Νέο τραγούδι Arabs In Aspic, τους θεωρώ μια από τις καλύτερες μπάντες αρχαίου prog. Νέος δίσκος στις 12 Ιουνίου.
Δεν είναι prog rock αλλά αυτή η μπάντα δεν χωράει πουθενά. Αν και οι επιρροές τους ξεκινούν από το trip hop και φτάνουν ως το industrial, προσωπικά θα τους αποκαλέσω ευχαρίστως art rock.
Έχω πάθει απόλυτη ζημιά με το νέο τους (τέταρτο) άλμπουμ. Μια εγκληματικά υποτιμημένη μπάντα.
Αν έχετε κέφι για κάτι πολύ μελωδικό, βάλτε ακουστικά και
καλό ταξίδι.
Δεν ηξερα που να το βαλω (μην το πει κανεις) κι ετσι ειπα να το βαλω εδω:
Παρα πολυ ομορφος δισκος. Αριστουργημα το Weakened By Winter.
@Sevek ριξε ενα ακουσμα, και μετα ελα να πεις κιολας για Animals As Leaders (ασχετο αυτο με το ακουσμα του αποπανω).
Τον ήξερα , επειδή είναι endorsed by schecter και γενικά συζητιέται το όνομα του αλλά δεν είχα ακούσει την μουσική του . Όχι ότι εκπλήσσομαι , αλλά είναι πραγματικά πολύ καλός . Και ωραίος γλυκός ήχος
Πήγα κατευθείαν στο Weakened By Winter και όντως είναι εκπληκτικό . Θα το ακούσω όλο άμεσα .
Οτι μα οτι και να εχεις προτεινει στο φορουμ , ταιριαζει φοβερα με τα γουστα μου. Εντωμεταξυ ειμαι αρκετα “δυσκολος” με ολο αυτο το νεο-art rock που ταιριαζει οντως ως ταμπελα στους OBROTHER που εβαλες, γιατι πραγματικα το 75% ειναι λιγο συρφετος και ακουγονται ολοι το ιδιο, αλλα οι συγκεκριμενοι εχουν πολυ συναισθημα ρε φιλε. Και με κανουν να χαιρομαι που ανακαλυψα τους PURE SEASON REVOLUTION τυχαια απο μονος μου λογω του αλγοριθμου του YouTube, και βλεπω οτι τους εχεις βαλει κι εδω περα πιο πανω.
Ο ορισμος του progressive εντωμεταξυ, με την κυριολεκτικη εννοια, και οι δυο μπαντες. Προχωρανε μπροστα την μουσικη με αυτον τον ηχο, τις συνθεσεις και την ατμοσφαιρα.
Επιτέλους ρε @QuintomScenario, κάποιος τους πρόσεξε…Στην υγειά σου!
Βροντοφωνάζω εδώ και κανά μήνα για τους O’Brother, η μπάντα είναι αδιανόητη λέμε!
Δεν νομίζω ότι θα λείπουν από τα καλύτερα της χρονιάς στην λίστα μου.
Προσπαθω να σκεφτώ άλλη μπάντα που να μπορει να μπλέξει τόσες επιρροές και να ηχεί τόσο αυτόφωτη και σύγχρονη ταυτοχρονα. Είναι κάποιες μπάντες όπως αυτοί, οι Bent Knee, οι Junius,ίσως και οι Grizzly Bear, που δικαιούνται να χαρακτηρίζονται σύγχρονο art rock. Και οι φανταστικοί Perfect Beings που δυστυχώς διαλύθηκαν.
Οι Pure Reason Revolution βλέπω ότι τα πάνε πολύ καλά! Ίσως τους αδίκησα λιγάκι στο review μου ( επειδή δεν με τρέλαναν τα δύο pop τραγούδια, όχι επειδή είναι pop αλλά επειδή μου φάνηκαν ένα τσικ υποδεεστερα) αλλά, ναι, συνολικά είναι πάρα πολύ καλή δουλειά!
Για ολους υπαρχει το πληρωμα του χρονου, εδω υπαρχει κοσμος που ακομα να καταλαβει δισκους του 1997… αλλα νταξει το 2027 δεν ειναι πολυ μακρια. Ισως παιρνει 30 χρονια ενιοτε.
Λοιπον επειδη ακουσα ολοκληρο το Remarkably Human 2 φορες και στα καπακια μολις εβαλα να ακουσω εναν αλλον δισκο του (σημειωτεον δεν ειχα ακουσει ουτε νοτα απο τον τυπο μεχρι σημερα) , το Wide Eyes In The Dark, εχω να κανω το εξης σχολιο, τωρα που τελειωνει το δευτερο τραγουδι απο αυτον τον δισκο, με τιτλο Gemini. Αυτος ο τυπος παιζει οσο γαματα οσο νομιζουν οτι ακουγονται οι Dream Theater εδω και 10 χρονια.
