γραφεία και δεν φτιάχνουν δομημένα βιογραφικά, υπέρ του μπάρμπεκιου με χοιρινά ακριβώς έξω από καταυλισμούς μουσουλμάνων κτλ), δεν σταματάει να μας εκπλήσσει αυτό το παιδί.
Νομίζω είναι ο νέος Άδωνις, ο νέος Μπογδάνος της ΝΔ. Κρίμα να είσαι 33 χρονών και να έχεις τέτοια σκουριασμένα μυαλά.
Βέβαια ξέχασε να μας πει, οι μαθητές που έκαναν κατάληψη πριν δύο χρόνια για τη Μακεδονία τι ακριβώς ήθελαν να γίνουν;
10 Likes
Δε νομίζω να έχει υπάρξει Δαπίτης που να μην είναι για φάπες. Ό,τι σιχαίνομαι στους νεοέλληνες.
Μακάρι να τα γαμήσουν όλα όσο είναι κυβέρνηση, αυτό αξίζει σε ένα λαό που τους ψηφίζει.
1 Like
Ειχα συμφοιτητες πριν 15-20 χρονια που ηταν ΔΑΠιτες αλλα οχι βαμμενοι, και ηταν μια χαρα παιδια. Να τους ριξω αναδρομικες?
Κοιτα κ γω είχα (κ φίλους), αλλά η φάπα και το κράξιμο επιβαλλόταν.
Γενικά η νοοτροπία καβλάντα, μπάνσκο-μυκονος, μπράβοι στα φοιτητικά παρτυ, “θεματα” εξεταστικής για μένα ήταν ό,τι χειρότερο μες στο πανεπιστήμιο. Μαζί βεβαια και με υποτιθέμενους αριστερούς, που τους εβλεπες στη σχολή μόνο στις συνελεύσεις. Τουλάχιστον αυτοι δεν το έπαιζαν φοιτηταράδες και ότι τους στερούσε η κατάληψη την ευκαιρία στη μάθηση.
Ανοίγουμε άλλη κουβέντα βέβαια για το όφελος των φοιτητικών παρατάξεων γενικότερα, και φαντάζομαι πολλοί θα πέσουν να με φάνε. Αλλά οι δαπίτες έχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου ως υποκριτές και πονηροί/παρτάκηδες.
7 Likes
Καλα συμφωνω 100%. Καποιοι φιλοι μου ηταν ΔΑΠιτες χωρις να εχουν αυτην την νοοτροπια, οποτε ισως δεν μετρανε καν για ΔΑΠιτες? Δεν ασχολουνταν ουτε με γενικες συνελευσεις ουτε τιποτα.
Ας φανε και μενα τοτε. Πληρη καταργηση σε φοιτητικες παραταξεις αν γινεται χθες, ή ακομα και 20 χρονια στο παρελθον για να τις γλιτωσω κι εγω και να σβησουν απο το μυαλο μου. Μονο βρωμια, διαπλοκη και ξεφτιλικια. Ξερω πρωην συμφοιτητες και συμφοιτητριες που πρακτικα πηραν πτυχιο (και πριν απο μενα) μονο και μονο επειδη τα ειχαν κανει πλακακια με καθηγητες/παραταξεις. Μπορω να σκεφτω μια κοπελα συγκεκριμενα που καθε φορα που την εβλεπα να μιλαει σκεφτομουν πως γινεται οχι απλα να περασε στην σχολη μου, αλλα να μπορει να περασει εστω και ενα μαθημα.
11 Likes
Τα βασικά ρε παιδιά. Δεν υπάρχει χώρος για πολιτικές παρατάξεις και κόμματα μέσα στα πανεπιστήμια.
8 Likes
Κάπου εδώ να διαφωνήσω με το παραπάνω, γιατί παρόλο που έχουν εξαιρετικά πολλές παθογένειες οι οποίες θα μπορούσαν να διορθωθούν σε μεγάλο βαθμό, ήταν και είναι εξαιρετικά χρήσιμες.
Και στο να ανοιξουν τα μάτια σε ανθρώπους που θέλουν να δούν 2 πράγματα περαιτέρω, αλλά και γινόντουσαν πραγματάκια, τα οποία δεν διαφήμιζαν, αλλά ήταν προς όφελος των φοιτητών.
Γενικά δεν είναι μονόπλευρα τα πράγματα. Σε πολλά πράγματα κάνανε λάθος, σε πολλά πράγματα κάνανε σωστά πράγματα.
Υπόψην, δεν ήμουν ποτέ σε παράταξη.
Τέσπα, τεράστια κουβέντα.
