Έφτασε η ώρα. Δεν περιμένω τίποτα και περιμένω τα πάντα. Και όταν λέω τα πάντα, εννοώ ότι δεν έχω καμιά απαίτηση από τη μπάντα για τίποτα. Ας κάνουν ό,τι θέλουν, όπως το θέλουν και όπως μόνο εκείνοι ξέρουν τι θέλουν.
Και αυτό το topic έπρεπε ν’ ανοίξει, δεν έχει σημασία ποιος από μας θα έκανε την αρχή…
Μεσάνυχτα… κάποιοι γίνανε κολοκύθες, αλλά η σταχτοπούτα λάμπει με την καρδιά της και όχι με τα γοβάκια της.
Υ.Γ. @Ian_Metalhead μη συγκρατηθείς.
πωπω το εχω ακουσει 5-6 φορες σερι…
ξεκιναει σαν Darkstar…συνεχιζει σαν Deadsoul Tribe…μετα μπαινουν οι PW 2019 και προς το τελος εμφανιζονται οι PW 1992…
ρε τι παθαμε βραδιατικα…
Έχουμε Chuck και Warrel, έχουμε και αυτό
θα μας τρελάνετε ρε!
Θα είμαι ασυγκράτητος σαν ταύρος σε περίοδο ζευγαρώματος!
(δεν λέω ταύρος σε υαλοπωλείο, γιατί η σχέση με τη μουσική των Psychotic Waltz είναι μια σχέση… ερωτική!)
Ζήτωσαν οι Psychotic Waltz!
…and the toxikos cried…
Θα πάρει 4-5 ακροάσεις να κοντρολάρουμε τις ανατριχίλες, τους οργασμους και τα σχετικά, για να μπορέσουμε μετά να μιλήσουμε για το τραγούδι.
Mια πρώτη γεύση μετά απο 2 προσεκτικές ακροάσεις:
Συμπαθέστατο ίντρο, το μπασιμο όμως μου φάνηκε λίγο μεχ (για κάποιο λόγο μου θυμίζει συμφωνικές female fronted μπάντες), το riffaki στην συνέχεια ενδιαφέρον που ανεβαίνει κατακόρυφα με τον Μπάντη τον Λάκη, το refrain φωνητικά είναι αδιαφορούλι (αν το θεωρήσουμε ρεφραιν δλδ το devils and angels). Aκριβώς μετά την 2η επανάληψη του “ρεφραιν” γίνονται πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Σολάκι οκ. Τελευταίο λεπτό πολύ ενδιαφέρον.
Συμπαθέστατo τραγούδι, αλλά ακόμα δεν τραβάω και τα βυζγια μου. Ο Μπάντης ο Λάκης φαίνεται να έχει γράψει κάτι από αυτό το κομμάτι, καθώς το θυμίζει σε λίγα σήμεια DeadSoul Tribe. Σαν άκουσμα το κομμάτι μόνο του, κλείνει το μάτι σε πιο πολύπλοκες Bleeding εποχές.
το 9 θα ειναι μονο στην Limited
Εν πολλοίς, συμφωνώ με τον Sevek.
Εισαγωγή full στην ατμόσφαιρα (μέχρι και Rainbow της Dio περιόδου μου έφερε στο νου).
Ωραίο entry riff, "δένει" όμορφα με την εισαγωγή που προηγήθηκε.
Το main riff εντελώς αδιάφορο, μέχρι και (Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόµατί µου…) generic θα το έλεγα.
Όμορφο, sing-along ρεφραίν και συμπαθητικές "γεφυρούλες".
Ταιριαστό solo.
Ωραίο, "αρρωστημένο" outro.
