Ρε 'σύ, bostonflesh, τι άλματα λογικής είναι αυτά που κάνεις, παιδί μου; Κανείς δεν έκραξε τον Τσιάρτα επειδή είναι ΑΕΚ, τον κράξανε επειδή εξίσωσε τους gay με τους παιδόφιλους.
Επειδή υιοθέτησαν κάποιοι ακροδεξιοί το σύνθημα και το λένε δεν κάνει το σύνθημα ούτε ακροδεξιό ούτε αναληθές. Ούτε ο ντελιβεράς που το είπε πρώτος, ούτε η νεολαία που το τραγουδάει στα κλαμπ είναι ακροδεξιοί.
Αν ακούσεις τις εκπομπές του Κασιδιάρη και την κριτική που κάνει σε ΝΔ και Βελόπουλο θα δεις ότι είναι ίδια σε μεγάλο βαθμό με αυτή που κάνουν οι αριστεροί. Λέει για τα πετσωμένα ΜΜΕ που υμνούν το Μητσοτάκη, λέει για τις ευθύνες που έχει η κυβέρνηση στις πυρκαγιές, για το ΕΣΥ και τις ευθύνες για τον κορωνοιό κτλ. Επίσης κράζει το Βελόπουλο και τον ειρωνεύεται για τις επιστολές του Ιησού, τις κεραλειφές κτλ.
Αν ρωτούσαμε κάποιον random τύπο να μαντέψει με βάση αυτή την κριτική σε Μητσοτάκη και Βελόπουλο ποιος πιστεύει ότι τα λέει αυτά θα μας έλεγε για βουλευτές Σύριζα, Μέρα 25, left.gr, εκπομπή Στο Κόκκινο 105,5 και τα λοιπά.
Άρα αυτό κάνει ακροδεξιά την κριτική για τη λίστα Πέτσα; Ή μήπως δεν ισχύει η λίστα Πέτσα; Προφανώς όχι και για τα δύο ερωτήματα. Ακριβώς το ίδιο είναι και με το “Μητσοτάκη γ@μιέσαι”. Εκτός αν το πρόβλημα είναι ότι το τελευταίο είναι σύνθημα. Κολλήσαμε στο ότι είναι σύνθημα.
Τεσπα για μένα δεν υπάρχει κάτι το μεμπτό. Τώρα που είχα βγει έξω είδα ότι το έχουν γράψει και έξω από σχολείο! Λολ
1 Like
Δεν το κάνει. Από μόνο του δεν είναι το σύνθημα. Σύμφωνοι. Όταν βλέπεις, όμως, τόσο εύκολα να χρησιμοποιείται από την οποιαδήποτε ομάδα, μάλλον καταλαβαίνεις ότι είναι οπαδικό, παρά πολιτικό σύνθημα.
Τώρα αυτά που λέει ο Κασιδιάρης και οι φασίστες τα έχεις συμπτύξει τόσο που δεν είναι καν επιχειρήματα, είναι τίτλοι. Αλλά να κάνω και γω μια υπόθεση: Η Χρυσή Αυγή ήταν αντιμνημονιακό τόξο, και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν αντιμνημονιακό τόξο, άρα ήταν οκ να συμφωνείς με έναν Χρυσαυγίτη γιατί ‘‘όλοι σκεφτόμαστε τα ίδια’’.
Η Λίστα Πέτσα ισχύει. Όμως αν πιστεύουμε ότι τα κανάλια περίμεναν τη λίστα για να υποστηρίξουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ταιριάζουν με όλα τα υπόλοιπα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους, και ότι το μόνο που παίρνουν ως αντάλλαγμα για την προπαγάνδα τους είναι τα ποσά στη Λίστα Πέτσα, μάλλον βλέπουμε διαφορετικά τα πράγματα. Ο Μητσοτάκης βγαίνει από τον σωλήνα αυτής της δημοσιογραφίας, κι όχι το αντίθετο. Απλώς τους ταιριάζει, δεν τον χρειάζονται.
1 Like
Το μητσοτακη γαμιεσαι δεν ειναι ακροδεξιο συνθημα. Αν το καπηλευονται ακροδεξιοι ειναι αλλη κουβεντα.
Ειναι συνθημα παγκοσμιο.
