Ειδησεις απο την Ελλαδα (Part 1)

Η αλήθεια είναι πως όταν μπαίνεις στη σχολή και βλέπεις ακόμα και μερικους από τους συνομηλίκους σου πρωτοετείς να είναι από τον πρώτο μήνα φουλ διαβασμενοι με βάση τη γραμμή του κόμματος και με πλάτες από πίσω είναι πάρα πολύ δύσκολο να κάνεις κάτι ανεξάρτητο. Όσο υπάρχουν οργανωμένες κομματικά φοιτητικές παρατάξεις δυστυχώς θα καταπίνουν αμασητες τις ανεξάρτητες κινήσεις, στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων. Δεν ξέρω αν έχει αλλάξει τόσο πολύ από τότε που ήμουνα φοιτητης (2001-2007) αλλά αμφιβάλλω. Το μεγάλο αρνητικό σε αυτό είναι πως μεταφέρουν όλη την πολιτική σαπιλα και τις παθογένειες της πολιτικής σκηνης στα πανεπιστήμια, αντί να έχουν μια πιο αγνή και ειλικρινή προσέγγιση στα προβλήματα που απασχολούν τους φοιτητές.

Στο οικονομικο του Καποδίστριακου που ήμουνα οι ΔΑΠιτες ήταν yolo, γλιτσηδες και κολλητοί με τους περισσότερους καθηγητές (πλην του Βαρουφάκη), η ΠΑΣΠ ήταν σχεδόν ανυπαρκτη, η ΠΣΚ ξύλινη και στον κόσμο της, ένα κάρο αριστερά κινήματα επίσης στον κόσμο τους και γενικά μια περίεργη κατάσταση που με έκανε να μην ψηφίζω καν.

Αντιθετα, αργότερα όταν πήγα στην Αγγλία για μεταπτυχιακο, τα student unions είχαν έναν πολύ πιο διακριτικό και πιο στοχευμένο ρόλο και κάναν που και που και κάτι ωραίες φιλανθρωπικου χαρακτήρα εκδηλώσεις. Δεν ξέρω πολλά για την πολιτική σκηνή της Αγγλιας και τα φοιτητικά κινήματα της, αλλά αυτό που έβλεπα ήταν πολύ πιο υγιές

6 Likes

Μα, αν δεν κάνω λάθος, και στα ελληνικά πανεπιστήμια ο κάθε φοιτητής μπορεί να το κάνει αυτό, δηλαδή να μιλήσει ελεύθερα/κατεβάσει το δικό του πλαίσιο για ψηφοφορία σε μία γενική συνέλευση, καθώς και να κατέβει εάν θέλει υποψήφιος στις εκλογές με ένα δικό του πρόγραμμα. Το τι επιτυχία μπορεί να έχει αυτό είναι άλλο θέμα (παραπλήσιο, φυσικά, όχι άσχετο), αλλά γι’ αυτό δεν ευθύνονται μόνο οι παρατάξεις, αλλά και οι εκάστοτε παρουσίες/απουσίες που αφήνουν να διαμορφώνεται το συγκεκριμένο κλίμα που είναι εχθρικό προς οποιαδήποτε δημιουργική ανταλλαγή απόψεων.

Τώρα, αν μία ομαδοποίηση φοιτητών τα βρει μεταξύ τους και θεωρήσει ότι το πρόγραμμα του Κ.Κ.Ε. ή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ή της Ν.Δ. για την παιδεία (ή και γενικότερα) είναι τόσο γαμάτο που πρέπει πάση θυσία να φτιαχτεί μία ομάδα που θα προπαγανδίσει αυτές τις ιδέες μέσα στο πανεπιστήμιο, εγώ δεν έχω πρόβλημα να έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν αυτό. Προσωπικά αυτά τα μορφώματα τα θεωρώ απεχθή για το πώς εγώ αντιλαμβάνομαι την πολιτική, τη ζωή, τους αγώνες, την αλλαγή κλπ., αλλά όπως εγώ μπορώ κι εκφράζω τη δική μου άποψη για το τι σημαίνουν αυτά τα πράγματα μέσα στο χώρο που μπορεί να σπαταλώ το 80% της καθημερινότητας μου (χωρίς απαραίτητα αυτό να σημαίνει ότι κατεβαίνω σε εκλογές ή ψάχνω ψήφους κλπ.), γιατί ακριβώς θεωρώ αναπόσπαστη την πολιτική από την καθημερινή ζωή, έτσι δε με ενοχλεί να βλέπω και τραπεζάκια κομματικών παρατάξεων. Το ότι τους κάνω κριτική για όλα τα φαινόμενα που κατέγραψα παραπάνω (που, συμφωνώ σ’ αυτό που λες, είναι η φύση των μορφωμάτων τους αυτή), δε σημαίνει ότι θέλω απλά να εξαφανιστούν (και να πάνε που, άραγε, όταν το πανεπιστήμιο και ο φοιτητικός συνδικαλισμός είναι απλά μια μικρογραφία της κοινωνίας;), αλλά να διατηρώ την ικανότητα μου να τ’ αντιπαλεύομαι.

