χεχεεχε. και καλά κάνει. ειδικά αν συνεχίσει με τόσο ωραίους δίσκους
εχει χαλάσει το ραντάρ στο αεροδρόμιο της λαρισας. ψήνεσαι να πας?
αλητες. προσπαθείτε να χαλάσετε έναν μεταλα.ου!(κοντά είστε)
χεχεεχε. και καλά κάνει. ειδικά αν συνεχίσει με τόσο ωραίους δίσκους
εχει χαλάσει το ραντάρ στο αεροδρόμιο της λαρισας. ψήνεσαι να πας?
αλητες. προσπαθείτε να χαλάσετε έναν μεταλα.ου!(κοντά είστε)
Θενξ παιδιά…εξαιρετικός δίσκος όντως, μάλλον ένα κλικ παραπάνω από το In Spite…γι’αυτό και προτιμήθηκε. Δικός τους ήχος, πρωτότυποι και συνθετικά και εκτελεστικά εντυπωσιακοί.
Υπάρχει και εξίσου εντυπωσιακή συνέχεια όντως, χεχε
Cheers και Prog On !
Τα συγχαρητήρια μου για τη στήλη:)
Εξαιρετική προσθήκη για μια ακόμη φορά, πολύ ιδιαίτερη μπάντα με βρετανική χάρη!
Αν αγαπας αυτα για τα οποια γραφεις,μετδιδεται ο ενθουσιαμος σου και προκαλεις τον αλλο εστω να του δωσει την ευκαιρια μιας ακροασης.Ευγε Παναγιωτη για μια ακομα φορα.
Ναι ρε. Αυτό που σε 44 χρόνια ξεκινά.
Δεδομένης της ειδικής στόχευσης της στήλης και του σκορπιοχωρίου του Αυγούστου, το double post ελπίζω να συγχωρείται.
Πολύ καλό το άρθρο Κώστα και ορθότατες οι πληροφορίες για τη μπάντα. Ο δίσκος των 2066 and then αποτελεί τεράστια προσωπική μου αδυναμία και ένα από τα πολύ ξεχωριστά στολίδια της δισκοθήκης μου. Ίσως το συγκεκριμένο αποτελεί (μαζί με την πιο bluesy άποψη των Frumpy στο υπεραριστουργηματικό 2ο τους album) τον γερμανικότερο ορισμό του heavy prog των 70s.
Tα The Way I Feel Today και Spring (ατελείωτα keyboard battles), καθώς και η extended version του At My Home καθιστούν άκρως απαραίτητη την επανέκδοση της Second Battle σε cd, η οποία δυστυχώς κυκλοφόρησε σε μόλις 1000 κόπιες. Με ένα γρήγορο ψάξιμο είδα ότι η συγκεκριμένη έκδοση πωλείται πλέον για 275-320 euro (ανάλογα με την κατάσταση). Good Gracious είμαι πλούσιος ;!:p:D
[SPOILER]By the way, θα άξιζε νομίζω το επόμενο άρθρο να αφορά και τα 2 πρώτα. Αξίζει και όχι φυσικά μόνο λόγω των επί της ουσίας πανομοιότυπων εξωφύλλων τους.[/SPOILER]
o dekay κλασικα ειχε βρει πιο αλμπουμ ειναι. 8)
(εγω ακομη να το ακουσω καθως το λινκ του και οτι σερτς εχω κανει εχει αποδειχθει λαθος :?)
Μόλις το ανέσυρα από την κούτα του (ευτυχώς είμαι Βόλο αυτή τη στιγμή). Το ριπάρω και σου στέλνω λινκ το βράδυ (κατά πάσα αργά, γιατί την κάνω σε λίγο).
Δεν τους ήξερα αυτούς…
Θα τους τσεκάρω συντόμως!Άντε ωραία,να ξυπνάμε σιγά σιγά απ την θερινή νάρκη…
αγάπες και μόνο!!
Να ανοίξω εγώ αυτή τη φορά την κουβέντα για το κείμενο του συναδέλφου, αλλά θέλω να ρωτήσω τον DeKay βασικά, γιατί θεωρούσε ότι έπρεπε να παρουσιαστούν και τα δύο άλμπουμ μαζί. Έχουν κάποια σύνδεση που έχω χάσει;
Όχι, αλλά λογικά επειδή ηχογραφήθηκαν σε σχετικά μικρή απόσταση το ένα από το άλλο και επειδή επανακυκλοφόρησαν στα 90’ς μαζί ως διπλό cd.
Επίσης το άλμπουμ που παρουσιάζεται εδώ, το This Is…Gracious" κυκλοφόρησε ενώ είχαν ήδη διαλυθεί σαν συγκρότημα, αλλά γενικά είναι ανώτερο από το “!”.
Δε διαφωνώ σε αυτά που λες αλλά είναι δύο ξεχωριστά άλμπουμ και γενικά στη στήλη παρουσιάζουμε τους δίσκους όπως κυκλοφόρησαν και όχι βάσει των επανακυκλοφοριών τους. Το μυαλό μου πήγε στο ότι ίσως ηχογραφήθηκαν την ίδια περίοδο ή ότι ήταν να κυκλοφορήσουν ως διπλός δίσκος ή κάτι τέτοιο, αλλά δεν το βλέπω να προκύπτει από πουθενά
Όχι, το “This Is…” ηχογραφήθηκε μετά την περιοδεία για το ντεμπούτο και τις τριβές με τους King Crimson, αλλά μόλις το παρέδωσαν στην εταιρεία απορρίφθηκε, διαλύθηκαν και κυκλοφόρησε από την Philips μετά από κανα χρόνο. Οπότε δεν υπάρχει ουσιαστική σύνδεση.
Έλα ρε. Ο λόγος που το πρότεινα αυτό είναι γιατί και τα 2 έχουν το θαυμαστικό στο εξώφυλλο και είναι εξίσου, αλλά με διαφορετικό τρόπο αριστουργηματικά. Καμία σχέση με επανέκδοση ή κάτι τέτοιο. Απλά μου αρέσουν πάρα πολύ και τα 2, αν και συναισθηματικά είμαι πιο δεμένος με το πρώτο μάλλον.
Εμ πουλάκι μου, με μπέρδεψες. Δε θα δεις δύο δίσκους μαζί στο progsession. Νοείται ως παρουσίαση δίσκου, όχι συγκροτήματος ή δισκογραφίας.
Για το επόμενο να υποθέσω ότι έχεις κάποιες ιδέες ε; Δεν είναι και πολύ δύσκολο
Mωρέ ιδέες έχω πολλές, αλλά αν εννοούσες ένα συγκεκριμένο, δεν το έχω βρει. Μου αρέσει πολύ η λατινοαμερικάνικη σκηνή των 60s-70s και ειδικά βέβαια η Αργεντίνικη prog.
Χα, παραήταν έυκολα τα χιντς ή τέλος πάντων περισσότερο περιγραφικά και τα τελευταία τα’χες βρει με την πρώτη !
δεν ταιριαζει ακριβως εδω,αλλα ΜΕΓΑΛΗ μπαλα στη στηλη με τα σουηδικα prog.αν και εχω ακουσει μονο Anglagard.γραφετε ομορφα πραγματα.
μπραβο!
Θενξ !