2 Likes
Βασικά, για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, δεν είναι καν σύνθημα. Είναι μια βρισιά. Για αυτό εκφράζει πολλές πλευρές. Δεν έχει κανένα πολιτικό νόημα. Αλλά η αριστερά και ο προοδευτικός χώρος δεν έχει ανάγκη να εκφράζεται με βρισιές.
1 Like
Σωστος - ειναι βρισια που εκφραζει συσωρευμένα συναισθηματα, στην προκειμενη περιπτωση οργη. Το οτι εχουν τα ιδια συναισθηματα κοινωνικες ομαδες με τελειως διαφορετικες πολιτικες πεποιθησεις μαλλον πρεπει να του το πιστωσουμε.
3 Likes
Χαχα και τον λένε και διχαστικό, σαν δε ντρέπονται 
2 Likes
Το δεύτερο σκέλος της πρότασης αναιρεί το πρώτο. Επίσης είναι και λίγο ελιτιστικο
Ελιτίστικο πώς; Πρόσεξε, δεν λέω να χρησιμοποιεί μια τέτοια φράση, αλλά όταν αποφασίσει να την κάνει σύνθημα, μάλλον χάνει. Ειδικά με την παρούσα συγκυρία, νομίζω είναι πολύ λίγο το “Μητσοτάκη Γαμιεσαι”.
Επισης, δεν κατάλαβα ποιο κομμάτι αναιρεί ποιο
Ελιτιστικο το “δεν έχει ανάγκη…”, μοιάζει σαν υπεροπτικο
Το να εκφράζεσαι όπως θες με τον προοδευτικό χώρο. Αν θες να βρίσεις, βρισε, δε θα έπρεπε να εστιάζουμε στο τι λέγεται. Δεν καταλαβαίνω ποτέ γιατί βάζουμε όρια όταν λέγονται κάποιες λέξεις. Δηλαδή όταν προχθές έλεγε στη βουλή ο Μητσοτάκης “μετράμε στρέμματα και όχι φέρετρα” δεν έγινε και τίποτα, αν όμως κάποιος του έλεγε “τι λες ρε γαμιολη?” θα γινόταν χαμός. Περίεργο
4 Likes
Έχεις δίκιο, έτσι όπως το λέω ακούγεται όντως υπεροπτικό, κι ίσως και λίγο πουριτανικο. Λέγοντας ότι “δεν έχει ανάγκη”, εννοούσα ότι χρειάζεται να συσπειρώσει κόσμο μέσα από ξεκάθαρα μηνύματα, όπως το - ακραίο αλλά εύκολο παράδειγμα - “ψωμί παιδεία ελευθερία”, μια τριπλέτα εμφανώς απέναντι στην αντίστοιχη “Πατρίς θρησκεία οικογένεια”.
Αυτό εννοώ, ότι χρειαζόμαστε ξεκάθαρα συνθηματα με πολιτικό πρόταγμα. Δεν πετάω εντελώς στα σκουπίδια το “Μητσοτάκη…”, αλλά δεν βλέπω να πηγαίνει και μακριά. That is all. Εξάλλου - και μπορεί να έχω φανεί πολύ αδιάλλακτος στο θέμα για να το πιστέψετε - δεν πιστεύω ότι υπάρχει ένας σωστός τρόπος να εκφραστεί κάποιος πολιτικά. Μόνο που το βρισιδι δεν βλέπω να κρατάει, καίγεται εύκολα.
Καμιά συμπάθεια στην αστική ευγένεια δεν τρέφω. Και προφανώς δεν είπα ποτέ ότι αυτό που είπε ο Μητσοτάκης είναι οκ.