Οπότε το πρόβλημα μου με το «έξω οι παρατάξεις» είναι διττής φύσεως: αρχικά νιώθω ότι τσουβαλιάζει κομματικές παρατάξεις, ακομμάτιστες, αυτόνομα/ανεξάρτητα φοιτητικά σχήματα που δεν κατεβαίνουν καν σ’ εκλογές σ’ ένα μεγάλο τσουβάλι. Θα βοηθούσε να ήμασταν πιο συγκεκριμένοι γιατί υπάρχουν τρομερές διαφορές σε όλα αυτά. Επιπλέον, ακόμα κι αν ζουμάρουμε στις κομματικές μόνο, πάλι θεωρώ ότι δεν πρέπει να γίνεται τσουβάλιασμα στα «αρνητικά» τους. Για παράδειγμα, πώς να χαρακτηρίσω για διαπλοκή ή σαπίλα ένα γραφικό τυπά που είναι (κυριολεκτικά) μόνος του σε μία αριστερή παράταξη; Το πρόβλημα μου μ’ αυτόν θα είναι άλλα: ο ξύλινος λόγος, η μηδενική κριτική αντίληψη, η λογική κοπαδιού και ιεραρχίας της αριστεράς. Ε, με τη Δ.Α.Π. από την άλλη είναι άλλα τα προβλήματα κ.ο.κ. Καταλαβαίνεις τι εννοώ.

Και δεύτερον, ξαναλέω ότι το «έξω οι παρατάξεις» εάν δε συνοδεύεται από κάποιες αντιπροτάσεις ή συγκεκριμένη αντίληψη για το πώς μιλάς για τα κοινωνικά ζητήματα μέσα στο πανεπιστήμιο, δυστυχώς αφήνει την πόρτα ανοιχτή σ’ αυτούς που θεωρούν ότι τα ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα δε χωράνε γενικά μες στο πανεπιστήμιο.

1 Like

Οι απουσιες και η ελλειψη ενδιαφεροντος για τις Γενικες Συνελευσεις και τα κοινα, οφειλεται σχεδον ολοκληρωτικα στην κομματικοποιηση των πολιτικων στα Πανεπιστημια. Καθε μα καθε συμφοιτητης που γνωριζω πως δεν επαιρνε μερος στα κοινα, επραττε ετσι επειδη ξενερωνε με την σαπιλα της καταστασης λογων των φοιτητικων παραταξεων. Οποτε εν προκειμενω, ναι, κοβεις κεφαλι και μετα ο θεσμος βγαζει νεο κεφαλι, που να μην ειναι σαπιο.

Εγω μιλησα για κατι πολυ συγκεκριμενο προηγουμενως ομως. Δεν θεωρω οτι πρεπει να υπαρχουν καν διαφορετικες παραταξεις, εστω και ασυνδετες με τα κομματα. Πρεπει να υπαρχει ενα ενιαιο Σωμα Φοιτητων, το οποιο να αποφασιζει για τα παντα. Μιλαω για ριζικη αλλαγη του συστηματος, οχι για αντικατασταση των φοιτητικων παραταξεων απο ανεξαρτητες παραταξεις.

5 Likes

Παρακολουθώ τη συζήτηση και ενώ καταλαβαίνω τους προβληματισμούς και τις περίφημες παθογένειες, τις έχω ζήσει, θέλω να εκφράσω μερικές ειλικρινείς απορίες για ένα θέμα που έχω συζητήσει αρκετά τόσα χρόνια.

Πρώτον, το φοιτητικό κίνημα δεν είναι κάτι ιδεατό, όμορφο, σε φάση όλοι μας να αλλάξουμε το πανεπιστήμιο. Βασικά, δεν μπορώ να μιλώ εκ μέρους του, αλλά δεν καταλαβαίνω πως θα συνυπάρξουν εντός του διαφορετικά ιδεολογικά ρεύματα χωρίς να δημιουργήσουν φραξιές.

