Μονο που οι Priest ΔΕΝ αντικατεστησαν τον Halford. Μονος του εφυγε και το συγκροτημα αναγκαστηκε να βρει αντικατστατη. Και βρηκε τον καλυτερο κατ’ εμε. Πραγματικα αν ησουν στο live του 2001 θα καταλαβαινες τι εννοω. Ομως ολα αυτα τα χρονια ο Ripper αντιμετωπιστηκε με καχυποψια απο τους Priest-αδες λες κι εφταιγε αυτος για την μη-εμπνευση των Tipton και σια…
Για να μην ποαρεξηγηθω, κι εγω προτιμω τους Priest με Rob, αλλα στα 70’ς, 80’ς (ως το Painkiller τελος παντων). Θεωρω οτι το reunion εγινε καθαρα για τα φραγκα. Ελπιζω ο νεος δισκος να ειναι καλος παραταυτα…
μα δεν ειπα κατι το αντιθετο, ειπα απλα οτι τωρα δεν ειναι υποχρεωτικο να αντικατασταθει ο Rob απ’τον Ripper, οχι για τοτε που εφυγε μονος του. και’γω πιστευω οτι βρηκε τον καλυτερο αντικαταστατη, αφου ετσι κι’αλλιως το ατομο απο μονο του ειναι η τουλαχιστον ηταν ενας φορος τιμης προς τον Halford. νομιζω πως ηταν αναμενομενο και το “κραξιμο” που θα’τρωγε ο Ripper απ’τους fans και το reunion…
κοιτα, εγω δεν ηθελα ποτε να φυγει ο ριππερ. οταν το μαθα - νταξ, ημερα πενθους. τωρα για το αναμενομενο κραξιμο διαφωνω κα-θε-τα, γιαυτο παντα κραζω τους Priest-αδες. Όταν οπως λες έχουν τον καλυτερο αντικαταστατη, που ειναι φορος τιμης στον ιδιο τον Χαλφορντ, ποιος ο λογος να τον κραξεις; Το μονο κομματι στο οποιο ο ιδιος ειχε συνθεσει ηταν νομιζω ενα bonus track για ιαπωνικη εκδοση (σε αυτο ισως κανω λαθος). ποτε δεν εγραφε στους Priest και δεν ηταν υπευθυνος για τη κατευθυνση της μπαντας.
οποτε… ποιος ο λογος για ολη αυτη τη καχυποψια; θα προτιμουσαν ολοι αυτοι να μην ειχαν δει λαιβ τους Priest; θα προτιμουσαν να ειχαν διαλυσει; και επίσης, καταλαβαινεις οτι με πιο πολυ συμπαθεια μιλανε οι οπαδοι των Maiden για τον Bailey απ οτι οι Priest-αδες για τον Ripper; για τον Bailey, που ειχαν ενα καρο λογους (με το δικο σου σκεπτικο) για τους οποιους θα επρεπε να ξεγραψουν τη μπαντα.
εδιτ: απλα να προσθεσω οτι αυτο που θα θελα ηταν να μην εφευγε ποτε ο Τιμ. οσον αφορα το να γυρισει, και να υπηρχε τετοιο θεμα, πραγματικα δεν εχει νοημα. το reunion εγινε, η ιστορια τελειωσε. απλα λεω ποιος θα ηθελα να τραγουδα στους priest, και σορυ αλλα δε μπορω να μη σχολιασω καποιες κολλημενες αντιληψεις που δειχνουν τον Χαλφορντ 30ρη.
Π.χ., οταν ο maiden1979 μου ειχε πει οτι το reunion θα εκλεινε τον κυκλο το καταλαβα. μου ειχε πει “ας γυρισει οπως να ναι, να τον δουμε λαιβ μαζι τους και να ‘κλεισουμε’ ως οπαδοι”. αυτο ναι, το ηθελα και γω, αλλα για το τελος της καριερας τους. τωρα κατι απαντησεις που δειχνουν τον Χαλφορντ να γ@μαει και να δερνει, σορυ αλλα δε μπορω να τις παρω στα σοβαρα.
