Παίζει τώρα το Stand By και προκαλεί ηχητικές εκσπερματίσεις 8)
Εξαιρετικό post Country Joe! :thumbup:
Φοβερή μπάντα οι Heldon από την καταπληκτική και πειραματικότατη γαλλική prog σκηνή. Προσωπικά μου αρέσει πολύ (εκτός της τριάδας) και το “Heldon IV: Agneta Nilsson” [1976], αλλά η κορυφαία τους στιγμή είναι μάλλον το “Stand By”, τουλάχιστον κατά την πλειοψηφία όσων ακούν Heldon (δικαιολογημένες οι σεξουαλικές δηλώσεις του Arian).
Βαθιά υπόκλιση στον Richard Pinhas και στα μουσικά του οράματα.
Έχεις να προτείνεις κάτι αντίστοιχο/καλύτερο και πιό άγνωστο από 70s γαλλική πειραματική prog σκηνή για να εντρυφήσουμε περισσότερο στο είδος. Οποιαδήποτε πρόταση-παρουσίαση, ευπρόσδεκτη.
Αν έχω; Και βέβαια αγαπητέ. Δράττομαι της ευκαιρίας μάλιστα να γράψω μερικά πράγματα για αγαπημένους δίσκους από τη συγκεκριμένη σκηνή, οι οποίοι κυκλοφόρησαν τη δεκαετία του '70. Ένα post δε φτάνει, οπότε ας τα πάρουμε θεματολογικά. Η σειρά είναι χρονολογική.
[B]Γαλλικό progressive - Μέρος 1ο: Symphonic Prog[/B]
[B]ANGE - Caricatures [1972][/B]
H μπάντα των αδελφών Christian και Francis Descamps (σήμερα του Christian και του γιου του Tristan) είναι μακράν η πιο επιτυχημένη εμπορικά γαλλική prog μπάντα, αν και η μουσική των Ange δεν ήταν καθόλου (μα καθόλου) εμπορική. Η πρώτη τους περίοδος μέχρι και το “Guet-Apens” το 1978 θεωρείται η σημαντικότερη καλλιτεχνικά. Θεωρώ τα δύο πρώτα τους albums ότι καλύτερο κυκλοφόρησαν (το δεύτερο “Le Cimetière des Arlequins” είναι ισάξιο του “Caricatures”). Η μουσική τους σε αυτούς τους δύο δίσκους είναι επηρεασμένη κυρίως από τους Genesis και δευτερευόντως τους Κing Crimson, με στοιχεία γαλλικής folk και το σήμα κατατεθέν της μπάντας: τα θεατρικά φωνητικά του C. Descamps που θυμίζουν Jacques Brel. Δε νοείται prog δισκοθήκη χωρίς Ange.
[B]SANDROSE - Sandrose [1972][/B]
Κλασικό συμφωνικό prog rock, με χαρακτηριστικά τα εκτεταμένα instrumental περάσματα, τα mellotron “χαλιά”, την εκπληκτική κιθάρα του σπουδαίου Jean-Pierre Alarcen και τη δυναμική φωνή της Rose Podwojny που τραγουδάει στα αγγλικά. Οι Sandrose θυμίζουν μεταξύ άλλων τους Earth And Fire και τους Analogy. Από τους λιγότερο πειραματικούς δίσκους σε αυτό το αφιέρωμα και από τους αγαπημένους μου. Δυστυχώς αυτός ήταν ο μοναδικός τους δίσκος.
[B]ATOLL - L’Araignée-Mal [1975][/B]
Το δεύτερο album των Atoll συγκαταλέγεται στα κορυφαία της γαλλικής prog σκηνής σε τεχνικό και ποιοτικό επίπεδο και είναι ίσως το μοναδικό στο οποίο το συμφωνικό prog των Yes, Ange και Pulsar ισορροπεί τόσο αρμονικά με το επιθετικό fusion των Mahavishnu Orchestra και Arti E Mestieri. Οι μονομαχίες κιθάρας, πλήκτρων και βιολιού είναι συγκλονιστικές, ενώ η ρυθμική section είναι εκπληκτική ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα. Φανταστικό concept album, αγαπημένο των απανταχού prog οπαδών.
