collage-moonshine
kingston wall-tri-logy
phychotic waltz-into the everflow
90s λέει το θρέντι όμως 
Πωωωωω ρε φίλε έμεινα ΜΑΛΑΚΑΣ έτσι :!: Ειδικά εκεί προς τη μέση που τη βλέπουν κάπως σαν “ρώσικη φολκ” ή κάτι τέτοιο. Τι ΕΠΟΣ ήταν αυτό; Εν τω μεταξύ ακούγοντάς τους θυμήθηκα ένα άλλο κομμάτι που έχω ακούσει απ’ αυτούς, το “My Last Farewell”. Απίστευτο κι εκείνο! Με βλέπω να κολλάω με τους Γερμανούς φίιιιιιιιλους μας! 
…πάντως, αν θεωρούνται και οι Jacob’s Dream progressive, το φάσμα του θρεντ διευρύνεται πάαααρα πολύ. Όχι ότι με χαλάει ιδιαίτερα. Αντίθετα, θα χω κι εγώ να προτείνω κάποια πραγματάκια :!:
έντιτ
Τί Psychotic Waltz ρε Acidhead, θα μας τρελάνεις; “Μη προβεβλημένο” λέμε. Όχι ό,τι δεν είναι Dream Theater ή Fates Warning!
Jacobs Dream - Jacobs Dream
Full-length, Metal Blade
January 25th, 2000
ψείρας ντιτέκτεντ.
ΕΓΩ ΤΟ ΑΚΟΥΓΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΜΟ ΡΕ!!! ΜΙΑ ΧΑΡΑ 90ς ΕΙΝΑΙ! Α ΜΠΡΑΒΟ!
οκ, όλα τα “έγκυρα” σάιτς σαν πάουερ τους έχουν, οπότε ας λήξουμε την ευχάριστη αυτή παρένθεση.
Ας εστιάσουμε στους Ραφ Σιλκ που φαντάζεστε πόσο ΧΩΝΟΥΝ για να αρέσουν και σε μένα ε.
ήμουν σίγουρος ότι θα έλεγες πως τους ακους από την εποχή του ντέμο :lol:
έχωσα μεφίστο να γουστάρω λίγο 8)
Μας έβαλε τα γυαλιά ο Bleedin 8)
Υπερτίμιο συγκρότημα οι Rough Silk
Βάλε και το Mephisto στα καπάκια…
επίσης
Mundanus Imperium - The Spectral Spheres Coronation
Με θεό Jorn Lande στη φωνή
http://www.youtube.com/watch?v=GmD0ARd8klU
Τι με βάζετε να ξεθάβω τώρα;
Από τον πρώτο δίσκο των Black Symphony
στο αγαπημένo El Nino των Eldritch
μεχρι το The Edge των Αμερικάνων Eternity X
Πoλύ ωραίο thread και πολυ καλες οι επιλογές του poll…(αν και δεν τα εχω ακουσει ολα…) η δεκαετια των 90s ηταν πολύ παραγωγική στον χωρο του progressive metal αν και δυστυχως μερικες μπαντες δεν ακουστηκαν ποτέ στην Ελλάδα (ειτε λογω κακής διανομής,ειτε λογω γενικότερης αδιαφοριας για το ειδος)…Θα προσεθετα επίσης τους φοβερούς Γερμανούς Soul Cages με τα αριστουργηματικά 2 πρωτα album τους,τους Damn the Machine του Chris Poland (ex Megadeth),τους αδικήμενους (οσο δεν πάει) Enchant με το μοναδικό wounded, τους Ιταλούς Zen που αν θυμαμαι καλα κυκλοφορησαν ενα και μοναδικό album (δεν θυμαμαι τιτλο) ποιοτικού και τεχνοκρατικού progressive metal,τους Tiles με το Rushικό υφος τους και τους Αltura με το φοβερό mercy lp
Το άλμπουμ των Damn the machine πολύ δυνατό
Οι Soul Cages όπως και οι eldritch είχαν κάνει ένα σχετικό όνομα αλλά και πάλι πολύ αδικημένοι
Που τους θυμήθηκες τους Altura??
