Ωραία μπάντα που τιμά τους οπαδούς και το κοινό της. Πρωτη φορά τους είδα και εγάμησαν!
2 Likes
Live ήταν απλά ισοπεδωτικό, όπως φυσικά και το “No Grave Deep Enough”. Επίσης, το “Stolen Years” για το οποίο κι έγινε λόγος πιο πάνω, για μένα ήταν μία πολύ ευχάριστη νότα.
Πολύ δυνατό live. Στα πρώτα δευτερόλεπτα - επειδή κιόλας τους είδα πρώτη φορά - έλεγα μέσα μου “Πω ρε φίλε, τι γίνεται εδώ…”. Και ο drummer μεγάλος “κανονιέρης”.
2 Likes
Για πες αν θες πως ήταν η πρώτη φορά που άκουσες το Coffin Ships ζωντανά…
Προσωπικά μιλώντας πάντως, αν είχε άνω του μετρίου ήχο εδώ, ακόμη και τραγούδια όπως το 'Stolen years" θα έδεναν πολύ καλύτερα. Και ναι τρελός drummer.
Όλα τα τραγούδια ήταν λες κι ετοιμαζόταν να έρθει το ιππικό. Ο ήχος σ’ εμάς ήταν άψογος.
3 Likes
Κλασικα δεν προλαβα να ποσταρω εκεινες τις μερες και μετα ξεχαστηκα. Primordial αρρωστια… Εφτασα στον χωρο και ειδα ελαχιστα τους Embrace Of Thorns αλλα εκει που καθομουν ο ηχος ηταν βαβουριαρικος, δεν ειχα επαφη πριν το live με την μουσικη τους και δεν τους επιασα ιδιαιτερα.
Οταν τελειωσαν την εμφανιση τους πηγα μπροστα μπροστα για τους λατρεμενους μου Primordial και η συνεχεια ηταν προδιαγεγραμμενη. Ενα ακομα φοβερο και τρομερο live απο τους ιρλανδους, δεν γινεται να μην σου σηκωθει η τριχα με αυτη την μπανταρα, καθε φορα κανουν καταθεση ψυχης στο σανιδι. Στο συνολο ηταν η χειροτερη απο τις φορες που τους εχω δει λογω ηχου και μονο, σε πολλα κομματια μπουκωνε ο ηχος και ηταν πολυ fuzzy. Οπως μου εχει μεινει χαρακτηριστικα ειδικα στην 2αδα Lain With The Wolf και Wield Lightning To Split The Sun ηταν οριακα ανεκτος και αν δεν ηξερες καλα τα κομματια παιζει και να μην καταλαβαινες τι επαιζαν. Πρωτη φορα που πηγα στο Temple και ο ηχος μου εκανε κακη εντυπωση. Ο Alan απο την αρχη του live προσπαθουσε να διορθωσει την κατασταση μιλωντας με τον Νικο τον ηχοληπτη, του οποιου το ονομα εγινε και συνθημα, αλλα αν και δεν ηταν χαλια σε ολα τα κομματια ειχε πολλα θεματα καθολη την διαρκεια της συναυλιας.
Απο εκει και περα ομως η αποδοση της μπαντας ηταν οπως παντα εξαιρετικη, ο Alan ηταν οπως παντα συγκλονιστικος και οι κομματαρες διαδεχονταν η μια την αλλη. Ειχαμε 3 κομματια απο τον τελευταιο δισκο τους και απο εκει και περα τα υπολοιπα του setlist ηταν τα αναμενομενα με μοναδικη εκπληξη το The Burning Season. Ηθελα καμμια εκπληξη ακομα (ποτε θα ακουσω επιτελους live αυτο το ρημαδι το The Mouth Of Judas?) αλλα οπως ειπα επαιξαν μονο κομματαρες οποτε δεν δικαιουμαι να εχω παραπονο. Η συμμετοχη του κοσμου ηταν εντονη, οι αντιδρασεις φλογερες και η επικοινωνια Alan και κοινου υποδειγματικη… Περασα μια φανταστικη βραδια, αν ηταν καλυτερος και ο ηχος…
Μετα το live βρηκα και συνομιλησα με ολα τα μελη της μπαντας, οι οποιοι με θυμοντουσαν απο τις προηγουμενες φορες και οπως παντα με τον Alan ειχαμε την πιο μακροσκελη και ενδιαφερουσα κουβεντα γυρω απο τον σεβασμο που πρεπει να δειχνει μια μπαντα προς τους οπαδους της, την σχεση μουσικου και οπαδου και αλλα τετοια ομορφα. Φοβερος τυπος και εξαιρετικος συνομιλητης εκτος απο εμβληματικος frontman… Και την επομενη φορα εκει.