[B]CLEARLIGHT - Clearlight Symphony [1975][/B]
Οι Clearlight ήταν το πεδίο καλλιτεχνικής δημιουργίας και πειραματισμού του keyboardίστα Cyrille Verdeaux. Στο ντεμπούτο της μπάντας του ο Verdeaux είχε θέσει τον πήχη ψηλά: κάλεσε τον μπασίστα Martin Isaacs, τον drummer G. Artman (Lard Free), τους Tim Blake (πλήκτρα, κρουστά), Didier Malherbe (σαξόφωνο) και Steve Hillage (κιθάρα) των Gong και τη γαλλική εκδοχή του Hillage, τον Christian Boulé, θέλοντας να ενορχηστρώσει με τον καλύτερο τρόπο τη συμφωνία που είχε συνθέσει. Στα δύο κομμάτια του “Clearlight Symphony” το κλασικότροπο παίξιμο εναλλάσσεται με το space-fusion, με ψυχεδελικά στοιχεία και ψήγματα new age. Αναμφισβήτητα ένα από τα καλύτερα δείγματα γαλλικού prog. Προτείνεται ανεπιφύλακτα και το τρίτο (επίσης αριστουργηματικό) album τους, “Forever Blowing Bubbles” [1975].
[B]PULSAR - The Strands of the Future [1976][/B]
Όντας επηρεασμένοι από μπάντες, όπως οι Pink Floyd, οι Genesis και οι Eloy, oi Pulsar έχτισαν το δικό τους ήχο αναμιγνύοντας το συμφωνικό progressive με spacey πλήκτρα και effects στα πρότυπα του (ενός και μοναδικού) Klaus Schulze. Μετά το πολύ καλό ντεμπούτο τους “Pollen” [1975], κυκλοφόρησαν to “The Strands of the Future”, ένα δίσκο ορόσημο του γαλλικού prog. Τα μόνα αδύναμα σημεία στο συγκεκριμένο δίσκο τους είναι η ελαφρώς γαλλική εκφορά των αγγλικών στίχων και η σχετικά φτωχή παραγωγή. Δύο χρόνια μετά οι Pulsar κυκλοφόρησαν το τρίτο (και πιο φιλόδοξο) album τους, “Halloween” [1977], το οποίο πολλοί συγκαταλέγουν στους καλύτερους δίσκους συμφωνικού prog (γενικά) και προτείνεται επίσης χωρίς δεύτερη σκέψη.
[B]ARACHNOID - Arachnoid [1978][/B]
Έχω ξαναγράψει για αυτό το δίσκο [B][U]εδώ[/U][/B].
Εκτός των παραπάνω, προτείνονται δευτερευόντως τα εξής:
CARPE DIEM - Cueille le Jour [1976]
PENTACLE - La Clef Des Songes [1975]
TAI PHONG - Taï Phong [1975]
Συνεχίζεται…
Εσείς εδώ θα μας φάτε το υλικό του Progsession! 
Για τους Clearlight μιλάω, αλλά αστειεύομαι, φυσικά. Να πούμε ότι από αυτούς πέρασε για ένα φεγγάρι και o δικός μας Chris Στασινόπουλος. Θα τον θυμούνται ορισμένοι στο Ροντέο παρέα με τον Αλέκο Καρακαντά να ανοίγει για τους Soft Machine, τον David Cross κτλ
Kαι στον Αkkerman είχε ανοίξει. Ένα διάστημα έπαιζε συνέχεια στο rodeo.
Ακριβώς, νομίζω ότι αυτός τους έφερνε κιόλας. Εξέχον μέλος της ελληνικής prog / jazz σκηνής, συνήθως ως session μουσικός. Φυσικά μέλος και των υπέροχων AXIS. Στη Γαλλία πέρασε και από τους ΖΑΟ.
Είσαι σίγουρος; Αυτό δεν το γνώριζα. Πάντως σε δίσκο των ΖΑΟ δεν έχει παίξει απ’ όσο γνωρίζω. Πολύ καλός drummer. Με τον David Cross (τι μορφάρα) είχαν παίξει μαζί στους Clearlight.
Είμαι σίγουρος από την αποψη ότι το αναφέρει ο ίδιος στο βιογραφικό του :p. Από την άλλη η Zeuhl σκηνή ποτέ δε με γοήτευσε ιδιαίτερα οπότε δεν την έχω μελετήσει και τόσο.
εδιτ: να τι αποκαλύπτει ένα απλό γκουκλάρισμα http://diskoryxeion.blogspot.com/2010/12/zao-zeuhl.html
Κ. DeKay υποβάλλω τα σέβη μου δια τις γνώσεις σας εις το γαλλικό progressive και αρχίζω το ψάξιμο. Ευχαριστώ και περιμένω τη συνέχεια…
[B]Γαλλικό progressive - Μέρος 2ο: Avant Prog[/B]
Ενώ το συμφωνικό prog των 70s στη Γαλλία χρωστούσε πολλά στα βρετανικά μεγαθήρια (και κυρίως στη θεατρικότητα των Genesis), το avant prog αποτέλεσε ένα καθαρά γαλλικό προϊόν, με τις ρίζες του να βρίσκονται κατά κύριο λόγο στις εμπνεύσεις του Frank Zappa και στους Βρετανούς Henry Cow [κυρίως στο ντεμπούτο τους Legend, 1973]. To συγκεκριμένο subgenre αφού πήρε τη μορφή του στη Γαλλία, εξαπλώθηκε σε πολλές άλλες γαλλόφωνες χώρες. Σήμερα είναι αρκετά διαδεδομένο σε πολλές χώρες της κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, καθώς και την Ιαπωνία, τον Καναδά και τις Η.Π.Α. Το avant Prog εμφανίστηκε σε δύο σχολές:
[B]RIO (Rock In Opposition)[/B]
Όπως δηλώνει και ο τίτλος, το συγκεκριμένο κίνημα ήταν κατά βάση ιδεολογικού χαρακτήρα, ο οποίος ένωνε μπάντες με ασυμβίβαστες μουσικές φιλοδοξίες εναντίον των δισκογραφικών εταιριών. Το σλόγκαν της ομάδας RIO ήταν: “[I]The music the record companies don’t want you to hear[/I]”. Το κίνημα αναβιώθηκε μουσικά από σύγχρονες μπάντες, όπως: Kayo Dot, Miriodor, Mirthkon και Shining.
Χρονολογικά:
[B]VORTEX - Vortex [1975][/B]
To πρώτο δείγμα RIO δόθηκε σε αυτό το δίσκο, λίγους μήνες πριν αποκαλυφθούν οι ακραιφνείς πειραματισμοί των Art Zoyd και Univers Zero [Βέλγιο]. Η μουσική των πρωτοπόρων Vortex ήταν ένα μείγμα Canterbury (Soft Machine κυρίως), jazz rock (στην krautrock εκδοχή του) και Bartók. Από τους καλύτερους δίσκους της γαλλικής prog σκηνής.
[B]ART ZOYD - Symphonie Pour Le Jour Où Brûleront Les Cités [1976][/B]
Το ντεμπούτο των Art Zoyd είναι μία από τις πιο περιπετειώδεις πειραματικές στιγμές της προοδευτικής μουσικής που τουλάχιστον συγγενεύει με το rock. Η μουσική τους είναι σαφώς επηρεασμένη από τους Magma, με στοιχεία K. Crimson [του “Larks’ Tongues in Aspic”] και μοντέρνων κλασσικών συνθετών [π.χ. Stravinsky]. Από το album λείπουν τα κρουστά, γεγονός που γεννά την απορία πώς παίχτηκε αυτός ο τεράστιος όγκος εναλλασσόμενων μέτρων με τέτοια ακρίβεια και πιθανότατα ζωντανά στο studio. Στη μετέπειτα πορεία τους, οι Art Zoyd έχουν κυκλοφορήσει άλλα 19 albums μέχρι σήμερα, τα περισσότερα σε πολύ υψηλό επίπεδο.