3 Likes
Έχουμε τόσο πλούσια γλώσσα, κάτι καινούριο θα βρούμε
Ναι ρε λος, κουβέντα κάνουμε
3 Likes
Είχα γράψει κάποια πράγματα ξανά γι’ αυτό σύνθημα (και τα όριά του), αλλά ξαναμπαίνω στον πειρασμό:
Νομίζω ότι μία ανάλυση τύπου «το σύνθημα είναι αριστερό, αλλά το καπηλεύονται ακροδεξιοί» είναι λίγο απλουστευτική. Τα συνθήματα δεν είναι διιστορικές έννοιες, με παγωμένα νοήματα μέσα στον χωροχρόνο. Παλιότερα υπήρχε ένα σύνθημα, προερχόμενο και χρησιμοποιούμενο αποκλειστικά από τον α/α χώρο, αλλά που πολλοί (ιδίως νεότερης ηλικίας, υποθέτω) το γνώρισαν σαν χαρακτηριστικό της ακροδεξιάς τάσης των αγανακτισμένων, ίσως και συγκεκριμένα της Χρυσής Αυγής λίγο πιο μετά: «να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η βουλή». Αγενές και αθυρόστομο σαν αυτό του Μητσοτάκη τώρα (γιατί, το ξαναλέω: δεν είναι οι βρισιές που μ’ ενοχλούνε), μεστό νοήματος και σίγουρα πολύ πιο στοχευμένο ώστε να ξεμπερδεύει μια και καλή με όλους τους εκπροσώπους του ελληνικού λαού κι όχι μόνο με μισητές φαμίλιες της δεξιάς, πρωθυπουργούς, αποδιοπομπαίους τράγους κλπ. κλπ.
Είδαμε ποιοι το υιοθέτησαν το σύνθημα. Αυτοί που ανέλαβαν ακριβώς να «καθαρίσουν» τη βουλή απ’ όλους τους «προδότες πολιτικούς», με αντίστοιχο τρόπο που καθάριζαν τους δρόμους της Αθήνας από τους σκουρόχρωμους. Με τσαμπουκά, με σφαλιάρες, με απειλές κλπ. Ήταν το σύνθημα «ατυχές» από μόνο του; Ή κάποιοι απλά ήταν αρκετά πονηροί ώστε να το αβαντάρουν στις διαδηλώσεις του ’10-’12 (στις οποίες κυριαρχούσε και υπήρχε διάχυτο ένα κλίμα αποστροφής προς όλα τα κόμματα «γενικά»), να του δώσουν μία νέα ερμηνεία (οι «αγνοί πατριώτες» έναντι των «προδοτών του λαού»), να το φέρουν στα μέτρα τους (ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι… θα έμπαιναν οι ίδιοι στη βουλή που τόσο ήθελαν να κάψουν) και, τελικά, να το αχρηστεύσουν από οποιαδήποτε ριζοσπαστική έννοια (ενδεχομένως) αυτό είχε (μιλώντας, δηλαδή, από μία αντικοινοβουλετική-αντιδημοκρατική θέση, αλλά όχι αποσκοπώντας στην επιβολή μιας δικτατορίας οποιουδήποτε τύπου: είτε εθνική, είτε «κόκκινη», είτε…);
Γενικά μιλώντας, τα συνθήματα έχουν ταυτόχρονα ένα καλό κι ένα κακό: δεν είναι μανιφέστα, είναι συνθήματα. Που σημαίνει ότι προσπαθούν μέσα σε λίγες γραμμές, σε έμμετρο ρυθμό συνήθως και αποσκοπώντας και σε μια ρίμα, να συμπυκνώσουν νοήματα που κανονικά θες σελίδες για να τα αναπτύξεις. Πολλές φορές, αυτό σημαίνει ότι είναι ανοιχτά σε διαφορετικές ερμηνείες -ιδίως μέσα στο πέρασμα των χρόνων. Τρανό παράδειγμα: «my body, my choice». Το αδιάλλακτο αίτημα των φεμινιστριών των 70’s για τον έλεγχο των αναπαραγωγικών τους δυνατοτήτων, έφτασε να ντύνει τα πλακάτ των Αμερικάνων (και όχι μόνο) ψηφοφόρων του Trump που αντιτίθεται στα εμβόλια. Και πολλά άλλα: «η φαντασία στην εξουσία» των καταστασιακών, κλπ. κλπ.