και οπως ειπα, μακαρι το διαλλειμα απο τις περιοδειες να του εκανε καλο και να ειναι δυνατος επι σκηνης. πρωτος απ ολους θα χαρω!
Την εποχή που ο Bailey ήταν στους Maiden μπορεί να μην τον κράζαμε φωναχτά, μέσα μας όμως δεν γουστάραμε και ξέραμε καλά ότι ζούμε για την μέρα που θα γυρίσει ο Dickinson!
Και το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και με τον Owens!
Καλός, χρυσός, αλλά εμείς θέλαμε το real deal! 8)
Μόνο και μόνο που τον ξαναείδαμε ανάμεσα στον Tipton και τον Downing ξεχάστηκαν αμέσως τα “χρόνια φαγούρας” με τον Owens!
Eίναι καθαρά συναισθηματικό το θέμα!
Kαι φυσικά οπαδικό!
Ηarfold και ξερό ψωμί! 8)
Και μουγγός να είναι αυτόν θα προτιμούν οι Priestάδες… :lol:
P.S. Αντικειμενικά, αυτή τη στιγμή ο Owens έχει καλύτερη φωνή, αλλά τώρα πια, ύστερα από τόοοοσα χρόνια και που οι Priest διανύουν την τελευταία τους δισκογραφική περίοδο, δεν έχει σημασία απλά μια φωνή…
Σημασία έχει ο κόσμος να νιώσει την ολοκλήρωση, βλέποντάς τους για τελευταίες φορές live και ακούγοντας 1 - 2 ακόμα δίσκους με την αυθεντική σύνθεση που τόσο αγάπησε τα τελευταία 35 χρόνια…
Παιδια ξεθαβοντας το topic,θα πω οτι ψηφισα τον αγαπημενο μου τραγουδιστη Halford.
(ελπιζω οχι επειδη ειναι ο αγαπημενος μου χεχε)
Ρε παιδια οσοι ξερουν τι σημαινει Priest αντιλαμβανονται οτι το φωνητικο μερος τους εκτος του οτι ειναι πρωτευον στις συνθεσεις τους/στα παλια κομματια κτλ δεν ειναι ενα ματσο τσιριδες.
Η χροια,η ερμηνεια και εκλαμψεις του ενδοξου παρελθοντος ειναι η σημερινος Halford.Τον προτιμαω χιλιες φορες απο το αμερικανακι με τις φοβερες τσιριδες και την αθλια προφορα.
Παντως αυτο που ειδαμε το 2004 και το 2008 ηταν 100% Judas Priest.Το μονο μελανο σημειο θα χαρακτηριζα το Painkiller.Σε αρκετα σημεια ο καραφλος ηταν εκπληκτικος.Σιγουρα καμμια σχεση με τον παλιο Halford αλλα οπως και να το κανουμε θες η χροια,θες η ερμηνεια σε εξιταρει ακομα.
Παρτε και ακουστε τα φωνητικα του Nostradamus.Εχουν πολλες τσιριδες?Οχι.Ειναι ομως αιωνες ανωτερα απο αυτα του Ripper.