Δηλαδή περιμένουμε δεξιοί και αντικαπιταλιστές να ενωθούν με πρόσχημα την αγάπη για το πανεπιστήμιο και τους κοινούς αγώνες; Στα 17 ψηφίζεις και στα 18 είσαι πρώτο έτος. Αν εξαιρέσουμε την περίφημη “κατήχηση” και την “ροπή” προς συγκεκριμένους ιδεολογικούς χώρους,όπως έρχεται αυτή, η πολιτικοποίηση των παιδιών στην εποχή του λυκείου, για πιο πίσω ούτε λόγος, είναι μηδαμινή, και όταν υφίσταται, π.χ. καταλήψεις και 15μελη, γίνεται σπέκουλα και εκμετάλλευση. Και σε αυτό δεν φταίει ένας φορέας μόνο.

Άρα, η πλειοψηφία, πιστεύω, των πρωτοετών, είναι απολιτικ με έλλειψη σε βασικές γνώσεις που την καλύπτει προσχηματικά με την αντίθεση της, σε εκείνο το σημείο σχεδόν υπαρξιακή, με όσους ήδη σε τέτοια ηλικία έχουν οργανωθεί, καλώς ή κακώς. Με συγκεκριμένη εικόνα για το πανεπιστήμιο, που συχνά, είναι επικίνδυνη, όχι αφελής (π.χ. αιώνιοι).

Μπορώ να δεχθώ στη συζήτηση πως δεν υπάρχουν παρατάξεις που να εκφράζουν όλο το σώμα των φοιτητών, ή πως μερικές, πολύ συγκεκριμένες, είναι χυδαία εκμετάλλευση προνομίων και σαπίλας. Λογικό, έτσι είναι εως ένα βαθμό και η ιδεολογία τους. Αν καταργηθούν, δεν θα πάψει να υφίσταται αυτή.

Μπορώ επίσης να δεχθώ πως ο κόσμος δεν έχει μάθει να πολιτικοποιείται κοινωνικά και η “κλειστότητα” των παρατάξεων εμποδίζει την ένταξη, ακόμη και το ότι ο “ξύλινος λόγος” είναι σάπιος.

Αλλά, δεν γίνεται, να είναι πολιτικοποιημένα τα πανεπιστήμια χωρίς να θέλουν άτομα της ίδιας ιδεολογίας να οργανωθούν κατά τα πρότυπα του κόμματος/οργάνωσης που υποστηρίζουν. Το πρόβλημα είναι κεντρικό σε εξάρτηση με την πολιτική ζωή.

Θεωρώ, εν τέλει, το πρόβλημα είναι η πολιτικοποίηση, οι παρατάξεις είναι απλά προέκταση του και φοβάμαι μια ριζοσπαστική ατομικοποίηση του φοιτητή που, για μένα, δεν θα διορθώσει τίποτα.

6 Likes

Ναι, ειναι πολυ πιθανον να μην αλλαξουν πολλα πραγματα. Για μενα ομως θα ειναι ενα καλο βημα. Ενα τεραστιο βημα βασικα. Το να διαιωνιζεις μια κατασταση με τις φοιτητικες παραταξεις το οποιο ειναι ανεκδοτο, σιγουρα δεν ειναι εφικτο πλεον.

Καταλαβαινω οσα λες, και ειναι ενας πολυ βασιμος φοβος. Απο κει και περα, γι αυτο εχεις τις βασικες αρχες της δημοκρατιας. Στην αρχη της χρονιας βαζεις σε ενα ψηφοδελτο 15-20-50 ονοματα και ο κοσμος ψηφιζει αυτους που τον εκφραζουν. Στη συνεχεια δημιουργειται μια Φοιτητικη Ενωση απο οσους θεωρεις ειναι ενας σωστος αριθμος, εγω θα ελεγα καμια 15αρια το πολυ αντε 20, και μετα αυτοι διεκδικουν ολα οσα νομιζουν πως ειναι σωστο να διεκδικησουν, στα οποια ψηφιζει ο κοσμος. Και αν εχεις φασιστες και εξτρεμο-αριστερους και ολα τα αλλα στο ιδιο μιγμα, ας ειναι. Οποιος δεν θελει να συνεργαστει, ε ας μην κατεβει, ή ας παρει πουλο.