Εμένα το πρόβλημα μου με το «Μητσοτάκη γαμιέσαι» είναι το ίδιο πρόβλημα που θα είχα μ’ ένα «Μητσοτάκη παραιτήσου» (ούτως ή άλλως, από πολιτικής άποψης, το σύνθημα αυτό εννοεί). Δηλαδή ότι βλέπει τη λύση στο τούνελ απλά σε μία αλλαγή του πολιτικού προσωπικού. Αντιμετωπίζει οποιοδήποτε πρόβλημα (οικονομικό, υγιεινιστικό, περιβαλλοντικό κλπ.) απλά ως μία «κακοδιαχείριση» ενός συγκεκριμένου προσώπου (ούτε καν κυβέρνησης), το οποίο θα λυθεί αυτόματα με την έλευση του «σωστού ατόμου» στη σωστή καρέκλα. Ουδεμία κριτική στην ίδια την έννοια της καρέκλας αυτής, ουδεμία προσέγγιση των προβλημάτων αυτών ως δομικά συστατικά ενός συστήματος που νοσεί (στην κυριολεξία, πλέον) παγκόσμια και χρόνια . Από αυτήν την άποψη, δεν είναι τυχαία η γοητεία του συνθήματος αυτού στην αριστερή αντιπολίτευση και τα ακροατήριά της. Τόσα χρόνια ο λόγος της δεν είναι παρά μόνο καταγγελτικός ως προς την εκάστοτε κυβέρνηση και γεμάτος υποσχέσεις όσον αφορά την «ελπίδα που έρχεται», τώρα θ’ αλλάξει; Θυμάμαι το Δεκέμβρη του ’08, αρκετές μέρες μετά τη δολοφονία Αλέξη ώστε να μην υπάρχει τόσο αυτό το κλίμα οργής, όσο γιορτής για όλα τα πρωτόγνωρα που γίνονταν τότε, που φωνάζαμε κοροϊδευτικά στους αριστερούς «ο Καραμανλής φταίαιαιει», ακριβώς για να ειρωνευτούμε το άκαιρο των αιτημάτων τους περί παραιτήσεων υπουργών και πρωθυπουργών, σαν πραγματικά να μην είχαν αντιληφθεί τι ήταν αυτό που συνέβαινε τότε, ότι δηλαδή οι μέρες εκείνες δε διατύπωναν κάποιο αίτημα, δε ζητούσαν κάτι, απλά έπρατταν (καλώς ή κακώς δεν την ανοίγω τώρα αυτήν την κουβέντα).
Τέλος πάντων, μιλάμε για μία φράση που μπορεί να φάνηκε γουστόζικη, έγινε προφανώς viral γιατί σε τέτοιους καιρούς ζούμε, αλλά το να επενδύουν κάποιοι πάνω σε αυτό, ή να θεωρούνε ότι τώρα έχουν πιάσει τον κοινωνικό σφυγμό και θα παίξουνε μπάλα, ή θα κάνουν πολιτική και θα ρίξουν τον Μητσοτάκη, ή, τέλος πάντων, «ό,τι τον τσαλακώνει καλό είναι», ας πρόσεχαν, γιατί είδα ότι το σύνθημα εμπλουτίστηκε μ’ ένα «και Τσίπρα μην ξεχνιέσαι, κι εσύ γαμιέσαι». Όσοι, βέβαια, δεν έχουν πρόβλημα μ’ αυτά και με τις ελληνικές σημαίες, το παπαδαριό, τις βιογραφίες του Παπαδόπουλου και τα πλακάτ για μασόνους, μπορούνε κάλλιστα να υποκλιθούνε στην κουλτούρα του λαού που τόσο θέλουν να του χαϊδεύουν τ’ αυτιά και να κατεβαίνουν κάθε απόγευμα στο Λευκό Πύργο (ή Σύνταγμα, Αθήνα) για να διεκδικήσουν ανεξάρτητα σώματα κι ελληνικό DNA.
10 Likes
Εδω θα διαφωνησω, ηταν ξεκαθαρο (τουλαχιστον στην αρχη) τι ζητουσαν με τις πραξεις. Ειναι στιγμες που το να εισαι πολιτισμενος και να «κρατας» ενα επιπεδο μονο λαθος ειναι. Οι κοινωνιες θα επρεπε απο μονες τους να αποβαλλουν τα περιττωματα με ή χωρις επιδειξη πολιτισμου. Μερικες φορες και με βια.
Τώρα μπορεί κανείς να πει ότι το δίλημμα είναι Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα, κι όχι “η δική μου βαρβαρότητα έναντι της δικής σου”.
