Metropolis - Unsure Destination
Οπαδοί και συγκροτήματα μιλάνε για αδικία. Οι οπαδοί θα ήθελαν κάποια συγκροτήματα να γίνουν πιο γνωστά ή να αναγνωριστούν πιο πολύ οι αξίες τους και μπάντες που θεωρούν πως θα έπρεπε η τύχη και οι συνθήκες να τους φερθούν ευνοικότερα. Πόσες όμως απίστευτες συνθετικά μπάντες υπάρχουν που δεν τους αναφέρουν καν τα Metal Archives, εκεί που βρίσκεις οποιαδήποτε μικρή μπάντα που έβγαλε ένα άθλιο ντέμο σε 20 κασέτες. Και όμως οι Metropolis από την Αμερική δεν αναφέρονται πουθενά. Μήπως δεν είναι metal; Είναι, και πολύ περισσότερο από χιλιάδες άλλους. Μήπως δεν είναι progressive; Είναι σε όλα τους και πάλι δεν έχουν καμιά αναφορά από τους λάτρεις και τον Τύπο του είδους.
Οι πληροφορίες που ξέρουμε για την μπάντα είναι ελάχιστες (και βασίζονται όλες στο βιβλιαράκι του cd). Μας έρχονται από Αμερική (Νέα Υόρκη) και έχουν μόνο ένα και μοναδικό δίσκο, το ??Unsure Destination?? που κυκλοφόρησε το 1994 με όλες τις συνθέσεις να είναι γραμμένες μεταξύ 1991-93. Κυκλοφόρησε από την TMI, σε παραγωγή Glenn Arthur και των ίδιων των Metropolis. Οι Metropolis είναι οι Jon Zimmerman (Φωνή), Stephen D. Harris (κιθάρες/πλήκτρα), Greg Stenz (κιθάρες), Scott Tuttle (μπάσο) και Jay Ovittore (ντραμς). Οι μουσική είναι γραμμένη από τον Harris εκτος του ??Endless Tides?? που ανήκει στον έτερο κιθαρίστα Stenz. Επίσης οι περισσότεροι στίχοι είναι και αυτοί του Harris (όχι όμως όλοι). Όλες οι άλλες πληροφορίες δεν νομίζω να ενδιαφέρουν κανένα εκτός ίσως του ότι το εξώφυλλο είναι φτιαγμένο από κάποιον Trever Talbert. Τέρμα με λόγια, let the music flow.
¨Ότι και να γράψω για αυτό τον δίσκο είναι λίγο. Τέχνη. Μουσική με πρώτο συνθετικό, όντως την Μούσα. Παικταράδες, μεταμορφώνουν τα όργανα τους σε δίαυλους καλλιτεχνίας. ¨Όλα τα όργανα ακούγονται εξίσου ισοδύναμα και στην ίδια ένταση και μοιράζονται το ίδιο πάθος και μερίδιο σε αυτό το ατελείωτο Θαύμα. Θα ακούσεις Prog Rock με heavy metal δυναμικές και ακόμα και jazz/funky ακολουθίες. Συνθετικές ιδέες και συλλογισμοί ζωγραφισμένοι στα ιστία που ανεμοδέρνονται σε κάθε κατεύθυνση αλλά με σίγουρη πορεία και προορισμό. Την καλλιτεχνική και αισθητική ποιότητα. Να σας γράψω ότι παίζουν με απόλυτη ευκολία στο αυτί και οι χορδές διασχίζουν κάθε φυσική δυσκολία με ροπή προς την τελειότητα. Κάνουν το δύσκολο να φαίνεται πανεύκολο. Το Γόρδιο δεσμό σαν δέσιμο κορδονιών. Κανείς τους δεν παίζει ακίνδυνα ή βαρετά και μονότονα. Αλλαγή στην αλλαγή, με εμφανή εχθρότητα στα παρωχημένα και επαναλαμβανόμενα, καταφέρνουν να ταυτίσουν τις συνθέσεις και το παίξιμο τους σε τίποτα λιγότερο του Τέλειου. Αυτό κύριοι είναι η προοδευτική μουσική, το prog rock/metal.