2 Likes

Η αποκομματικοποίηση, ή εν προκειμένω, η ύπαρξη ανεξάρτητων φωνών, θα αρχίσει να γίνεται πραγματικότητα, όταν αυτοί οι ξενερωμένοι άρχιζαν να ασχολούνται πιο ενεργά. Το να φτιάξεις ένα σχήμα, δεν σημαίνει ότι θα ασχοληθείς με εκλογές ή με πολιτική (ξεκάθαρα πολιτική εννοώ) ατζέντα, αλλά και 1002 άλλα πράγματα. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν το κάνει και συνήθως αυτός ο ίδιος κόσμος παραπονιέται για αυτή την κατάσταση. Μα αν ζείς σε μια κατάσταση που δεν σου αρέσει, πως αυτή ακριβώς θα αλλάξει αν δεν κάνεις απολύτως τίποτα? Σύμφωνοι, είναι δύσκολο. Αλλά ένα βήμα χρειάζεται την φορά, κανείς δεν μπόρεσε να πάει από το 0 στο 100 κατευθείαν.

That said, να πω επίσης, πως όσο και “ανεξάρτητη” από πολιτική θέλει να είναι μια παράταξη, σχεδόν κάθε κίνηση της κρύβει πολιτική από πίσω. Και δεν εννοώ ότι κρύβει με δόλο πολιτική, αλλά μια ανεξάρτητη κίνηση φοιτητών που θα διεκδηκούσε πχ ένα καλύτερο συγγραμμα, για ένα μάθημα, αυτό από μόνο είναι πολιτική κινηση.

Καταλαβαίνεις και μόνος σου, είμαι σίγουρος, ότι κάτι τέτοιο δεν θα λειτουργήσει, έτσι?

Προσωπικά θεωρώ πως αυτό που προτείνεις, θα καταλήξει πάλι σε παρατάξεις, απλά με extra steps.

Επίσης ο πρωτοετής, για να μην πω ο κάθε φοιτητής δεν είναι υποχρεωμένος, να ξέρει τι πιστεύει ο καθένας από τους 2-3 χιλιάδες ενεργούς του τήματός του.

Αλλά ακόμη και έτσι να (μην) είναι, για να αποφασισθούν τα αιτήματα, με πίστη στις αρχές της δημοκρατίας, θα πάρει μια τεράστια, χρονικά, ζύμωση. Που, επειδή θα απευθύνεται εκ νέου, σε ένα απολιτικ και ίσως και αντιδραστικό κοινό, θα συντελέσει στην άνοδο αυτού που “τα λέει καλύτερα”. Τα κριτήρια, υπανάπτυκτα, δεν έχουν σημασία.

Επίσης συμφωνώ με αυτό:

Κοινώς, πιστεύω πως οι προβληματικές ιδεολογίες και παρατάξεις μόνο με οργάνωση (όχι κομματική, δεν θα αφήσω όμως την λέξη να δαιμονοποιηθεί) και συμμετοχή παραμερίζονται.

Ε παιδια διαφωνουμε, τι να γινει. Οπως λειτουργει σε αλλες χωρες, ετσι μπορει να λειτουργησει και στην Ελλαδα. Αν δεν αλλαξει δια νομου η διαρθρωση στα πανεπιστημια σε αυτον τον τομεα, ναι δε θα αλλαξει κατι. Αν αφησεις τον “κοσμο” (τι σημαινει καν αυτο) να αλλαξει την κατασταση και να συμμετεχει ενεργα απο μονος του με την ελπιδα οτι ισως κατι αλλαξει προς το καλυτερο, αυτο δε θα γινει ποτε.

Τεσπα, πολιτικη στην Ελλαδα, και πολυ μιλησα για το θεμα. Οποτε βλεπω οποιαδηποτε εκπομπη κτλ συνειδητοποιω ποσο ουτοπικα μπορει να φαινονται οσα λεω οποτε θα σταματησω εδω. Η αποψη μου ηταν, ειναι, και θα ειναι, πως αν δεν απαγορευτουν με το ζορι οι κομματικες παραταξεις στα πανεπιστημια, η κατασταση θα παραμεινει επ αοριστον τοξικη. Ειναι απο τις περιπτωσεις που για μενα το προβλημα υπαρχει στην ριζα του, και δεν διαιωνιζεται επειδη “μαζι τα φαγαμε”, που ουσιαστικα λες @Sevek

1 Like

Σε άλλες χώρες όμως τα πανεπιστήμια είτε είναι ιδιωτικά (προσωπικά δεν το θέλω αυτό, η παιδεία πρέπει να είναι ελεύθερη προς όλους κατά την άποψη μου), είτε λειτουργούν χωρίς προβλήματα(aka έχουν τα λεφτά και τις υποδομές που χρειάζονται - και σε αυτό το κομμάτι λογίζονται ακόμα και οι καθαρίστριες).