Εκτός αν περιμένουμε κάποιου είδους αντίδραση στο οτιδήποτε από 30άρηδες/40άρηδες/50άρηδες.
1 Like
Κόμματα πούλο από τα Πανεπιστήμια. Πολιτικοποίηση, να υπάρχει. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.
9 Likes
Εκεί έγκειται κι εμένα η διαφωνία μου. Όταν κινεισαι με γραμμή που σου δίνουν 50/60ρηδες κρατικοδίκαιοι κηφήνες δε νομίζω ότι ανοίγεις ιδιαίτερα το μυαλό σου. Αντιθέτως, γαλουχείσαι σε μια άρρωστη, κατασταλτική στην ελεύθερη σκέψη νοοτροπία.
1 Like
Πολύ ασαφής διαχωριστική γραμμή, πρακτικά ανεφάρμοστο.
Αν πραγματικά θέλαμε πολιτικοποίηση (το οποίο είναι πραγματικά πάρα πολύ καλό πράγμα), τότε είναι στο χέρι του κόσμου που βρίσκεται εκεί μέσα, να ξεκινήσει να ασχολείται με τα κοινά. Και ναι, υπάρχουν αυτοί που δουλέυουν, αυτοί που δεν μπορούν, αν όμως κανείς δεν κουνάει τον κώλο του για πράγματα που το αφορούν, τότε υπάρχει θέμα. (Δυσκολεύομαι να πιστεψω ότι η πλειοψηφία δούλευε και είχε άλλες σημαντικότερες δουλειές να κάνει).
Γιατί έγω έβλεπα κόσμο να ασχολείται όταν γινόντουσαν καταλήψεις και μόνο τότε.
@nikatapi, δεν διαφωνώ σε αυτό που λες, παρόλαυτα όμως, αν κάποιος είχε τις κεραίες του ανοιχτές μπορούσε να πάρει πραγματικά πολλά πράγματα. Ο υπόλοιπος κόσμος όμως έφταιγε, που άφηνε τις “μειοψηφίες” να αποφασίζουν, γιατί πολύ απλά έβρισκαν δικαιολογίες για το οτιδήποτε. Είπαμε, από ένα ενεργό πληθυσμό 2500 ατόμων, αν μόνο οι 500 ασχολούνται, εκτός από το ότι είναι καλό ποσοστό αναλογικά, οι υπολοιποι 2000 είχαν δουλειές? Γενικά όταν ασχολείσαι με κάτι, μπορείς να το επηρεάσεις, όταν δεν ασχολείσαι, γκρινιάζεις και σου φταίνε οι άλλοι.
2 Likes
Συμφωνώ απολυτα σε αυτό που λες περί συμμετοχής. Τώρα τι πράγματα μπορούσε να πάρει κανείς πέραν της οποίας προτροπής σε μελέτη βιβλίων πχ, δεν το γνωριζω.
Ωστόσο βρίσκω μεγάλο φάουλ το γεγονός ότι ο λόγος στα κοινά ήταν κομματικοποιημενος, και αποπροσανατολισμενος από τα προβλήματα της εκάστοτε σχολής πάνω απ’ όλα.
Συμφωνώ στο ότι τα προβλήματα δεν είναι αναπόσπαστα, ωστόσο ο ξύλινος λόγος που έρχεται έτοιμος από κεντρικά, οι άκυρες παρεμβάσεις κομματικών παραγόντων και εν τέλει μια άσκοπη αντιπαράθεση για ζητήματα εκτός πανεπιστημίου νομίζω ότι κάνουν το κλίμα τοξικό και ξενίζουν όποιον ενδιαφέρεται πραγματικά.
Προσωπικά ήμουν πάντα υπέρ της συμμετοχής και του προσανατολισμού αρχικά σε ζητήματα σχολής και πανεπιστημίου. Μικρές νίκες σε τέτοια ζητήματα συσπειρώνουν κ τον κόσμο, αντί να διχάζουν με ζητήματα όπως “ποια πορεία πρέπει να υποστηρίξουμε” που ο περισσότερος κόσμος γράφει κυριολεκτικά στα παπάρια του.
5 Likes
Συμφωνώ, εν μέρη όμως, γιατί αν χρειάζεται χρήματα ένα πανεπιστήμιο για να κάνει κάτι, είναι θέμα πολιτικής απο εκεί και πέρα. Αν δεν έχει υποδομές, είναι θέμα πολιτικής. Γενικά δυστυχώς, πέρα από κάποια πιο εσωτερικά θέματα, σχεδόν όλα τα υπόλοιπα είναι θέμα πολιτικής. Πραγματικά δύσκολο να διαχωρήσεις τέτοια πράγματα.
