Προσωπικά δεν έχω προλάβει ακόμα να τον ακούσω εκτενώς, διαφορετική παραγωγή από τα 3 προηγούμενα πάντως.
Τη Παρασκευή επίσης έχει release show στο Δουβλίνο, για να δούμε πως αποδίδεται το υλικό επί σκηνής.
καλα δεν ειχα παρει γραμμη καθολου για τουτο:oops:
Μάλλον άλμπουμ της χρονιάς.
Born to Night σίγουρα το κομμάτι της χρονιάς πάντως. Στο repeat έχει μπει. Βγήκε και σε κατάλληλη εποχή βασικά.
Καμιά φορά αναρωτιέμαι, ποιος είναι ο ιδανικός καλιτέχνης? Ποιο είναι το ιδεατό καλιτεχνικό πόνημα. Προφανώς αυτός που αφουγκράζεται τα σκοτεινά σημεία του ανθρώπινου νου και της κοινωνίας και τα περνάει στο έργο του με τέτοιο τρόπο που βρίσκουν κέντρο στην ψυχή του καθενός μας, κάνοντάς μας να λέμε ότι αυτό, αν είχαμε ταλέντο, θα το είχαμε κάνει εμείς. Γιατί εκφράζει απόλυτα την δική μας άποψη, την δική μας θεωρία για το χθες το σήμερα, το σκοτεινό αύριο. Άσχετα αν είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι, με διαφορετικό τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα, και με το δικό μας προσωπικό σκοτάδι. Τέτοιοι τεράστιοι καλιτέχνες είναι οι Primordial. Τέτοιο τεράστιο δημιούργημα είναι το Where Greater Men Have Fallen. Το οποίο είναι το όγδοο δημιούργημά τους, τριά χρόνια μετά απ?το υπέροχο Redemption At The Puritan?s Hand, μέσα στα 27 χρόνια που υπάρχουν αναμεσά μας συνθέτοντας το σκοτεινό σάουντρακ της ζωής μας.
Ως σύχρονος Προμηθέας ο Alan Averil Nemtheanga τραγουδάει τους στίχους του με τέτοιο τρόπο ώστε να φωτίσει έστω και λίγο την κοινωνία των (Fallen) ρημαδιασμένων εθνών μας. Από κοντά οι πιστοί σύντροφοι Ciaran MacUiliam και Micheal O’Floinn στην κιθάρα. Στο μπασο ο Pol MacAmlaigh και στα τύμπανα ο ατακτούλης αλλά σπουδαίος μουσικός Simon O’Laoghaire.
Το ομόνυμο τραγούδι ? ύμνος που φέρνει στο μυαλό το Empire Falls σε βάζει στο κλίμα άμεσα, με υπέροχο ρεφρέν που σου κολάει στο μυαλό. Το Babel?s Tower ακολουθεί με ένα αργόσυρτο ρυθμό που σε καταβάλει, με μια καθαρή ξεχωριστή ερμηνία του Alan. Το Come The Flood συνεχίζει στο ίδιο τέμπο ανατριχίλας. Το The Seeds Of The Tyrants έχει σε όλη την διαρκειά του ένα επιθετικό riff και black metal φωνητικά. Το Ghost Of The Charnel House με την άψογη κίθαριστική δουλειά να δεσπόζει σε όλη την διαρκειά του. Το The Alchemist?s Head συνεχίζει με την black metal διάθεση στις κιθάρες και τα φωνητικά του Alan. Το Born To Night με την υπνωτιστική εισαγωγή εξελίσεται μετά το 3.40 σε ένα ξέσπασμα συναισθημάτων. Το κλείσιμο του δίσκου με το Wield Lighting To Split The Sun είναι αργό θρηνιτικό και περικλείει την παθιασμένη ατμόσφαιρα που είναι διάχυτη σε όλο τον δίσκο.
Έχουμε μια συγκλονιστική κατάθεση ψυχής πάθους και εμπειρίας στο πως παίζεται το metal σαυτόν τον δίσκο. Οι Primordial μεγαλούργησαν για όγδοη φορά και τους ευγνωμονούμε γιαυτό.
…αυτή είναι η γνώμη, αλλά και τα συναισθήματα που μου άφησε αυτή η δισκάρα, μετά από πάρα πολλές ακροάσεις, και την ανέβασα στο Metal Zone
:):!:
Αφού ο stef έγραψε σεντόνι, νομίζω ότι αρμόζει εγώ να εκφραστώ με τον επιγραμματικότερο δυνατό τρόπο :!:
Ίσως το χειρότερο/λιγότερο καλό Primordial.
Και πάλι το φχαριστιέμαι βέβαια.
Μάλλον το χειρότερο του δίσκου. Κατ’ εμέ, καλύτερα είναι μακράν τα 2 που είπε ο κρισπ + το Babel’s Tower.
