Χτες γύρισα από επεισοδιακές διακοπές…και έχω να πω ότι θα τις θυμάμαι για χρόνια…πιστεύω ότι ήταν εμπειρία ζωής…
Μετά από ωραίο τριήμερο με φίλες…ποτά…ξενύχτια…και μπανάκια…όταν εκείνες έπρεπε να επιστρέψουν για δουλειά…εγώ άραξα σε ένα χωριό της Πελοποννήσου…αποκλεισμένη στο βουνό…χωρίς αμάξι…σε μια τέλεια μπαλκονάρα…με θέα τα Κύθηρα,την Ελαφόνησο…και όλη τη θάλασσα του κόσμου…
Στο χωριουδάκι…η μόνη συντροφιά ήταν το βιβλίο…το μπ3 μου…και οι νυχτερίδες που πετούσαν πάνω από το κεφάλι μου…Είναι περίεργο τελικά πώς απλά μια πολύ όμορφη θέα μπορεί να σου βγάλει καταχωνιασμένα συναισθήματα στην επιφάνεια…να σε συγκινήσει…ή ακόμα και να σε κάνει κουρέλι…σατανικό θα χαρακτήριζα το μπαλκονάκι στο οποίο περνούσαν οι ώρες…και υποχθόνιο…!!!
Ένα βράδυ στις 12…κατέβηκα όλο το βουνό με τα πόδια…μόνη…και άκουγα τα φίδια και τις αλεπούδες…δεν είχα ούτε φακό μαζί μου…έκανα μιάμιση ώρα μες στο κατασκόταδο να κατέβω στην πόλη…!!!Τρομαχτική και αξέχαστη εμπειρία…!!Μάλλον πρέπει να με είχε πιάσει το αυτοκαταστροφικό μου εκείνο το βράδυ…γιατί τώρα που το σκέφτομαι και να με πληρώνανε δε θα έκανα κάτι τόσο τρελλό…
Εκέι που θέλω να καταλήξω μάλλον…(αν θέλω να καταλήξω κάπου) είναι στο ότι…θεωρώ πολύ σημαντικό να σου δοθεί η ευκαιρία να ζήσεις κάτι τέτοιο…δηλαδή πολλές ώρες μόνος…ατέλειωτες σκέψεις…απόλυτη ησυχία…τόσο που να σε τρελλαίνει…και όσο τρομαχτικό και αν είναι το να έρθεις σε επαφή με τον εαυτό σου…σε αλλάζει και σε εξελίσσει…
Νιώθω τυχερή για αυτό που έζησα φέτος το καλοκαίρι…
και τυχερή που το επόμενο π/σ/κ ξαναήρθαν οι φίλες με το αμάξι και με μαζέψανε από τα κατσάβραχα και γυρίσαμε:)
Μπερδεμενο πραγμα οι αναμνησεις…ωραιες εικονες που σε κοβουν στα δυο…Ειτε προκειται για ενα χαρτακι που ξεθαψες…μια φωτογραφια που ειδες…απο ενα βραχιολι που φορας ακομα…απο ενα ονειρο που βλεπεις…
Αδικια
Και καταληγεις να ποσταρεις στις παραωρες ενος φορουμ με παρεα τον Νεκρο και ακουγοντας my dying bride
θέλω να εξομολογηθώ στον φίλο συμφορουμιτη ότι διάβασα κάτι ιστορίες με φαντάσματα και μου έφτασε το σκατό στην κάλτσα :p#-o8O και τώρα κωλώνω να πάω να την πέσω :lol:
[FONT=Verdana]The city I am
My alleys veins, my water nurture
Nobody need stand on ceremony before my doors I am a home to you
And to them
Of ashes they come
In sackcloth cloaked
…
[/FONT][FONT=Verdana]The banners flying in the wind over my towers
Purposeless
I have no flag, no religion
No loyalty I harbour all but stand for none
…
[/FONT][FONT=Verdana]But I am a labyrinth of layers
[B]Find only sense
Without a compass
For the city I am[/B] [/FONT]
[FONT=Verdana]Aφιερωμένο στην απόδρασή μου έξω από τα όρια της Αθήνας για ολιγοήμερες διακοπές μετά από ένα χρόνο.
Ρε μάγκες, απορώ πως τα καταφέρνουμε εδώ πέρα.
Είμαστε τόσο άσχημοι όσο η ομορφιά αυτής της πόλης.
[/FONT]
Νυσταζω αλλα δεν θελω να κοιμηθω γμτ…Οσο και αν τον ευχαριστιεμαι τον υπνο(και τον ευχαριστιεμαι πολυ),τον θεωρω χασιμο χρονου.
Απο την αλλη δεν εχω και τι να κανω,και το γαμιδι το κρεβατι με φωναζει… :evil:
σαββατοβραδο αποψε, κυριακη γενεθλια φιλου και μεσοβδομαδα γενεθλια αλλου φιλου οπου θα ριξουμε ψησιμο και μπυρες στο σπιτι της γιαγιας του στο ιδιαιτερο χωριο του.Επισης σε καμια βδομαδα θα κανω και παρτυ σπιτι μου.ωραια!
