Πωπω, με More και Obscured με σκότωσες.
Κρατάω κομμάτια, από κάθε δίσκο, αλλά δεν μου είπαν ποτέ πολλά οι δίσκοι αυτοί, σόρρυ…
Για μένα αυτή η περίοδος, ακόμα περισσότερο από το “θέλω να ακούσω Floyd”, μου βγάζει ένα “θέλω να νιώσω αυτήν την ατμόσφαιρα” συναίσθημα.
In the Flesh, Mother, Comfortably Numb, άντε και τo Another Brick. τα άλλα μου είναι οκ αν το βάλω συνολικά σαν full show, ταινία, musical πείτε το όπως θέλετε, αλλά και πάλι το βάζω κάτω από την τριάδα DSoTM/WYWH/Animals
Young Lust, Goodbye Blue Sky, Run Like Hell, Hey You, και The Trial δηλαδή όχι;
Μιλώντας για ατμόσφαιρα, πάντως, νομίζω αποτέλεσε blueprint για τον 8χρονο εαυτό μου όταν άκουσα το “Don’t Leave Me Now” τι πάει να πει τρέλα, απόγνωση, απομόνωση, εμμονή
Είδα στην ίδια ηλικία και την ταινία, και με αυτή την σκηνή όλα κλείδωσαν:
ναι ξέχασα το Hey You. ναι μέσα και για τα άλλα, αλλά συνολικά η αισθητική του Wall δεν μου δίνει την αίσθηση του αριστουργήματος που μου δίνει το WYWH ας πούμε, ή την αισθητική που θα θελα εγώ να μου δίνουν οι Pink Floyd ακόμα και στα ύστερά τους.
συνειδητά δλδ ξεχνάω ότι υπάρχει περίοδος μετά το Wall που εκεί τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα για μένα, ακόμα και αν ο βασικός ήχος τους Gilmour και Wright έχει πάρει το πάνω (και το μόνο δλδ) χέρι.
θαυμάζω το Obscured πχ. το More. ο ήχος στο Wall μου φαίνεται πιο κλασικο ροκ και κάπως με χάνει για το όνομα Pink Floyd
Βαθμολόγηση καθαρά του πόσο μου αρέσει ο κάθε δίσκος
“Early Singles” → 9/10 (και μόνο το “Careful with that Axe Eugene” αρκεί)
“Piper…” → 8/10
“Saucerful…” → 10/10
“More” → 9/10
“Meddle” → 7/10
“Ummagumma” → N/A (οι studio ηχογραφήσεις είναι κάτι σαν τέστ, η λάηβ εκδοχή του “Careful…” βέβαια γαμεί αν και η αγαπημένη μου είναι η επανηχογράφηση του Zabriskie Point)
“Atom Heart…” → 9/10
“Pompeii” → 11/10 (έπρεπε να το βάλω)
“Obscured…” → 7/10
“Dark Side of the Moon” → 9/10
“Wish you Were Here” → 11/10
“Animals” → 6/10 (το βαριέμαι απίστευτα)
“The Wall” → 7/10 & 10/10 (ταυτόχρονα)
“The Final Cut” → 6/10 (ο λιγότερο αγαπημένος σόλο δίσκος του Waters)
“Momentary Lapse…” → 5/10
“The Division Bell” → 7/10
“Endless River” → N/A (δεν καταλαβαίνω τον λόγο ύπαρξης)
Θα σου πω εγώ, η φραγκοφονίαση του Gilmour
αυτό το έπος πως μου διέφυγε;; 100% Pink Floyd
αν εξαιρέσεις το Animals που του βάζω εύκολα 8/10, στα υπόλοιπα νομίζω είμαστε κοντά σε προτιμήσεις
Οπως λεει κι ενας φιλος μου, “ο καλυτερος δισκος ολων των εποχων και ισως ο καλυτερος δισκος των Pink Floyd” ![]()
Αν ηταν φραγκοφονιας θα ειχε κανει reunion, αστο.
ο Waters θα το έκανε όμως;; ![]()
Χμ, τον εμπόδιζε το ότι πέθανε ο Wright, δεν του φαινόταν σωστό, και φαίνεται ότι είχαν πολύ μεγάλο δέσιμο μεταξύ τους. Επίσης, δεν ξέρω νομικά τι προβλήματα θα υπήρχαν, δεδομένης της κόντρας με τον Waters.
Πάντως έβρισκε ευκαιρίες κι αφορμές να ενεργοποιεί το σχήμα όποτε του φαίνεται άξιο brand
Mε έπεισε ο @ChrisP να κάνω, θα είμαι επιεικής (aka οπαδικός):
“Early Singles” → Not sure I’ve ever listened to it αν και έχω ακούσει διάφορα non-album tracks.
