Προσωπικά, αν κ ακουω κ νομιζω πως κατανοω πληρως την οπτικη κ την απαισιοδοξια των παιδιων παραπανω, κ χωρίς καμια διάθεση να δικαιωσω την απολογητικη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ κ την τεράστια κ δεδομένη αποτυχια τους (πραγμα απολυτα λογικο, κατά την γνώμη μου, για μια τόσο ανυπαρκτη αντιπολιτευση σε μια τόσο ΑΙΣΧΡΗ κυβέρνηση), η αληθεια ειναι πως κάποια πράγματα τα βλέπω αρκετά διαφορετικά κ ως προς τα echo chambers κ ως προς το τι είναι αυτό που συνέβη χθες.
Αρχικά, επειδή μας ζάλισαν τ αρχιδια τα λατρεμένα μήντια, για τον μπλε τον Χάρτη, κ τον θρίαμβο του Νταρθ Κουλη, η αλήθεια είναι πως με μια ΑΠΟΧΗ του υψους 39,81, το διαβόητο 41% της Νέας Δημοκρατίας, δεν είναι παρά 24,8%, επί του συνόλου του εκλογικού σώματος.
Εντάξει, το ανεκδιηγητο κ γραφικο Πασοκ του Ανδρουλάκη ειναι πλεον μια (εντελως καιροσκοπικη) κατηγορία μονο του.
Απο κει κ περα, το συνολο των κομμάτων που φλερτάρουν με την (ακρο)δεξιά,
συμπεριλαμβανομένων όλων των ψεκασμένων, κρυφοεθνικ μικροσχηματισμών, που λόγω απαγόρευσης του Κασιδιάρη κ του Μπογδάνου, ως δια μαγείας, αυξήθηκαν σαν τα μανιτάρια μετά από βροχη, συγκεντρωνουν, μαζι με τον Κουλη κ το παρεακι του, το 52,21% από ΟΣΟΥΣ ψήφισαν, κ ΟΧΙ από το συνολο του εκλογικού σώματος.
Επί του συνόλου, όλη η ελληνική δεξιά, όπως αυτή αποτυπωθηκε στις χθεσινές εκλογές, φτάνει το 31,8% του εκλογικού σώματος.
Κι ακόμα κι αν δεχτω ότι ένα μέρος των όσων απείχαν κουβαλούν τα ίδια μυαλά με αυτό το 31,8%, κ παλι δεν προκυπτει από πουθενά ότι αυτό το μέρος αποτελεί την πλειοψηφία.
Ειδικά αν αναλογιστούμε την οποιουδήποτε είδους αριστερό/ολοιιδιοιειναι/νεοταξίτοφοβια που δερνει πολλους από αυτούς, οι πιθανοτητες να μην ψήφισαν, ΔΕΝ είναι μεγάλη.
Καταλήγω λοιπόν στο εξής απλό συμπερασμα, όσο αιρετικό κι αν ακουγεται:
Ολη αυτή η διαβόητη μπλε Ελλάδα είναι το 30, αντε βαριά 35 % του εκλογικού σώματος.
Πάντα υπήρχαν αυτοί οι τυποι, κ παντα ζουσαν ανάμεσά μας.
Ωστόσο, προσωπικα, ποτε δεν μπορουσα να δεχτώ ότι είναι η πλειοψηφία, κ guess what:
ΟΥΤΕ Κ ΤΩΡΑ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ.
Δεν μπορω να ξέρω ποιο ειναι το echo chamber στο οποίο είχε βυθιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ, μιας που στεκω τόσο πιο αριστερά από αυτόν που δεν μπόρεσα να κατανοήσω καν τι ακριβώς υποτίθεται ότι ήταν αυτό που προσπαθησε να κανει σ αυτες τις εκλογές.
Ωστόσο, ένα καθαροτατο echo chamber που βλέπω εγώ μια χαρά ανήκει στον Κουλη κ την παρεα του.
Το πως αυτο το echo chamber καταλήγει να γίνεται επιβεβλημένη πραγματικότητα όλων μας είναι μια άλλη ιστορία (θεσμικη κ οχι μονο).
Από κει που στεκω εγώ, κ βλέποντας την καθημερινότητα όλων όσων τυχαίνει να γνωρίζω στην προσωπικη μου ζωή, κ οχι μονο, ΦΥΣΙΚΑ κ εχουμε ακροδεξιά Χουντα, με επίφαση δημοκρατικων διαδικασιων, την τελευταία τετραετία.
Κ όχι, δεν χρησιμοποίω καθόλου επιπόλαια τον χαρακτηρισμο, ουτε αγνοω τις διαστάσεις κ τις αποχρώσεις του (δεν θα μπορουσα κιόλας, με βάση τα όσα περασαν πολλοι δικοί μου άνθρωποι κατα τη διάρκεια της επταετίας του Παπαδοπουλου κ λοιπών Χουντικων).
Δεν ξερω αν αυτη μου η τοποθέτηση μπορεί να θεωρηθεί επίσης ως καποιου είδους echo chamber.
Η αλήθεια ,όμως, ειναι πως οποίος δεν έχει διαπιστώσει τις πρακτικες διαστάσεις της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, ειδικά μεσω της αστυνομοκρατιας που κυριαρχεί πληρως, ήδη από το καλοκαίρι του 19, μάλλον δεν έχει ιδιαίτερα συνολική εικόνα σχετικά με το τι πραγματικά συμβαίνει στους δρόμους αυτής της χώρας τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Προφανώς το ότι στέκομαι στην τελευταία τετραετία, δεν αποτελεί ξέπλυμα των όσων αδιανόητων συνέβαιναν νωρίτερα (ειδικά επί Σαμαρά αλλά κ πιο πισω).
Όλοι όσοι ζουμε σ αυτη την χώρα κ αν δεν αιθεροβατουμε όντως σε δικά μας βολεμένα echo chambers, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, ότι από την δολοφονία Γρηγορόπουλου κ περα ξηλωθηκε κ το τελευταίο παραπετασμα της οποιας απολιτικ ψευδοκανονικοτητας επικρατουσε μέχρι τότε σ αυτη την χώρα μεταπολιτευτικά.
Αλλά αυτό που συμβαίνει τα τελευταία τέσσερα χρόνια αποτελεί τερματισμό άλλου επιπέδου.
Το χθεσινό εκλογικο αποτέλεσμα αποτελεί μια επίφαση νομιμοποίησης αυτής της Χουντικης Συνθήκης.
Κ τιποτα παραπανω.
Οπότε προσωπικα, θα διατηρήσω τις οποίες δυνάμεις μου εχουν απομείνει, αλλά κ τα συναισθήματα απελπισίας, για όσα έρχονται κ μας περιμενουν, κ για τα πληγματα που θα δεχτουν τα αγαπημένα μου προσωπα, αλλά κ πολλοι ανθρωποι που, αν κ δεν γνωρίζω, ξέρω πως θα πληγουν σφόδρα.
Αντε, κ καλη μας δυναμη.