To ??Unsure Destination?? διαρκεί πάνω από μια ώρα και περιέχει δέκα τραγούδια να τα ακούς καθημερινά χωρίς να σε κουράζουν ούτε δευτερόλεπτο. Είναι και η φωνή του Jon που σου χαιδεύει τα αυτιά με την γλυκύτητα της φωνής του. Ένας αστερισμός ιδιαιτερότητας και μοναδικότητας. Μυρώνει την έτσι και αλλιώς ευωδία του ήχου τους. Το νιώθεις σε κάθε χτύπημα, σε κάθε τίναγμα, σε κάθε ηλεκτρικό φορτίο που σε διαπερνά ότι η μουσικής τους είναι προιόν εσωτερικής φαντασίας και όχι εξωτερικού κατασκευάσματος. Είμαι σίγουρος ότι όταν προβάρανε την μουσική τους στο στούντιο, θα χαν τα μάτια τους κλειστά και απλά θα παίζανε.
Διάβασα την κριτική στους Lord Bane και συγκινήθηκα. Ανεπανάληπτα μοναδικός ήχος. Με αφετηρία τους Crimson Glory, βουτάνε σε μυστήριες αβύσσους εκεί που οι Glory βγάζουν φτερά και ανυψώνονται. Ολα είναι τέλεια. Ακόμα και η μέτρια και αδύναμη παραγωγή δίνει ατμόσφαιρα. Το Booklet και το εξώφυλλο επίσης. Όποιος γουστάρει ας ψάξει και τα διάφορα ακυκλοφόρητα που υπάρχουν στο youtube ή τον δευτερο ανεπίσημο ας πούμε δισκο που χαν βγάλει ως Morpheus. TΟν Shawn Ames τον είχα πετύχει facebook και δυστυχώς εξελίχθηκε σε έναν δύστροπο συντηρητικό εκκεντρικό εγωμανή χριστιανόπληκτο που αδυνατεί να επικοινωνήσει σαν άνθρωπος.
Σε παρόμοια ηχοτοπια, αλλα στα 00s, θα πρότεινα να ακούσετε τον ομώνυμο δίσκο των Ι DRAGON Ι που χε κυκλοφορήσει το 2006. Κάτι σαν οι Savior MAchine συναντούν τους LOrd Βane και αυτοί μετά, το ost του Queen of the damned. Tο αμερικάνικο us power/prog το goth/dark wave.
https://www.youtube.com/watch?v=ZRUeRfWfimA
https://www.youtube.com/watch?v=Uzp6xu3S2n8
Soul Cages - Moments
Μου είναι δύσκολο να γράφω για βιώματα ζωής που απλά τυγχάνει να περικλείονται με μουσικές νότες. Οι progsters Soul Cages ανήκουν σε αυτά τα ελάχιστα παραδείγματα που δικαιούνται μιας τέτοιας σύγκρισης. Γερμανοί progsters που έδωσαν περισσότερο βάση στον λυρισμό παρά στην επίδειξη τεχνικής. Δυο ντέμος που το ένα δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας και έχουμε ένα λόγο να ζούμε. Με ένα ντεμπούτο που μόνο δείγμα λατρείας θα μπορούσε να είναι τοτέμ λατρείας. Το επόμενο τους ΘΑΥΜΑ ονομάστηκε ??Moments?? και το διαλέγεις και μόνο τουμαζί σου στο νησί ώς ναυαγός ή στο μοναστήρι για μοναχός. Εκεί πιάσανε και το ζενίθ τους με ένα τρίτο δίσκο να μην στερείται ποιότητας αλλά να είναι ένα σκαλί χαμηλότερα από τα δυο πρώτα τους. Διάλυση (ή πιο σωστά, δισκογραφική αποχή) το 1999 και γι αυτούς όπως και χιλιάδες άλλες prog metal μπάντες και επανασύνδεση το 2013 με ένα νέο δίσκο που τιμά το όνομα τους και το είδος. Τους είδαμε και ζωντανά και μπορούμε να πεθάνουμε ήσυχοι πλέον.