Hail to @Sh_Wo_f κριμα που δεν ειδες ολοκληρο το live.
Υ.Γ. Αν και οταν βρω χρονο θα ηθελα να γραψω ενα λιγο πιο αναλυτικο post γιατι λειτουργει για εμενα σαν προσωπικο ημερολογιο εντυπωσεων και συναισθηματων αλλα προηγουνται αλλες συναυλιες που δεν εχω γραψει ακομα (Alice In Chains, Dream Theater, Slayer).
5 Likes
Double post για να γραψω λιγο πιο αναλυτικα καποια πραγματα για την εμφανιση των Primordial στο Temple στις 20 Σεπτεμβριου.
Αργησα να φτασω στο Temple αλλα λογω καθυστερησης στο προγραμμα εμφανισης των συγκροτηματων προλαβα τους Embrace Of Thorns, δεν ειχα επαφη με το υλικο τους πριν την συναυλια και ο ηχος στο κεντρο προς τα πισω που ημουν εκεινη την ωρα δεν ηταν καλος, αρκετη βαβουρα που δεν βοηθησε ειδικα απο την στιγμη που δεν γνωριζα απο πριν τα τραγουδια. Δεν μου εκαναν κλικ παντως και γενικα το στυλ της μουσικης που παιζουν δεν ειναι τοσο του γουστου μου.
Ηταν η πρωτη φορα που πηγα σε συναυλια στο Temple και στην αρχη που το ειδα καπως μικρο και τιγκα στον κοσμο μιας και η συναυλια ειχε γινει sold out, το φοβηθηκα λιγο, αλλα μετα το τελος της εμφανισης των Embrace Of Thorns πηγα μπροστα δεξια 2η σειρα απο το καγκελο και στην πορεια κεντρικα και ημασταν μια χαρα χωρις να υπαρχουν αυτες οι εκνευριστικες συνθηκες σαρδελοποιησης που συναντας σε αλλες συναυλιες.
Ετοιμος λοιπον για να δω για 3η συνεχομενη φορα τους λατρεμενους μου Primordial. Αργησα να τους δω για πρωτη φορα live, ειχα χασει για διαφορους λογους συναυλιες τους στο παρελθον αλλα απ’ οταν τα καταφερα τελικα να τους δω το 2015 ειχα πει οτι πλεον θα βγαλω εισιτηριο διαρκειας και εκτος απροοπτου θα ειμαι εκει οσες φορες μας επισκεφθουν. Ευτυχως ηταν αληθεια αυτο που ειχε πει ο Alan την προηγουμενη φορα οτι θα μας ξαναρθουν παρα τα γεγονοτα που ειχαν συμβει σε εκεινο το φεστιβαλ που ειχαν εμφανιστει το 2017 και τα οσα προβληματα ειχαν δημιουργηθει. Μπαντα φαινομενο, γνησιοι και αληθινοι τοσο στους δισκους τους οσο και στις συναυλιες τους που παντα καταφερνουν να σε συγκινουν και να σε γεμιζουν με εντονα συναισθηματα.
