Έχει βγει εδώ και μέρες στα ιντερνετς…
Συνεχίζουν τις ποιοτηκότατες κυκλοφορίες χωρίς να συγκλονίζουν όπως με τα All Is Violent, All Is Bright ή Far From Refuge, αλλά σε σχέση με το προηγούμενο εμένα μου αρέσει περισσότερο…
το απο πάνω μαζί με το 65daysofstatic είναι μέχρι στιγμής οι κορυφαίες post rock κυκλοφορίες της χρονιάς.σαφώς δεν είναι το καλύτερό τους αλλά παραμένει ένας πολύ καλός εμπνευσμένος post δίσκος.
Για το God Is Astronaut διάβασα κακές κριτικές +ότι το προηγούμενό τους δεν έλεγε πολλά, οπότε δεν πρόκειται να το ακούσω αυτό. Φαντάζομαι τετριμμένο ποστ-ροκ και βαριέμαι.
Το Mt Zion δεν είναι ακριβώς ποστροκ, αλλά ναι χώνει τα πάντα μέχρι στιγμής.
άκου το god is an astronaut.είναι με διαφορά καλύτερο από το προηγούμενο.
το 65daysofstatic ντάξει, έχει περισσότερα από ποτέ electro στοιχεία αλλά θεωρώ πως η βάση τους παραμένει το post, ειδικά στο songwriting και στις δομές των τραγουδιών.
το mt.zion δεν το έχω ακούσει ακόμα.
λοιπόν.πρόκειται για για έκπληξη καθώς δε γνώριζα καμία από τις δύο μπάντες και το δισκάκι απλά τα σπάει.
οι chakrun είναι instrumental μπάντα και παίζουν ένα πολύ ενδιαφέρον ψυχεδελικό post/stoner.και οι δύο συνθέσεις τους είναι εξαιρετικές και ταξιδιάρικες.
οι seas of stone πραγματικά με εντυπωσίασαν.παίζουν ένα μείγμα post/sludge με ενίοτε καραπορωτικά σκισμένα φωνητικά, και ενίοτε πιο ήρεμα τα οποία η αλήθεια πάντως είναι δεν είναι στο ίδιο επίπεδο.πάντως και οι δύο συνθέσεις τους είναι εξαιρετικά εμπνευσμένες και γενικά είναι μια κυκλοφορία που κάθε post φαν και ειδικά της συνομωταξίας των ocean πρέπει να ακούσει οπωσδήποτε.
No wonder όμως που κάθε κυκλοφορία τους έχουν ένα πολύ καλό επίπεδο. Επίσης καμία απορία που το έχουν παρακάνει με τις κυκλοφορίες, όπως οι περισσότερες μπάντες της σλατζοποστ σκηνής.
Τώρα όμως δικαιολογούνται, είχαν να βγάλουν 5 χρόνια περίπου δίσκο. Με τις πρώτες ακροάσεις δε φαίνεται κοντράρει το Terraformer (που μάλλον είναι και ο πιο δυνατός δίσκος τους σύμφωνα με όσους τους έχουν ακούσει καλά), αλλά για διάδοχός του μετά από τόσο μεγάλο διάστημα απουσίας είναι αρκετά καλό, και θα δείξει τι παραπάνω έχει να δώσει. Επίσης λείπει το κομμάτι που ξεχωρίσει όπως πχ το WYRIWYS, αλλά το κομμάτι που κλείνει το δίσκο ξεχωρίζει με τη μία.
Με 2 ακροάσεις το πάνω όντως δείχνει να μην φτάνει το Terraformer. Διαφοροποιείτε και κάπως βέβαια. Δεν έχει και τα noise σημεία.
Γενικά μου βγάζει ένα Axe to fall φίλινγκ. Ακόμα και η δομή μοιάζει. Ο τρόπος που αρχίζει με 4 γρήγορα και στο 5ο χαμηλώνει ταχύτητες + ότι το τελευταίο είναι το οχτάλεπτο. (Βέβαια χωρίς τα αντίστοιχα guests όλα αυτά :p)
αυτό εδώ είναι άριστος δίσκος, ε. τρομερό συναίσθημα. βέβαια, δεν ταιριάζει στο θρεντ τόσο, αλλά και σε κανένα άλλο δεν πάει απόλυτα εδώ που τα λέμε. αν είχαμε και τους στίχους θα ήταν ευχής έργον. μόλις τώρα πήγαινα να γράψω ότι έχω μια περίεργη συμπάθεια για δίσκους που κρατάνε λίγο αλλά είναι τόσο ωραίοι που σε κάνουν να θέλεις κιάλιοκιάλοκιάλο. συνειδητοποίησα όμως ότι είναι 38 λεπτά η διάρκειά του… σαν εικοσάλεπτο φεύγει.
Nεο ΕΡακι συνεργασια Justin K Broadrick (Jesu) και Andrew Broder (Fog).
Ποτε προλαβαινει αυτος ο ανθρωπος ?!?
Jesu/Fog - Kissing Kin
7.53 η συνολικη του διαρκεια.Στο γνωστο βαριεστημενο/υπνηλια υφος των τελευταιων
κυκλοφοριων των Jesu.Δεν ειναι εξ’ολοκληρου ηλεκτρονικο οπως αλλα EP’s τους.
Ωραιες κιθαρες,ομορφα και απλα drums.Τσεκαρετε !
Ωραίο το review του νέου δίσκου των Rosetta αλλά αυτό το “anything but post” μου φαίνεται κάπως.
Έχω διαβάσει διάφορες πρόσφατες συνεντεύξεις τους και αυτή το στυλ που βγάζουν οτι πλέον “δεν παίζουμε post-metal” σε ύφος το ξεπεράσαμε επειδή είναι ντεμοντε πλέον δεν μπορώ να το καταλάβω.
Μια φοβερή κυκλοφορία που αξίζει να ακούσετε είναι ο ομώνυμος δίσκος των Kingdom (side project των Amenra και The Black Heart Rebellion)
10 τραγουδάκια εκ των οποίων τα τελευταία 5 είναι ουσιαστικά το πρώτο ep που κυκλοφόρησαν με τίτλο Hemeltraan.
Ο ήχος τους ουσιαστικά είναι η συνέχεια του Afterlife των Amenra που κυκλοφόρησε πέρυσι (όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ προφανώς).
Ως επι το πλείστον τα τραγούδια έχουν μια dark ambient αίσθηση ενώ δε λείπει και ο κλασσικός ήχος των Amenra αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά γιατί είναι τα “αγαπημένα παιδιά” των Neurosis!
(η riffαρα του .Ruina.Where Men Go To Die μ’εχει καταστρέψει)