Premier League

Είμαι Τσέλσι από το 1998, ευχαριστώ. Και άντε γειά.

Βλέπω σε εκνεύρισε κατά τι και σένα το βίντεο με τα παστέλια του Πογιέτ. Περίφημα. :smiley:

18 πρωταθληματα εναντι 3

3 πρωταθλητριων και η τσελσι 0. (εχεις 2 ουεφακια ε?)
Διακριση που πρεπει να επισημανουμε ο χαμενος τελικος στο τσ.λ. που τον εφαγες!

Ντάξει τότε είσαι μοναδικός λούζερ αν είσαι τσέλσι απ’ το 98

(Λουπιν είναι από τότε τσέλσι? Γιατί ξαφνικα μου την είδατε όλοι παλιοί)

Χοντρε,Ποσα πρωταθληματα απεναντι σε 3?(και αυτα,τα 2 στη μετα αμπραμοβιτς)…:bye:

Aντε σε κανα γιουπορν τωρα και φιλακια:)
α,για το βιντεακι,σε μια χρονια που εκανα τρεμπλ?:slight_smile: ωραιος,με ποναει ακομα…

http://www.youtube.com/watch?v=2oeQYUjBRwM
(ναι,τοτε το πηρα με νομιζω και το πρωταθλημα)…

Ελα,τραβα παιξτο πουλακι σου τωρα και πηγαινε κοιμησου λιγο μετα να ηρεμισεις…

[SIZE=“6”]ΒΡΕΣ ΜΟΥ ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΠΑΙΚΤΗ ΚΟΝΤΙΝΟ ΤΟΥ ΚΑΝΤΟΝΑ[/SIZE] (@γρακχος)

Εγω ξερω και μαι πιο προσφατη πουτσαρα

Εμ, γι’ αυτό είστε ΠΟΥΤΑΝΕΣ ρε. Γιατί σας λέω “σας έχω γαμήσει σκληρά με 5 γκολ από πίσω” και εσείς καταφεύγετε πάλι στους αριθμούς, μετράτε τίτλους κτλ.

ΟΚ, θυμηθήκατε βέβαια και 2 καλές δικές σας νίκες, αλλά πεντάρα δεν έχετε άρα σας έχω και νια νια νιανιανια :bleh:

Να τους χαίρεστε ρε! Εγώ πάλι ως οπαδός της Τσέλσι συγκινούμαι περισσότερο όταν θυμάμαι την ομαδάρα του '97-‘01 (χονδρικά) με ΤΖΙΑΝΦΡΑΝΚΟ ΤΖΟΛΑ, Φλο, Βιάλι, Πετρέσκου, Μπαμπαγιάρο, Πογιέτ κτλ. κτλ., και τη ΜΠΑΛΑΡΑ που έπαιζε, ΠΑΡΑ όταν θυμάμαι την ομάδα του Μουρίνιο, παρ’ όλο που εκείνη ήταν που έφερε τους “καλούς” τίτλους και την καταξίωση στη συνείδηση (την ποιά;) ακόμα και των ποδοσφαιρικά άμπαλων που μέχρι το 2004 “δε θυμούνταν καμία Τσέλσι”.

Οπότε, ΝΑ ΤΙΣ ΒΑΛΕΤΕ ΣΤΗΝ ΚΩΛΑΡΑ ΣΑΣ ΤΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΣΑΣ. Τσέλσι, άρα ρομαντικός και “περίεργος”, δεν μπορεί να είναι όποιος κι όποιος. 8)

Γουόρστ, με το Λουπέν δεν κάναμε παρέα το '98, αλλά για τα τελευταία 8 χρόνια που με τρώει στη μάπα, ναι νομίζω ότι μπορεί να στο επιβεβαιώσει οπότε για τα υπόλοιπα 4 χρόνια πριν απλά θα πρέπει να βασιστείς στο λόγο μου! Γιατί ομολογώ ότι κι εμένα μου τη σπάνε οι όψιμοι “μπλε”.

