Μερικές φορές, απλά οποιαδήποτε αποθεωτική κριτική δεν αρκεί για να αποδώσει το μεγαλείο τέτοιων δίσκων.
Το άκουσα μόνο μια φορά ως τώρα. Δύσκολο άλμπουμ. Θα λεγε κανείς πως ένα συγκρότημα με το όνομα των Portishead θα μπορούσε να είχε επιλέξει πιο βατούς δρόμους, αλλά το ίδιο επέλεξε περισσότερο αντισυμβατική πορεία, και αυτό μάλλον είναι προς τιμήν του.
Θα χρειαστεί ακούσματα…
Όου γιες! Μου το’φεραν σήμερα και σκέφτηκα ακριβώς αυτό! Τώρα είναι απλά ωραίο, κάποια μέρα θα νιώσεις αυτό το κάτι και τότε θα το ξανακούσεις και θα είναι μεγαλείο!
Τhe Rip–>ανατριχίλα
μ αρεσει πολύ, μα παρα πολυ το sillence ,το βιολι το ,η ατμοσφαιρα του , η απίστευτη Beth ολα του …Δεν εχω ακουσει ακομα τα αλλα…χαιρομαι πολύ που αυτο το κομματι ειναι παλιοι και νεοι radiohead μαζι…
radiohead ή portishead??? :-k :lol: :lol:
Αξιώθηκα κι εγώ να το ακούσω, επιτέλους… Αρκετά καλός δίσκος, σκοτεινός, και πιστεύω πως με το χρόνο θα ανέβει περισσότερο. Μουσικά είναι νομίζω κάπως πιο απλοϊκό από τα προηγούμενα. Προσωπικά πιστεύω πως το Portishead είναι ανώτερο, αλλά ίσως με περισσότερες ακροάσεις αλλάξω γνώμη… Εντάξει, το Dummy παίζει μπάλα σε άλλο γήπεδο…
Να αναμένουμε και Review αυτές τις μέρες?
Το 'κουσα μια φορα τωρα αλλα ειμαι κουρασμενος κετς…τεσπα,δεν μπορω να πω οτι μ αρεσε κ πολυ οπως εσας.Αυριο βλεπουμε!
Οι Radiohead διασκευάζουν το ίσως πιο όμορφο φετινό τραγούδι
Πω πω, sorry αλλά ο δίσκος είναι απαράδεκτος. Τέτοια βαρεμάρα ούτε σε ταινία του Αγγελόπουλου. Αυτά δεν είναι τραγούδια ρε. Βάζουν ένα ρυθμό να παίζει, μία-δύο νότες σε πιάνα / κιθάρες από εδώ κι από κει και απαγγελία στίχων. Όξω ρε!
Δε με εκπλήσσει καθόλου που έχω διαβάσει/ακούσει/δει άπειρους ανθρώπους να λένε πόσο χάλια είναι ο δίσκος. 10 χρόνια μετά, και δύσκολα αν το ακούσεις χωρίς να ξέρεις τι είναι θα πεις πως είναι δικό τους. Δεν είναι Ντάμι, δεν είναι Πόρτισχεντ, είναι οι Πόρτισχεντ 10 χρόνια μετά. Ή το δέχεσαι και παίρνεις ότι έχουν να σου δώσουν, ή περιμένεις δεύτερο Ντάμι και απογοητεύεσαι γιατί σιγά μην το προσπαθούσαν ούτως ή άλλως.
Προσωπικά, το θεωρώ ότι πιο μεγάλο και ριζοσπαστικό έχουν φτάξει οι Πόρτισχεντ μέχρι τώρα. Να το θέσω πιο ωμά, το έχω ήδη δίσκο της χρονιάς και τολμώ να πω πως έχει τα φόντα να ορίσει τον ήχο της επόμενης δεκαετίας. Και χωρίς υπερβολή η άποφση.
να 'μαι κ εγώ ο φανμπόης
ο δίσκος ναι είναι οι πορτις του 08. οκ. είναι όμως αυτό καλή μουσική? ακόμα κ αν δεν περιμένουμε ντάμυ2 ή πορτι2, πρέπει να ευχαριστηθούμε με ότι μας έδωσαν ?