Αναλογικά με το τι έχουμε και πως τα πάμε, τα πανεπιστήμια μας, τα πάνε περίφημα βέβαια.

Και σίγουρα όχι, δεν είμαι της λογικής ότι μαζί τα φάγαμε. Είμαι της λογικής όμως, ότι κάθε άνθρωπος οφείλει να κάνει κάτι καλό για το κοινωνικό σύνολο. Όταν λοιπόν έχει την ευκαιρία να το κάνει , έστω και σε μικρή κλίμακα, τοτε οφείλει να ενεργήσει. Και η ευκαιρία δεν είναι να έρθει κάποιος να σε πάρει από το χεράκι και να σου πει “Έλα σε παρακαλώ να συμμετέχεις στο τάδε, είναι σημαντική η συμμετοχή σου”, αλλά θα πρέπει να ενεργήσει και από μόνος του.
Ακόμα και η μη συμμετοχή στα κοινά είναι μια πολιτική πράξη, που όμως έχει τον αντίκτυπο που όλοι βλέπουμε. Αν θέλουμε λοιπόν μια κοινωνία, η οποία να κοιτάει τις πραγματικές ανάγκες μας και να λυνει τα προβλήματα μας, θα πρέπει να σπαταλισουμε τον αντίστοιχο χρόνο. Και δεν χρειάζεται σώνει και ντε κάποιος να πολιτικοποιηθει για αυτό. Ακόμα και μια κουβέντα με τον συνάδελφό/φίλο/whatever να γίνει και να του αλλάξεις την γνώμη για κάτι προς το καλύτερο ή να τον κανεις να δει μια άποψη με άλλο μάτι από αυτό που βλέπει ήδη, είναι τεράστιο πράγμα.
Το να μεταθέτουμε όμως την ευθύνη στο “νόμο”, για κάτι που μπορούμε να λύσουμε μόνοι μας, με που κόπο όμως, είναι κάτι σαν μετάθεση ευθυνών. Κάτι σαν “το ξέρω ότι μπορεί να γίνει έτσι, αλλά με τον άλλον τρόπο θα γίνει πιο εύκολο”. Και ποιος μας λέει ότι αν ποινικοποιηθουν (γιατί απαγόρευση αυτό σημαίνει) οι παρατάξεις, δεν θα ποινικοποιηθεί και κάθε πράξη αντίθετη στην “εύρυθμη λειτουργία” του πανεπιστημίου?

1 Like

Οχι, δεν ειναι ετσι. Αν εσυ περιμενεις για παραδειγμα απο ολους τους ανθρωπους να βαλουν μασκα απο μονοι τους, θα περιμενεις μεχρι να σβησει ο Ηλιος. Αν βαλεις προστιμο, ε θα βαλουν οι περισσοτεροι.

Δεν ειναι μεταθεση ευθυνων, ειναι ρεαλισμος. Γιατ με βαζεις να γραφω τα ιδια? Και ειναι λιγο ad hominem αυτο που κανεις. Εγω εγραψα ξεκαθαρα πως αν η κατασταση μεινει ως εχει, τοτε δε θα βελτιωθει τιποτα, οσοι φοιτητες κι αν ξεκινησουν ανεξαρτητες παραταξεις οπως λες. Το οποιο να γινει ΓΙΑΤΙ? Ποιος δηλαδη θα εχει κινητρο να ξεκινησει κατι υγιες και σωστο οταν παντου γυρω το ολο συστημα ειναι προβληματικο?

Και απο που κι ως που να πρεπει να εχεις ιδιωτικα πανεπιστημια για να γινει σωνει και καλα αυτο που προτεινω? Δεν ξερω γιατι βαζεις αυτα τα αξιωματα στην κουβεντα. Δεν μιλησα ποτε εγω για ιδιωτικα πανεπιστημια ουτε θεωρω προφανως οτι πρεπει να γινουν ιδιωτικα.

Απο κει και περα, ναι εννοειται πως καθε πολιτης θα επρεπε να κινητοποιηθει αν θελει να αλλαξουν πραγματα, αυτο δεν σημαινει οτι δεν μπορουμε να κριτικαρουμε τα κακως κειμενα και να μην θελουμε να αλλαξουν αυτα που μπορει να θεωρει ο καθενας μας κακως κειμενα.