Το δεσιμο μου με τους Primordial ειναι πολυ ισχυρο και στο μυαλο μου παντα αποτελουσαν μια κατηγορια μονοι τους. Με εξαιρεση τα 2 demos και το ντεμπουτο τους Imrama που θα μπορουσες να το χαρακτηρισεις Black Metal με folk στοιχεια, (στο μυαλο μου καπως ετσι θα μπορουσαν να χαρακτηριστουν και οι αρχικες κυκλοφοριες των Moonspell μεχρι και το Wolfheart), απο το Journey’s End και μετα αρχιζουν και διαμορφωνουν αυτον τον τοσο προσωπικο ηχο με τον οποιο τους εχουμε συνδεσει. Μια μουσικη ταυτοτητα φανερα μπολιασμενη με το DNA των Bathory της επικης περιοδου αλλα χωρις αντιγραφες, τοσο προσωπικος ηχος που αν και η ταμπελα που του δινεται ειναι Celtic Folk Black Metal το σωστο θα ηταν να τον ονομασουμε πολυ απλα Primordial Metal.
Στα 2 demos και στο Imrama του 1995 βγαζουν μια διαφορετικη “σκοτεινια” συγκριτικα με μια τυπικη Black Metal μπαντα και μιλαμε για πολυ ιδιαιτερες κυκλοφοριες, ειδικα το Imrama ειναι αδικημενο. Στο Journey’s End αλλαζουν πολλα, τα φωνητικα του Alan αρχιζουν να εχουν περισσοτερη ποικιλια και συναισθημα και ο δισκος ειναι ενας αψογος συνδυασμος μελαγχολιας και επικοτητας. Στο Spirit The Earth Aflame γινονται πιο επιθετικοι και σκοτεινοι και πλεον εχουν δημιουργησει τον προσωπικο τους ηχο, καταλαβαινεις οτι αυτο που ακους ειναι Primordial. Στο Storm Before Calm που ακολουθησε κινουνται πανω κατω στα ιδια ηχοτοπια, ειναι ακομα πιο εντονο και “πολεμοχαρες” και με πιο “αγρια-ωμη” θα την χαρακτηριζα παραγωγη. Το The Gathering Wilderness ειναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ, πιο heavy απο τα προηγουμενα και τα φωνητικα του Alan ακομα πιο συγκλονιστικα, αν ειναι δυνατον δηλαδη… Το ΥΠΕΡΤΑΤΟ To The Nameless Dead που το διαδεχτηκε ειναι ο καλυτερος και πιο επιτυχημενος εμπορικα δισκος τους, πιο Heavy Metal στην βαση του συγκριτικα με τους υπολοιπους και περιεχει τα περισσοτερα “hits” στο συνολο του. Το Redemption At The Puritan’s Hand μου ηχει σαν ενας συνδυασμος των 2 προηγουμενων δισκων, μια ακομα φοβερη δισκαρα με τρομερες συνθεσεις και feeling. To Where Greater Men Have Fallen ενω στο συνολο του ειναι εμφανως ενα επιπεδο πιο κατω απο τα προαναφερθεντα, γιατι ειναι καπως ανισος δισκος, τα δυνατα του κομματια ειναι ενα και ενα, ειδικα η 3αδα του ομωνυμου, του Babel’s Tower και του Wield Lightning To Split the Sun ειναι μεσα στις κορυφαιες συνθεσεις στην ιστορια της μπαντας. Ο τελευταιος τους δισκος το Exile Amongst The Ruins ειναι φοβερος, πολυ καλυτερος απο τον προκατοχο του και με υπεροχη οργανικη παραγωγη. Ανυπομονουσα σαν τρελος να ακουσω και τα νεα τραγουδια live και αυτο λεει πολλα για την ποιοτητα τους οταν μιλαμε για μια μπαντα με τοση ιστορια και τοσες κομματαρες.
