Αχ. Αχ.
[B]We are lost above
Floating way up high
If you think you can find a way
You can surely try[/B]
Το χειρότερο συναίσθημα παιζει να ειναι αυτο του να ξέρεις πως μπορεις να επικοινωνήσεις με έναν άνθρωπο αλλά κάποιες φοβίες/ανασφάλειες/συνθήκες/οτιδήποτε δεν στο επιτρέπουν.Και απο τις δύο πλευρές.Εκτος και αν ειστε και οι δυο μεθυσμένοι ξερω γω
Παρόλα αυτά,η αγάπη απο άτομα του κύκλου σου δεν συγκρίνεται με τίποτα.Μονο αυτή η δυσάρεστη σκέψη σε βασανίζει που σχετίζεται με το πόση από αυτη την αγαπησιάρικη ανεμελιά θα έχει μείνει για μετά τα 25 σου.Μαλλον καθόλου.
Αλλά τοση καλη διάθεση,χαμόγελα,νιάτα κτλ,πφφφ τι ωραια.Χαλάλι
Και πάντα θα υπάρχουν άτομα που θα είναι έτοιμα να επικοινωνήσεις μαζί τους,πάντα ομως.Φαύλος κύκλος.Θετικότατος.
Αλλά σε πιάνει και ένα γαμώτο για κάθε προηγούμενο που προσπέρασες,ε; Ναι.
Μανιφικ στιγμές,ομορφες
Σιγά ντε!
Μία χαρά εκεί μένει, αν το θες και το [I]επιδιώξεις[/I] και το δοουλέψεις.
Έχει ίσως άλλη υφή, αλλά είναι το ίδιο στην ουσία του.
Sorry για το εκτός ώρας ποστ αλλά ήθελα να υπερασπιστώ τα περήφανα γηρατειά, και τα περήφανα γηρατειά θα κοιμούνται σήμερα το βράδυ και δεν θα μπορούσαν να απαντήσουν αλλιώς
Δεν έχει να κάνει με την ηλικία η αγαπησιάρικη ανεμελιά. Υπάρχουν κάποιοι που ποτέ τους δεν την γνώρισαν και άλλοι που ποτέ τους δεν την έχασαν! Στο χέρι μας είναι, ως έναν βαθμό, να τη διατηρήσουμε.
Κι αυτό που είπε η Almighty είναι αλήθεια. Μπορεί να αλλάζει μορφή στην ουσία της όμως παραμένει ίδια και απαράλλαχτη. Από εσένα εξαρτάται πως θα την διαχειριστείς. Η κάθε ηλικία έχει τις δικές της υποχρεώσεις… ευκαιρίες χάνονται και ευκαιρίες δίνονται… ωστόσο, η ανεμελιά, ο αυθορμητισμός, ο ενθουσιασμός και η αγάπη μας για τα μκρά πράγματα, αυτά έστω που υπάρχουν γύρω μας κι όσο μεγαλώνουμε γίνονται όλο και πιο ευδιάκριτα, θα χαθούν μόνο όταν εμείς αφεθούμε…
Δεν ξέρω τί μου ήρθε, δεν ξέρω καν αν αυτά που γράφω είναι σχετικά με το θέμα σου, αλλά είναι σκέψεις που νομίζω ότι έχω ξαναεκφράσει και με αντιπροσωπεύουν σε μεγάλο βαθμό… ασχέτα από το πώς διαχειρίστηκα εγώ τις δικές μου υποθέσεις ως τώρα…
Aυτή η αποτύπωση αποτελεί δική μου εκφραση.Προφανώς και μετα δεν χάνεται τίποτα.Ολα ειναι στο χέρι μας όντως.
Αλλα αυτη η μορφη που ζω τωρα,στα 20 μου με τις παρούσες συνθήκες ειναι για μενα κατι που σιγουρα θα θυμάμαι.
