Primordial - Redemption at the Puritans Hand

[morgoth]

Εμμμμ morgoth δεν ξέρω αν μιλάς γερμανικά, αλλά έχε υπ’ όψη σου ότι η μεγάλη πλειοψηφία των χρηστών (μηδεμού εξαιρουμένου) δεν τα μιλάει γρη!

Αυτό που βγάζει μάτι είναι προφανώς αυτό το 10/10 (πάμε μωρή ομάδα). Αν κι εσύ αυτό μόνο έπιασες, πάσο. Αν όμως ξέρεις τί λέει και το κείμενο, κάνε μια σύνοψη για τους υπόλοιπους. Έτσι να ΚΑΥΛΩΣΟΥΜΕ.

Ναι ρε, για το δεκαρι το εβαλα, Χριστο δεν καταλαβαινω Γερμανικα

[haliseco]

για το γρακχο που αψηφα την τεχνολογια του γκουγκλ (παλι καλα που ειμαι λαρισα και ειναι ο πατερας μου εδω, γιατι το κειμενο ειναι πουτσα, δυσκολα το βγαζα μονος)

Τα τελευταια χρονια ηταν πραγματικα πολυ πετυχημενα για τους primordial. Με το τελευταιο τους αλμπουμ to the nameless dead μπορεσαν τελικα και αξια να φτιαξουν ενα μεγαλυτερο fanbase και στη συνεχεια να παιξουν σε τουρς και φεστιβαλς. Ολο αυτο δεν περασε χωρις να αφησει ιχνη, ο τελευταιος χρονος εφερε ενα μεγαλο χτυπημα με την απολυση του ντραμερ simon olahoafhkjh μετα απο μια αποτυχημενη συναυλια στην αθηνα. Ομως, εντωμεταξυ ο ντραμερ ειναι παλι στην μπαντα και με το καινουργιο επος redemption at the puritan’s hand υπαρχουν παντως μονο θετικα για να πουμε.
Το επιπεδο βρισκεται πχ με τα υπεροχα θεικα αλμπουμς TTND, TGW πολυ ψηλα, τοσο διαολεμενα ψηλα, που ακομα και για τους ιδιους τους πριμορντιαλ δεν θα ηταν ευκολο ακομα και για τα δικα τους στανταρ να το φτασουν (αυτο εννοει εδω, η κυριολεκτικη μεταφραση ειναι πολυ ο,τι να ναι). Ομως ακομα και μετα την διαφαινομενη καθιζηση του τελευταιο χρονου φαινεται πως η μπανατα αναγεννηθηκε απο τις σταχτες τις γυρω απο τον στιχουργο και τραγουδιστη alan και φερνουν ενα πραγματικα καινουργιο θριαμβευτικο επος.
Επισης η 7η δουλεια των primordial ειναι εμπνευσμενη απο την επικη τραγωδια και παθος, αυτην την ιδιαιτερως εντονη ατμοσφαιρα, αυτο το ιδιαιτερο, μοναδικο στυλ που γνωριζουμε και αγαπαμε απο τα αλμπουμς των ιρλανδων. Ειναι αυτα τα απλα αλλα εξαιρετικα αποτελεσματικα, πολυ δυνατα-που κοβουν την ανασα riffs, με τις μεγαλειωδεις μελωδιες που πρωτα μαγευουν και αμεσως μετα ερχεται το συναισθηματικο- ψωριαρικο (ανοιξα λεξικο για αυτο räudig δεν εχω ιδεα τι σημαινει)-πασχον τραγουδι του αλαν που ανερχεται ολοκληρωτικα στον ολοκληρωτικο του κοσμο και οι στιχοι του που αναφερονται στο θανατο.Η αφοσιωση με την οποια με την οποια ο αλαν τραγουδαει την καθε λεξη, την καθε συλλαβη ειναι συνεχως αξιοπροσεκτη και αισθητη. Η ιδια αφοσιωση βρισκεται επισης στο καθε οργανο, το καθεr dumbeat εχει τη δικη του συγκεκριμενη θεση και ομως ολα ειναι ζωντανα και αυθεντικα.
Αυτη η αυθεντικοτητα ανηκει επισης στον οργανικο ηχο που θυμιζει παραγωγη του 70, heavy, δυναμικος, ακομα και λιγο ξεφτισμενος και χωρις πολλη πιεση. Οχι χιλιοπαιγμενος ,αλλα φυσικος, σαν να παρουσιαζε live η μπαντα το νεο της αλμπουμ στο καθιστικο μου σημερα το βραδυ-αυτο θα ηταν κατι! (λολ)
Το RATPH ακουγεται πιο σκοτεινο και πιο ωμο απο το ΤΤΝD και η ηδη πολυ ιδιαιτερη φωνητικη αποδοση εχει ακομα μια φορα ανεβει αποδοση. Το να αναδειξω μεμονωμενα τα επικα, ελεγειακα διαμαντια ειναι δυσκολο, επειδη ολα τα κομματια ειναι της υψηλοτερης ποιοτητας, αλλα πολυ ιδιαιτερα μου εντυπωσιασαν το ‘lain with the wolf’ που αρχιζει με ατμοσφαιρικες, καθαρες κιθαρες, με την τυπικη σκοτεινη επικιλα, δυνατα ντραμινγκ και ριφς, το ‘bloodied yet unbowed’ στο οποιο ξεπεταγεται το μπλακ μεταλ και το μπαλαντωειδες, μελαγχολικο ‘mouth of judas’. Αξιο αναφορας ειναι επισης το ομορφο tribal-drumming και το δυνατο σολο στο εντονο ‘gods old snake’ η στο ασυνηθιστα γρηγορο, πολυ ενεργητικο ‘the black hundred’.
Επικο, μαζικο, εντονο, σκοτεινο, τραγικο, ωμο και ατμοσφαιρικο, μελαγχολικο παθος: το RATPH ειναι ολα αυτα. Οι primordial ειναι ξανα σε κορυφαια φορμα και η ποιοτητα παραμενει συνεχως ψηλη (στο περιπου). Καταπληκτικο εργο, βαζω το μεγαλυτερο βαθμο.