συνεχίζω με λίγο πιο θρας καταστάσεις
Kinetic Dissent - I will fight no more forever
http://www.youtube.com/watch?v=uTsJnQEilbM
http://www.youtube.com/watch?v=8dOgHTFoUrk
Σωστος ο αποπανω!!!
Deckard, μηπως είσαι ο τύπος που είχε σκάσει με μπλουζάκι Kinetic Dissent στο live των Mekong Delta?
Σωστό τόπικ.:!:
Ντάξει, μερικοί καταπληκτικοί δίσκοι και γενικώς αρκετές μπάντες που έμειναν στην αφάνεια επειδή την συγκεκριμένη περίοδο οι μπάντες αυτές δεν συμβάδιζαν με τις μόδες. Mayfair με το Die Flucht και Vauxdvihl με το To Dimension Logic, αποτελούν παραδείγματα προοδευτικότητας και οι συγκεκριμένοι δίσκοι πλέον έχουν έναν cult αέρα.
Οι Jester’s March και το Beyond είναι ακόμα ένα παράδειγμα τέτοιου δίσκου, και βέβαια ακολούθησαν και οι House Of Spirits με δύο πολύ καλά άλμπουμ και ειδικά το Turn The Tide.
Υπάρχουν αρκετά ακόμα, αλλά η αναφορά στους Depressive Age και στο Lying In Wait είναι απαραίτητη. Αν και το Electric Scum θεωρείται το κορυφαίο τους, σίγουρα και το Lying In Wait βρίσκεται αρκετά κοντά. Δισκάρα ολκής.
Soul Cages με το “Moments” εννοείται και ήδη αναφέρθηκε.
Και βέβαια, το οτι οι Conception αναφέρονται διαρκώς πλέον, δε σημαίνει ότι εκείνη την περίοδο ήταν προβεβλημένοι. Αλλα για τους συγκεκριμένους, υπάρχει και τόπικ αποθέωσης έτσι κιαλλιώς.
κτλ κτλ κτλ
από τα του πωλ και από όσα έχουν αναφερ8εί μέχρι τώρα, μάλλον αγαπημένο είναι το die flucht (εναλλασσόμενο με το behind, ανάλογα με την περίοδο στην οποία βρίσκομαι). από 'κει και πέρα, τα δυο πιο αγαπημένα (και προφανώς όχι μόνο στην κατηγορία την οποία εξετάζει το θρεντ, αλλά στη μουσική γενικότερα) είναι το pathways to wholeness των catharsis, το οποίο, σε συνδυασμό με κάποια άλλα πράγματα που συνέβαιναν μέσα μου πριν μερικά χρόνια, άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζω κάποιες καταστάσεις. αλλά και το riddles, questions, poetry & outrage των leviathan με το οποίο έχω έρθει σε κατάσταση εμμονής ανά περιόδους. δίσκος που φτάνει σε αρκετά υψηλό επίπεδο και θα έφτανε σε πολύ πολύ υψηλό αν είχε καλύτερα φωνητικά (αν και δεν είχα τραγικό πρόβλημα ποτέ με αυτά) και πιο καλογραμμένους στίχους είναι το haptephobic των sore plexus. μουσικά πάντως είναι από τα κορυφαία της δεκαετίας, με απίστευτες ιδέες μέσα, θεωρητικά ετερόκλητες που ωστόσο χρησιμεύουν τέλεια ως hooks. επίσης, το transparent των seventhsign 8α ήταν εκεί πάνω με τα κορυφαιότερα αν στιχουργικά στεκόταν στο ίδιο επίπεδο. παραμένει ωστόσο από τους δίσκους που μου ανεβάζουν μονομιάς τη διάθεση, εκτυφλωτικός ήλιος και καταγάλανος ουρανός με το που αρχίζει να παίζει ο δίσκος. εξαιρετική τραγουδοποιία, εμφανείς επιρροές, αλλά πολύ όμορφα δοσμένες, υπερθεός τραγουδιστής και γενικά επικρατεί μια τέλεια συμμετρία εδώ. στο άλλο άκρο είναι το τελείως κατεστραμμένο progressive των thought industry του mods carve the pig: assassins, toads & god’s flesh. αυτόν τον δίσκο, όπως και άλλους που αναφέρθηκαν (π.χ. τα δυο άλμπουμς των the beyond), δεν έχω καταφέρει να τους εμπεδώσω ακόμα - παρότι πάνε κάποια χρόνια πλέον από τότε που τους πρωτοάκουσα (το mods κυρίως εννοιολογικά/στιχουργικά), οπότε και δεν είναι τόσο μεγάλο το δέσιμο μαζί τους. ωστόσο, μουσικά, είναι σε δικό τους επίπεδο συγκριτικά με το υπόλοιπο progressive της εποχής (κυρίως λόγω διαφορετικών -πιο στρυφνών- επιρροών υποθέτω) ή και του metal γενικότερα ξέρω 'γω. τέσπα, fuck that shit. riddles, questions, poetry & outrage.