Τι να πρωτογράψω για το ??Moments??; Δεν είναι από τους δίσκους που έχουν τις στιγμές τους. Είναι όλος ο δίσκος μια κορυφαία στιγμή. Βασικό συστατικό τους ο λυρισμός και η ατμόσφαιρα. Η πόρτα προς την μαγική στιγμή που η μουσική σε συνεπαίρνει και δεν υπάρχει τίποτα άλλο στην ζωή σου. Η μουσική συγκινεί με την αγάπη τους προς τον συναισθηματικό τομέα παρά τον τεχνικό ενώ παράλληλα φαίνεται ότι έχουν τις δυνατότητες να παίξουν τα ?.άπαιχτα. Η φωνή του Thorsten μοναδική, καλύπτει ένα ευρύ φάσμα συχνοτήτων, άλλοτε ακούγεται νοσταλγικός, άλλοτε μελαγχολικός και άλλοτε πιο παγωμένος. Πολλές ακροάσεις, πολλές σκέψεις και ατελείωτες θύρες να ανοίξεις και να διαβείς χωρίς φόβο. Κάθε νότα σε παρασέρνει στο κόσμο που η συγχορδίες που αναβλύζουν φως και εσωτερικό συναισθηματισμό. Δακρύζω πνευματικά στους ήχους του ??Naked World??, του ??Moments??? και του ??Impressions?? μέχρι απόλυτου στεγνώματος. Είναι τέτοιες οι αρμονικές τους προεκτάσεις που σκεπάζουν όλο το πεδίο όσο τα ριφς χτενίζουν κάθε ηχητικό τετραγωνικό χιλιοστό. Και μέσα στην ειρηνική σιωπή τους ακούγονται φωνητικά ξεσπάσματα, αντρικά και μερικές φορές γυναικεία.
Ακούστε κάθε όργανο ξεχωριστό, απομονώστε κάθε ένα από αυτά ξεχωριστά και νιώστε την μαγεία και την χημεία που χρειάστηκε για την διεκπεραίωση αυτού του κομψοτεχνήματος. Κάθε μέλος της μπάντας γνωρίζει πώς να σε αγγίξει και να σε γεμίζει συναισθήματα. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα που μπορεί να σου προκαλέσει η μουσική. Μουσική (με Μ κεφαλαίο) για την ακρίβεια, μιας και 8 Μούσες, μια για κάθε τραγούδι, επικαλούνται και προσφέρουν όλο τους το Είναι σε ισόρροπη συνεργασία με την σύνθεση του συγκροτήματος. Και αν η μουσικοσύνθεση είναι ομαδική δουλειά και αγγίζουν την κορυφή, οι στίχοι δεν δικαιούνται λιγότερους επευφημισμούς. Αρτιστικοί, εσωστρεφείς και πολύ έξυπνοι και εκδηλωτικοί, οι στίχοι είναι γραμμένοι είτε από τον κιθαρίστα Knut είτε από τον παλιό τους τραγουδιστή Frank. Όλα υποδεικνύουν ένα άψογο και άμωμο δείγμα προοδευτικής μουσικής και το εξώφυλλο του Winfried Groke συντελεί και αυτό. Πρόοδος, Τέχνη και τεχνική και πάνω από όλα συναισθηματισμός λυρισμός.
1 Like
Defyance - Transitional Forms
Τρία στα τρία. Τρεις δίσκους είχαν κυκλοφορήσει μέχρι προσφάτως οι Αμερικανοί Progsters Defyance, και οι τρεις πάρα πολύ καλοί. Επίσης κάθε δίσκος τους, τους βλέπει με καινούριο τραγουδιστή. Ξεκίνησαν σαν μπάντα το 1989 κυκλοφορώντας μια ομώνυμη κασέτα με τέσσερα τραγούδια και αργότερα το 1992. Ευτυχώς το 2014, η Minotauro Records κυκλοφόρησε ένα χορταστικό digipak που περιέχει και τα δυο ντέμος τους. Η ίδια εταιρία επανακυκλοφόρησε και τα δυο πρώτα αυτοχρηματοδοτούμενα άλμπουμς τους, με (δυστυχώς) ελαφρά παραλλαγμένα εξώφυλλα. Μικρό το κακό, μεγάλο το καλό (θα φτάσουν σε περισσότερα ζευγάρια αυτιά). Ο τρίτος και τελευταίος τους δίσκος για μια πολύ μεγάλη περίοδο ονομάστηκε Transitional Forms και κυκλοφόρησε το 2002 από την Nightmare Records, την εταιρία του Lance King, του νέου τραγουδιστή των Defyance. Με χαρά ανακαλύπτω ότι πέρσι προέβησαν στην κυκλοφορία νέου δίσκου (που δεν έχω ακούσει ακόμα αλλά σκοπεύω να το διορθώσω άμεσα αυτό το λάθος).