ακόμη δηλώνω μουδιασμένος. το “3” είναι βαθύ, ταξιδιάρικο, δαιδαλώδες, αλλά προσωπικά πιστεύω πως κάπου την χάνει την μπάλα, μένει στoν prog αυτισμό του κ δεν απογειώνεται. μπορεί να μπει στις κυκλοφορίες της χρονιάς γιατί θέλει κ άλλο χρόνο για να μεγαλώσει μέσα μου, αλλά να μπει στα πρώτα το βλέπω δύσκολο
Θα σου απαντούσα κάτι του στυλ “ανάλογα που έχει ο καθείς τον πήχη” αλλά αυτό μόνο προσβολή για τη μπάντα θα ήταν. Το θέμα είναι πως έριξαν χειροφρενιά και πήγαν μέσα από τα στρωμένα με κοτρώνες λιβάδια με αυτό το δίσκο, και άποψή μου είναι πως κατάφεραν να οδηγήσουν με σουμαχερική ακρίβεια κει μέσα. Επιμένω πως το μικρό μου άμαθο αυτί δεν έχει ξανακούσει κάτι τέτοιο και κατάφερα να βρω απογείωση και ότι άλλο έψαχνα δω μέσα. Δεν ξέρω αν και πότε θα ξαναβγάλουν δίσκο, αλλά αν είναι σύντομα και συνεχίσουν τους -τόσους- πειραματισμούς, είμαι σίγουρος πως μετά το πρώτο τους εγχείρημα θα καταφέρουν εντέλει να ενθουσιαστούν και οι δύσπιστοι.
To μόνο σίγουρο είναι ότι αυτός ο δίσκος με ταξίδεψε και με μάγεψε. Για μένα ήταν κάτι το πρωτόγνωρο η φανταστική απλότητά του. Όμως δεν έχω εντρυφήσει καθόλου στο είδος και μπορεί απλά να είναι κάτι τετριμμένο. Μα ακόμα και αυτό δεν έχει σημασία.
Κατά τ’ άλλα να επαναλάβω ότι είναι πανέμορφος δίσκος. Απογειώθηκε μέσα μου κατά τη διάρκεια μιας μεταμεσονύχτιας μοναχικής ακρόασης στο κατάστρωμα του πλοίου του γυρισμού από Κρήτη.
Δε με νοιάζει να τον δω με κριτική ματιά. Ή σε κερδίζει ή όχι. So simple
Εμένα μου τη σπάει που αυτή η απλότητα (στην οποία γενικά δεν είμαι ενάντιος) παρουσιάζεται σαν κάτι το σούπερ βαθύ, πειραματικό, ψαγμένο, πρωτοποριακό κτλ
Οκ, ταξιδιάρικο ναι, το βάζεις και χαλαρώνεις ναι… αλλά όλα τα άλλα…:-s
Ένας ταξιδιάρικος δίσκος που τον βάζεις και χαλαρώνεις μπορεί να είναι εξίσου φανταστικός με έναν πιο νορμάλ/περίπλοκο/δυναμικό δίσκο.
Απλά στη δεύτερη περίπτωση τα κριτήρια είναι πιο ευδιάκριτα.
Ama den einai psagmeno, experimental, protoporiako giati den akoume kathe mera tetoia album? Katalabaino tis enstaseis sou omos. Ayto eleipe tetoio album na min exei antidraseis kai antitheseis apopseon.
Diafono kai me sena. Einai tromera periplokos. Den mporo na katalabo pos bgalane tetoio feeling stin ixografisi. Yparxei kapoio mystiko pou mono aytoi gnorizoun.
Tetoio feeling eixa na akouso apo to Trinity Session ton Cowboy Junkies to opoio eixe safos pio apli mousiki.
H Beth antigrafei kathara tin Margo Timmins.
Opos eipa…perimeno apantisi apo Massive Attack. Sikosane ton pixi poly psila.
Δεν έχω εντρυφήσει στο είδος, οπότε δεν έχω ιδέα αν βγαίνουν καλύτεροι δίσκοι από αυτό ή όχι! Αλλά τι να πω, αν αυτός θεωρείται κορυφαίος δίσκος στο είδος του, προφανώς τα γούστα μου απέχουν δραματικά από το ιδίωμα.
Poio eidos re Cozare! Xesto to eidos. Tous Massive Attack tous anefera epeidi aytoi oi dyo kontraroun se peiramatismous. An akouseis to Mezzanine simera den theoreis oti einai album tou 98 alla tou 2018.
Akou kai kanena deigma aytounou pou anafero prin. Einai skoteini POLY skoteini country ixografimeni live se mia ekklisia tou Canada.
Πω, μεγάλη κουβέντα και μπλέκει πολύ το υποκειμενικό στοιχείο, οπότε άσ’το για άλλη φορά. Έχω να σου απαντήσω και για Journey 
Πάντως όπως και να’χει ο δίσκος είναι μαπίτσα :lol: