Οταν ακουγα παλιοτερα το These are the days of our lives ολο ελεγα ‘τι γαματα που παιζει ο Τειλορ’ και πωρωνομουνα, και τελικα ουτε στο cd ουτε στα λαιβ τα επαιζε:lol:
Τα βιντεο τα σπανε παντως8)
Δύσκολο. Πιστεύω πως το καλύτερό τους είναι το “Sheer Heart Attack”. Και θα πω και αυτό ως αγαπημένο…
Πραγματικό διαμάντι!
OΛΑ τα άλμπουμ από το Sheer Heart Attack μέχρι και την μεγαλειώδη δισκάρα Jazz είναι τα αγαπημένα μου από Queen. Μου είναι εντελώς αδύνατο να ξεχωρίσω κάποιο από αυτά τα άλμπουμ της περιόδου 1974 - 1978, που πιστεύω ότι είναι η απολύτως κορυφαία των Queen. Σε αυτήν την περίοδο έφτασαν και κατέκτησαν την δημιουργική τους κορύφωση και κορυφή. Άρα, ΟΛΑ τα 5 άλμπουμ αυτής της περιόδου. 
8)
Δεν μπορω να ξεχωρισω καποιο γιατι ολα τα θεωρω κορυφαια.Αυτα που ακουω πιο πολυ ειναι το “Sheer Heart Attack”,“Jazz”,“News Of The World” και “Queen II”
Ενω αν και πιστευω ότι τα καλύτερα τους είναι τα Night at the Opera, The Works και News of the World θα ψηφιζα ως αγαπημένο το Innuendo γιατι και αλμπουμάρα είναι, και αυτό το οποίο το οποίο έζησα απο κοντα την εποχή που κυκλοφόρησε και ήταν και το τελευταίο τους.
Πάντως διαμάντια βρίσκει κάνείς σε όλα τα άλμπουμ αυτού του συγκροτήματος…
Aλμπουμαρα και το Night at the Opera και το Innuendo. Αγαπημενα μου κ τα 2. Δεν μπορω να διαλεξω…
Queen I καλο
A Day at The Races πολυ καλο
ολα τα αλλα , ακομα κ το τελευταιο εχιυν καλα κομματια , ενδεικτικα της μουσικοτητας του συγκροτηματος,
73-78 η πιο γαμηστερη περιοδος κατεμε …
Αγαπημενος μου μαλλον ο ‘‘jazz’’
[QUOTE=led_zeppelin;154095]Κατ’εμε, μεσα στα 5 μεγαλυτερα συγκροτηματα ολων των εποχων.
agree 100% Mercury - Status!!!
Θέλω να εκφράσω τη δυσαρέσκεια μου που 392 αναγνώστες του site δεν έχουν ακούσει (εκτιμώ) το νέο Queen και το κρίνουν ως προσβολή στη μνήμη του Freddie στο poll της κεντρικής.
Ο Freddie ήταν φωνάρα, δεν αντικαταστάθηκε, αλλά επέλεξαν οι υπόλοιποι (που είχαν ισάξιο μερίδιο στην επιτυχία) να συνεργαστούν με μία άλλη φωνάρα. Να είχαν συνεργαστεί με κανένα Weiland (ή όπως αλλιώς λέγεται ο πρώην βέλβετ ριβόλβερ) να το καταλάβω. Εδώ οι άνθρωποι συνεργάζονται με τον Rodgers που έχει κάτι εκ. πωλήσεις δίσκων στην καριέρα του!!!
Άσε που αν ακούσεις το δίσκο, μόνο ως ντροπή στη μνήμη του Freddie και στην ιστορία των Queen δε τον θεωρείς…
θα ακουσω το βραδακι το δισκο και θα πω τη γνωμη μου…:)
+100000000000000000000
Λέρις, από περιέργεια:
Σου αρέσει το The Show Must Go On, αλλά θεωρείς αρπαχτή το πως οι εναπομείναντες Queen κάνουν αυτό ακριβώς που ζητούσε ο Freddie με αυτό το κομμάτι?
Δεν εννοούσε ακριβώς αυτό ο Mercury στο κομμάτι αλλά τεσπά.