Όποιοι δεν έχετε έρθει σε επαφή με την φωνή του Lance King, ετοιμαστείτε για συντριβή. Μελωδικότατη, με εύρος και υψίσυχνη όσο θελήσει. Οι συνθέσεις είναι γρήγορες, ενθουσιώδεις, συναρπαστικές. Οι λάτρεις του μπάσου θα ευχαριστηθούν αυτόν τον δίσκο. Το prog/power metal των Defyance είναι από τις λίγες περιπτώσεις συγκροτημάτων που κρατήσαν δύναμη και την ένταση του ήχου τους αμείωτες. Οι διπλές κιθάρες των Peterson/Scott δεν θα το επέτρεπαν αυτό. Τα ακροδάκτυλα τους γλιστρούν πάνω στις ταστιέρες και βρέχονται με παραδεισένια ηχητικά πλούτη.Το μυαλό γνέφει και τα χέρια εκτελούν. Οι μελωδίες ρέουν σε αφθονία και πλημμυρίζουν με αρμονικούς ήχους. Προσθέστε και πλήκτρα που υπόσχονται επιπλεόμενες απολαύσεις πάνω από τα ηχητικά κύματα των εγχόρδων. Και άντε να σωθείς από το ?Connection??, άντε να την βγάλεις καθαρή και στο ??Passing Of The Night??, ε στο τρίτο (A Force To Face My Fears) σε έχουν τραβήξει στο βυθό τους. Δεν θα αντεπεξέρθεις σε τόσα σολαρίσματα-κατορθώματα, δεν θα καταφέρεις να μην βαφτείς στα χρώματα της φωνής του King, δεν θα αντισταθείς στα βουντού των ρυθμικών μαγίστρων.
Αν υπήρχαν καμπάνες δικαιοσύνης, στο άκουσμα του ??Transitional Forms?? θα έπρεπε να χτυπούν τόσο δυνατά , μέχρι να αποσπάσει την προσοχή πολλών ανθρώπων ή να σπάσουν από τους κλυδωνισμούς. Ένας κιθαριστικός εορτασμός με επίτιμους τιμώμενους την μελωδία και τον συνθετικό οργασμό. Κάθε σύνθεση κοσμείται από μαγευτικά φωνητικά που ξεδιπλώνουν προσωπικές στιχουργίες, ρυθμικές παγίδες και αγγελικές συγχορδίες. Ναι, άγγελοι με ονόματατα τραγουδιών σαν ??A Notion?? ή ??Just Beyond My Site??. Και για όσους δεν χορταίνουν την φωνή του Lance, υπάρχει και το ??Never Fade Away??, και καλά πιο μπαλαντοειδές. Ακουστικές κιθάρες, πιανάκι και ο Lance να ηγείται του συγκεκριμένου τραγουδιού με τις εκπληκτικές, κρυστάλλινες φωνητικές του ικανότητες μπροστά. Εννιά τραγούδια για την μετάβαση μας σε power/prog φόρμες υψηλών γνωρισμάτων.
1 Like
Visionary - Visionary
Η Αμερικάνικη Nightmare Records (του Lance King) έδειξε από τα πρώτα της βήματα τις προτιμήσεις της. Την Μελωδία. Με αργά βήματα στα 90ς, έγραψε στο ρόστερ της κυκλοφορίες όπως των Z-LOT-Z , White Fear Chain (πρώην Realm), Visionary, Balance Of Power και τώρα έχει φτάσει να κυκλοφορεί το τελευταίο των Myrath. Εδώ θα μας απασχολήσουν οι Visionary, μια progressive metal μπάντα από το(ην) Utah, με δυο ισάξιους δίσκους υπό το λογότυπο τους. Ακόμα. υπάρχουν κάποια ακυκλοφόρητα τραγούδια, πιθανότατα από κάποιο demo που προηγήθηκε πριν το ομώνυμο δημιούργημα τους. Αρκετά άγνωστοι, και τότε και τώρα, περάσανε στα ψιλά γράμματα της ιστορίας. Αδίκως ή όχι, πλέον όλοι έχουν την δυνατότητα να μαθαίνουμε και να ακούμε τέτοιες μπάντες. Το λυρικό Progressive τους θα αρέσει σε πολλούς αναζητητές του είδους. Κρίμα που χάθηκαν τα μουσικά του ίχνη μετά την διάλυση τους στα 00ς. Ίσως τώρα που υπάρχει ένα γενικός ξεσηκωμός/αναγέννηση από τέτοιες μπάντες, γίνει κανένα θαύμα και με αυτούς μιας και κάτι είχε ακουστεί προ πενταετίας αλλά μάλλον έμεινε στον πάγο.