Nτάξει τουλάχιστον εδώ συμφωνούμε…

Ισως και να σε παραξήγησα αλλά εχω φάει πολύ στη μάπα ανθρωπάκια της ηλικίας μου που ήταν αρσεναλ ή ρεάλ ή μίλαν από εξωτερικό και ξαφνικά άρχισαν να μου μιλάνε για ζολά! Ποιοι?! Οι τζουτζέδες που τράβαγαν μαλακία με τον φίγκο

Αμα σου μιλανε για Ζολά τοτε μαλλον την παραπαιζουν την σαυρα τους…! :stuck_out_tongue:

Ναι μωρε μλκα,χαρηκες με τη 5αρα,εγω σου εδωσα 4αρα…big deal…αντε,πες και ευχαριστω τωρα,’‘ρομαντικε’’ μαλακακο,που θα μιλησεις για ρομαντικους και περιεργους στους οπαδους μιας ομαδας που περασε οσα περασε στο Μοναχο το '58,ποσα χρονια μακρυα απο Πρεμιερ,και ανεβηκε και τα γαμησε ολα…αντε ρε αστειοι τυποι…οσα χρονια κανουμε παρεα Γουορστ,αυτη η 5αρα ειναι πραγματικα το μονο που ξερει να λεει…λογικο…100 χρονια σχεδον-ποσα ειναι- η πρεμιερ,μονο αυτο τους εχει μεινει και τους κανει να αισθανοντε καποιοι…

Οταν αλανι ειχε τζολα κτλ,εμεις καναμε τρεμπλ και αυτοι το εβλεπαν σε τηλεοραση…οπωτε παρε πουλο:)πες και ενα ευχαριστω στο Θεο που μας γαμηθηκε η ομαδα φετος τελευταια στιγμη και σου δωθηκε η ευκαιρια να διεκδικησεις πρωταθλημα και αντε γεια:bye:

OK, αφού λύσετε τις διαφορές σας, ρίχτε και μια ματιά στην Άρσεναλ του Βενγκέρ που σας κάνει πλάκα ολονών και απέναντι στην καλύτερη ομάδα του πλανήτη επέλεξε να παίξει ποδόσφαιρο και όχι κλεφτοπόλεμο όπως οι ομαδίτσες σας πέρσι (Τσέλσι) και πρόπερσι (Μάντσεστερ). 8)

Πλακα μας κανει, φετος, αλλα η ταριφα (τριαρα) ταριφα!:stuck_out_tongue:

Πράγματι αλλά εγώ αυτό το ματς δεν το δα.
Κάποτε ήταν και εξάρα θυμάμαι.
So?

Είδα όμως απέναντι στην ομάδα μου (Μπάρτσα) τη Μάντσεστερ να έρχεται στο Καμπ Νου να παίρνει ένα 0-0 πίσω από τη σέντρα και να προκρίνεται με μια κόντρα σε σουτ του Σκόουλς και πάλι όλη πίσω από τη σέντρα. Είδα μια Τσέλσι να έρχεται στο Καμπ Νου και να παίζει 10 φορες πιο αποκρουστικά από την Μάντσεστερ. Ευτυχώς εκεί υπήρξε ποδοσφαιρικός θεός και τους ξέρανε ο Ινιέστα. Και είδα μια Άρσεναλ που σφυροκοπήθηκε για 30 λεπτά, βρήκε το σθένος να ανέβει στο τελευταίο τέταρτο του 1ου μέρους, δέχτηκε 2 γκολ με το καλημέρα του Β’ και εκεί που ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ άλλη ομάδα θα τα είχε παρατήσει (η Μάντσεστερ στον τελικό τα είχε παρατήσει ήδη από το γκολ του Ετό) τα πιτσιρίκια του Βενγκέρ παίξανε τη μπάλα τους και ισοφάρισαν. Εγώ αυτό λέω ποδοσφαιρικό μεγαλείο, οι επαγγελματικές νίκες του 1-0 ελάχιστα με αγγίζουν.

Άσε που αν του χρόνου πάρει και 1-2 παίκτες πρώτης γραμμής, οι τριάρες θα έρθουν ανάποδα.