“Piper…” → 7/10 (με στιγμές 9)
“Saucerful…” → 9/10 (με στιγμές 10)
“More” → 9/10 (με στιγμές 10)
“Meddle” → 9/10 (με στιγμές 10)
“Ummagumma” → 4
“Atom Heart…” → 10/10
“Pompeii” → 10/10
“Obscured…” → 9/10
“Dark Side of the Moon” → 10/10
“Wish you Were Here” → 7/10 (Ι know I’m alone here)
“Animals” → 10/10
“The Wall” → 6/10 (με στιγμές 10)
“The Final Cut” → 3/10 (η βαρεμάρα σε μουσική)
“Momentary Lapse…” → 4/10 (χλιαρό)
“The Division Bell” → 6/10
“Endless River” → 0/10 (το απόλυτο τίποτα)
Περί Umagumma: βαριέμαι να ψάχνω τώρα τα βιβλία των Mason/Blake, αλλά νομίζω ότι ήταν απόφαση του συγκροτήματος και του μάνατζμεντ, όχι ενός μέλους.
Περί φραγκοφονίασης: αν ίσχυε αυτό, οι Pink Floyd θα είχαν συνεχίσει και μετά το '94 και ίσως κάποιοι από εμάς να τους είχαν δει live. Τα όποια προβλήματα υπήρχαν (νομικά), λύθηκαν το 1987.
Σίγουρα αν δεν είχε φύγει ο Wright, θα συνέχιζαν να περιοδεύουν παρέα (σαν solo Gilmour ενδεχομένως).
Σε πλήγωσα, το ξέρω. Μην γίνεσαι, όμως, εκδικητικός
Δεκτό. Μπορεί το Endless River να το κοιτάζω πολύ καχύποπτα, και να ήταν απλά η ανάγκη αναγνώρισης της δουλειάς του Wright
Ας παιξω κι εγω
“Piper…” → 7.5/10 (στιγμες μεγαλειου, αλλά)
“Saucerful…” → 9/10 (στιγμες μεγαλειου χωρις αλλά)
“More” → 7/10
“Meddle” → 9/10 (προσωπικη αδυναμια, ισως και παραπανω)
“Atom Heart…” → 8/10
“Obscured…” → 7/10
“Dark Side of the Moon” → 9/10
“Wish you Were Here” → 9.5/10
“Animals” → 9.5/10 (λιγους δισκους εχω λιωσει οσο αυτο)
“The Wall” → 8.5/10
“Momentary Lapse…” → 6/10
“The Division Bell” → 7.5/10
“Endless River” → 6/10 (κυριως νοσταλγικη αξια)
Μάλλον το Endless River αποτελεί προϊόν πίεσης της εταιρείας και σίγουρα όχι κανονικό άλμπουμ. Τα απομεινάρια του Division Bell κάποια στιγμή θα έβγαιναν (ίσως βέβαια καλύτερα σε κάποια επετειακή του έκδοση σαν bonus), οπότε καλύτερα που τα δουλέψανε όσο γίνεται και ναι, δέχομαι ότι ήταν το tribute στον Wright και εκ των υστέρων αναγνώριση αυτών που πρόσφερε.
Πάντως υπάρχουν προσπάθειες από fan να ενώσουν Division Bell και Endless River, 2-3 είναι ωραία πειράματα.
Πρακτικά είναι ένα compilation των περισσότερων non-album singles μέχρι το '70 που υπάρχει ως bonus CD στο “Shine On” boxset, το οποίο ήταν και η πρώτη μου PF αγορά, οπότε έτσι το έχω μάθει, έτσι το αναφέρω πάντα:
| The Early Singles | |
|---|---|
| Arnold Layne | 2:56 |
| Candy And A Currant Bun | 2:48 |
| See Emily Play | 2:56 |
| Scarecrow | 2:12 |
| Apples And Oranges | 3:08 |
| Paint Box | 3:49 |
| It Would Be So Nice | 3:47 |
| Julia Dream | 2:35 |
| Point Me At The Sky | 3:40 |
| Careful With That Axe Eugene | 5:46 |
Τα 5 πρώτα είναι συνθέσεις Barrett.
Μιλώντας για non-album singles, νομίζω το αγαπημένο μου απ’ αυτούς είναι τούτο εδώ το διαμαντάκι, απ’ το “Relics” με το γαμάτο εξώφυλλο
Σοβαρά τώρα;
“Piper…” : 8/10
“Saucerful…” : 10/10
“More” : 7/10
“Meddle”: 10/10
“Ummagumma”: 7/10
“Atom Heart…” : 9/10
“Obscured…”: 8/10
“Dark Side of the Moon”: 10/10
“Wish you Were Here” → 10/10
“Animals” " 10/10
“The Wall”: 10/10
“The Final Cut”: 3/10
“Momentary Lapse…”: 6/10
“The Division Bell”: 8/10
“Endless River”: 0/10
Προσωπικο αγαπημένο ομως ειναι το Meddle, γιατι ετσι.
Το “σοβαρά τωρα;” παει σε ολους σας, σας βρισκω επιεικείς. ΓΙΑ PINK FLOYD ΜΙΛΆΜΕ.