Οσοι εδω μεσα πιστευετε οτι animals ειναι ΔΙΣΚΑΡΑ βρειτε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ καλα bootlegs απο την περιοδεια του '77 :!:
με 2 κιθαρες και απιστευτο σετλιστ (ολο το animals/ολο το wish you were here/3 κομματια απο dark side) :!::!:
απιστευτα σολο απο γκιλμουρ και απιστευτο παιξιμο γενικως απο ολη τη μπαντα 8O 8O
βασικα παιζει κ να μη ξαναβαλετε να ακουσετε το animals στην κανονικη του studio εκδοχη
εγω αυτο εχω παθει , εχοντας βρει καμια 30αραια ΚΑΛΑ bootlegs απλα μενω ΜΑΛΑΚΑΣ με το πως επαιζαν τοτε…8O
και μονο για το pigs(3 different ones) που το πηγαινουν στα 17-19 λεπτα αυτα τα bootlegs ειναι πολιτιστικος θησαυρος/ντοκουμεντο μιας εποχης που παρηγαγε ροκ ΤΙΤΑΝΕΣ
Ποια ειναι η γνωμη μας για την διασκευη που εκαναν οι nightwish στο high hopes α και επειδη δεν εχω κανενα cd τους εκτος απο το the wall, με ποιο να αρχισω ?
Kαι ποιος δεν το γουστάρει δηλαδής?
Πάντως μιας και η κουβέντα σε διασκευές Floyd, τώρα θυμήθηκα την εκτέλεση, όπως κι οι ίδιοι παραδέχονται, του Set the controls for the heart of the sun, από τους συμπατριώτες μας Earth of Distrust.
Στο φίλο/φίλη που ρωτάει, θα λεγα να αρχίσει, αφού πρώτα ας ξεκοκαλλίσει το Wall, βρίσκοντας πακέτο τα
Dark Side - Wish you were Here - Animals.
Kαι μετά προχωράς με Meddle-Final Cut-Atom Heart Mother. Αν αντέξεις κι αυτά, συγχαρητήρια, welcome to the Great Gig In the Sky! =D>
Eγω εχω πετυχει πριν κατι χρονια στο mad το comfortably numb(που ειναι και το αγαπημενο μου)διασκευη απο σισορ σιστερς… #-o:x γιατι καταστρεφουν τοσο ωραια κομματια?
H διασκευή του High Hopes είναι μια πιο power και δυναμική εκδοχή του τραγουδιού, απ’ όπου λείπει το συναίσθημα του original, δεν είναι και εντελώς χάλια πάντως. Ακούγεται.
Απο δίσκους να συμπληρώσω στις προτάσεις του RR (red rum εν συντομία :P) και το Division Bell of course! Με το οποίο Division Bell ισχύει η απλή και αποτελεσματική εξίσωση: αν δε σου αρέσει το DV (division bell εν συντομία) δε σου αρέσουν ούτε οι PF (pink floyd εν συντομία - ε, παράτα μας με τις συντομίες σου :P).
Το’χω σε κασέτα εταιρείας του 75, καβατζωμένη από ένα θείο! Τρου! 8)
(με τιμάει ότι έχω συνηθίσει τόσο το “φύσημα” αυτής της κασέτας που δεν μπορώ να ακούσω το δίσκο σε άλλη μορφή? :-s)
Και για να μη κάψω το θρεντ, τι λέτε, δεν είναι κορυφαίο το εξώφυλλο του Ummagumma? Το έχω χρόνια τώρα σε αφίσα στο δωμάτιο μου, στην πόρτα, σαν ένα ακόμα παράθυρο απο κείνα του εξωφύλλου - όπως και η μουσική των Floyd είναι παράθυρο θα λεγε κανείς για άλλες διαστάσεις.