[B]PASCAL DUFFARD - Dieu est Fou [1976][/B]
O μοναδικός δίσκος του P. Duffard αποτελεί μία πρωτοφανή μίξη avant jazz με rock όπερα σε ένα αλλόκοτο, αλλά και groovy concept album (ίσως του ταιριάζει πολύ ο τίτλος του). Στο δίσκο συμπράττουν με τον συνθέτη (και πιανίστα) 17 μουσικοί (πρόκειται για ορχήστρα), εκ των οποίων 5 είναι σοπράνο τραγουδίστριες. Οι εναλλαγές των ακουστικών (συνήθως πιο αφηγηματικών) περασμάτων με τα πομπώδη σημεία και τις jazz απολήξεις νομίζω πως είναι ένα μοναδικό χαρακτηριστικό αυτού του αγνοημένου αριστουργήματος.
[B]Zeuhl[/B]
Η λέξη zeuhl σημαίνει "ουράνιος’ στη γλώσσα Kobaïan (του φανταστικού πλανήτη Kobaïa), την οποία δημιούργησε ο drummer και ηγέτης των Magma, Christian Vander. Ως μουσικό κίνημα, το zeuhl είναι ένα μείγμα συμφωνικού prog, avant-garde rock, ρομαντισμού και νεο-κλασσικής μουσικής, με χαρακτηριστικό τον αρκετά αιθέριο, επικό και εμβατηριακό ή/και οπερετικό και τελετουργικό χαρακτήρα, που καταφέρνει μία αίσθηση άνωσης.
[B]MAGMA - .M.D.K. (MËKANÏK DËSTRUKTÏẁ KÖMMANDÖH) [1973][/B]
Όλα ξεκίνησαν εδώ, στο τρίτο album των Magma. Η παραπάνω περιγραφή του zeuhl ταιριάζει απόλυτα στην τόσο περίπλοκη και ταυτόχρονα μινιμαλιστική μουσική αυτής της απίστευτης μπάντας (που αρκετοί θεωρούν ως μία τομή στη μουσική και όχι απλά ένα πολυμελές γκρουπ). Ο κομιστικός χαρακτήρας της μουσική τους αναδεικνύεται με την αμείωτη υψηλή εκφραστική ένταση, που κλιμακώνεται με τον μοναδικό τρόπο των Magma. Μία από τις πιο ιδιαίτερες εμπειρίες ακρόασης, ένας ιστορικός δίσκος.
[B]WEIDORJE - Weidorje [1978][/B]
Οι Weidorje (“ουράνιος τροχός”) ιδρύθηκαν από τους Bernard Paganotti (ex-MAGMA) και τον keyboardίστα των Heldon Patrick Gauthier, παίρνοντας το όνομά τους από το 2ο κομμάτι της 1ης πλευράς του “Üdü Wüdü” [1976] των Magma (το οποίο είχε γράψει ο Paganotti). Κινούμενο σε σαφώς πιο προσβάσιμα μονοπάτια, το μοναδικό album των Weidorje είναι ένα από τα σπουδαιότερα δείγματα zeuhl, με χαρακτηριστικό το παίξιμο των δύο ηγετών και κυρίως αυτό του Paganotti στο μπάσο.
[B]LAURENT THIBAULT - Mais On Ne Peut Pas Rêver Tout Le Temps [1979][/B]
O L. Thibault, συνιδρυτής και παραγωγός των Magma, κυκλοφόρησε μόνο αυτό το δίσκο, προσφέροντας ένα διαμάντι στην πειραματική σκηνή του γαλλικού prog. Ακούγοντας το δίσκο και την ποιότητα ήχου, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι κυκλοφόρησε το 1979. Η ενορχήστρωση που έκανε ο Thibault εδώ είναι εξίσου φανταστική, καταφέρνοντας να πάρει τα μέγιστα από τους 9 (εκτός του ιδίου φυσικά) συμμετέχοντες στο album. Τα ποικίλα στοιχεία στη μουσική και η ατμόσφαιρα του album, καθοδηγούμενα από το μπάσο του Thibault, είναι ασύγκριτα με οτιδήποτε ως μουσική εμπειρία.