Πρώτες νότες και μου ρχονται οι Queensryche στο μυαλό. Διόλου άσχημο αυτό μια και το να θυμίζεις τους καλύτερους δεν είναι αρνητικό. Τελικά αμέσως αλλάζω γνώμη μιας και η μουσική τους γίνεται εντελώς προσωπική με οποιαδήποτε επιρροή από Fates Warning, Queensryche και άλλες να είναι τόσο πολύ φιλτραρισμένες που να μην στις θυμίζουν πλέον. Άκρως λυρικοί, με τρομερό ήχο (παραγωγή από τους ίδιους μαζί με τον Chuck Kohagen). Ένα αποκαλυπτικό μπάσο στέλνει σε μακρινή εμβέλεια τους ήχος από τις δαχτυλογδαρμένες του χορδές. Όμορφη μουσική λες αυτήν που σε ευλογεί με τις μελωδίες της. Και η μουσική τους εγείρει συναισθήματα και σκέψεις. Προκαλεί (με την τεχνική τους εγκυρότητα) αλλά δεν μετριάζεται σε φθηνές επιδείξεις. Εφαρμόζει ότι χρειάζεται για να γίνει η μουσική τους προσιτή, χάνεται μέσα σε αρμονίες που απλώνονται και σκεπάζουν κάθε τι αποκρουστικό. Οι King/Yeates εγκολπώνονται από τα αυτοχειροδημιούργητα άσματα τους και μεταδίδουν αυτό το αίσθημα σε όποιους τους δώσουν την ευκαιρία ακούγοντας του με προσοχή.
Παρόλο που η μουσική τους χαρακτηρίζεται από λυρισμό και μαγευτικούς μελωδικούς ρυθμούς, οι Visionary δεν αρκούνται μόνο σε αυτό. Ροκάρουν κιόλας, σαν το ??Diggin? Your Own Grave??. Και εδώ τα σόλος δεν τα χορταίνεις και αυτός ο ήχος στα drums είναι αφόρητα καλός. Δεν γνωρίζω από τεχνικούς όρους και από drums αλλά μια φτωχή μου περιγραφή θα ήταν κάτι σε φάση ??ηλεκτρονικά drums??. Βέβαια προτιμώ την ρομαντική πλευρά των Visionary, αυτή που υπερισχύει στα 8 κομμάτια του δίσκου. Εκεί που ακούγονται χορδές να στέλνουν ακουστικά δάκρυα και μια φωνή-κρύσταλλο να ανεβαίνει στους Ουρανούς μόνο και μόνο για να πέσει αργότερα στη Γη και να συρθεί με μια ευγένεια και ταπεινότητα. Ψιθυρίζει, πονάει, ουρλιάζει, μετανοεί και όλα αυτά ακόμα και αν καταλαβαίνεται γρι από αγγλικά. Μόνο από τον τόνο της φωνής, από την χρήση της. Αυτά. KEEP THE VISION!!!!
Υ.Γ. Περίεργο και ενδιαφέρον που στην σύνθεση της μπάντας, μαζί με τα 5 βασικά μέλη, αναφέρεται και ένα έκτο, ο Lincoln Wanlass (artist). Ναι,όντως πανέμορφη η δουλειά του με τις σκιτσογραφίες των προσώπων των άλλων μελών.
Eternity X - The Edge
Γεννήθηκαν ως Eternity και κυκλοφόρησαν 2 δίσκους πριν προσθέσουν ένα Χ που θα τους ξεχώριζε από τις δεκάδες μπάντες που καπηλεύονται αυτό το όνομα. Αυτοί οι δίσκοι είναι οι ??Zodiac?? και ??Mind Games?? που αργότερα θα ξανακυκλοφορήσουν από την Angular Records, το ντεμπούτο για πρώτη φορά σε cd και το επόμενο με διαφορετικό εξώφυλλο ενώ και στα δυο υπάρχουν επιπλέον τραγούδια. Οι επανακυκλοφορίες έγιναν το 1998, ένα χρόνο μετά τον τρίτο δίσκο τους και με επίσημο συμβόλαιο με την συγκεκριμένη εταιρία, το ??The Edge?? του 1997. Εδώ ίσως να φτάσανε στην συνθετική τους κορύφωση ως μια progressive metal μπάντα. Κρίμα που δεν συνέχισαν και επήλθε σχίσμα στην μπάντα. Από την μια π τραγουδιστής. Keith Sudano που συνέχισε να γράφει μουσική (μέχρι σήμερα) αλλά να μην έχει κυκλοφορήσει τα περισσότερα και από την άλλοι όλοι οι υπόλοιποι που έφτιαξαν τους Exhibition με την φωνάρα του Lucas και έβγαλαν ένα και μοναδικό άλμπουμ (2003) που προσωπικά μου άρεσε πολύ και μετά εξαφανίστηκαν και αυτοί. Επειδή η ελπίδα δεν χάνεται ποτέ, ίσως ξαναζωντανέψουν και αυτοί κάποια στιγμή.
