Απ’όλη την χρονιά, σε αυτό το ύφος κράτα Krokofant, Red Kite και τους δυο δίσκους της Mollestad - έβγαλε κι άλλον σήμερα!
1 Like
Πόσο χαμένα; Να πω μερικές προτάσεις αν είναι
-
Atomic Rooster - Death Walks Behind You (1970): ένα διαμαντάκι στο οποίο κάνουν πρώιμη εμφάνιση πολλές τάσεις που θα έρθουν αργότερα, doomιλες, prog rock, heavy metal. Επίσης, το Vug θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η έμπνευση για τo Eternal Rains Will Come των Opeth
-
Comus - First Utterance (1971): freak prog μπολιασμένο με αρκετό folk, ένας δίσκος για το σκοτάδι και την τρομακτική folklore παράδοση. Επίσης ένας δίσκος που ενέπνευσε Opeth (o Mikael είναι από τους καλύτερους γνώστες αυτής της περιόδου)
-
McLuhan - Anomaly (1971): ένα συμφωνικό prog αριστούργημα, ξεχειλίζει από έμπνευση και φτιαγμένο από εξαιρετικούς μουσικούς, αφηγείται κι αυτό ιστορίες τεράτων και λοιπών ανωμαλιών, ενώ έχει κι ένα ιδιαίτερο σόλο από theremin που δεν περνάει απαρατήρητο
-
Van Der Graaf Generator - Still Life (1976): προσωπικό αγαπημένο από εκείνη την εποχή, με όλη την έμφαση να πέφτει στα χάλκινα και τα πλήκτρα, ενώ τα φωνητικά είναι ιδιαίτερα και θεατρικά. Οι λάτρεις της κιθάρας θα απογοητευτούν με το συγκεκριμένο άλμπουμ, το οποίο έχει και ορισμένους από τους καλύτερους στίχους που έχω ακούσει σε prog rock.
-
Seru Giran - La Grase de Las Capitales (1978): είναι ένα από τα πιο ολοκληρωμένα prog άλμπουμ που θα ακούσεις. Η μουσική δεξιοτεχνία δεν επιβαρύνει τις συνθέσεις, αλλά τις αναδεικνύει, ένα από τα καλύτερα μπάσα στα prog '70s και έμφαση στα κομμάτια ως σύνθεση, κι όχι ως καμβά για ατελείωτους αυτοσχεδιασμούς
-
Hermann Szobel - Szobel (1976): ένα αδικαιολόγητα καλό ντεμπούτο, το μοναδικό πόνημα ενός ανθρώπου-μυστηρίου που εξαφανίστηκε και φήμες λένε ότι βιώνει το Σύνδρομο του Μεσσία κάπου στο Ισραήλ. Το πιο jazzy της λίστας, με τον Szobel να δίνει ρέστα στο πιάνο.
6 Likes
Καρδούλα για αναφορά σε Comus, μας έκαψες με τον πιανίστα-μυστήριο.
1 Like
Μετά το αριστουργηματικό Ekhidna και την διαρκή εξέλιξη του Ηedvig Mollestad Trio, η Mollestad επιστρέφει με τη μάλλον πιο “υποδόρια” και mellow (για τα δεδομένα της) δουλειά της. Όλα είναι εξαιρετικά, τα τρια σαξόφωνα εξελίσσουν περαιτέρω το King Crimson-ικό jazz fusion της ενω η ίδια αναμενόμενα κλέβει την παράσταση. Το διαμαντάκι του δίσκου για μένα είναι το μινιμαλιστικό -η ομορφιά η ίδια- 418 (Stairs in Storms). Οσοι αρέσκεστε σε Νορβηγία, εύχομαι να είστε κάπου με συννεφιά, δίπλα θάλασσα, κρασί/καφέ ανάλογα την ώρα και να παίξετε το δίσκο της. Αλλά και να μην είστε, αν το βάλετε να παίξει, λογικά σε κάτι τέτοιο θα μεταφερθείτε.