Die Flucht uber alles
- Symbols for the Blue Times
Έμεινα μαλάκας με το κομμάτι Rough Silk ε.
Jester’s March-Beyond
Mayfair-Die Flucht
Spiral Architect-A Sceptic’s Universe
Anacrusis-Screams And Whispers
Αυτά για μένα, αν και υπάρχουν πάρα πολλά που δεν έχω ακούσει και στάνταρ ξεχνάω και κανένα.
α, επίσης, ξέχασα το human noise των γιαπωνέζων ＤＯＯＭ. το thrash στοιχείο υπάρχει ακόμα μεν, αλλά εν τέλει καταλήγει σε άλλα χωράφια ο δίσκος. κυκλοφόρησε το '91 και νομίζω ότι αρκετά πράγματα που οι περισσότεροι ακούσαμε στο grin των coroner υπάρχουν κι εδώ. δεν ξέρω αν αποτέλεσαν όντως επιρροή τους ή αν είναι τυχαίο ότι θα μπορούσε να έχει ηχογραφηθεί πριν το grin από τους ελβετούς, αλλά ο δίσκος των ＤＯＯＭ ξεπερνάει αυτόν των Coroner θαρρώ.
μια γεύση… http://www.youtube.com/watch?v=08qPx4JTuCw
και για το οπτικό του πράγματος…
Ευχάριστη ανατροπή το Doom αλλά αν κρίνω από το κομμάτι πάντως δεν έχει και καμια σχέση με τους Coroner. Για την ακρίβεια μου φάνηκε λίγο σα να ακούω ένα λίγο πιο καμμένο Killing Technology. Πάντως έχει ζουμί θα ψάξω.
Pinks στο πρώτο σου Post πάντως, το περίμενα για να αποθεώσεις Die Flucht(ε κλειδώστε το εδώ) και Pathways to Wholeness(αν και είναι καρύδι το οποίο δεν έσπασα ακόμα τελικά).
And We Have a new candidate
όσον αφορά τους doom και τους coroner, προφανώς μην περιμένεις τάλε κουάλε καταστάσεις, ε. απλώς, ορισμένα φωνητικά ας πούμε, ή αυτό το κουλό, μιντ τέμπο - κάτι σαν θρας πράμα, συν κάποια ριφς μού βγάζουν παρόμοια ατμόσφαιρα.
εγώ το παραπάνω καρύδι δεν έχω σπάσει ακόμα, το άκουγα αρκετά παλιότερα, αλλά ακραίο πολύ, ποτέ δεν μπήκα τελείως μέσα του, όπως συνέβη και με κάτι material sanctuary (τι θυμή8ικα τώρα!), αλλά και με τους voivod :oops:
Απο τα του poll το Dimension των Vauxdvihl,με μια επιφυλαξη γιατι δεν τα εχω ακουσει ολα.
Γενικοτερα παντως,με διαφορα αυτο 
Καταρχήν το τόπικ μπορεί να κλειδώσει στην τριάδα Mayfair, Depressive Age (εκπλήσσομαι που δεν αναφέρουν περισσότεροι το “Symbols for the blue times”, το οποίο είναι σίγουρα το αγαπημένο μου) και Vauxdvihl (αγαπάω και το “Vog” σίγουρα). Ενώ χωράνε νομίζω και οι Spiral Architect στο poll. Ενώ από Νορβηγία ψάχτε να βρείτε και το “Fragmentation” των Mindtrip Project