οκ, βαριέμαι ελεεινά οπότε θα κάνω σοβαρό ποστ (λολ)
Δεν είμαι φανατικός οπαδός τους, δεν “άλλαξαν τη ζωή μου”, δεν έχω “ζήσει τους δίσκους” τους, γενικώς τους έχω λίγο γραμμένους, αλλά με τον ένα ή άλλο τρόπο έχω ακούσει σχεδόν όλη τη δισκογραφία τους.
Κατανοώ πόσο μεγαλείο κρύβουν οι δίσκοι τους αλλά (ίσως συνειδητά) αποφεύγω να τους ακούω συχνά.
Από συζητήσεις με διάφορους μουσικόφιλους όμως (όχι μόνο από το ροκ χώρο) παρατήρησα το εξής φαινόμενο: Ό,τι κι αν ακούς, σε όποια “φυλή” κι αν ανήκεις (πες το rock, metal, pop, funk, trip-hop, jazz, electronica, rap, ethnic, σκυλάδικο) όταν σε μια μουσικολογική συζήτηση σκάει το όνομα pink floyd, όλοι κάνουν τουμπεκί ψιλοκομμένο, στέκονται προσοχή, και αναγνωρίζουν αυτό το συγκρότημα ως κάτι πολύ μεγαλύτερο από την υπόσταση οποιασδήποτε άλλης μουσικής έκφρασης. Κάτι σαν σημείο αναφοράς για το πόσο εξωπραγματικά μεγαλειώδης μπορεί να είναι κάποιος.
Έχω πλέον καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτή η μάντα είναι το τελευταίο μεγάλο δείγμα Δυτικής Μουσικής Τέχνης. Πολύ πέρα από ταμπέλες τύπου prog, rock, ή δεν ξέρω τι, είναι οι Καλλιτέχνες που αξίζουν να μπουν σε ένα βιβλίο Μουσικής Ιστορίας δίπλα στους Κλασσικούς Μουσουργούς περασμένων αιώνων ως χαρακτηριστικό δείγμα της συνέχεις της Δυτικής Μουσικής ως ΤΕΧΝΗ. Και πλέον αυτό το έχει κρίνει και ο Χρόνος.
Eπιτέλους, και μια υπεύθυνη γνώμη για την τέχνη. Λίγο πολύ πάντως νομίζω ότι η μουσική κι η τέχνη των PF είναι βίωμα. Από κει και πέρα μιλάμε για σημάδια που αποκαλύπτονται στον καθένα. Πάντως ρε μπλίντιν, νομίζω ότι αξίζει να επιχειρήσεις και μια συγκεκριμένη κατάδυση στους Φλόυντ. Δηλαδή δε νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος που έχει ακούσει το Dark side και να μην έχει παραδοθεί άνευ όρων. Κι εγώ πάντως ώρες-ώρες συνειδητά τους αποφεύγω, όπως αποφεύγουμε να κοιτάξουμε στον καθρέφτη ξέρωγω γιατί δε θέλουμε να ασχοληθούμε ή δε μας αρέσει αυτό που θα δούμε.
Οκ, τώρα που σοβαρεύτηκες, περιμένω ίδιο ποστ για τους Baroness:p:lol:
Πάντοτε βυθίζομαι όταν ακούω Φλόυντ. Και κάποια συγκεκριμένα κομμάτια τους μ’έχουν σημαδέψει κιόλας, μιας και τους γνώρισα σε πολύ μικρή ηλικία. Αλλά αποφεύγω να τους ακούω. Δεν ξέρω, μου φαίνεται “μη γήινη” η μουσική τους. Δεν είναι εύκολο να το προσδιορίσω…
σε οσα εχετε πει παραπανω συμφωνω ,δεν υπαρχει λογος να τα επαναλαβω.
θα σταθω στο τουμπεκι που κανουν ολοι οταν ακουστει το pink floyd ,σχετικοι και ασχετοι εχουν βρει το αλλοθι…μια λεξη μονο και αποκτας υποσταση ,ασχετα αν εχεις ακουσει με το ζορι 2 κομματια τους
:x γιατι καταστρεφουν τοσο ωραια κομματια? 
[-o<:-({|=