4 Likes
Τους αναφέραμε στην prog ανασκόπηση, μιλήσαμε λίγο γι αυτούς και σε άλλο thread, τώρα ανέβηκε και review:
Έχω την αίσθηση ότι το νέο άλμπουμ των Shamblemaths δεν πρέπει να νοηθει ως ακόμα μια ενδιαφέρουσα πρόταση αλλά να εκτιμηθεί ως ένα σπάνιο, εξαιρετικό σε βαρύτητα άλμπουμ, τουλάχιστον για όσους ασχολούνται σοβαρά με τον Prog μικρόκοσμο.
Και το Bandcamp link:
5 Likes
Το πιο ενδιαφέρον νέο σχήμα που άκουσα ως τώρα φέτος, έρχεται από Massachusetts.
Οι We Broke The Weather ισορροπούν ανάμεσα σε jazz, funk, math και κλασικές prog τεχνοτροπίες, έχουν πολύ ωραίες συνθέσεις και δυνατό προσωπικό στυλ. Το ότι μου θυμίζουν αμυδρά λίγο από Mars Volta είναι ένα συν!
1 Like
Να πω την αλήθεια, δεν με ξετρέλαναν όταν τους έβαλα… Αλλά άντε, για να το λες, θα ξαναδώσω μια ευκαιρία
Ε καλά, μπορεί και να μην συμφωνούμε ντε! Εγώ πάντως νομίζω ότι αν τους τσιμπούσε η InsideOut - αυτό ακριβώς το άλμπουμ - μια χαρά θα το απολάμβανε ο κόσμος. Έχουν πολύ καλή μουσική και άποψη, imo.
1 Like
Νεα ανακαλυψη, να ναι καλα ο αλγοριθμος του YouTube για μια ακομα φορα.
Σχημα 3 μελων απο το Rochester της Νεας Υορκης, το οποιο με λιγο προχειρο ψαξιμο, ειναι γνωριμο σε λιγους αλλα εκλεκτους εδω μεσα, τους οποιους ειχα ΗΔΗ σκεφτει πως θα ταγκαρω, και συγκεκριμενα τους @Aldebaran , @generationx , και εν τελει βλεπω και ποστς απο @Fear_Imodium και @manos87 στο (οχι πολυ μακρινο) παρελθον, για τους King Buffalo.
Μολις ολοκληρωσα την ακροαση του Dead Star απο το μακρινο 2020, και εχω να πω οτι ειναι ενας απλα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΔΙΣΚΟΣ. Σε οποιον αρεσει το slow build, τα συνθια, οι ατμοσφαιρες, η αστρονομια, τα νεφελωματα, τα αστερια, τα μουσικα ταξιδια και το χαος, αυτη η μπαντα ενδεικνυται ως ακουσμα.
Παω στα καπακια να τσεκαρω και το The Burden Of Restlessness του 2021.
Εκπληκτικη ομοιοτητα το αποπανω εξωφυλλο παρεμπιπτοντως, με τον δισκο των MegaDrive απο το 2017, με τιτλο Seas Of Infinity, σε πολυ μα πολυ πιο ηλεκτρονικα μονοπατια, αν και για παρεμφερες χασιμο και ταξιδι κατα την γνωμη μου (που ανηκει στο Synthwave thread ομως):
ΥΓ1. Τωρα βλεπω οτι οι θεουληδες κυκλοφορησαν και δευτερο δισκο το 2021 με τιτλο Acheron, τον Δεκεμβριο
ΥΓ2. Ε ρε γμτ… ποσες φορες εχω ανακαλυψει μπαντες για να δω οτι επαιξαν ζωντανα κυριολεκτικα πριν λιγες βδομαδες ή ακομα και την προηγουμενη μερα, στη Νεα Υορκη
5 Likes
Ναι ναι ναι!
Δίσκαρος τεράστιος, του οποίου η φυσική κόπια, εντελώς τυχαία, μου ήρθε χθες (!).
Να ακούσεις και το Acheron αλλά και το Longing to be the Mountain του 2018. Μέχρι εκεί έχω φτάσει προς το παρόν, αν και θα πάω και πιο πίσω.
2 Likes
Δοκιμάστε και το Orion με το φοβερό “kerosene”!