[B]DÜN - Eros [1981][/B]
Αυτός ο δίσκος δεν κυκλοφόρησε στα 70s, αλλά δεν είναι δυνατόν να υπάρξει αφιέρωμα στη συγκεκριμένη σκηνή χωρίς να αναφερθεί. Το “Eros”, ένα concept alum βασισμένο στο “Dune” του Frank Herbert, ηχογραφήθηκε και τυπώθηκε με έξοδα της μπάντας. Ο δίσκος κυκλοφόρησε μετά την αμέλεια/αδιαφορία της ομάδας RIO να εντάξει τους Dün στο δυναμικό της. Αν και πιο κατοπινό χρονικά, το album έχει απόλυτα 70s χαρακτήρα. Κατά πολλούς αποτελεί τον ιδανικό instrumental συνδυασμό συμφωνικού prog και jazz-rock fusion, με την avant-garde/zeuhl ατμόσφαιρα. Το album αποτελεί σε τεχνικό και μουσικό επίπεδο μία πρόκληση ακόμα και για τους πιο σκληροπυρηνικούς prog οπαδούς. Κατά τον γράφοντα, ένας από τους καλύτερους δίσκους όλων των εποχών.
Εκτός των παραπάνω, προτείνονται δευτερευόντως οι Zao, που είχαμε αναφέρει παραπάνω στο thread, στα 5 albums τους στα 70s.
Συνεχίζεται…
Απ’ όλα τα παραπάνω γνωρίζω μόνο τους Magma. H ονομασία του άλμπουμ “.M.D.K.” (MËKANÏK DËSTRUKTÏẁ KÖMMANDÖH) που μου φαίνεται σαν γερμανικά, είναι μήπως φόρος τιμής προς την krautrock σκηνή της εποχής;
Όντως τα Kobaïan (η γλώσσα των Magma) μοιάζουν αρκετά με τα γερμανικά. Απ’ ότι ξέρω πάντως δεν είχαν ιδιαίτερη σχέση με το krautrock, τουλάχιστον μουσικά, χωρίς φυσικά να είναι αδιάφοροι για τους πειραματισμούς των γερμανών εκείνη την εποχή και λίγο νωρίτερα ήδη. Ίσως μόνο στην κλιμάκωση των κομματιών τους, αν και στα δικά μου αυτιά ακούγεται και αυτή μοναδική.
Όσο και να γουστάρω τη μουσική των Art Zoyd,οι κυκλοφορίες τους ρε γαμώτο είναι εξωφρενικά ακριβές και δύσκολα θα βαζα το χέρι στην τσέπη για αγορά δίσκων τους(πόσο μάλλον μαζική!).Οπότε η ακρόαση βλέπω να παραμένει ακόμα ψηφιακή…
Aναμένω και αναφορά στους θεούληδες Shub Niggurath αν και είμαι σίγουρος ότι θα τους συμπεριλάβεις έτσι κι αλλιώς!!
Έχεις δίκιο για τα Art Zoyd. Δυστυχώς έτσι είναι.
Λοιπόν, στους Shub Niggurath δε θα κάνω αναφορά, γιατί είναι 80s καθαρά πλέον. Το πρώτο τους, “Les Morts Vont Vite”, (μακράν καλύτερό τους και από τους καλύτερους Zeuhl δίσκους γενικά) κυκλοφόρησε το 1986. Από 80s καταχρηστικά έβαλα το “Eros” των Dün, γιατί είναι 70s ηχογραφημένο (από το 1978 το μισό), που απλά κυκλοφόρησε το 1981. Φυσικά και αξίζουν την αναφορά μπάντες, όπως οι Shub Niggurath.
Αν ξέφευγα από τα 70s φιλάρα, δε θα είχαμε τελειωμό. Δεν ξέρω αν το έχεις αντιληφθεί, αλλά σήμερα αυτός ο συγκεκριμένος ήχος γνωρίζει μία δεύτερη άνθιση.
Πλάκα-πλάκα, νομίζω ότι είσαι το πρώτο άτομο που “γνωρίζω” και γουστάρει τόσο (αν κατάλαβα καλά) αυτόν τον ήχο. Όταν έβαζα τέτοια πράγματα σε συμφοιτητές μου τότε (παλιά), κοιταζόντουσαν με ερωτηματική έκφραση και μετά από 5 (το πολύ) λεπτά στρέφονταν προς το μέρος μου και έλεγαν χαμηλόφωνα: “Ρε μαν, όχι ρε…γιατί έτσι ρε συ;”
:lol::lol:
Γενικά μαν όπως και συ ακούω πολλά και διαφορετικά πράγματα,χωρίς ωστόσο να έχω κάποια προτίμηση ή “ειδίκευση” σε κάποιο υποείδος του prog.Το μόνο που μπορώ να πω με ασφάλεια είναι ότι δε μου πολυαρέσει το prog metal και γενικά ο πιο heavy ήχος στο prog,εκτός από λίγες εξαιρέσεις…Πέρα βέβαια απ το μοτο “μουσική που οι εταιρείες δεν θέλουν να ακούσετε” νομίζω πως θα πρεπε να προστεθούν και άλλα του τύπου “μουσική που για κανένα λόγο δε θα βάλετε να ακούσει η κοπέλα σας”, “μουσική-κοσμοδιώχτης” και άλλα τέτοια.
Αυτες τις μερες ξανακουω το ομωνυμο ντεμπουτο των Kin Ping Meh του 1971 και ξαναβιωνω ποσο ωραιο ειναι. Γερμανικη μελαγχολια, λυρισμος και πολυ καλες κιθαρες. Συστηνεται ανεπιφυλακτα.
Μεγαλη πλακα επαθα και με την προταση του progsession, τους Tonton Macoute.Τρομερος δσκος, γεματος εμπνευση και τρελες μελωδιες.
Αν εχει κανεις τη διαθεση ας προτεινει κατι απο ιταλικο προγκ ροκ, ετσι για μπουσουλα στην αρχη γιατι νομιζω υπαρχουν διαμαντια και σ’αυτη τη σκηνη, να ψαχτουμε λιγο.
Λοιπόν άκου τους εξής δίσκους από τους Premiata Forneria Marconi :
1)Per Un Amico
2)Storia Di Un Minuto
Επίσης το Arbeit mach frei που υπάρχει και στο progsession καθώς και το Felona e Sorona των Le Orme.
Υπάρχουν ένα σωρό αλλά σου λέω έτσι μερικά για αρχή.
Ευχαριστω φιλε, θα γινει η αρχη και με την Ιταλια.
Επισης βρηκα ενδιαφερον το " Hart Genossen von Abba bos Zappa " των γερμανων Panzerballet. Ειναι διασκευες γνωστων κομματιον με jazz/rock/fusion στυλ. Καλη φαση ειναι.
Η αποψη τους πανω στο Mein Teil απο rammstein
Εκτός από αυτά που σου πρότεινε ο Illuvatar θα σου έλεγα να συνεχίσεις με τις εξής δισκάρες(υπάρχουν και άλλες πολλές)…και καλό ταξίδι:
BANCO DEL MUTUO SOCCORSO - Io Sono Nato Libero
.jpg)
BIGLIETTO PER L’INFERNO - Biglietto Per L’Inferno
MUSEO ROSENBACH - Zarathustra
LOCANDA DELLE FATE - Forse Le Lucciole Non Si Amano Piu
ALUSA FALLAX - Intorno Alla Mia Cativa Educazione