Απορρέει από τους στίχους. Αν ο Φρέντι ήθελε να σταματήσουν οι Queen να γράφουν μουσική δε θα έβγαζε δίσκους και κομμάτια μέχρι λίγο πριν πεθάνει. Δε τον υποχρέωνε κανείς να “τραγουδάει ενώ μέσα του έσπαγε” σιγά σιγά. Αυτό το έκανε γιατί ανεξάρτητα από το προσωπικό του δράμα ήθελε και του άρεσε που το συγκρότημα έβγαζει μουσική. Αυτό ακριβώς που κάνουν επιτέλους ξανά οι Queen…
Ο τελευταίος δίσκος είναι πολύ καλός και στην κατάταξη της δισκογραφίας των Queen τον τοποθετώ κάπου πάνω από τη μέση. Δε νομίζω πως θα μείνει κλασικός, αλλά αυτό δεν αναιρεί πως είναι ένας πολύ καλός δίσκος και ανώτερος κατ’ εμέ από μερικούς δίσκους του συγκροτήματος στα 80ς. Αλλά ντροπή στη μνήμη του Φρέντι? Με ποια λογική?
Ε,συμφωνώ απόλυτα,τον κρίνουμε καλλιτεχνικά το δίσκο και όντως τα σπάει.
Και,δάσκαλε,ο Freddie με το στιχάκι αυτό (είτε το έγραψε αυτός είτε κάποιος άλλος,όλα τα μέλη αναφέρονται στη σύνθεση του κομματιού) ήθελε να πει ακριβώς αυτό που λένε σήμερα οι υπόλοιποι…“we got the cosmos rockin’!..still burnin’…” κλπ κλπ…
ιδου ενας αγνωστος θησαυρος των ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΩΝ queen:
ΜΑ ΤΟΝ ΒΟΥΔΑ, ΤΟΝ ΑΛΛΑΧ, ΤΟΝ ΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΩΑΜΕΘ, ΤΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΦΩΝΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ!!!
αυτοι ηταν οι πραγματικοι κουιν, αυτοι τους οποιους μαθαμε και με τουσ οποιους μεγαλωσαμε(ακομα και εμεις οι πιο νεοι)…ΤΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΕΒΕΡ…
Πραγματι, υπαρχου πολλα αδικημενα, οπως το nevermore… Γενικα το Queen II ειναι πολυ αδικημενο, αν και απιστευτο… Τι να πουμε για το march of the black queen…
Ο Rodgers είναι ακατάλληλος τραγουδιστής για queen… θα μπορούσε να πεί ένα Prophet’s song ? Ένα Las Parlabras ? Ενα Dead on Time ? Ενα White Queen ? ή το My Fairy King ? To Liar ? Με τίποτα.
To να τραγουδάς το Show must go on - καραόκε live, με γιγοντο-οθόνες απο πίσω και να το τραγουδάει ο φρέντι, είναι travesty.
δείτε αυτό και ακούστε το.
Όταν αποφασίζεις να κάνεις tribute στον εαυτό σου, καλύτερα να το κάνεις μοιάζοντας στον εαυτό σου.
Το cosmos θα ήταν ωραίο για σόλο του Rodgers. Σε ελάχιστα σημεία, θυμίζει Queen.
Κάποια άκυρα σχόλια, είναι το λιγότερο αστεία, ο κόσμος έχει αυτιά και μπορεί να διαμορφώσει μόνος του άποψη. Προφανώς για αυτούς τους λόγους, κατί που πλασάριστηκε υπο το όνομα ΚΑΙ τών QUEEN, και δεν είχε και πολύ σχέση με αυτούς, εκτός απο 2 μέλη, δεν είχε, μαζική αποδοχή αφού δεν αντιπροσώπευε το τί ήταν αυτή η μπάντα. Στα περισσότερα τους άλμπουμς, ήταν μια εκκεντρική ωντότητα σαν συγκρότημα, με την ικανότητα να παράγούν hit singles με τη σέσουλα, τα οποία ήταν ένα pastiche, αρκετά κιτσάτο, απο ροκ, μετάλ, ποπ, κλασσική και άλλα πολλά ετερόκλιτα στοιχεία που οι φωνητικές αρμονίες και οι φοβερές μελωδίες, τα έκαναν να δένουν μαζί φυσικά με την φοβέρη φωνή του φρέντι. Εκτός απο τα τελευταία ενδοσκοπικά albums, τα προηγούμενα ήταν αρκετά “παλαβιάρικα”. Εδώ και τα σόλο του May άνετα το έχουν το νέο Queen. Το Riff του China Belle, πχ, ανερεί για πλάκα το μισό απο αυτό το album.
Οχί άλλο ρείντιο γκα-γκά…