Ότι ο γέρο-Rob είναι η ιστορία του μέταλ, η χαρακτηριστικότερη φωνή του και μία από τις πιο καθοριστικές παρουσίες στο χώρο, δεν αμφισβητείται. Ο Ripper κάτι τέτοιο δεν θα γίνει ποτέ. Στα μάτια μας και στα αυτιά μας είναι πάντα ο πιτσιρικάς, ο δεύτερος. Εϊναι όμως φωνάρα και τίμησε στα χρόνια που έμεινε στο γκρουπ, την ιστορία του με το παραπάνω. Εκτελεστικά ήταν εκπληκτικός και δεν ευθύνεται αυτός αν τα τραγούδια που είπε δεν ήταν αντάξια προηγουμένων. Επίσης άλλο 1985-1990 και άλλο 2000. Δεν ψάχναμε κάποιον καλύτερο από τον Halford, δεν υπάρχει. Θέλαμε κάποιον να επωμιστεί κατά το δυνατόν το βαρύ φορτίο μιας μετα-Halford εποχής και ο Ρίπαα το έκανε άψογα. Δε θεωρώ την ιστορία ίδια με τους Maiden, γιατί ο Blaze είναι πολύ αδύναμη φωνή, τουλάχιστο για τα γούστα μου, αν και τα δύο reunion, όπως και όλα τα άλλα, γίνονται για τα φράγκα. Αν σας έμπλεξα, ψηφίζω Ripper…
Ναι όντως ήταν κάπως άκυρο βάσει των προηγούμενων.
Για μένα το θέμα δεν είναι τόσο ποιός πρέπει να τραγουδάει στους Priest, αλλά πόσο αξιοπρεπής θα είναι η “έξοδός” τους από τα μεταλλικά δρώμενα (γιατί εδώ που τα λέμε δε νομίζω ν’ αργήσει… :(). Και στο πλαίσιο αυτό ο συμπαθέστατος και ικανότατος Owens, παρ’ όλο που η φωνή του (φυσιολογικά) είναι σε καλύτερη κατάσταση από του Rob, δεν θα μπορούσε να προσφέρει κάτι αν οι ίδιοι δεν καταλάβαιναν (δεν καταλάβουν;) ότι το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να γράψουν κανα δυό ακόμα δισκάκια εντελώς παραδοσιακού χαρακτήρα, χωρίς πολλούς πολλούς πειραματισμούς (γιατί το “Νostradamus”, αν και αξιόλογο στ’ αυτιά μου, ήταν μια κάπως χαμένη υπόθεση, ένα άσκοπο ρίσκο), να βγούν δυό τρεις ακόμα περιοδείες να παίξουν τα κομμάτια που θέλουμε να ακούμε απ’ αυτούς και να φύγουν με το κεφάλι ψηλά, όπως τους αξίζει. Υποψιάζομαι ότι πολλοί θα διαφωνήσουν και θα αντιτάξουν ότι είναι ξεφτίλα να γράφεις δίσκους μόνο και μόνο ως δικαιολογία για να βγαίνεις στο δρόμο, αλλά νομίζω ότι καλά να είμαστε, έχουμε και θα έχουμε αρκετά συγκροτήματα που μπορούν να επωμιστούν το βάρος του πειραματισμού και της πρωτοπορίας και είναι λίγο άδικο να ζητάμε κάτι τέτοιο (ή έστω “φρέσκους”/“σύγχρονους” δίσκους) από ένα συγκρότημα με 40 χρόνια στην πιάτσα, που άλλωστε το έχει κάνει αυτό το πράγμα επανειλημμένως.
Καταλαβαίνω τη λογική σου. Αν ήθελαν να συνεχίσουν τα τουρ, με αφορμή κάποιο (όποιο) δίσκο, ο Rob είναι ο άνθρωπός τους. Και o δικός μας. Αν όμως, ήθελαν να είναι ένα γκρουπ με διάρκεια, πέραν του 1990 ο Ripper ήταν κάτι παραπάνω από ΟΚ… Φωνάρα, παρουσία, καλός στα παλιά κομάτια και υποσχόμενος για το όποιο μέλλον. Και ο Rob, όπως αναφέρθηκε, έφυγε. Και μετά τους Fight, έκανε τους Two. Kαι μετάααα, επέστρεψε. Πάντως, τώρα ακούω το παρεξηγημένο Nostradamus…:lol:
Με κάλυψες. Όπως και να’χει, Πριστ χωρίς Χάλφορδ δεν είναι Πριστ. Ο Ρίππερ να σταματήσει να μπαίνει σφήνα σε άσχετες μπάντες και να φτιάξει μια δικιά του να ησυχάσουμε όλοι.