2 Likes
Ήθελα μέρες να πω μερικές ασύνδετες σκέψεις περί του περιβόητου συνθήματος και γενικά τα περισσότερα μάλλον έχουν ειπωθεί από 1-2 χρήστες, αλλά, δε γαμιεται:
Περί “Μητσοτάκη Γαμιεσαι” λοιπόν. Αρχικά, όπως είπε και με πρόλαβε ο @Leper_Jesus, για μένα το σημαντικό πρώτα είναι να οριστεί τι είναι αυτή η έκφραση ως κοινωνικό προϊόν.
Είναι ένα σύνθημα. Ξεκάθαρα. Και ως σύνθημα, ο ρόλος του είναι να συμπυκνώνει πέραν της αυτολεξεί διατύπωσης, κάποιες σκέψεις, αισθήματα, αιτήματα κλπ. Ως προς αυτή τη διάσταση, πριν οικειοποιηθεί ή απομονωθεί από μια πολιτική/κοινωνική μερίδα, κάτι που προσωπικά με ενοχλεί που είναι το πρώτο πράγμα που γίνεται, πρέπει να ορισθεί το περιεχόμενο του.
Ως αίτημα, είναι αυτό που είπε πιο πάνω ο Leper, ένα νέο, αντι-αστικης ευγένειας “παραιτηθείτε”. Δεν του δίνω αρνητική ή θετική χροιά (προς το παρόν). Αυτό έχει ως συνέπεια όταν βρίσκεται στο δημόσιο λόγο, να εκφράζει την αστική/κοινοβουλευτική αντίληψη πως το πρόβλημα είναι η διαχείριση και όχι η δομή/σύστημα.
Κατά δεύτερον, έχει ως συνέπεια, επειδή ακριβώς γίνεται προσωποκεντρικο, να φλερτάρει έντονα με το απολιτικ, κάτι που γίνεται ακόμη πιο ξεκάθαρο ως προς το τι μερίδες έως τώρα το έχουν αξιοποιήσει σε πολιτικές παρεμβάσεις (όπως είναι ένα συλλαλητήριο).
Επειδή όμως ακριβώς είναι μια φράση που δεν έχει εμφανές πολιτικό μήνυμα, με τους όρους όπου αντιλαμβάνεται μια κοινωνία την πολιτική, έγινε viral. Άρα δεν είναι μόνο σύνθημα, είναι και meme.
Δεν θα το μπλέξω, ούτε είμαι ο κατάλληλος για μια κοινωνιολογία του meme-ing, αλλά αυτό από μόνο του το κάνει να διατηρείται στην επικαιρότητα με έναν τρόπο πολύ πιο άμεσο, εύκολο, βολικό, αποκομμένο από πολιτικές δράσεις, κάτι που στρώνει τον δρόμο για την υπόγεια δίοδο alt-right με απολιτικ. Αναδεικνύει σίγουρα μια τάση της κοινωνίας, αλλά επειδή ακριβώς παίζει από μπιτσομπαρα μέχρι τυχαία βίντεο σε σοσιαλ, υποδηλώνει πως πλέον δεν μπορεί να λειτουργήσει ως ένα άρμα για να καβαλήσει πάνω του η αντιπολίτευση. Μπορεί, απλά πιστεύω πως έχει μπερδέψει τις πίστες.
Αυτή για μένα είναι και η διαφορά ενός αιτήματος με ένα post. Το πρώτο (θα έπρεπε να) περιλαμβάνει μια επακόλουθη δράση. Για να συμβεί όμως αυτό, δεν αρκεί απλώς ένα τσιτατο για να κάτσουμε με τη νεολαία, καταλαβαίνετε πως το λέω.
Σημαίνει αυτό πως δεν πρέπει να εκφράζεται κανείς/καμιά έτσι; Ούτε καν για μένα, και δεν το λέω απλά από ελευθερία άποψης. Έχει απόσταση μια έκφραση, εξωτερίκευση αγανάκτησης, διατύπωση σκέψης κλπ, με τη μετατροπή της σε ένα αίτημα πολιτικό. Οπότε το θέμα (θα έπρεπε να) είναι για μένα το πότε λέγεται και σε τι πλαίσιο, και φυσικά ποια είναι η παραγωγική διαδικασία από την οποία προκύπτει. Να αποφεύγεται και ο ελιτισμός έτσι, παθογένεια της ‘αριστεράς’. Όταν δε υπάρχει ισχυρός μηχανισμός προπαγάνδας κρατικής, όλα μπορούν να γυρίσουν μπούμερανγκ, όπως και συμβαίνει με τις συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα όπως η χτεσινή.