Τέσπα, το θέμα είναι ότι ο κόσμος δεν ψήνεται να ασχοληθεί με τα κοινά έτσι και αλλιώς, αλλά βρίζει και ωρύεται όταν τα κοινά τον γαμάνε και αυτό είναι πρόβλημα.
1 Like
Μπορει ο κοσμος να ψηνεται να ασχοληθει με τα κοινα, αλλα οχι στο πλαισιο και υπο την ταμπελα μιας κομματικης παραταξης, η οποια ζυμωνει αυτους που στο μελλον θα βλεπουμε στα καναλια και θα λεμε “δες κατι ζωα που εχουν και εξουσια”.
Στην δικη μου σχολη ειχα μια παρεα φιλων που ξεκινησαν δικη τους “παραταξη” και κατεβαιναν στις Γενικες Συνελευσεις, και ειχαν παρα πολυ σωστες θεσεις, θα εκαναν αγωνα δηλαδη για τα δικαιωματα των φοιτητων και για να λειτουργει το ιδρυμα καλυτερα. Ε ηταν 10 ατομα. Και δεν αυξηθηκαν ποτε. Γιατι ο καθε τυχαιος εμπαινε Δαπαρα, Πασπαρα, ή σε ενα απο τα 10 αριστερα κομματα που ολα λεγαν τα ιδια και ολα διαφωνουσαν σε ολα μεταξυ τους. Απλα μηδεν. Κανενα μελλον στον συνδικαλισμο οταν εχεις αυτην την κατασταση που δεν θα αλλαξει και ποτε.
8 Likes
Βάλε υποχρεωτική ψήφο με ένα χιλιαρικακι πρόστιμο για όποιον δε ψηφίζει και θα δούμε πόσοι θα ενδιαφερθούν για τα κοινά μετά.
1 Like
Υπήρχε και παλιότερα ένα topic «φοιτητικές παρατάξεις» ή κάτι παρόμοιο που έπαιρνε φωτιά κάθε φορά που ανέκυπτε παρόμοιο ζήτημα. Και, όντως, η πιο δημοφιλής θέση ατόμων που, δε θα τα έλεγα απολίτικα, απεναντίας, συμμετείχαν ενεργά και με άποψη σε διάφορα πολιτικά/κοινωνικά ζητήματα που συζητιόντουσαν στο forum, ήταν κάτι του στυλ από αυτά που ειπώθηκαν παραπάνω, δηλαδή «έξω οι παρατάξεις από τα πανεπιστήμια» κλπ.
Ομολογώ ότι από τότε ήμουν της άποψης (και εμμένω σε αυτή) ότι μία τέτοια θέση υιοθετεί επικίνδυνα τη λογική του «πονάει κεφάλι; Κόψει κεφάλι». Δηλαδή ότι επειδή εναντιωνόμαστε σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που μπορεί να φέρουν οι φοιτητικές παρατάξεις (φαινόμενα διαπλοκής με καθηγητές, άκαμπτη υιοθέτηση και παρουσίαση έτοιμων πολιτικών ατζέντων από κόμματα, φοιτητοπατέρες που ψάχνουν χειροκροτητές, διαμεσολάβηση, καλλιέργεια μιας γενικότερης κουλτούρας ανάθεσης σε «ειδικούς», ιεραρχικές λογικές, οπαδικού τύπου αντιπαραθέσεις με άλλες παρατάξεις κλπ.), καταλήγουμε να τα βάζουμε όλα σ’ ένα τσουβάλι που τελικά εξισώνει την πολιτικοποίηση με την κομματικοποίηση. Χωρίς να μπαίνουμε καν στον κόπο να δούμε εάν υπάρχουν δυνατότητες αλλαγής ή παρέμβασης σ’ αυτό σκηνικό, εάν υπάρχουν τρόποι αυτόνομης συλλογικοποίησης μακριά από κομματικές λογικές, εάν το μοντέλο της γενικής συνέλευσης που (υποτίθεται) είναι ο πιο άμεσος τρόπος έκφρασης του καθενός και της καθεμιάς μας (ακόμα κι αν δεν ανήκει σε παράταξη) να εκφραστεί σηκώνει βελτίωση ή απλά το χέζουμε και δεν πατάμε ποτέ γιατί «έλα μωρέ, εκεί μιλάνε οι ίδιοι και οι ίδιοι και είναι βαρετά» κλπ.