15 απο τις οποιες μας επαιξαν εκεινο το βραδυ αφου βγηκαν στην σκηνη μετα την εισαγωγη απο τα ηχεια με την διασκευη τους στο παραδοσιακο ιρλανδικο κομματι Dark Horse On The Wind του Liam Weldon, ετσι για να σε κανουν να ανατριχιασεις με το καλησπερα… Και να μην μπορεις να συνελθεις ουτε και καμποσες ωρες μετα την συναυλια παρα το περασμενο της ωρας και το γεγονος πως ηταν Παρασκευη. Gods To The Godless και The Burning Season απο το Spirit The Earth Aflame, Sons Of The Morrigan απο το Storm Before Calm, The Coffin Ships απο το The Gathering Wilderness, Empire Falls, As Rome Burns, Heathen Tribes απο το To The Nameless Dead, No Grave Deep Enough, Lain With Τhe Wolf απο το Redemption At The Puritan’s Hand, η 3αδα φωτια που ανεφερα και πριν απο το Where Greater Men Have Fallen (ομωνυμο, Babel’s Tower, Wield Lightning To Split The Sun) και τελος απο το Exile Amongst The Ruins ακουσαμε τα Nail Their Tongues, To Hell Or The Hangman και το τοσο διαφορετικο και ξεχωριστο Stolen Years που μας εδειξε μια ακομα πτυχη της μπαντας. Μιλαμε για ασυγκριτες κομματαρες ολα τους. Και εδω εχουμε το εξης θεμα. Ηθελα να μας παιξουν και καποια ακομα πιο σπανια κομματια, κατι που εχει γραφτει και απο αλλους παλαιοτερα στο forum, αλλα πραγματικα ποιο να βγαλεις απο αυτα για να βαλεις καποιο αλλο? Γιατι κομματια τυπου Gods To The Godless, Sons Of The Morrigan, The Coffin Ships, Empire Falls, As Rome Burns, δεν γινεται να βγουν απο κανενα setlist της μπαντας. Οποτε εν μερει τους δικαιολογω και καταλαβαινω την δυσκολια τους αλλα θεωρω οτι απλα θα επρεπε καθε φορα να αλλαζουν 2-3 κομματια απο τα υπολοιπα για να μην ειναι τοσο προβλεψιμο το setlist. Και να μας παιξουν την επομενη φορα αυτο το The Mouth Of Judas για το οποιο καθε φορα παρακαλαω…
Στα της αποδοσης δεν εχω να πω πολλα γιατι θα επαναληφθω, η μπαντα ηταν οπως παντα αψογη με τα βλεμματα φυσικα να τραβαει ο ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ για μια ακομα φορα Alan Averill Nemtheanga… Ολοι τους μια γροθια, Simon O’Laoghaire στα ντραμς, Pol MacAmlaigh στο μπασο, Ciaran MacUiliam στην κιθαρα και ο “εκτος παικτης” της μπαντας ο φιλος τους και κιθαριστας των Mael Mordha, ο Gerry Clince στην αλλη κιθαρα στην θεση του Micheal O’Floinn που δεν μπορεσε να ακολουθησει την μπαντα για προσωπικους λογους. Ο Gerry στην προηγουμενη εμφανιση τους εδω το 2017 αντικαθιστουσε τον Pol στο μπασο, τωρα τον Micheal στην κιθαρα, καθε φορα που παιρνει “φανελα βασικου” ανταπεξερχεται στην αποστολη του και καλυπτει το κενο. Ο μπροσταρης της μπαντας Alan οπως εχω ξαναγραψει ειναι απο τους πιο προικισμενους, εντονους, θεατρικους και ασυλληπτα εντυπωσιακους τραγουδιστες ever, ζει την καθε λεξη που τραγουδαει με ολο του το ειναι και ο τροπος που στο μεταφερει αυτο ειναι μοναδικος. Ειχε παλι απιστευτη επικοινωνια και επαφη και κυριολεκτικη και μεταφορικη με το κοινο το οποιο τα εδωσε ολα και οι αντιδρασεις ηταν ιδιαιτερα ενθερμες, εβλεπες παντου κοσμου να τραγουδαει τους στιχους με ολη την δυναμη του και να βιωνει οπως και εγω το καθε κομματι. Γιατι μια συναυλια των Primordial ειναι κατα κυριο λογο ενα βιωμα με την προϋποθεση βεβαια να εισαι εξοικειωμενος με το υλικο τους γιατι ειναι μπαντα που θελει αφοσιωση.