Εγω στο λεω. Προφανως η σταση μου ειναι μονο το πρωτο και οχι το δευτερο. Πολλα mental exercises κανεις στο ποστ αυτο και δεν μπορω να καταλαβω γιατι. Γιατι υπερασπιζεσαι με παθος την υπαρξη φοιτητικων παραταξεων? Υπαρχει καποιος λογος συγκεκριμενος?

Επρεπε να ψάξω για αυτό που εγραψες…:slight_smile: Όχι, δεν είναι πρόθεση μου αυτό, σόρυ αν ακουστηκε έτσι αυτό που έγραψα.

Σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό λειτουργεί, συμφωνώ - ειδικά με αυτό το παράδειγμα. Αλλά γενικά αυτό εμπεριέχει τεράστιο ρίσκο. Αν περιμένεις να έχεις πρόστιμο γιατί δεν φοράς ζώνη στο αυτοκίνητο ή δεν φοράς κράνος(όχι εσύ ε), τότε I rest my case. Εδώ είναι που έρχεται στην κουβέντα μας η παιδεία συνολικά. Αυτό είναι θέμα παιδείας. Εσύ μπορεί να είναι στα αρχίδια σου αν πεθάνεις από covid και yolo, αλλά πρέπει να σκεφτείς τον διπλανό σου που μπορεί να έχει αυτοάνοσο. Και ναι, υπάρχει πρόστιμο, αλλά ακόμα βλέπω πολύ κόσμο να έχει την μύτη απ έξω. Νομικά φοράει μάσκα, τι θα του πεί ο άλλος “σου κόβω πρόστιμο γιατί δεν την φοράς σωστα”? “Μα μολις μου έπεσε πολις οφισερ!!!1111~”

Το σύστημα θα σταματήσει να είναι προβληματικό όταν θα αρχίσουμε να έχουμε παιδεία. Μέχρι τότε τι? Να σου πω την αλήθεια, δεν έχω κάποια πρόταση αυτή την στιγμή. Όμως δεν μου φαίνεται καλή ιδέα η απαγόρευση. Δεν μιλάμε για κάτι το οποίο είναι λάθος σαν έννοια, αλλά για κάτι που δουλεύει με τρόπο που αρκετός κόσμος δεν του αρέσει. Ε ο τρόπος που έχω στο μυαλό μου, είναι ο αργός - προτιμώ τον αργό τρόπο, παρά τον άμεσο με τις όποιες παρενέργειες μπορεί να έχει.

Ναι ναι, δεν το είπες, όπως σου είπα, σόρυ αν κατάλαβες κάτι τέτοιο.
Είπες αυτό:

και η αλήθεια είναι πως το μυαλό μου πήγε στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ίσως όχι άδικα. Δεν γνωρίζω όμως συνολικά το τι γίνεται στο εξωτερικό, εκτός των γνωστων, οπότε δεν έχω να πω κατι παραπάνω.

Εννοείται.
Αλλά (και αυτό δεν πάει σε σένα), αλλά δεν γίνεται συγχρόνως μόνο να κριτικάρουμε τα κακώς κείμενα, πρέπει να πράττουμε κιόλας. Και αν όντως είμασταν πιο ενεργοι, σίγουρα η κατάσταση θα ήταν διαφορετική. Κατά πολύ? Δεν ξέρω, πάντως σίγουρα διαφορετική.

Θεωρώ πως ο μαχητικός πληθυσμός βρίσκεται σε αυτές τις ηλικίες. Είναι η ηλικία που μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα γιατί δεν έχεις πολλές υποχρεώσεις (τουλάχιστον ένας μεγάλος αριθμός, όχι όλοι προφανώς - δεν ζω σε φούσκα) και το μυαλό είναι πιο ανοιχτό προς νέες ιδέες και νέες κατευθύνσεις. Αν στερήσουμε μια ελευθερία λοιπόν, αυτό μπορεί να είναι μόνο κακό για την κοινωνία. Αν ένας 20άρης αρχίσει να συμπεριφέρεται σαν ένας 40άρης, τότε, για μένα, υπάρχει πρόβλημα.