Περί σοσιαλισμού ή βαρβαρότητας.
Νομίζω αρχικά πως αυτό είναι το ουσιαστικό δίλημμα εδώ και πάνω από 60 χρόνια
Πέρα από την πλάκα, είναι τόσο αυστηρό και διαζευκτικο, που φαντάζουν τα δύο εντελώς διαχωρισμένα, το ένα είναι η απορριψη του άλλου, είναι ξένα.
Υπάρχει βέβαια η λεπτή γραμμή του πως κανείς το άλμα από την μία κατάσταση στην άλλη, και σε αυτό το άλμα τι κρατάς και φέρνεις μαζί σου, και τι πετάς. Γιατί τα δύο ενδεχόμενα είναι ξένα, αλλά η κοινωνία για να μην βρεθεί κοινός τόπος απαιτει επαναδιατύπωση των πάντων άρα και επαναθεσμιση. Ακόμα και στα συνθήματα.
10 Likes
Όλοι έχουν το δικαίωμα άσκησης κριτικής στην κυβέρνηση με το λεξιλόγιο που θεωρούν πρέπον. Το “Μητσοτάκη γαμιέσαι” είναι στα πλαίσια της ελευθερίας λόγου και καλώς επιλέγουν να το πουν όσοι το λένε. Δεν έχουμε πολλούς που μιλάνε με το λεξιλόγιο του Μπαμπινιώτη αλλά και το 99.9% να είχαν τέτοια δυνατότητα έκφρασης, πάλι το υπόλοιπο 0.1% θα έπρεπε να έχει το δικαίωμα να εκφράσει τα παράπονα του. Αφού από τον Τσουκαλά δε θα περιμέναμε άλλο λεξιλόγιο, τότε αυτό το λεξιλόγιο είναι επιτρεπτό για όλους μας.
Με αυτό ως κεντρική γραμμή, θεωρώ απαράδεκτο και το μέσο που θα απαγορεύσει το “Μητσοτάκη γαμιέσαι” φιμώνοντας πολίτες αλλά και τον προοδευτικό χώρο που θα το υιοθετήσει ως κεντρικό σύνθημα ενώ στοχεύει σε κάτι πολύ ανώτερο. Δεν είναι θέμα political correctness όσο θέμα του ποιες είναι οι θέσεις του χώρου, οι στόχοι του, οι ζυμώσεις στα μέλη του και οι συμμαχίες του.
Αν η ΝΔ αλλάξει τον Μητσοτακη με τον Σαμαρά, τότε όσοι έλεγαν το οπαδικό σύνθημα θα θεωρούν πως πέτυχαν το στόχο τους;
Edit: ήθελα να τα γράψω όταν είχα ξεκινήσει τη συζήτηση για το μπινελίκι αλλά εμπλεξα. Έχουν γραφτεί σημαντικά και αξιέπαινα σεντόνια που εν πολλοίς με κάλυψαν από @apostolisza8, @ManosOrff και @Leper_Jesus
4 Likes
Κουνηθήκαμε λιγο
2 Likes
Εχθές δεν γυρνούσε η ηγεσία της χώρας;
1 Like
Ωραία τα σεντόνια όλων σας περί του περιβόητου συνθήματος.
Εμένα πάντως μια μικρή ελπίδα ξύπνησε μέσα μου όταν τις προάλλες άκουγα πιτσιρικάδες να μιλάνε για τις σχολές που θέλουν να περάσουν, και τις δυσκολίες που συναντούν (και θα συναντήσουν), με τη συζήτηση να καταλήγει στο “θα μας γλεντήσει καλά ο Μητσοτάκης”. Κάτι που δείχνει ότι πέραν της όποιας απέχθειας προς τον γουρλομάτη, η αντίληψη της αντιλαϊκότητας αυτής της κυβέρνησης πλέον είναι αισθητή κι από ομάδες ατόμων που συνήθως είναι αρκετά έως πλήρως αδιάφοροι με την πολιτική του τόπου.
3 Likes