Το μονο αρνητικο της βραδιας ηταν ο ηχος ο οποιος δεν επετρεψε στην συναυλια να αγγιξει την τελειοτητα που θα μπορουσε και για αυτο και θεωρω οτι ηταν η χειροτερη απο τις 3 φορες που τους εχω δει αποκλειστικα και μονο λογω ηχου. Ειχε πολλες μεταβολες, απο την αρχη ο Alan μιλαγε με τον ηχοληπτη του χωρου καποιον Νικο, ο οποιος εγινε και “συνθημα” απο το κοινο, αλλα τα προβληματα συνεχιζαν να υπαρχουν. Γενικα ηταν πολυ μπουκωμενος σε πολλες στιγμες, καπως fuzzy και ειδικα σε καποια κομματια οπως το Lain With The Wolf και Wield Lightning To Split The Sun ηταν ακομα χειροτερη η κατασταση. Με χαλαγε αρκετα ο ηχος αλλα ηταν τετοια η πωρωση που σε κατεβαλε και τοσο δυναμικη η αποδοση της μπαντας που τα ξεχναγες ολα, κριμα ομως να μην μπορουμε να το απολαυσουμε στο επακρο λογω ηχου. Κακη η πρωτη εντυπωση μου απο το Temple.
Μετα το τελος περιμενα τα μελη της μπαντας και τα ειπαμε για λιγο με ολους, ενω περασα περισσοτερη ωρα με τον Alan με τον οποιο ειχαμε γνωριστει το 2015 και τον εχω συναντησει σε ολες τις επισκεψεις τους απο τοτε και με θυμαται καθε φορα. Ειπαμε διαφορα ενδιαφεροντα, τα 2 πιο ενδιαφεροντα ηταν τα εξης. Οταν του ειπα μπραβο και οτι θεωρω εκπληκτικη την κινηση τους να παιξουν live με εισιτηριο 5 ευρω στην Ιταλια μετα απο την ακυρωση ενος φεστιβαλ που ηταν να παρουν μερος μου ειπε πως το εκαναν για να ευχαριστησουν τον κοσμο και οτι αυτο ειναι το σωστο για να αποζημιωσεις συναισθηματικα τους οπαδους σου ακομα και αν δεν ειναι δικο σου λαθος. Και μαλιστα μου μετεφερε τις συζητησεις του με μελη αλλων μπαντων που απορουσαν γιατι οι Primordial το κανουν αυτο.
Μου διηγηθηκε και ενα αλλο σκηνικο που επαιζαν σε μια απομακρυσμενη πολη της Ρωσιας και για να ερθει ο κοσμος στην συναυλια επρεπε να διανυσει μεγαλες αποστασεις κατω απο αντιξοες συνθηκες οποτε ειχαν θεωρησει οτι επρεπε το εισιτηριο να ειναι εξαιρετικα φθηνο για αυτους τους ανθρωπους και μαλιστα τους επαιξαν για 3 ωρες και κατι… Ποσο πιο τιμια μπαντα απο αυτο? “Μεγαλωσα φτωχος, σε μια φτωχη χωρα, στην Ιρλανδια των 80s σε μια φτωxη περιοχη και ξερω ποσο δυσκολη ειναι η καθημερινοτητα, ακομα και η επιβιωση για καποιους ανθρωπους…” μου ειπε.
Και θα κλεισω με κατι προσωπικο. Οταν με ρωτησε τα νεα μου, του ειπα οτι εγινα πατερας και του εδειξα φωτογραφια του γιου μου. Με πηρε αγκαλια, μετα με κοιταξε σοβαρα στα ματια και μου ειπε “Be a good father man, that’s all that matters…”
11 Likes