Το μονο που θα ηθελα θα ηταν ισως να εχει φωνητικα στα τραγουδια του, τα οποια πιστευω πως θα ανεβαζαν την μουσικη του ενα επιπεδο. Ας συνεχισω την ακροαση, δεν υπαρχει κατι καλυτερο απο μια ομορφη ζεστη Παρασκευη με σουπερ μελωδικο prog rock με λιγη jazz μεσα:
Λοιπόν, μπόρεσα και άκουσα μόνο το πρώτο κομμάτι(από Δευτέρα τα υπόλοιπα),ξεκινάει πολύ όμορφα. Μου θύμισε για κάποιον λόγο την εισαγωγή του Μoor των Opeth, γιατί πατάει σε παρόμοια μελωδία και αυτό μόνο καλό μπορώ να το χαρακτηρίσω.
Οπωσδήποτε θα ακουστεί ολόκληρο αυτό και το ακόμα καλύτερο είναι ότι δεν ξέρω τι να περιμένω για συνέχεια
Mόνη ένσταση, το εξωφυλλάκι, έχει θέμα με το εικαστικό ο φίλος
Πάντως σύμφωνα και με τα λεγόμενα του @Rebel, το endorsment από schecter, μου λέει ότι έχει αύξηση της έντασης αργότερα
κι όμως έκανε την “ανατροπή” η Schecter και δεν έφτιαξαν μεταλοκιθαρο . Μια στρατ έχει signature
Eλα πες αλήθεια, είναι 9χορδη η στρατ?
χαχαχα κι όμως όχι , προς το παρόν μια τυπική 6-χορδη στρατ έχει και απλά σε ένα μοντέλο έχει βάλει humbucker . Πως το επέτρεψε η schecter αυτό ;;
Πολύ καλό, βέβαια Neal Morse είσαι. Εν τω μεταξύ που είναι ο Ζιλέτ; Δεν έχω καταλάβει αν αυτή είναι νέα μπάντα/δουλειά ή αν είναι η συνέχεια του “The Great Adventure”. Βέβαια εκείνη η μπάντα λέγεται “The Neal Morse Band” ενώ εδώ διαβάζω “Neal Morse”.
Στο σάιτ του λέει:
Neal Morse 's new solo progressive rock concept album Sola Gratia is now available for pre-order through Radiant Records! Originating from a seed planted in his mind about writing a record based on the apostle Paul, Sola Gratia quickly came together at the beginning of 2020. The album sees Neal working with long-time collaborators Mike Portnoy, Randy George, Eric Gillette, Bill Hubauer, and Gideon Klein.
Μήπως να μας διαφωτίσει ο @Outshined που παρακολουθεί καλύτερα την μπάντα;
ΥΓ: Πάλι χριστιανικό concept βλέπω…
Η διαφορά μεταξύ Neal Morse και The Neal Morse Band είναι για… μυημένους, χαχα
Στα προσωπικά του άλμπουμ ο Neal γράφει τα πάντα και τα στέλνει στον Mike Portnoy και τον Randy George που απλά τα ηχογραφούν και σε λίγα σημεία βάζουν τις πινελιές τους. Στο τέλος μπορεί να καλέσει και κάποιον guest για κάποιο σόλο ή κάτι εξτρά στην ενορχήστρωση.
Η The Neal Morse Band είναι κανονική μπάντα με τους 3 προηγούμενους συν τους Bill Hubauer (πλήκτρα, φωνή, πνευστά) και Eric Gilette (κιθάρα, φωνή). Πάλι την πλειονότητα της μουσικής και όλους τους στίχους τα γράφει ο Neal αλλά έχουν όλοι πιο ενεργό ρόλο και στις συνθέσεις και ενορχηστρωτικά και σε απόδοση. Χαρακτηριστικό είναι ότι πολλά μέρη τα ηχογραφούν σε πολλαπλά takes με διαφορετικό lead singer κάθε φορά και δημοκρατικά αποφασίζουν πιο θα κρατήσουν. Επίσης, ο Portnoy έχει έναν συντονιστικό ρόλο, όπως είχε στους Theater και έχει στους Transatlantic.
Φαντάζομαι ότι σε κάποιον μη μυημένο όλα αυτά είναι λίγο λεπτομέρειες και δυσδιάκριτα, αλλά για έναν καμένο σαν κι εμένα έχουν μεγάλη διαφορά στο αποτέλεσμα.
Το νέο άλμπουμ θεωρείται ως συνέχεια του (εξαιρετικού) “Sola Scriptura”.
Φοβερό synth-κουπλεδάκι (και αρκετά ευχάριστη αλλαγή ύφους) ψιλοκατεστραμμένο από το χιλιοβαρετό φωτεινό Kansas refrain, κλασικά απολαυστικό σολάκι πλην αναμενόμενο από τους συγκεκριμένους μουσικούς. Δεν ξέρω μου έβγαλε λίγο παλιούς Spock’s το συγκεκριμένο κομμάτι, καλό αυτό.
Αυτα θελω να ακουω. Τεραστιος Derek. Χωρις την βαβουρα της ηλεκτρικης κιθαρας.
Μακαρι να εβγαζε ενα αλμπουμ ΜΟΝΟ με τετοια.
Αλμπουμ μόνο με τέτοια, βγάζει ο Rudess
Τα εχω ακουσει δυστυχως τα αλμπουμ του, και οχι, δεν βγαζει μονο με τετοια… αλλα ειναι και πολυ κατωτερης ποιοτητας