ημενα σε μια μπυραρια…και εκει που αρχιζουν να βαρανε οι καμπανες της κολασης(το hells bells ντε) και ξεκιναω ενα επιτοπιο χεντμπαγκινγκ,πεταγετε διπλα μου ενας κλαριντζης(καθομουν διπλα στη πορτα)και αρχιζει να παιζει κλαρινο.
Βλέποντας το ποστ σου νόμισα ότι μίλαγες όντως για τους έρθ. Και έπιετα προσπάθησα να θυμηθώ σε ποια χώρα μένεις, για στιγμές νόμισα στην Ελβετία. Εν συνεχεία συνειδητοποίησα ότι γι’ αυτόν το συνειρμό φταίει το άβατάρ σου.
Όταν πάτησα το ΡΗΠΛΑΗ κατάλαβα ότι μίλαγες για τους αησντ ερθ. Ναητ οφ δε στορμράηντερ είμασθε.
και για υστερόγραφο μαδαφακερς (μεγάλος νόημας).
Let me be your cigarette
I hear bones of an old angle creaking
Long feathered fingers wet with grieving
Heaven is spinal white baby teeth
We’ve no need for eyes when we are everything
yg. πρόκειται για στυλιζαρισμένο ποστ με πολλά εντιτς, πατόντας view αποδέχεσθε τους όρους συνεργασίας και χρήσης του.
Και σκέφτεσαι ότι ποστ σαν του φλοηνταηζντουλινιού απέχουν από τη δική σου ζωή και τσουφ. Έσκασε τηλέφωνο που δεν ήθελες να σκάσει. Και τα πόδια σου κόβονται, σου έρχονται με τη μία 29834902 φλασμπάκς και το ότι δεν πρόλαβες να αποχαιρετήσεις γαμώ το κέρατο. Και τι ηλίθια προβλήματα έχεις να τυραννούν τη ζωή σου. Πανηλίθια προβλήματα. Τι μαθήματα πέρασες και πότε θα μαζέψεις το σπίτι. Λολ. Να πάνε να γαμηθούν και τα μαθήματα και το σπίτι. Στεγνά δηλαδή.
Κι εκεί έχεις μια αγκαλιά να σε ζεστάνει, όπως και το καβατζωμένο λατρεμένο σκουφί του. Γιατί τελικά τη βγάζετε στο κρύο. Πολύ κρύο. Και εκεί που ηρεμείς ημιξαπλωμένη, ξαναθυμάσαι ότι πέθανε. Δηλαδή, ποτέ ξανά. Και κλαις. Σε σφίγγει πιο πολύ και λέει τα γνωστά. Ράνια η ζωή συνεχίζεται και λοιπές πίπες. Προτιμούσες δηλαδή να βλέπεις να υποφέρει άνθρωπος που αγαπάς ρε μαλάκα; Ε όχι. Άρα μην κλαις άλλο.
Και πήγε 3. Δεν θα χάσω ποτέ ό,τι ανάμνηση είχα. Και τώρα είναι που γράφεις ημιπιωμένος στο φόρουμ τέτοια πράματα ενώ ξαναθυμάσαι και κρύβεις λίγο τη μούρη σου στις χούφτες σου και κλαις. Μάιστα. Λες να το ποστάρω τελικά. Δεγαμιέται. Αφού όλοι λιώμα είναι όταν μπαίνουν εδώ.
τρελά ξενύχτια παίζουν τις τελευταίες μέρες, δε ξέρω άν φταίει που συνήθισα την αλλαγή της ώρας πάλι ή το γενικό κωλοβάρεμα, μα φτάνω να κοιμάμαι 5, δε θα γίνω άνθρωπος ποτέ τελικά…[-X
Ήθελα να γράψω μια μαλακία επειδή βαριόμουν και επειδή έπαιζα πόκερ εκείνο το βράδυ μου βγήκε αυτό
Το 1ο πράγμα που μου είχε έρθει στο μυαλό όμως να γράψω ήταν:
“Καλημέρα ΚΕΝ”
Ήμουν σίγουρος ότι θα απαντούσες εσύ!
5 η ώρα, νιώθω λές και πήρα πολλά ναρκωτικά τελευταία, ξέφυγα και δε με αγγίζει κανείς και τίποτα, κι έχω υπερβολική ενέργεια σαν να έπεσα μέσα μικρός όπως ο Οβελίξ ένα πράμα.
είδα και το νέο κλίπ του Τούση http://www.youtube.com/watch?v=LcFflnB2QSs πήγε γυμναστήριο κι έκανε σώμα να τον γουστάρει ο Φοίβος, έλεος πως ξεκίνησε και πως κατάντησε, αυτός κι ο Υποχθόνιος εκεί που φτύναν γλύφουν…
Δεν μπορώ να κοιμηθώ μάλλον φταίει το γεγονός ότι τελευταίο διάστημα κοιμάμαι απο τις 5 και μετά…
Ακούω Jazz απο κορυφαίο ραδιοσταθμό http://www.jazzradio.com/ και παίζω σκάκι στο chess online.com
Αν ψήνεται κανείς για κάποια παρτίδα ας μου στείλει pm
κοντεύει 4 και μισή, ξενέρωσα απίστευτα τη ζωή μου πρίν λίγο, επαναφέρωντας το facebook και ρίχνωντας απλά μία ματιά εκεί. Ντάξει είμαι το απόλυτο μηδενικό, αλλά κι ο υπόλοιπος κόσμος δε πάει πίσω, λές και δεν άλλαξε τίποτα από το καλοκαίρι που το σβήσα. Άλλοι βέβαια εξελιχτήκαν λίγο προς το καλύτερο, προσθέτωντας περισσότερους στη λίστα τους κι επιπλέον φωτογραφίες. Πρέπει να αλλάξω και mail account σύντομα αλλά δε μου ρχέται κανένα ξεχωριστό nickname τώρα, λές και χαθηκε πλέον και η ελαχιστότατη πρωτοτυπία που υπήρχε, είναι όλα πιασμένα.
Παντα χρειαζεται να χεις λιγη χτισμενη απαθεια μεσα σου.Ο Διας προσπαθει να με τρολλαρει τις τελευταιες μερες(η Σεληνη ειναι στο κωλο του Ερμη η πως τα λενε οι αστρολογοι αυτα) αλλα δεεε.Μeanwhile μας θυμηθηκε κι ο πατερας,θα δε κανα ονειρο.Δε πηγα και Coronerautoμουτζα
Most times, I feel like a cartoon in a British social drama.
Δεν έχω ύπνο, ίσως από φόβο ότι μετά δεν θα έχω ξύπνιο, κι όταν τελικά αποκτώ, ο ξύπνιος είναι ένας αγώνας σκέτος. I fight, scream, kick, struggle, moan…και μετά ξυπνάω και πρέπει να τα κάνω όλα αυτά από την αρχή. Σε real life συνθήκες. Με real life δαίμονες, που μπορώ να τους ονομάσω έναν προς έναν.
And what for…? Some scenarios. All I got is these fucking scenarios. Και τ ακουστικά μου.