Τελος πάντων,απλως πιστευω πως σε αυτην την ηλικία βιώνεις αυτο το πράγμα στην πιο καθαρη του μορφή.Μετα οι δουλειες και δωστου,εε οσο να ναι χάνεται λιγο (βεβαια μπορει να σκαει καλυτερα).
Εν τελει ομως ειναι ενα αυστηρά προσωπικό βίωμα.Στην περιπτωση μου ειναι ωραίο αυτό να εμφανίζεται σε αντίθεση με ολα τα αλλα μιζερα που σκανε διπλα ή ακομα και σε μας
Φοβερό πως μία συζήτηση όπου εσύ ξέρεις κάτι που ο άλλος δεν ξέρει μπορεί να οδηγήσει σε ένα προϊόν τόσο αστείο και τόσο τραγικά ειρωνικό σε σημεία, για σένα. Δεν μπορεί, μας ψεκάζουν τις νύχτες και αρχίζουμε και λέμε (σχεδόν) τα πάντα.
Γαμώ τη δαπ
^^ Αυτο.Επισης,
ειναι καποιες φορες που θελεις να πεις τοσα πραγματα που νιωθεις οτι θα εκραγεις,ομως τελικα δεν ξερεις απο που να ξεκινησεις και τι να πρωτοξεχωρισεις και γινονται ολα ενας χαμος μεσα στο κεφαλι σου και καταληγεις να μη λες τιποτα στο τελος και να νιωθεις ακομα πιο…περιεργα ας το πουμε.
Αυτό που είσαι με κάποιον άνθρωπο και νιώθεις σταδιακά ότι τον χάνεις…ότι ξεγλιστρά απο τα χέρια σου…πώς το λένε; Ναι αυτό που έχουν οι σχέσεις.
παιδια προτεινω να διαβασετε osho και krishnamurti, θα σας βοηθησει (πιστευω) να κατανοησετε την σκληρη απλοτητα της ζωης! Οσο πιο γρηγορα την συνειδητοποιησουμε , ολοενα και λιγοτερο θα απογοητευομαστε-πληγωνομαστε σε βαθος χρονου! Ολα αυτα εξαλλου προκυπτουν απο την συγκρουση της εικονικης πραγματικοτητας που εχουμε δημιουργησει μεσα μας(μεσω της πλανης των σκεψεων/συναισθηματων μας) και της απτης που διαδραματιζεται γυρω μας! Δεν το παιζω φιλοσοφος-γκουρου ουτε πουλαω εξυπναδα, τα λεω να τακουω και γω :-k Με τιμη και σεβασμο προς ολους :respect:
ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟΣ ο παικτης !! :thumbup:
η απλα αραχτε και πιειτε μπυρες
Από απλότητα, άλλο τίποτα.
Τελικά, ωραίο πράγμα ο ύπνος, τουλάχιστον εκεί κάνεις όνειρα.
4 το πρωί και να κάθομαι να ολοκληρώνω κομμάτια στην κιθάρα.Να θές να γράψεις κάτι καλό και να μην ξέρεις τι θα σου βγεί… επιτέλους ήρθε η ώρα για να πάω να την πέσω λιγάκι. Put the machine off
Λιωνεις απ τη ζεστη.Λες ας ανοιξω το παραθυρο να μπει λιγο αερακι.Ανεβαζεις στορια.Βλεπεις την τεραστια μαλακια με τα φτερα και τα πολλα ποδια που εχει προσκολληθει στην εξωτερικη μερια του παραθυρου να σε κοζαρει με λαγνο βλεμμα
[SPOILER]“Νταξει μωρε δε ζεσταινομαι τοσο”[/SPOILER]
Τέλεια ώρα για να σε πιάσει οίστρος που κοιμόταν κάτι χρόνια και να σου κάνει γόρδιο δεσμό στομάχι και λαιμό.
Αιντε μωρη Καισαριανή
Tyga καρβουνίλα κι ακόμα έχουμε Ιούνιο μήνα.