1 Like

Ειδικά για το συγκεκριμένο, μόνο με υπέρογκο πρόστιμο μπορούν να καταλάβουν οι γκασμάδες που ακόμα δε φοράνε ζώνη στο αυτοκίνητο και κράνος στα δίκυκλα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος άμεσης κατανόησης, δυστυχώς. Όποιος δε φοράει ζώνη είναι πεταμένος (γιατί ζώνη περιλαμβάνουν όλα τα αυτοκίνητα και είναι απλώς μια γαμημένη κίνηση το να τη φορέσεις) και θα πρέπει να του επιβληθεί να φοράει. Το υπέρογκο πρόστιμο είναι ένας πολύ καλός τρόπος. Το κράνος πρέπει μεν να το αγοράσεις, από την άλλη όμως έχει να κάνει με την ίδια σου τη ζωή, οπότε ερχόμαστε στα ίδια: πεταμένος, υπέρογκο πρόστιμο.

Σιγά-σιγά θα συνηθίσουν όλοι και μετά θα φοράνε και χωρίς πρόστιμο, επειδή θα τους εντυπωθεί στο μυαλό ότι έτσι είναι το σωστό να κάνουν. Αλλά η αρχή, για να έχει αποτέλεσμα, μόνο έτσι μπορεί να γίνει.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους, στη χώρα-ανέκδοτο της Ευρώπης στο συγκεκριμένο θέμα. Απαγορεύεται εδώ και δεκαετίες στη θεωρία, αλλά στην πράξη άντε να έχει έναν χρόνο που έχει εφαρμοστεί με σχετική επιτυχία ο νόμος. Δεν πειράζει, θα μάθει πρώτα ο Ελληναράς με το πρόστιμο ότι δεν πρέπει να κάνει κάποια μαλακία και μετά στις επόμενες γενιές θα περάσει ως αυτονόητο.

Παρεμπιπτόντως, εγώ είπα συγκεκριμένα για κόμματα στα Πανεπιστήμια, όχι για παρατάξεις. Και επιμένω σε αυτό, όσο κι αν μου λέτε ότι είναι ανεδαφικό κλπ. Κόμματα σημαίνει λεφτά. Κόψτε τη χρηματοδότηση σε όλα τα φοιτητικά μορφώματα και μετά βαφτίστε τα όπως θέλετε. Ας μην έχουν οι ΔΑΠ και οι ΠΑΣΠ αυτού του κόσμου τα λεφτά από τα κόμματα και ας λέγονται και “Νέα Δημοκρατία” ή “ΠΑΣΟΚ” μετά, δε με νοιάζει. Καθόλου ανεδαφικό δεν το βρίσκω, αυτό που βρίσκω είναι απροθυμία να γίνει κάτι τέτοιο.

2 Likes

Συμφωνώ με τα παραδείγματα, αλλά είναι άλλης φύσης. Στο ένα μιλάμε για ζήτημα ζωής και θανάτου, στο άλλο μιλάμε για πολίτευση.
Το αποτέλεσμα μεν είναι το ίδιο (να μην ασχολείται κάποιος), αλλά έχει μεγάλη σημασία για το για τι πράξη μιλάμε.

Σε αυτό συμφωνώ.