Αλλά αυτό που φοβάμαι πολύ περισσότερο είναι μία λογική που κρύβεται πίσω από ένα αίτημα «έξω οι παρατάξεις από τα πανεπιστήμια» (χωρίς να υπονοώ ότι ντε και καλά αυτό είπανε παραπάνω users). Μία λογική που θέλει να βλέπει το πανεπιστήμιο ως έναν «ιερό» χώρο μάθησης ή έρευνας, ξεκομμένο από τα κοινωνικά δεινά και αποκλειστικά αφιερωμένο στην εκπαιδευτική διαδικασία, όπου η πολιτικοποίηση γενικά θα θεωρείται ως κάτι απαγορευμένο, εφόσον διαταράσσει την ομαλή λειτουργία του θεσμού, εφόσον εκεί πηγαίνουμε μόνο για μάθηση και «αυτά κράτα τα για αλλού» κλπ. Δε θέλω να επεκταθώ τώρα σ’ αυτό γιατί νομίζω ότι ξεφεύγουμε κι απ’ το topic, απλά ήθελα να θίξω κι αυτήν την οπτική που αφήνει λίγο τα κόμματα στην άκρη και κοιτάει και πιο πέρα: στη σχέση πανεπιστημίου και κοινωνίας, στο ρόλο των φοιτητών/καθηγητών κι αν αυτός ο ρόλος σημαίνει ότι πρέπει ν’ αφήνουν άλλες ταυτότητες έξω κλπ. Και φυσικά η ίδια συζήτηση ακριβώς μπορεί να μεταφερθεί και για τους εργασιακούς χώρους, ε.
2 Likes
Δεν ειναι συγκεκριμενα χαρακτηριστικα αυτα που περιγραφεις, ειναι κυριολεκτικα μαλλον πανω απο το 90% (αν οχι 99%) του οτιδηποτε επιτυγχανεται στην πραξη. Δυστυχως και στην Ελλαδα (και σχεδον παντου), το overlap της κομματικοποιησης με την πολιτικοποιηση ειναι τοσο τεραστιο, που δεν αφηνει πολλα περιθωρια ελπιδας για αλλαγη στο μελλον. Και στο λεω αυτο ως ονειροπολος και ουτοπιστης σε παρα πολλα πραγματα, συμπεριλαμβανομενης της παντοτινης ελπιδας για μια καλυτερη κοινωνια με αλληλοσεβασμο και ενσυναισθηση, που δε θα χασω ποτε γιατι η εναλλακτικη ειναι πολυ μιζερη.
Ομως στο θεμα φοιτητικων παραταξεων, εχω δει τετοιο μεγεθος υποκρισιας, μιζεριας και διαπλοκης που δεν μπορω να φανταστω ενα μελλον στο οποιο θα λειτουργει καλα το ολο θεμα. Δεν μπορω να καταλαβω γιατι στο μυαλο σου το “εξω οι παραταξεις απο τα πανεπιστημια” σημαινει πως ειναι μια λογικη που βλεπει το πανεπιστημιο ως εναν ιερο χωρο μαθησης και εκπαιδευσης, ξεκομμενο απο τα κοινα. Μπορεις να εχεις την συνδεση αυτη και ταυτοχρονα να στηριζεις την πληρη εξοδο των παραταξεων απο τα πανεπιστημια.
Δεν ειναι τοσο δυσκολο να εχεις ενα σωμα φοιτητων, που να μην ειναι προσκειμενο σε καμια παραταξη, το οποιο να συνεδριαζει και να καλει γενικες συνελευσεις στις οποιες θα μπορει ο καθενας να εκφερει αποψεις, παραθετει προτασεις, και μετα να ψηφιζονται ολες οι προτασεις απο το αρμοδιο σωμα. Και καθε φοιτητης θα ειναι ελευθερος να θεσει υποψηφιοτητα και να μπει στο σωμα αν τον ενδιαφερουν τα κοινα. Γιατι να ειναι ολο αυτο συνδεδεμενο με παραταξεις?
Union λεγεται και υπαρχει παντου στον κοσμο ως θεσμος.
5 Likes
Μα ισχύει ακριβώς αυτό, έτσι είναι ακριβώς. Όποιος θέλει μιλάει (αρκεί να δηλωθεί από πριν), οποίος θέλει ψηφίζει, οποίος θέλει βάζει υποψηφιότητα. Απλά ο κόσμος που δεν είναι οργανωμένος, δεν κάνει τέτοιες κινήσεις. Και σε μας είχαν κάνει μια ανεξάρτητη παράταξη, την οποία αν και διαφωνούσα σε ορισμένα πράγματα, την είχα χαρεί πολύ. Γενικά θέλει ενασχόληση. Αν σε μια συνέλευση το 50% είναι οργανωμένοι και το υπόλοιπο 50% ανεξάρτητοι, αλλάζουν οι ισορροπίες. Το θέμα είναι πως δεν ασχολείται ο κόσμος.
1 Like