Αυτό το άρθρο επεξηγεί με λίγα λόγια τι ισχύει σε χώρες της Κεντρικής και Λατινικής Αμερικής που έχουν τέτοια ξεχωριστή νομοθεσία:
Ευχαριστώ, θα το μελετήσω.
Σε κάτι άσχετο και λιγότερο σοβαρό με τα αποπανω, νομίζω ένα από τα πιο ηλίθια πράγματα σε αυτήν την χώρα είναι το ότι σταματάει να λειτουργεί ολοκληρωτικά τον Αύγουστο. Δεν φτάνει που υπολειτουργεί για 11 μήνες, το να μην μπορείς για ένα μήνα σχεδόν να βρεις γιατρούς, δικηγόρους, υπηρεσίες και γενικά τίποτα και κανέναν είναι εξωφρενικό. Αυτή η άτυπη συμφωνία να σταματάνε όλοι τον Αύγουστο, πραγματικά δεν βγάζει κανένα νόημα.
Καλά υπάρχουν και από την ανάποδη. Το έγκλημα δεν έχει φύλο. Ακριβώς πριν 2,5 μήνες στη Σερβία έγινε αυτό.
Το θέμα είναι ότι στην Ελλάδα αν μια γυναίκα κάνει κάτι γίνεται αμέσως θέμα κ κράζουν, όχι αυτή με τα κορίτσια, όταν το κάνει άντρας είναι γοητευτικός πιλότος και η κοπέλα ειχε ψυχολογικά.
Το ότι δεν αναγνωρίζεται ο όρος γυναικοκτονια είναι τραγικό και πατριαρχικό. Αλλά εδώ είμαστε παπαδοχωρα.
Μιας κι ανέφερα γοη πιλότο να θυμηθούμε πάλι τον Μπαλάσκα που σε κανάλι δήλωσε ότι δεν το πλαναρε σωστά κι αν το έκανε όπως έλεγε αυτός θα έβγαινε σε λίγα χρονακια. Από κει κι ύστερα πόσες γίνανε δεν ξέρω.
Ακριβώς, και για να τα λέμε όλα σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, το σκουπίδι τον Μπαλάσκα θα τον είχε καλέσει εισαγγελέας για την δήλωση εκείνη.Τις τελευταίες μέρες υπάρχει ένας βομβαρδισμός από τραγικά γεγονότα, η συνοχή της κοινωνίας δείχνει να έχει διαλυθεί τελείως, και όσο η ‘άρχουσα τάξη’ όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στην ΕΕ γενικότερα, δεν αλλάζει οικονομική πολιτική και μένει σε ξεπερασμένα και αποτυχημένα νεοφιλελεύθερα δήθεν θέσφατα, τα πράγματα θα πηγαίνουν όλο και χειρότερα και οι αντιθέσεις θα μεγαλώνουν.Τα πάντα ξεκινάνε από την ποιότητα ζωής.
Ο Μπάλασκας πέταξε απίστευτη παπαριά αλλά δεν νομίζω ότι οι παραπάνω γυναικοκτονίες έγιναν λόγω της δήλωσης Μπαλάσκα. Πιθανότατα οι δράστες να μην είχαν ακούσει καν τη δήλωση. Εδώ διαβάζουμε ότι στράβωσε το μαχαίρι από τα χτυπήματα. Φανταστείτε τι λύσσα είχε εκείνη τη στιγμή. Σιγά μην είχε στο μυαλό του Μπαλάσκες και ιστορίες.
Δες το λίγο πιο ολιστικά κι εσύ βρε μίζερε, έλεος.
Δε χρειαζόταν καμιά έξτρα λύσσα για να στραβώσει το μαχαίρι, δεν έκοψε βούτυρο το συγκεκριμένο σκουπίδι. Για φέρε λίγο την εικόνα στο μυαλό σου και θα καταλάβεις.
Δε θα είμαι κακός απλά θα πω να μοιάσει στον αλέξη το γκούγια
Μαζί σου και βεβαίως. Το σύνθημα όμως στην από πάνω φωτογραφία, δεν είναι λίγο επικίνδυνο/εκδικητικό; Το να γραφε π.χ Ας μείνει και κανείς τους στη φυλακή θα με έβρισκε πιο σύμφωνο.
Τώρα δεν ξέρω πως να το δω αυτό. Από την μια σκέφτομαι πως από τα 300 πιο εξυπνα και ευρηματικά πράγματα, βρήκε να γράψει αυτό. Δλδ από την βια εναντίων των γυναικών, αυτό που μας μένει είναι όχι ότι είμαστε σε πατριαρχική χώρα, όχι ότι όσους χώνουν στην φυλακή (και δεν είναι αναρχικοι/αριστεροί), βγαίνουν λάδι, αλλά το να πεθάνει και κάποιος αντρας, γιατί κάποιος πρέπει να πεθάνει.
Τέσπα, δεν είμαι γυναίκα προφανώς και χωρίς να με ενοχλεί στο ελάχιστο το παραπάνω πλακατ, το βρίσκω στερούμενο ουσίας. Είναι αυτό που ακριβώς θα εστιάσει η πλέμπα της χώρας (βλ, ΣΚΑΙ) για να σχολιάσει αρνητικά και μετα να το ακούσει ο κυρ-Παντελής (@pantelis79 ) και να λέει μαλακίες μια ζωή. Συμφωνώ, δεν θα έπρεπε να ασχολούμαστε με τέτοιους μαλάκες, αλλά επειδή η πλειοψηφία είναι τέτοια, κάποια στιγμή πρέπει να τους αγγιξουμε και καμιά ευαίσθητη χορδή, μπας και ξυπνήσουν 5-10 από δαύτους.
