Όταν μπαίνει προς το τέλος η διασκευή στο “Song to the Siren” είναι η αποθέωση.
Και σα να μην έφτανε η άφιξη ενός νέου Subsignal, ήρθαν και οι Explosions in the Sky με κάτι καινούργιο για να αποκλείσουν τις νύχτες μας.
ΤΙ φινάλε…
Αυτοχαρακτηρίζονται ως doomgaze αλλά μου κάθεται πιο καλά να τους βάλω εδώ.
Είχα γράψει για τους Ελβετούς E-L-R σε κάποιο περασμένο Underground Express και τους αναφέραμε στην περσινή post ανασκόπηση. Επιστρέφουν τον Μάρτη με το δεύτερο τους άλμπουμ. Πρώτο δείγμα:
Διαθέτουν έναν υπέροχο μυστικισμό στον ήχο τους που με συντονίζει, αναμένω ένα πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ!
Το πρώτο ήταν πολύ καλό,τώρα που πιάνουν τα κρύα προσφέρεται για ακροάσεις!
Πολυ Russian Circles vibes - αρεσει.
Εχουν και ενα full length. Πολυ καλο επισης.
Καλοπαιγμένο post rock/ metal στο self - financed ντεμπούτο… των παιδιών από την Πάτρα, ότι πρέπει για τις κρύες νύχτες που διανύουμε.
Δεν έχουμε ξεχωριστό θρεντ για τους Amenra?
*'On July 20th 2018 we were part of a commemoration of the end of WWI in Diksmuide, a town in a particularly war-stricken region of Flanders. *
We set up on the town square and played to a specially commissioned video backdrop made by visual artist Tine Guns, a long-time collaborator to our band.
We also had the honour to have renowned butoh dancer Imre Thormann with us on stage for a part of the show. New music was written for this occasion, and this would later turn into the songs Ogentroost and Voor Immer, thereby directly planting the seeds for what would become our latest album, De Doorn.
Above all, it was a confronting look at our past and present, with a glimmer of new found hope at the end of the tunnel.
We now humbly offer those who could not be there a glimpse into this unique evening’
Συμμετέχει και ο απίστευτος τύπος και χορογράφος Imre Thormann…
Βγήκε.
Από τις πλέον συναρπαστικές όχι πολύ γνωστές post rock/metal μπάντες, έχει έρθει ίσως η ώρα να τους μάθει περισσότερος κόσμος.
Επιστρέφουν με νέο δίσκο στις 18 Μαρτίου.
Υπέροχο το πρώτο δείγμα.
Δεν ξερω αν κολλανε σε αυτο το θρεντ ή οχι, αλλα μολις ανακαλυψα προχθες εντελως τυχαια τους Tides From Nebula, και συγκεκριμενα το τελευταιο μεχρι στιγμης αλμπουμ τους, απο το 2019, με τιτλο From Voodoo To Zen.
Προκειται για εξαιρετικο δισκο, και τον συνιστω σε ολους, ειτε σας αρεσει το post rock ειτε οχι. Τολμω να πω οτι φλερταρει αρκετα με prog φορμες, αλλα αυτες που ισοπεδωνουν, οχι τις κλασικες χιλιοπαιγμενες που εχουν καταντησει το αντιθετο της λεξης “progressive”.