Το χω ξαναπεί. Η Τσέλσι όντως δεν έπαιξε ελκυστικό ποδόσφαιρο πέρυσι στο Καμπ Νου, αλλά εγώ αρνούμαι το στιγματισμό της απ’ αυτό το ματς, γιατί πολύ απλά δεν παίζει συστηματικά τέτοιο ποδόσφαιρο, όπως π.χ. η Εθνική Ιταλίας που δίκαια της έχει βγει το όνομα. Τις περισσότερες φορές όλα τα χρόνια που τη βλέπω, η Τσέλσι παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο και συνήθως σκοράρει και πολλά γκολ. Ο λεγόμενος “κλεφτοπόλεμος” που θεωρείς (και όχι μόνο εσύ) ως τόσο μεγάλη ντροπή για μια ομάδα, αποτελεί θεμιτή τακτική μία στις τόσες, όταν αντιμετωπίζεις μια ομάδα καταφανώς πιο ποιοτική και τόσο δύσκολη ν’ αντιμετωπιστεί με ανοιχτό στυλ παιχνιδιού, όπως ήταν και είναι η Μπαρτσελόνα εδώ και 4-5 χρόνια. Η Άρσεναλ κατά τη γνώμη μου δεν έπαιξε με τέτοιο τρόπο τις προάλλες γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να το κάνει, ξέρει μόνο να παίζει φουλ επίθεση. Εντάξει, μπορεί γενικά να είναι συμπαθής γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο (όχι σε μένα, αλλά για δικούς μου λόγους), αλλά σε λίγες μέρες όταν θα φάει μια τσαπού από δω μέχρι τη Βαρκελώνη (επαναλαμβάνω, ακριβώς επειδή δε θα ξέρει πως να προφυλάξει τον εαυτό της) στους οπαδούς της δε θα μείνει παρά η όποια παρηγοριά ότι τους αναγνώρισαν οι της Μπάρτσα την προσπάθεια ή δεν ξέρω γω τί. Εμείς πέρυσι μπορεί να την πατήσαμε από την random τσαρουχιά του Ινιέστα στο 90φεύγα και να μείναμε ξεροί (και μας πόνεσε προφανώς), αλλά ξέραμε ότι βρεθήκαμε πολύ πιο κοντά στην επιτυχία. Δεν ξέρω αν σημαίνει κάτι αυτό στην τελική, αλλά.

Εγώ πάντως παραμένω περήφανος για την ομάδα μου κι ας μην έχει να επιδείξει τους τίτλους και την ιστορία άλλων. Τουλάχιστον εμένα το κίνητρό μου ως προς το ποιά ομάδα να υποστηρίζω δεν καθορίστηκε από κάτι τόσο προβλέψιμο και ασφαλές όπως οι “απόλυτοι αριθμοί” και τα κατορθώματα 100 χρόνων. Ποτέ δεν άρχισα να υποστηρίζω μια ομάδα επειδή έμαθα ότι ήταν πρώτη σε τίτλους “κάπου” ή επειδή λέει η ιστορία της ήταν ένδοξη σε βάθος δεκαετιών. Βρίσκω αυτή τη λογική χυδαία, αγοραία. Για μένα το ερέθισμα ήταν πάντα ένα σούπερ ματς από κει που δεν το περίμενα, ένα ποδοσφαιρικό κατόρθωμα ή μια ποδοσφαιρική μαγκιά, ένας παιχταράς ή κάτι σχετικό. Γι’ αυτό έγινα Τσέλσι επειδή είδα ένα Τζόλα να καθαρίζει με προσωπική ενέργεια τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων του ‘97, 30" μετά την είσοδό του στον αγώνα και λίγους μήνες μετά είδα την ίδια ομάδα, στην οποία πρόσεξα ότι προπονητής ήταν ένας παίκτης της, να κατασπαράζει στον τελικό του Σούπερ Καπ τη σιχαμένη Ρεάλ. Γι’ αυτό έγινα Βαλένθια το '98 (ή το ‘99; αυτό δεν το θυμάμαι, σόρι) όταν έπαιζε για το Ουέφα με τη Λίβερπουλ, είχε σκορ πρόκρισης στον επαναληπτικό στην έδρα της (μια από τις πιο ζεστές και ενθουσιώδεις έδρες που είχα δει μέχρι τότε) και αντί να κάτσει πίσω, συνέχιζε να σφυροκοπάει τους Άγγλους με παικταράδες όπως ο Λόπεζ, ο Μεντιέτα, ο Ίλιε και ο Ανγκούλο, με αποτέλεσμα να αποκλειστεί τελικά φέρνοντας 2-2. Γι’ αυτό έγινα ΠΑΟ το ‘94, όταν, χωρίς να έχω αποφασίσει ακόμα ποιά ομάδα μου κάνει στην Ελλάδα, είδα μια ομάδα που είχε φάει 4 γκολ στην έδρα της από τη Λεβερκούζεν για το Κυπελλούχων, να πηγαίνει μέσα στη Γερμανία και να πετυχαίνει μια νίκη που στην ουσία δε σήμαινε τίποτα, αλλά δε θυμόμουν άλλη ελληνική ομάδα να κάνει κάτι ανάλογο στο εξωτερικό και το ξανάδα πάλι από την ίδια ομάδα δύο χρόνια μετά και μάλιστα δυο φορές: μία στο Οπόρτο και μία στο Άμστερνταμ. Τα κίνητρά μου μπορεί να σας φαίνονται αφελή, αλλά δε μετάνιωσα ποτέ γι’ αυτά. Πολύ καλημέρα σας.