Λυρισμός με νότες. Μια πολλαπλή προσωπικότητα, με απόλυτη εκφραστικότητα. Μια φωνή που γελά, κλαίει, ουρλιάζει, ψιθυρίζει, λέει αλήθειες και ψέματα μόνο τον τόνο της φωνή του, μόνο με τα σκαμπανεβάσματα της. Η μουσική κεντιέται από τέσσερις ανθρωπόμορφες αράχνες που υφαίνουν με τις καλύτερες ιδέες τις συνθέσεις. Βγάζουν από μέσα τους το ??είναι?? τους και στο προσφέρουν όχι μόνο να το ακούσεις, αλλά να το γευτείς, να το αγγίξεις. Η μια κιθάρα μοιράζεται την χαρά της μελωδίας με τα πλήκτρα, καταδικασμένα και τα δύο να σε κάνουν να χαθείς μέσα στο σύδεντρο της αρμονίας. Όλοι υπερβαίνουν εαυτών, χωρίς να παγιδεύονται σε τεχνικές εξαρτήσεις και απολαύσεις. Συναισθηματική μουσική που εξαλείφει τα σύνορα που μπορεί να βάλει κάποιο συνεσταλμένο μυαλό. Εδώ δεν υπάρχουν όρια. Η φαντασία σου συστέλλεται και διαστέλλεται συνεχόμενα και διεγείρεται από τις συνεχόμενες ευχάριστες αλλαγές.
Το ότι είναι concept ιστορία το αναφέραμε; Είναι και μάλιστα πολύ ωραία. Μην περιμένετε ιστορία με αρχή και τέλος, με ηρώα κάποιος που σκοτώνει τον δράκο και παίρνει την πριγκίπισσα. Εδώ έχει εσωτερική αναζήτηση, απλά ένας τροχός για σκέψη. Και με μια πλούτο ήχων και φωνών. Ακούστε το ??The Edge Part II?? και σηκώστε τρίχα με τις φωνητικές ακολασίες του Sudano. Λατρεύω το ότι είναι πολύ ήρεμος και χαλαρωτικός δίσκος, κρύβει τόση δύναμη μέσα του. Το ακούς στα πλήκτρα που ψηλαφίζουν την ψυχή του, στο μπάσο μου αντικαθιστά την καρδιά σου. Τα κρουστά αρνούνται να αφήσουν αυτό το μουσικό παραμύθι να σε καταπιεί και συχνά αναθεματίζουν με τον δικό τους. Όσο για την συγκομιδή από το άλεσμα των χορδών, απλά να γράψω ότι θα χορτάσεις. Ποιότητα και ποσότητα μαζί. Σε ένα δίσκο που αγγίζει τα 75 λεπτά.
Inner Strength - Shallow Reflections
Στα 90ς μακρυμάλληδες με πουκάμισα μπορούσε να σημαίνει μόνο ένα και μοναδικό πράγμα. Progressive Metal. Μια ματιά στο εξώφυλλο (μια ιδέα του Frank Todarello, ντράμμερ της μπάντας) είναι αρκετή για να σε πείσει για το αληθές του πράγματος. Πόσο μάλλον αν ακούσεις και κάποιο τραγούδι. Όπως και να χει, οι Inner Strength, η Αμερικάνικη μπάντα για την οποία μιλάμε, ήταν κορυφαία στο είδος της και δυστυχώς δεν άφησαν παρά μόνο ένα δίσκο ως διαθήκη. Πιτσιρικάδες, μια παρέα σχολαρόπαιδα δημιουργούν την μπάντα το 1989 και αρχίζει μια σειρά demos, τέσσερα στον αριθμό πριν κυκλοφορήσει ο ένας και μοναδικός τους δίσκος το 1993, το ??Shallow Reflections??. Ο δίσκος κυκλοφόρησε από την μικρή Γερμανική εταιρία, Institute Of Art Records του Siggi Blasey (End Amen,Dark Star) και εκτός από τις δικές του μπάντες κυκλοφόρησε ένα πολύ μικρό αριθμό από Tech/Prog κυκλοφορίες όπως Watchtower, Psychotic Waltz κτλ. Ελπίζω να συνειδητοποιείτε τον υψηλό πήχη που είχε αυτή η εταιρία και κυκλοφόρησε τους Inner Strength. Όπως και να χει, η κακή διανομή δεν βοήθησε να φτάσουν σε πολλά αυτιά και το 1997 το διαλύσανε. Μόνο ο Scott Oliva (φωνή) συνέχισε και συνεχίζει μέχρι σήμερα, πιστός στα prog ηχοτόπια.
