Δεν νομιζω πως θα δημιουργησει κανενα φοβο στο σκουπιδι που χτυπαει την κοπελα ή τη γυναικα του Αποστολη, εκει ειναι η διαφωνια μου. Σε αντιθεση ξερω γω με (πετυχημενα) συνθηματα του τυπου “φασιστες κουφαλες ερχονται κρεμαλες” που μια χαρα πετυχαινουν το στοχο τους.
Αυτο που μπορει να προκαλεσει ειναι μια υποβαθμιση στα ματια του μεσου ανθρωπου της ακτιβιστικης αυτης προσπαθειας. Ισως και οχι, δεν ειμαι απολυτος, αλλα συνεχιζω να το θεωρω λιγο αστοχο. Αλλα λεπτομερειες ειναι αυτα, και ισως κακως ασχολουμαστε τοσο πολυ με την επιτυχια ή οχι ενος συνθηματος, οταν αλλου ειναι η ουσια.
Και δρασεις σαν αυτη πιο πανω ΠΡΕΠΕΙ να γινονται σε μια κοινωνια που θελει να αναθεωρει που και που καποια απο τα σκατα της.
Αν ηταν ετσι διατυπωμενο θα ηταν πιο ευστοχο imo παντα ως πηγη αντιδρασης της (ετεροκλητης και οχι παντα υγιους) κοινης γνωμης, για εναν υγιη νου θεωρω δεν εχει και πολυ σημασια τι θα εγραφε.
Τώρα τι νόημα έχει να αναλύουμε εμείς και να κρίνουμε το σύνθημα δεν ξέρω, αλλά για μένα όντως είναι μια χαρά όπως είναι. Εκφράζει επίσης ένα “γαμώτο”, ένα διαχρονικό, πνιγμένο παράπονο, ένα σιχτίρισμα, και μην ξεχνάς πως δεν είναι μόνο οι γυναικοκτόνοι ο δέκτης, αλλά και όσοι κλείνουν τις πόρτες των σπιτιών τους και επιδίδονται σε αίσχη γιατί η σιωπή και η ανοχή τους κάνει να φαίνονται άτρωτοι, πως δεν θα τιμωρηθούν, πως δεν θα έχουν ποινές.
Επίσης αναδεικνύει και την γελοιότητα επιχειρημάτων πως σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει φύλο, ως απάντηση στο αν πρέπει να λέγεται γυναικοκτονία ή όχι.
Από την στιγμή που συζητάμε το σύνθημα, η παρέμβαση πέτυχε για μένα. Η κοινή γνώμη τα θέλει όλα στα μέτρα της, να είναι ασφαλής πριν αποφασίσει αν θα ασχοληθεί, αφού πρώτα έχει κρίνει γιατί δεν θέλει να κριθεί. Και αυτό ισχύει και για συγκεκριμένες, φιλικές προς τα αιτήματα παρατάξεις, οι οποίες πάντα επιχειρούν να βάλουν κάθε αναβρασμό και αντίδραση σε ένα αστικό πλαίσιο για να το “εκλογικεύσουν”, το οποίο είναι μια άλλη συζήτηση, όχι πολύ μακρινή από αυτή που κάνουμε τώρα.
Ε, αυτή η ασφάλεια λοιπόν, ίσως και να χαλάει κάπως έτσι, και ξαναλέω ως παρέμβαση έχει ουσία για μένα.
Βέβαια, σε μια διαδήλωση, με πλήθως πλακάτ, πανό και συνθημάτων, η πολυσυλλεκτικότητα δίνει και τον τόνο.
Αλλά μπορεί απλά να το βλέπω εγώ έτσι, και να διαχωρίζω την αυτοδικία από την αντιβία αρκετά ξεκάθαρα.
Παιδιά μην το αντιμετωπίζετε σαν ένα μεμονωμένο σύνθημα. Είναι μια φράση που ειπώθηκε από ένα συγκεκριμένο άτομο κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Δεν είναι κάτι ξεκαρφωτο που σκέφτηκε κάποια και το έκανε σύνθημα.
Οι τύποι είναι ανεκδιήγητοι. Παίζουν μπάλα μόνοι τους, ελέγχουν τα μέσα και καταφέρνουν, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να τους πιάνουν με τη γίδα στην πλάτη.
Επίδοξοι wanna be πολιτικοί gangsters από τα Lidl.
Σε οποιοδήποτε σοβαρό κράτος είχαν βγει 10 τηλεοπτικά συνεργεία απέξω να τους κάνουν ερωτησεις και παίζει και να είχε γίνει ήδη δικαστήριο. Στην Ουγκάντα της Ευρώπης για διακοπές σε κάνα νησάκι τους κόβω.
Εντωμεταξύ, καλύτερο και πιο ταιριαστό φόντο δε θα μπορούσε να βάλει το βλαμμένο. Μιλάμε για απτή παραδοχή του πόσο μαλάκες είναι. Και νομίζουν πως είναι κι έξυπνοι, τρομάρα τους.
Οχι αλλη αλλη τοξικοτητα, παρακαλω. Ειναι κριμα η Πατριδα να χασει τετοια λαμπερα μυαλα απο την τοξικοτητα σας, θα τους κανετε να αγανακτησουν και να παψουν να ασχολουνται με τη σωτηρια μας.
Ας αναλογιστούμε λίγο τι πρέπει να έχεις κάνει , ώστε να μην μπορεί να σε καλύψει ο Πρωθυπουργός που είναι και ο αδερφός της μάνας σου και τι σιωπηρή αποδοχή είναι αυτή