Τα κίνητρα σου δεν είναι αφελή. Απλά είσαι τυφλός :stuck_out_tongue: όταν υποστηρίζεις μια Τσέλσι η οποία είναι τόσο σιχαμένη. Ορίστε και οι λόγοι…

  1. Αμπράμοβιτς: Ρώσος νεόπλουτος που με κόπο και ιδρώτα έκλεψε από το δημόσιο χρήμα και αποφάσισε να το ξεπλύνει στην αγορά της Αγγλίας

  2. Μουρίνιο : Ο τύπος είχε άπειρο μπάτζετ και παίχτες. Θα μπορούσε να δοκιμάσει κάτι εντελώς διαφορετικό από το να γίνει απλά αποδοτικός. Μα είναι δυνατόν να παίζεις κλειστό ποδόσφαιρο με τέτοιους παίκτες??!!! Άσε που είναι ενοχλητικός σαν περσόνα όσο δεν πάει.

  3. Μπάλακ: όταν έχεις στην 11αδα σου τον πλέον υπερτιμημένο και άχρωμο νεοΜπασινά τότε άστα να πάνε στο διάολο.
    4) Τσέλσι-Μπαρτσελόνα : Όταν έπαιζαν αυτοί οι δύο, ο κόσμος ήθελε να επικρατήσει η Μπάρτσα. Για να δει μπάλα. Όχι για να δει τον Λάμπαρντ…Ο Ινιέστα απλά επέβαλε μια στοιχειώδη κοσμική ποδοσφαιρική δικαιοσύνη.

    Πάντως με Τζόλα, Φλο κλπ μου ήταν πολύ πιο συμπαθής η Τσέλσι.

Gracchus…

:thumbup::thumbup::thumbup:

αρκει να μην εχει ως χειρονομια τη βραζιλιανικη εννοια της!

Eγω λεω πως καλα εκανε η τσελσι και επαιξε πισω με την μπαρτσελονα, δεν γινοταν διαφορετικα!!! Χαιρω πολυ οι ουδετεροι, θελουν να δουν μπαλα, προφανως και υποστηριζαν μπαρτσα και προφανως περασε η καλυτερη ομαδα, αλλα ο χιντινγκ ηθελε να παει τελικο και εφτασε λιγα δευτερολεπτα πριν απο την επιτευξη του στοχου αυτου. Εσεις αν ησασταν προπονητες τι θα κανατε! Και ξαναλεω, προφανως ολοι οσοι βλεπαμε τα ματς αυτα (και δεν υποστηριζαμε τσελσι) θελαμε τη μπαρτσα!

στο πρωτο ηταν απογοητευτικος ο τροπος παιχνιδιου ακομα και σαν θεαμα να το παρεις τελειως απλα,αλλα στο τελος του δευτερου η δηλωση οτι περναει οποιος θελει η ουεφα τα ειπε ολα i think