Δεν ανατρίχιασα, δεν τρελάθηκα, αλλά αναμένω…
Άλλο πράγμα ότι συγκινήθηκα, άλλο ότι τρελάθηκα με το κομμάτι. Δεν τρελάθηκα. Αλλά, όσο να’ναι, κάπου εκεί έξω είναι οι Waltz, if you know what I mean…
Στο 00:47 μου θυμισε αυτο 
Δεν τρελαθηκα. Εισαγωγη, σολο κ αουτρο, ωραια, το μεην χλιαρο κ δεν μου θυμισε κ ιδιαιτερα psychotic. Παντως οπως κ να χει η επιστροφη τους ειναι σημαντικη κ ελπιζω στα καλυτερα
και μενα οταν το ακουσα την 1η φορα
Προσοχή: ακολουθεί γνώμη βλαμμένου αρχαίου οπαδού που θεωρεί ότι οι Psychotic Waltz είναι μαζί με τους Coroner οι καλύτερες heavy metal μπάντες από την “δευτερη” γραμμή:
Το μεγαλείο των PS ήταν ότι οι 4 δίσκοι τους ήταν εντελώς διαφορετικοί αισθητικά - και όλοι τους κορυφαίοι. Θεωρώ ότι αν το επερχόμενο άλμπουμ μοιάζει πολύ με κάποιο από τα παλιά θα είναι αποτυχία, γιατί πολύ απλά ΔΕΝ είναι αυτή η φιλοσοφία τους. Αν πάλι είναι κατι εντελώς διαφορετικό, ε, θα μας ξενίσει λίγο.
Σε σχεση με την παραπάνω σκέψη, το “Devils and Angels” μου ακουγεται στην σωστή κατευθυνση! Δεν θα κάτσω να κρίνω το τραγούδι χωρίς τα συμφραζόμενα του.
Μετράω ώρες για τον δίσκο.
Συμφωνώ στα πάντα σου και ειδικά στην άνωθεν πρόταση. Ήταν η αίσθησή μου από την πρώτη ακρόαση και δεν έχει αλλάξει.
Διάβασα με ενδιαφέρον τις αναλύσεις των φίλων και συμφορουμιτών που καλύπτουν συνολικά τις εμφανείς πτυχές του νέου τραγουδιού. Αναρωτιέμαι όμως, ποιες μπορεί να είναι οι δόκιμες προσδοκίες μας από έναν καινούριο δίσκο των Psychotic Waltz.
Δεν θα καταφύγω σε γνωστά, χιλιοφορεμένα cliché όπως “τι να περιμένουμε από αυτούς εν έτει 2019” (2020, whatever!) ή – το ακόμη πιο δηλωτικό απογοήτευσης μέσα στην θετική υπερβολή του - “και έτσι είναι καλύτεροι από την μεγάλη πλειοψηφία των υπολοίπων”.
Κατ’ αρχήν πιστεύω ότι και μόνο η έξαψη εν όψει της κυκλοφορίας του νέου υλικού από μια υπεραγαπημένη μπάντα, είναι ένα πολύ όμορφο συναίσθημα. Πόσο μάλλον αν συνυπολογίσουμε ότι πολύς κόσμος δεν είχε μέχρι τώρα την εμπειρία ενός νέου δίσκου από τους PW.
Προσεγγίζοντας περισσότερο την ουσία, ας μην ξεχνάμε ότι εδώ έχουμε ένα συγκρότημα με τέσσερις εξαιρετικούς δίσκους στο ενεργητικό του (οι δύο εξ αυτών θεϊκοί) που επανέρχεται μετά από μια διάλυση που κράτησε αρκετό καιρό. Σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει πάντα η αίσθηση της ανεκπλήρωτης υπόσχεσης, ότι κάτι εξίσου καλό ή και καλύτερο (!) υπήρχε στις δυνατότητες τους, αλλά οι όποιες συγκυρίες δεν επέτρεψαν να αναδυθεί.
Ε, λοιπόν και στην περίπτωση που ο νέος δίσκος είναι αξιοπρεπής/ απλώς καλός και δεν πιάνει τα επίπεδα των προηγουμένων, ακόμη και η διάψευση της αίσθησης της “χαμένης ευκαιρίας”, πάλι κέρδος είναι…
…άλλο αν οι Psychotic Waltz δεν γίνεται να βγάλουν κάτι λιγότερο από εξαιρετικό! (άντε, γιατί πολύ τον ψύχραιμο παρίστανα μέχρι τώρα!)
Εχω ακουσει περιπου 30 φορες το κομμάτι…το λατρεύω…
Το άκουσα 2-3 φορές στα καπάκια, που σημαίνει ότι μου άρεσε αρκετά. Η αλήθεια είναι ότι δε μου πρόδωσε κάπου αυτήν τη ρηξικέλευθη υπερβολή που χαρακτήριζε τα έργα τους, αλλά αυτό δε σβήνει τον ενθουσιασμό μου.