Η μουσική των Inner Strength αντλεί όντως εσωτερική δύναμη και την μετατρέπει σε ήχους. Μπορεί να είναι απίστευτα τεχνική και δύσκολη αλλά δεν παύει να προκαλεί ένα σαματά στα εγκεφαλικά μας κύτταρα. Δεν φοβούνται να αφήσουν τις νότες να πετάξουν, είτε βγαίνουν από το μπάσο είτε από τις κιθάρες. Οι συνθέσεις είναι συναισθηματοντυμένες και αλλάζουν όσο συχνά αλλάζουν και οι ρυθμοί που παίζουν. Η παλέτα των μουσικών χρωμάτων τους έχει άπειρους συνδυασμούς και δεν φοβούνται να τους χρησιμοποιήσουν ακόμα και όταν γνωρίζουν ότι κάποιοι δεν είναι και τόσο ευχάριστοι (από θέμα ευκολίας πάντα). Η φωνή του Scott ακούγεται νευρική, δίνει βάση σε κάθε λέξη και ανεβαίνει οκτάβες με ευκολία όποτε θελήσει. Ο δωδεκαδάκτυλος (σε κάθε χέρι) κιθαρίστας έχει απόλυτη σιγουριά στις ικανότητες του και μια επιτηδευμένη αναποφασιστικότητα στις επιλογές του, προκαλώντας έτσι μια μη αναμενόμενη εξέλιξη σε κάθε σύνθεση.
Παλιότερα τραγούδια σαν το ?? Sunrise Dreamer?? από το πρώτο demo του συγκροτήματος δένουν άψογα με ολόφρεσκες ιδέες. Εκπύρωση τους σε πρώτο χρόνο, με παικτικά στολίδια που εξωραίζουν το ηχητικό γλυπτό που πλάθει η τετράδα που αποτελεί τους Inner Strength. Το ρυθμικό μοντέλο επικυρώνει την εσωτερική δύναμη κάθε τραγουδιού. Ένα όπλο χωρίς διαθέσιμη επιλογή άμυνας. Οπιούχες ενορχηστρώσεις, όσο δυσνόητες και να είναι. Η επιδρομή των riffs είναι τόσο σφοδρή που είναι πιθανό να εγκαταλείψεις να παίζεις ο ίδιος. Καλά τα λέω και τα γράφω, αλλά για να είμαστε και πιο υπεύθυνοι, όλα τα παραπάνω απευθύνονται μόνο σε ακτιβιστές του Prog Metal και όχι στον μέσο οπαδό που αρέσκεται στους ήχους των Fates Warning και Enchant (θεικές μπάντες αμφότερες). Γι αυτούς υπάρχει το ??Threshold???.
Vauxdvihl - To Dimension Logic
Αν θέλεις την μουσική σου γεμάτη ρυθμούς, ένταση και πώρωση, σταμάτα να διαβάζεις το συγκεκριμένο κείμενο και άκου κάτι άλλο. Εδώ έχουμε συγκέντρωση των περισσοτέρων από τις εννιά Μούσες με σκοπό ένα ηχητικό αριστούργημα που παίζει με τις χορδές της ανθρώπινης ψυχής. Οι Αυστραλοί Vauxdville παρέδωσαν ένα θαύμα πριν εξαφανιστούν από τον Μεταλλικό κόσμο. Όχι ότι ποτέ άνηκαν σε αυτόν, αλλά ότι μας αρέσει, το νιώθουμε πιο δικό μας. Δημιουργήθηκαν το 1992 και το μοναδικό τους ολοκληρωμένο άλμπουμ, ??To Dimension Logic?? κυκλοφόρησε το 1994 μέσω της Advent. Σύντομα επανακυκλοφόρησε με διαφορετικό όνομα, ως Vauxdvihl πλέον. Το Progressive Metal είχε ακόμα ένα επιχείρημα για κάθε συζήτηση. Η μικρή Αυστραλέζικη εταιρία δεν τα κατάφερε καλά στην διανομή με αποτέλεσμα να μαθευτεί από πολύ κόσμο ενώ η σπανιότητα του cd τον απομάκρυνε από πολλούς πιθανούς ακροατές/αγοραστές. Το 2014 βγήκε σε ευρεία αγορά μέσω της Century Media που το έβγαλε σε διπλό cd, περιλαμβάνοντας και τα eps ??Vog??και ??Siberian Church Recordings?? που είχαν αρχικά κυκλοφορήσει το 1998 και 2001 αντίστοιχα, και σταδιακά απομακρυνθεί από το prog metal αλλά όχι από την ποιότητα.