Πήγαιναν για τρεις δίσκους το 2021, αλλά μάλλον δεν τους βγήκε… Όμως σύντομα λογικά θα κυκλοφορήσει και ο τρίτος!
Ισχύει, αυτό συμβαίνει συχνά! Πάντως εντάξει, τους συγκεκριμένους θα τους δεις σύντομα πιστεύω, είναι και Νεοϋορκέζοι.
3 Likes
Πιο σύντομα θα τους δω εγώ παρά αυτός 
1 Like
Shaman Elephant, Νορβηγία
Καλό ταξίδι
6 Likes
Φίλοι του ρετρό-prog/psych, I summon you:
4 Likes
μα τι 60s-70s ομορφια ειναι τουτη… 
ζεστη παραγωγη,ολα οπως χρειαζεται να ειναι 
edit:βρηκα το πρωτο τους του 2021 το οποιο και ακουω τωρα και ειναι επισης πολυ καλο οσο ακουω,περιεχει 3 demo εκτελεσεις με πολυ καλο ηχο.
3 Likes
Ειναι πολύ καλοί, με τρομερά μετρημένη αισθητική.
Αν όλο το άλμπουμ είναι τόσο καλό - βγαίνει 15 Ιουλίου - πιθανόν να χτυπήσουν τα ύψη που έπιασαν προ τριετίας οι Lucy In Blue.
1 Like
Υπέροχο, όπως και κάποιο single τους που είχε προταθεί πέρσι πάλι σε αυτό το θρεντ.
1 Like
Επειδη αυτο το Σαββατο πήγε πολυ καλά από μουσικές, σας έχω κι άλλο:
Παρά το ψιλογελοίο όνομα, οι I Like To Sleep είναι μια τυπική Rune Grammofon μπάντα που πάει το jazz/prog στα όρια του. Το σχημα αποτελείται από τύμπανα, βαρυτονη κιθάρα και vibraphone. Αυτό είναι το τρίτο τους άλμπουμ και μάλλον το καλύτερο: εδώ τα πράγματα γίνονται πιο απρόβλεπτα, οι αυτοσχεδιασμοί μπλέκονται με ήπια electronics, τα riffs είναι λίγο πιο βαριά. Έχω κανει μονο δυο ακροάσεις αλλά ακούγεται θαυμάσιο. Όσοι αρέσκεστε σε κατι πιο πειραματικό, δοκιμάστε τους!
1 Like
Ενδιαφέρον αυτό και “καλοκαιρινό”. Τι έχει το όνομα? 
Κάποιοι ήχοι (όχι βέβαια τόσο progressive) και χρώματα, μου έφεραν στο μυαλό την σκηνή που άνθισε πριν 15 περίπου χρόνια μέσω (κυρίως) Tru Thoughts και Ninja Tune. Mε μπάντες όπως Nostalgia 77 (δισκάρα το Songs For My Funeral), Quantic, TM Juke κλπ.
1 Like
Καθώς ετοιμάζω ένα σχετικό άρθρο, ήρθε η ωρα να μοιραστώ μαζί σας ένα από τα τρελά διαμάντια της φετινής χρονιάς.
Δεν είναι “καθαρό” prog, θα μπορούσε να είναι και στα psych ή ακόμα και στα world.
Ο τρόπος που οι Ισπανοί Moura χρησιμοποιούν την τοπική τους παράδοση (είναι από την Coruna) μου θύμισε ελαφρώς εκείνους τους θεούς Exquirla - @manos87 ακούς; Εδώ σ’ έχω!
Το άλμπουμ ρέει εκπληκτικά, κινείται ανάμεσα σε οτιδήποτε από folk ως space rock, διατηρώντας πάντα την φινέτσα και τον αγνά μελωδικό του χαρακτήρα. Το προτείνω ανεπιφύλακτα - ταγκάρω και @Spyros_Koukas, @ManosOrff , ίσως και @Sovereign , πιθανόν να σας αρέσει.
Αν δεν σας χαλάνε τα ισπανικά, πρόκειται για μαγικό άλμπουμ!
(Μακριά από βιαστικές ακροάσεις, ακούστε το όλο!)
8 Likes