Ειδικά τα “Ghosts…” και “Alchemist’s…” δεν θάπρεπε να υπάρχουν καν.
Όχι μόνο γιατί είναι απίστευτα μέτρια κομμάτια, αλλά κυρίως γιατί χαλάνε μια καλή ροή που σχηματίζεται στο πρώτο μισό του άλμπουμ (έστω κι αν το “Come The Flood” είναι λίγο κατώτερο από τα άλλα τρία) και μέχρι να ξαναμπούμε στο κλίμα έχει περάσει σχεδόν το μισό “Born To Night” (το οποίο στ’ αυτιά ακούγεται απλά ΟΚ) και τελικά το υπερέπος “Wield The Lightning…” (κομμάτι που παρόμοιό του, συνθετικά, δεν έχουν ξαναγράψει κι αυτό είναι μεγάλο συν, μετά από τόσα χρόνια) φαντάζει σχεδόν ξεκάρφωτο.
Παρολαυτά, τα τέσσερα “καλά” (για μένα) κομμάτια του άλμπουμ μπαίνουν μάλλον άνετα σε ένα τοπ-10 compilation των τελευταίων τεσσάρων δίσκων.
Το Alchemist’s εδώ μου ήταν να το πω για να ‘μαι ειλικρινής αλλά φοβήθηκα μη με παστελώσεις.
Γι’ αυτό είμαι ντεμί γιατί μπορεί να είναι εντελώς έξω από τη νοοτροπία τους, αλλά δεν ξέρω, με έπεισε λίγο. Αλλά όχι όπως με πείθει ένα κλασικής στόφας κομμάτι τους.
Συμφωνώ με όσα λέτε, ότι είναι ο λιγότερο καλός τους δίσκος αλλά παραμένουν σε υψηλότατα επίπεδα ακόμη και όλα να ήταν fillers, έχοντας το Wield μέσα (τρίτη φορά που γράφω και τρίτη φορά που το αναφέρω).
Διαφωνώ στο ότι το Ghosts είναι μέτριο κομμάτι, τουναντίον δεν είναι κρίσιμο σημείο στην δισκογραφία τους αλλά δεν είναι και Alchemist το οποίο είναι πραγματικά αδιάφορο.
Από κει και πέρα δυνατό μπάσιμο με το Men, καλή συνέχεια που χαμηλώνει σε απόδοση με Babel και Floods, πόρωση με το Tyrants (TRAITOR!), ενώ και το Born είναι σπουδαία σύνθεση.
Στον προηγούμενο δίσκο μας χάρισαν δύο ΥΜΝΟΥΣ, τώρα μας χάρισαν ένα.
Ξεχωριστή αναφορά άλλη μια φορά σε έναν από τους καλύτερους τραγουδιστές και performer στην ιστορία του metal (δεν είναι υπερβολή).
Οπως το ειπα γενικα, καποια πολυ καλα κομματια και καποια αρκετα αδιαφορα. Δεν μου αρεσαν τα πιο κλασσικοντουμαδικα να πω την αμαρτια μου (σαν να παει να περασει Dread Sovereign στοιχεια ο Αλαν?), αλλα το Wield αποζημιωνει, και μονο αυτο να αξιζε (που δεν ειναι ετσι, εχουμε 3 ακομα τουλαχιστον κομματαρες) ο δισκος θα ειχε επιτελεσει τον σκοπο του.
Κακος δισκος με τιποτα, τιμιο 8αρακι, αλλα για Primordial ψιλολιγος. Περιμενω να ακουσω το tyrant και το Wield live, εχει να πεσει κλαμα…
Καλός μου φάνηκε κι εμένα ο δίσκος, όχι στα καλύτερα των Primordial, αλλά έχει τις στιγμές τους. Κι εγώ “Babel’s tower” και “Wield lightning to split the sun” ξεχωρίζω πιο πολύ, ενώ χειρότερα τα “The alchemist’s head” και “Come the flood” (κλασικό filler-άκι). Βαρεμάρα τα πρώτα μισά των “Born to night” και “The seed of tyrants”, ευτυχώς μετά εξελίσσονται πολύ ωραία. Γενικά μου φάνηκε ότι σε αυτό το album χρησιμοποίησαν αρκετά πιο απλοποιημένα riff και μελωδίες με αποτέλεσμα να αφήσουν πολύ χώρο στο Nemtheanga να αναπτύξει της φωνητικές του δυνατότητες -πράγμα που συμβαίνει και μου άρεσε. Πιο καθαρή χροιά, λίγο πιο ψιλή απ’ τα συνηθισμένα, αλλά ανεβάζει τα περισσότερα κομμάτια level πάνω -χωρίς αυτόν κάποια από αυτά δε θα ήταν και κάτι το φοβερό συνθετικά. Η Sabbath-ίλα του “Ghosts of the Charnel house” δε με χάλασε, βασικά ήταν ευχάριστη έκπληξη και αυτό, και τα blast-ίδια του “The seed of tyrants” και το υποτυπώδες groove του “Wield lighnting to split the sun”. Από το να είχαν δέκα “Come the flood” μέσα, μ’ αρέσει να δοκιμάζουν και νέα πράγματα μετά από τόσα χρόνια.