Το πλακατ δεν εννοει αυτο που φαινεται, το ιδιο με το “ο βιαστης εισαι εσυ” που τοσο πολυ εχει παρεξηγηθει το νοημα του. Το προβλημα με αυτα τα σλογκαν ειναι οτι δινουν ασσιστ σε σκουπιδια τυπου μαικιους και λατινοπουλου να μας λενε οτι να οι φεμινιστριες ειναι απλα μισανδρες και ενα σωρο πατριαρχικες παπαριες.
Απο την αλλη στα παπαρια μας θα μου πειτε και δεν θα διαφωνησω εν’μερει.
Άστοχο το πλακάτ πράγματι. Αλλά ο κυρ-μαλακας (τι φταίει ο δικός μας ο Παντελής :p) από κάπου θα βρισκόταν να πιαστεί είναι δεδομένο. Ακόμα και από ασήμαντες λεπτομέρειες των υποθέσεων.
Η ουσία είναι πως έχει ξεφύγει το θέμα με τις γυναικοκτονιες αλλά και πώς εν γένει σαν κοινωνία έχουμε αρκετα φαλλοκρατικες αντιλήψεις, ακόμα και υποσυνείδητα πολλές φορές.
Ακόμα και η άρνηση του όρου της γυναικοκτονιας δείχνει υποτίμηση του γεγονότος και μη αναγνώριση της πραγματικής του διάστασης.
Δεν θέλω να το γενικευσω περισσότερο σαν υποπερίπτωση εξουσίας και ευθύνης, από σεβασμό στο ειδικό που πρέπει να ακουστεί αυθυπαρκτα.
Το πλακάτ είχε τη δική του ιστορία… Κάποιος την έγραψε στο φόρουμ μ’ενα λινκ
Γυναίκες που σκοτώνουν τους κακοποιητικους συζύγους τους και μετά δικάζονται ως δολοφονες… Η Σιλεμ Ντογάν το είχε πει αυτό που γράφτηκε στο πλακάτ, αφού σκότωσε τον άνδρα της
Δεν είναι καθόλου άστοχο το πλακάτ.
Όταν μαχεσαι ενάντια σε μια αρρωστημένη κατάσταση η οποία έχει να κάνει μάλιστα με σχέση ισχύος και εξουσίας που είναι άνιση μεταξύ των δύο πλευρών, πρέπει να προκαλέσεις και να σοκάρεις.
Δεν εννοεί ότι πρέπει να πεθάνει και κάποιος άντρας από την γυναίκα του κυριολεκτικά. Εγώ το ερμήνευσα ξεκάθαρα ως “ας πεθάνει και κάποιο από αυτά τα καθάρματα που σκοτώνουν τις γυναίκες τους”
Πάντως, έτσι για να πω και εγώ την εξυπνάδα μου έπειτα από 2 Μάι Τάι, πέραν της προέλευσης του συνθήματος (που επαρκεί για να γίνει αντιληπτό), και πριν επιχειρήσουμε να “κρίνουμε” την όποια εκδικητικότητα μπορεί να εμπεριέχει, καλό είναι να συνυπολογίσουμε (σόρυ για τον διδακτικό τόνο) και τον ρόλο του ως παρέμβαση σε μια κοινωνία που εκ δόμησης υποστηρίζει την απάθεια (κοινώς πατριαρχική σε αυτή την περίπτωση) και τρέφεται από αυτή.
Δηλαδή, η αμεσότητα και η “προκλητικότητα” του υπηρετούν ας πούμε και μια προσπάθεια επιστροφής του αισθήματος του φόβου αλλά και της βίας προς αυτούς που εν δυνάμει θίγονται.
Φυσικά, το καθεστώς (ως κυρίαρχη τάξη) θα επικεντρωθεί στο σκιάχτρο που είναι να αντιμετωπίζεται ένα σύνθημα ως ιδεολογικό μανιφέστο, ενώ δεν είναι. Φυσικά και θα κρύψει όπως και σε άλλα αντίστοιχα συνθήματα σε άλλου είδους πορείες που φαντάζουν προκλητικά (πέραν του πως μπορεί μερίδα του κόσμου να τα υποστηρίζει κυριολεκτικά) την στόχευση που είναι η αυτοάμυνα και η αντίσταση και πως συχνά ποινικοποιούνται ως ίσες με την βία, εδώ την πατριαρχική, που δολοφονεί.
Γίνεται πολλή συζήτηση με το πως πρέπει να εκφράζεται η (στ)οργή και πόσο δίκαιη είναι, και για να μην αρχίσω να μονολογώ για περί δικαίου (και όχι Δικαίου) αισθήματος, θα κλείσω λέγοντας πως το οπτικοακουστικό/ακτιβιστικό σοκ ως δημόσια παρέμβαση είναι ένα εργαλείο για να ταρακουνήσει. Αλλά εδώ φυσικά και δεν είναι τόσο επιφανειακό. Και όντως πρέπει στην πορεία να μπαίνει η θέση της έμφυλης βίας ως προέκταση μιας ιεραρχικής κοινωνίας.