Εδώ είμαστε λοιπόν! Δεν είμαι σίγουρος αν έκανε κανείς τον κόπο ως τώρα, οπότε κάνω την κίνηση κι αν θέλει με διορθώνει κάποιος! Έχουμε stream για ολόκληρο τον δίσκο (κλικ), την ιστορία με τον Tate την ξέρετε και δεν χρειάζεται να την επαναλαμβάνουμε, αν ρωτήσει κανείς “ποιοι απ’ τους δύο” βάλτε του τον δίσκο κι ας προσπαθήσει να ξεχωρίσει!
Αυτά τα ολίγα, οπότε ας αρχίσει το ξεμάλλιασμα! 8)
Υ.Γ. Αν μου πει κανείς για umlaut θα τον κοπανήσω!
δεν υπαρχει συγκριση αναμεσα στους 2 δισκους.Του Tate ειναι μεν καλος (με πολλες και μεγαλες ατελειες στον ηχο βεβαια) αλλα δεν θυμιζει ουτε στιγμη Queensryche.Ο αλλος τα σπαει!!!ειναι ο δισκος που θυμιζει πιο εντονα Qr’ απο την εποχη του Promised Land και μετα…απο τα highlights του 2013 σιγουρα!!!
Τελικα τα 35 λεπτα διαρκεια δεν με χαλασαν…δεν χρειαζοταν παραπανω απο οτι φαινεται…
Αν υποθετικα ερχοταν και οι 2 εκδοχες για συναυλια και επρεπε να επιλεξετε υποχρεωτικα μια τι θα διαλεγατε;
Τον εχω ακουσει 3-4 φορες απο χθες το βραδυ…Τα τρια πρωτα κομματια (μετα το ιντρο) ειναι φοβερα και τρομερα και γενικα οτι ακριβως περιμενα.
Μετα δυστυχως ακολουθει το χαος. Απο το ενα αυτι μπαινουν, απο το αλλο βγαινουν και δεν ξερω αν μπορω να του δωσω και πολλες ακομα ακροασεις αφου ΗΔΗ βαριεμαι αφορητα.
Οποτε ναι…τα 3 πρωτα ανταξια των προσδοκιων…αντε και το τελευταιο.
Ηχητικα ΟΝΤΩΣ φερνει σε κλασσικους QR και αυτο το γεγονος και μονο ειναι αρκετο για να γινει highlight της χρονιας σε πολλους μεταλ κυκλους.
εμενα μου αρεσαν και τα υπολοιπα ειδικα τα vindication & A world without
Νταξει κανενα δεν ειναι ΚΑΚΟ…απλα δεν εχουν (κατα τη γνωμη μου φυσικα) τα απαραιτητα HOOKS που βγαζουν ενα κομματι απο τη μετριοτητα. Ασχετο, τα leadακια μου αρεσαν αρκετα, κι ας μην ειναι επιπεδου deGarmo.
Εκτός από τα για μένα απίστευτα In This Light(συναυλιακό όσο δεν πάει) και Open Road(τι ερμηνεία είναι αυτή ρε Todd!) το Vindication ήταν για μένα η ευχάριστη έκπληξη. Αρκετά τεχνικό για τα δεδομένα τους αλλά και τόσο πιασάρικο!
Ίσως μόνο τα Spore να με απογοήτευσε λίγο, από τα samples το περίμενα να είναι στα highlights.
Vindication σωζεται αρκετα απο το ρεφρεν του. Το Spore ειναι απο αυτα που ξεχωριζω τελικα και το αγαπημενο μου ΜΑΚΡΑΝ το Where dreams go to die. Κοιτα να δεις τελικα ποσο διαφορετικα ακουει ο καθενας…
Όχι, ντάξει, γαμάει και το Where Dreams Go To Die. 8)
Btw έχει ήδη leakάρει σε καλή ποιότητα οπότε χωθείτε, εδώ κατέβηκε.
I know…αν και νομιζω οτι ειναι webrip, μια χαρα ακουγεται παντως.