Με μία ακρόαση είμαι ακόμα, αλλά αυτό το ηλίθιο χαμόγελο από το The Seeds Of The Tyrants δεν λέει να φύγει.
κάπου εδώ είμαι και εγώ =/
θα πέσουν όμως και άλλες ακροάσεις.
θυμάμαι την προηγούμενη φορά να ακούω mouth of judas και να τρέμει η γη.
Τον δισκο δεν τον εχω ακουσει ολοκληρο ακομα, τι κομματαρα ειναι αυτη ρε?
Ουτε εγω τον ακουσα, αλλα αυτο αδιαφορο μου φανηκε…
Eντυπωσιακό το κλιπ αλλά ήθελε το Wield στην θέση του.
Πω ρε, τι ανατριχιλα το Wield Lightning to Split the Sun. Αγνη Bathorιλα .
Συγκινηση το Seed of Tyrants.
Μετα απο 3 ακροασεις νομιζω οτι δεν ειναι επ’ουδενει κατι λιγοτερος απο δισκαρα απλα μου θυμιζει λιγο το Nameless Dead, ελαφρως ανισο, οι γαματες στιγμες του ειναι πραγματικα ΓΑΜΑΤΕΣ, αλλα εχει και μερικες ψιλοαδιαφορες, δεν ειναι οπως το Puritan και το Gathering Wilderness δηλαδη, ολο απο την αρχη μεχρι το τελος.
Για την ερμηνεια του Αλαν τι να πουμε, τα γνωστα.
Οσο γραφουν κομματια σαν το Wield τι αλλο να απαιτησεις.
Θα επανελθω μετα απο καμια δεκαρια ακροασεις.
Ωπα, περιμενε. Απο που κι ως που το Nameless ανισο. Λεγε ποιο κομματι δε σ αρεσει απιστε! :lightsabre:
Με τους Primordial δεν υπαρχει η εννοια “δεν μου αρεσει” 
Απλα στο Nameless υπαρχουν (για εμενα παντα ε!) καποια κομματια που ειναι πιο χαμηλα απο τις κορυφαιες στιγμες του αλμπουμε, ενω στο Puritan ειναι πανω κατω σχεδον ολα στο ιδιο επιπεδο.
I second that.
Με χαώδη διαφορά από το επόμενο χειρότερο. Προσωπικά φχαριστιέμαι το πολύ 2-3 κομμάτια, τα οποία σε άλλους δίσκους μπορεί και να μη μπαίνανε καν. Θα συγχωρέσουμε το φάουλ φυσικά, γιατί έτσι γουστάρουμε, αλλά μην κοροιδευόμαστε κιόλας. Τώρα για κάτι τέρατα που διαβάζω εδώ μέσα δε θα πω τίποτα, αν αυτές τις απαιτήσεις είχατε από δισκο Πραημορντιαλ, καλώς καμωμένα, παίδες.
Εμείς ομως δεν είμαστε σαν κι εσάς, σόρυ.
Ωραίος δίσκος;, με μερικές δυνατές στιγμές, αλλά δυστυχώς ο ενθουσιασμός της πρώτης ακρόασης ξεπεράστηκε γρήγορα.
Βέβαια οι άτιμοι οι Ιρλανδοί έχουν τον τρόπο τους να σε συγκινούν, απλά ήθελα κάτι ακόμα πιο επικό\σκοτεινό, σε σχέση με όσα μας είχαν προιδεάσει τα διάφορα reviews.
Ωστόσο πάει για παραγγελία καρφί.
Μ’ αυτό, των Solstafir και των Empyrium θα ξεχειμωνιάσουμε
Τίμιος ο δίσκος . Τίποτα παραπάνω . Βέβαια εσείς είστε κολλημένοι και τους αγαπάτε τους Ιρλανδούς .
Εσύ που δεν είσαι κολλημένος ας πούμε θες να τους δεις να πνίγονται στο ίδιο τους το αίμα και να τους ταϊσεις τις καρδιές των παιδιών τους πριν πεθάνουν.
Κατά τ’ άλλα τα 'παμε όλα. Έχει τις πολύ δυνατές στιγμές του (Seed, Born To Night, Wield Lightning) την απλή τιμιότητα και μερικές αδιάφορες στιγμές. Για τα δεδομένα τους, όμως, γιατί αν υπήρχε το Ghosts σε δίσκο άλλης μπάντας, πολύ πιθανόν να ήταν και το γκανιάν του δίσκου της. Θέλω, όμως, να δω μετά από λίγο καιρό μην τυχόν και μου πουν κάτι παραπάνω και οι “κατώτερες” στιγμές και αναδειχτεί σε δισκάρα τελικά.