[deadmemories]

είναι τρελός ο λαρισαίος :dance::dance:

[GRACCHUS_BABEUF]

Μπράβο ρε Χαλισέκε! :D:D:D

Ντάξει καύλωσα απλά. Πόσες μέρες ακόμα είπαμε;

Εν τω μεταξύ ο Simon με τις περσινές μαλακίες του έγινε τελικά βούκινο σε όλη την Ευρώπη. :lol:

[crimson_Idol]

άντε ρε λαρισα.!

*και που να ακούσουμε τον δίσκο

[nikatapi]

Ομολογώ πως δεν είχα ακούσει καθόλου τις προηγούμενες δουλειές τους, αν και σίγουρα θα το κάνω μετά από πολλαπλες ακροάσεις του δίσκου. Απίστευτο συναίσθημα, νομίζω όλα τα λεφτά είναι οι ερμηνείες, αλλά φυσικά και τα riffs είναι φοβερά.

[NamelessDead]

Παρατηρήσατε ότι εμείς τόσες μέρες τρίβουμε τις κλειτορίδες μας με το No Grave Deep Enough και ο τύπος δεν το αναφέρει καν; Δηλαδή πόσο καλύτερα είναι τα υπόλοιπα; 8O8O8O

[GRACCHUS_BABEUF]

Μαλάκα ναι. :-s

[razor7]

Παρατηρήσατε ότι εμείς τόσες μέρες τρίβουμε τις κλειτορίδες μας με το No Grave Deep Enough και ο τύπος δεν το αναφέρει καν; Δηλαδή πόσο καλύτερα είναι τα υπόλοιπα; 8O8O8O

φανταζομαι οταν ακουσουμε ολο τον δισκο τι θα τριβουμε!

[Night_Sky]

Και στα δυο κομματια που εχουν κυκλοφορησει, υπαρχουν μεσα ΤΡΕΛΟΙ ΡΥΘΜΟΙ.

Φετος η χρονια ΕΙΝΑΙ το επικο μεταλ, με [B]Doomsword[/B] και [B]Primordial[/B] να δειχνουν τι σημαινει αντρικεια μουσικη βγαλμενη απο την ψυχη.

[NamelessDead]

Ψιλοάκυρος ο συνειρμός με Doomsword, but I’ll pass.

[Axel]

Ανατριχίλες γαμώτο, μόνο αυτό.
Φαντάζομαι τι μας περιμένει όταν κυκλοφορήσει ολόκληρος ο δίσκος.

[pumpkin]

Παρτε δω υπερκαβλωτικο ριβιου…

If Primordial were once the band of niche critical appreciation, they?re now firmly established as a crowd pleaser to boot. That was the opinion of Mr Nemtheanga in a recent press line - and it just about sums them up.

So what better way to retain both than make an album that distils the best elements of each?

Right from the first bellowed, thundered lyrics, Primordial make it clear what?s concerning them this time round.

?All of the Gods? children, they all have to die // Pauper to king, sworn enemy to kin // From men without sin to those with a beast within // the grave is absolute, the grave is all.?

Broadly, it?s about death. And what metal album wasnt?

Yet it?s about the time left, and not for a second apologising for the time spent. All the while however, its as though a mucky, boney hand tugs at the heel of each song on here.

The single best thing about this album - moreso even than the music - is the weight, the pure power of the lyric.

Alan has excelled himself.

Both in the writing and in the delivery, this is nothing short of a masterclass in how to dish out cold the furies of heavy metal polemic.

So rich is this album for those who want to immerse themselves in it that each track reveals at least one ?take-home? thought, some fantastic piece of wordsmith.