2 Likes

Μα, ρε Παντελή, αυτό που προτείνεις εδώ π.χ. είναι εντελώς διαφορετικό από το “έξω οι παρατάξεις από τα πανεπιστήμια” που επικρατεί σε όλη τη συζήτηση. Θίγεις ένα πολύ συγκεκριμένο ζήτημα (αυτό της χρηματοδότησης απ’ έξω κι από πάνω), το οποίο όντως σε πολύ μεγάλο βαθμό επηρεάζει και ορίζει τη σημασία, τη δύναμη και την επιρροή των κομματικών παρατάξεων: γιατί χωρίς φράγκα party και διακοπές δεν υπάρχουν, χωρίς φράγκα υποσχέσεις για χλιδή και καλοπέραση στη φοιτητική ζωή δεν υπάρχουν, χωρίς φράγκα κομπρεμί με καθηγητές δεν υπάρχουν, χωρίς φράγκα μαζική προπαγάνδα με χιλιάδες αφίσες, τηλεοπτικές οθόνες (!) κλπ. δεν υπάρχουν και άλλα ωραία, και μιλάμε ουσιαστικά για τα επιχειρήματα των 2 μεγάλων παρατάξεων που, καθόλου τυχαίο, είναι κι αυτά που πλειοψηφούν συνήθως στις φοιτητικές εκλογές. Γιατί μη μου πει κανείς ότι οι φοιτητής διάβασε το πολιτικό πρόγραμμα της ΠΑ.Σ.Π. ή της Δ.Α.Π. και συμφώνησε, γιατί θα μου λέει ψέμματα… Στηρίζει-ψηφίζει γιατί είναι παρέα, γιατί είναι κοινωνικές σχέσεις, γιατί είναι και γαμώ το κλίμα κλπ. -και λογικό μου ακούγεται, δεν παριστάνω εγώ το διανοούμενο απέναντι από την πλέμπα. Κι αυτό κουμπώνει μ’ αυτό που λέει κι ο Sevek (αν κατάλαβα κι εγώ καλά, δηλαδή) για τη συλλογική ευθύνη που εγώ καθόλου δεν το ερμηνεύω σαν “μαζί τα φάγαμε”, αλλά σαν ένα ερώτημα-στάση ζωής που συνεχώς θέτει προ των ευθυνών του το ίδιο το άτομο. Γενικά, δηλαδή, έχω ξεγράψει αφηγήσεις που μια ζωή μεταθέτουν την κατάντια του κόσμου και τη στροφή που έχει πάρει ο πλανήτης στα “παγκόσμια κέντρα”, στους ηγέτες μας, σε “προδομένες επαναστάσεις”, σε οποιονδήποτε, τέλος πάντων, εκτός από εμάς τους ίδιους. Μια ζωή ο “λαός”, τα πλήθη, η “κοινωνία” είναι ένα άμοιρο, άβουλο ον που οδηγείται σαν πρόβατο στη σφαγή. Ε, δεν είναι έτσι, η ιστορία και η καθημερινότητα αποδεικνύουν ότι είμαστε ικανοί και για το καλύτερο και για το χειρότερο, κι αυτό είναι πολύ υγιές να το συνειδητοποιείς ώστε ν’ αντιλαμβάνεσαι τις αντιφάσεις που καθημερινά φέρεις. Αλλιώς ναι, μιας ζωή είμαστε στην “καλή μεριά”, αλλά “αυτοί οι άτιμοι οι κακοί δε μας αφήνουν ή μας εξαπάτησαν ή μας είπαν ψέμματα” κλπ. κλπ.

Τέλος, η σύνδεση που έκανε ο Sevek μεταξύ αποπολιτικοποίησης-ιδιωτικοποίησης δεν είναι φυσικά ανεδαφική, αλλά απόλυτα συμβατή με τις τάσεις που έχουν επικρατήσει στο εξωτερικό και σιγά-σιγά επιχειρούνται κι εδώ μέσω της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Μάλιστα, επειδή είχα την τύχη-ατυχία να φοιτήσω στο ΠΑ.ΜΑΚ. (εδώ γελάνε όσοι διαβάζουν τις απόψεις μου στο forum και ξέρουν τι εστί ΠΑ.ΜΑΚ.), εκεί μπορεί κανείς να πάρει μία γεύση κι από τα δύο και πώς συνδέονται, ενώ την ίδια στιγμή σκάνδαλα, διαπλοκή και νεποτισμός βαράνε κόκκινο! Θέλω να πω, δηλαδή, ότι δεν είμαι καν σίγουρος αν όλα αυτά που αναφέρονται τόση ώρα ως τα “κακώς κείμενα” των κομματικών παρατάξεων θα εξαλειφθούν με την απαγόρευση τους, ή απλά θα συνεχίζουν να λειτουργούν υπόγεια και διάχυτα. Περισσότερο πιθανό βρίσκω (και γι’ αυτό επιμένω ότι εκεί βρίσκεται ο στόχος των περισσότερων) απλά να σταματήσουν οι καταλήψεις που δεν αφήνουν το φοιτητή να πάρει το πτυχίο στην ώρα του, οι αφίσες και τα συνθήματα που βρωμίζουν τους τοίχους, οι πολιτικές προκηρύξεις που καταλήγουν να γεμίζουν κάδους, τα διάφορα στέκια που με τη βία καταλαμβάνουν πολύτιμα πανεπιστημιακά τετραγωνικά κι άλλα τέτοια ωραία που διαταράσσουν την ομαλότητα και την κανονικότητα.

4 Likes

Νιώστε λίγο ρε άμπαλοι!

1 Like

Τελικά θα έχουμε lockdown η θα συνεχιστούν οι έντονες ανησυχίες των ειδικών μέχρι το Πάσχα?

2 Likes

Οι επομενες δυο βδομαδες ειναι κρισιμες :stuck_out_tongue:

2 Likes

3/10 :stuck_out_tongue:

Ήσουνα πολύ καλός, σου βάζω τγία (όπως έλεγε και ο Ιάσων Τριανταφυλλίδης)

3 Likes

  • και κρυφά μπύρες πουλάει να συμπληρώσω!
3 Likes