Α μη νομίζεις, εγώ πολλές φορές έχω διαφορετική γνώμη απ’όλους για τα καλά τραγούδια σ’ένα δίσκο… Ακόμα και για δίσκους - “αριστουργήματα”. Δε βγάζεις άκρη…
Γενικά καλός ο δίσκος. Όχι υπέρτατος αλλά καλός. Καμία σχέση με τη φόλα του Tate. Λυπήθηκα όπως όλοι με την αποχώρηση αλλά με τη σχεδόν ταυτόχρονη κυκλοφορία δίσκων και απ’τους 2 ήταν κάτι σαν crash test. Debate. Και άντεξαν οι Queensryche χωρίς Tate. Άν δεχτούμε όσα ειπώθηκαν και από τον Tate και απ’τους λοιπούς το μόνο εμφανές συμπέρασμα είναι ότι αυτός τους πάταγε φρένο και φαίνεται κι απ το δικό του δίσκο. Adios amigo - καλύτερα τελικά
Προσωπικά το άλμπουμ μου άρεσε πολύ.
Δεν είναι και έπος φυσικά, αλλά είναι πολύ ευχάριστο άκουσμα, με στιγμές που θυμίζουν ίσως μεγαλεία του παρελθόντος.
Οπωσδήποτε καλύτερο από ότι κυκλοφόρησε υπο το όνομα του συγκροτήματος τα τελευταία χρόνια.
Αν και δεν μπορώ να πω ότι ήμουν ποτέ βαμμένος fan τους, κάθισα και το άκουσα. Ο La Torre όντως κλώνος αλλά προσωπικά δε με χαλάει.
To μόνο που ξεχώρισα τα Redemption, αλλά θα του ρίξω άλλη μία ακρόαση.
Πάντως καμία σχέση με του Tate, ευτυχώς!
Καλοπαιγμένο και κολασμένα ανέμπνευστο, γεμάτο μελωδική δυσκοιλιότητα. Η καλύτερη ρυθμική section στην ιστορία του metal αφήνει άφωνους τους πάντες με το πρωτοποριακό, χλιαρό και φλατ σχεδόν τίποτα. Τα ρεφρέν εκπλήσσουν αρνητικά ακόμα και τα σόγια τους και η safe συνταγή που ακολουθήθηκε πάτωσε λόγω της ανύπαρκτης πλέον αισθητικής στη μουσική τους. Ο LaTorre είναι ο μόνος που δικαιολογείται. Αυτά πάνω-κάτω.
ακομα και το ρεφραιν του In this Light?
:lol2: Οκ με έπεισες, θα το ακούσω!
Οκ, καλές οι αρνητικές απόψεις, αλλά να γίνεται λίγη σοβαρή κριτική. Κοντολογίς δεν γέλασα.
Oύτε εγώ γέλασα όταν άκουγα το άλμπουμ είναι η αλήθεια. 
Αλλά αφού δε γέλασες ρε μικρέ, μείνε στην ουσία και πάρτο σοβαρά.
Εντάξει ,δεν είναι η δισκάρα αλλά σε σχέση με τις μαλακίες του Tate 1000 φορές αυτό.
key phrase
Εχω την εντυπωση οτι με ολα αυτα τα κωμικοτραγικα που εγιναν, ο απηυδισμενος μεσος Ryche φαν εφτασε σε σημειο να σκεφτεται ‘‘απλα βγαλτε κατι που να θυμιζει προγκ μεταλ, με 3-4 υποψιες καλων στιγμων γαμω την Παναγια’’.Η λογω της πολωσης και επειδη επρεπε καπου να τα ριξουν θελαν κατι που να ειναι:
Υποχωρηση στην υποχωρηση.Ε και αυτο καναν.Μια υποτυπωδη στροφη σε καααπως πιο ‘‘γνωριμες’’ συμβατικες φορμες, μπας και χαμογελασει λιγο το χειλακι.Αλλα με τετοιες συνθεσεις που να πας.Γενικα εξακολουθει να μου κανει εντυπωση και στο θρεντ τους και εδω, οτι βλεπω πολυ πρεμουρα για τη παρτη τους και δε νομιζω οτι δικιολογειται πλεον.Οπως αντιλαμβανομαι εγω τις μπαντες και τη δημιουργικοτητα, ειναι λιγο σα τις ομαδες.Δε γινεται απο κει που σερνονται και εχουν μπουρδελο αποδυτηρια, επειδη καναν μια μεταγραφη να φτιαξουν ολα και ν’αλλαξει κατι στα σοβαρα.Θελει χρονο, χημεια, οραμα και ταυτοτητα σε αυτο που κανουν.Καποιοι σα να μη θελετε να αποδεχτειτε οτι καναν τον κυκλο τους.Στο δια ταυτα, ο ηχος ειναι φουλ προγκ τζενερικ ηχος και τα περισσοτερα κομματια νιωθω οτι κυνηγαν την ουρα τους.