The detail of the lyrics, steeped in real reading, real metaphor and real insight, is fantastic. I have heard few metal albums ever (and I mean that) carry such force of intelligent invective.

It?s this depth that gives pure heavy metal belters like ?Lain With The Wolf? an extra sting.

The initial beat is strange. Shifting almost, not quite on the beat it should be. A real musical development for the band. Yet when it slaloms in, its insistence is inescapable. It compels the listener to join. And what a track - pulsating, with olden themes plonked straight into the here and now.

An insatiatble track, one of the best in their entire discography. It?s drumming is peerless, and a new high watermark for the band. The cymbals crash down like thunderbolts.

I wrote years ago about the nod to Sartre in ?Autum?s Ablaze?. Without getting too wanky about this, I think there?s a similar thread in this track too. Just listen, and imagine that wolf in the corner of the room.

?Bloodied Yet Unbowed? follows roughly on from ?Failures Burden? from the last album. A sort of ?I Did It My Way? lament for times gone by, of the kind Primordial have taken to writing of late. The feel is the same, yet they update it: a vicious blastbeat at the end is given filmic scope by a new and unfamiliar riffing hook. It?s massive.

A further moment of genius comes at the end of ?Gods Old Snake?. Easternism may yet be a massive cliché in metal for those wanting a modicum of difference, but this is how to do it subtly. That passage - ?And I have stood at the top of the world? - is phrased almost supernaturally. You?d expect it sooner from Orhpaned Land than Primordial.

It?s easy to write about the first half of this album. Primodial have heaped the more accessible numbers here. Rather more difficult is the second half.

Things become a bit more drawn, and dinstinctly darker. ?The Mouth Of Judas? is oblique. A fog hangs over it, as though you?d imagine the one that hangs over the styx as the boatman crosses. Not to mix the metaphors or anything, but there it is.

Ultra right Russian nationalism is evoked in ?The Black Hundreds?, appealing to quite what instinct I?m not yet sure.

The familiar black metal tropes are there: a bit of background reading reveals that the sect upheld Tsarist values of ?Orthodoxy, Autocracy and National Character?, the bread and butter of the ?Blood and Soil? brigade these days. To what end? I dont know. But it?s a strong track.

It could be said that ?The Puritan?s Hand? is the only one that drags, perhaps valuing message over music slightly too much. It was in the same place last album round that the band also called on what could loosely be termed a crowd pleaser, though the nod to ?Into The Void? is noted with a smile.

The Irish economic catastrophe could not have passed without the band marking it. ?Death Of The Gods? does what it says on the tin, proclaiming the death of the very Republic itself via Primordial?s now familiar fascination with all things Rome.

It?s also a rather cheeky update on Yeats? ?Easter 1916′, supplanting Collins and Parnell for the original?s McDonagh and McBride. The ?beware? oration at the end seems also somehow prescient: who, after all, knows what?s coming this year or next.

But enough sophistry. This is a heavy metal album, and an astounding one.

The vocals are spat with the same kind of blank verse uncare that made Blood Revolt so invigorating. The music moves the band onward equally, with the drums employing new shapes and beats sustaining Primordial?s relevance.

I know of few bands enriching their music with what Alan refers to in here as the ?Bloody knuckle politic? of great lyricism as Primordial do. They are to be celebrated for it. There is just so much life, such vigor in this writing that its grip is inescapable when listening.

That is this album?s triumph: that, and fantastic, thundering music.

Utterly, totally essential.

5/5 - Earl Grey ::: 17/04/11

[crimson_Idol]

βλέπω πολλά βρακιά να λερώνουν…

*και δεν περνάνε και οι μέρες…

[GRACCHUS_BABEUF]

The Irish economic catastrophe could not have passed without the band marking it. ?Death Of The Gods? does what it says on the tin, proclaiming the death of the very Republic itself via Primordial?s now familiar fascination with all things Rome.

It?s also a rather cheeky update on Yeats? ?Easter 1916′, supplanting Collins and Parnell for the original?s McDonagh and McBride. The ?beware? oration at the end seems also somehow prescient: who, after all, knows what?s coming this year or next.

Με φτιάχνουν όλο και περισσότερο ρε πούστη μου.

[potofgold]

Με φτιάχνουν όλο και περισσότερο ρε πούστη μου.

Το “The Mouth of Judas” αγαπημένε θα σε φτιάξει κι άλλο…

[GRACCHUS_BABEUF]

Σου έχω πει ότι αυτό που κάνεις είναι σαδισμός.
Μη.

[freedomofrock]

Your order for Redemption At The Puritan’s Hand - Primordial has been posted.

Please note PLAY.COM will show on your statement.

Please allow 3-5 days delivery.

[ChrisP]

Αν κρίνουμε από τις τελευταίες συνήθειες του Play.com, φοβάμαι μη βάλανε καταλάθος το “-”.

[Faust]

Άκουσα το The Mouth of Judas.Εντάξει παιδιά θα πέσει πολύ κλάμα με το δίσκο…