Ξεχάστε οποιουδήποτε όρους ξέρετε για να περιγράψετε μουσική. Εδώ έχουμε εσωτερικούς ήχους και ιδέες που απλώς μπορούμε να τους μοιραστούμε με τους αρχικούς εκθέτες. Από την ατμοσφαιρική εισαγωγή, την ψυλλιάζεσαι ότι δεν πρόκειται να ακούσεις κάτι συνηθισμένο, κάτι παρωχημένο. Και όσο και να πονηρεύεσαι, όσο και να υποπτεύεσαι, με τίποτε δεν μένεις απτόητος με αυτό που ακούς. Η μουσική τους μπορεί να περιγράφεται ως Progressive metal, αλλά για αυτό δεν ευθύνεται απλά η τεχνική τους , δεν φταίει μόνος ο μόχθος τους. Είναι η συνθετική αστρονομία που τα χαρακτηρίζει, το οργανωμένο χάος που τα συγκεντρώνει, η ουτοπική ατμόσφαιρα που τα αγκαλιάζει, η συναισθηματική διέγερση που τα ξεσηκώνει. Αυτά το κάνουν Προοδευτικό. Και το ότι δεν έχει αρχή, μέση και τέλος με την στενή έννοια. Οι συνθέσεις τους λειτουργούν σαν σκέψεις, σε επισκέπτονται όποτε και για όσο θέλουν και ξαφνικά σε παρατάνε για να έρθει η επόμενη και ούτω καθεξής.
Η ψεύτικη πραγματικότητα σκύβει το κεφάλι μπροστά στην απρόβλεπτη τελετή που ονομάστηκε ??To Dimension Logic??. Αυτή η διάσταση δεν υπάρχει για τους Vauxdvihl. Όλα πηγάζουν από μέσα τους, ακαριαία και αγνά. Δεν έχει υπάρξει ούτε μια φορά που να ακούσω το ??Separate Ends?? και να μην νιώσω ένα μυρμήγκιασμα σε όλο το πλάτος του κορμιού μου. Ένα πλήθος άυλων ηχητικών εντόμων ρουφάει αδυσώπητα την ενέργεια μου. Η σκοτεινή ατμόσφαιρα, οι μελαγχολικοί στίχοι φαίνεται να τα προσελκύουν. Μια ευφορία είναι έκλυτη ανάμεσα στις γραμμές κάθε σύνθεσης, κάθε τραγούδι και μια προσωπική συζήτηση με τον εαυτό σου. Το ??To Dimension Logic?? δεν έχει ανάγκη από ανούσια χρονοτριβή και τελειώνει γρήγορα, σχεδόν ανεπαίσθητα. Ίσως επειδή υπνωτίζει και χάνει τον έλεγχο του Χρόνου. Η ψυχοαιμαρραγούσα πεντάδα παίζει εξωπραγματικά πράγματα γεμάτο αλλαγές και ξαφνιάσματα και δεν έχουν καμιά είδους εξωτερική βοήθεια. Παρ? όλα αυτά, το τσέλο του Mark Van Nooter σιγοντάρει άψογα το μπάσο και δίνει κάτι το επιπρόσθετο. Ακουστικές κιθάρες, πλήκτρα, ομιλούμενες εκφωνήσεις συνυπολογίζονται στην ηχητική τους τελειότητα. Ένας χαμένος μουσικός ψίθυρος από την Ποιότητα. Από μια εκπληκτική φωνή γεμάτη συναίσθημα, από διαστημικά riffs, από εξωγήινους βαρύτονους παλμούς και ένα νευριασμένο τιραμόλα και υψηλό IQ. Γνωρίστε τους.