Τι πράμα είναι αυτό το “Wield…” ρε παιδί μου, πώς τα καταφέρνουν σε κάθε δίσκο να έχουν τουλάχιστον ένα κομμάτι που σκίζει τη γη στα δύο οι αθρώποι :!:
Κοιτα να δεις που δεν εχω γραψει εδω. Λοιπον μετα απο καιρο και εχοντας κατασταλαξει το Where Greater Men Have Fallen ειναι οντως ο πιο αδυναμος, αλλα οπως ειπε και ο crimson_Idol δεν λεμε χειροτερος δισκος των Primodial. Και παλι ειναι καλος δισκος, οχι ομως αυτο που περιμεναμε. Πολυ ανισος και εχει ξεκαθαρα filler-ακια, ενω στα προηγουμενα αλμπουμ ακομα και το λιγοτερο αγαπημενο σου κομματι στο καθενα, μεγαλωνε μεσα σου με τον καιρο. Στο Where Greater Men Have Fallen δυστυχως αυτο δεν συμβαινει καθολου.
Κορυφαιο κομματι του δισκου το πραγματικα μαγευτικο Wield Lightning To Split The Sun, το οποιο αποδειχτηκε τον Μαρτιο οτι και live ειναι εξισου αποτελεσματικο να σε βαλει στο καταλληλο mood. Στην συνεχεια εχουμε την πρωτη δυαδα το Where Greater Men Have Fallen που με τον ξεσηκωτικο του χαρακτηρα ειναι ιδανικο opener του δισκου και το ερπον βαρυ και ασηκωτο Babel’s Tower με γνωριμη αγαπημενη Primordial ατμοσφαιρα. Η καλη ροη της αρχης του δισκου σπαει με το Come The Flood που ειναι filler χωρις κατι το ιδιαιτερο και το The Seed Of Tyrants που ενω εχει κατι ενδιαφερον, προσωπικα με κουραζει, γινεται μπαχαλωδες χωρις λογο σε καποιες φασεις. Το Ghosts Of The Charnel House που ειναι full Sabbath-ικο μου αρεσει αρκετα χωρις να τρελαινομαι κιολας. Το The Alchemist’s Head ειναι με διαφορα το χειροτερο του δισκου και βασικα ισως και το χειροτερο τραγουδι Primordial ever, ζοριζομαι να το ακουσω, πραγματικα κακο κομματι. Το Born To Night στο πρωτο μισο κουραζει μεχρι να το χτισει, αλλα στο δευτερο μισο ειναι πολυ καλο, τσαμπα ομως τα πρωτα 03:35 του κομματιου, θα μπορουσαν να ειναι 20 δευτερολεπτα και να λειτουργουν αψογα.
Η παραγωγη ειναι σε γενικες γραμμες καλη, πολυ φυσικη και οργανικη αλλα δεν βοηθαει την μπαντα σε καποιες φασεις με χαρακτηριστικο παραδειγμα το The Seed Of Tyrants που με αλλη παραγωγη μπορει να το γουσταρα πολυ. Η μουσικη κατευθυνση ειναι καπως πιο χυμα και “χαλαρη” σε σχεση με τους προηγουμενους δισκους, πιο κλασικο heavy metal. Η αποδοση ολων των μελων μια χαρα οπως παντα, ενω ο Alan αν και και παλι φοβερος στις ερμηνειες του, τα μετρια κομματια με κανουν να θεωρω συνολικα τις ερμηνειες του καλυτερες σε ολους τους προηγουμενους δισκους ισως με εξαιρεση το Imrama στο οποιο δεν ειχε αναπτυξει το τοσο προσωπικο στυλ φωνητικων.
Αρα συνολικα εχουμε 3 κομματαρες (Where Greater Men Have Fallen, Babel’s Tower και Wield Lightning Τo Split Τhe Sun), 2 καλα κομματια που ομως δεν ειναι κατι το τρομερο (Ghosts Of The Charnel House, Born To Night), 1 με προοπτικες που το χανει (The Seed Of Tyrants) και για εμενα καταληγει filler και 2 καθαροαιμα filler (Come The Flood, The Alchemist’s Head). Ασχημα ποσοστα για Primordial δισκο.
Γουστα ειναι αυτα για εμενα το To The Nameless Dead μαλλον ειναι το αγαπημενο μου Primordial, παιζει μπουνιες με το The Gathering Wilderness, το Spirit The Earth Aflame και το Redemption At The Puritan’s Hand αλλα σαν συνολο τα νικαει στο τελος.
