Where Dreams Go To Die και κυρίως Fallout είναι φοβερά κομμάτια, προσωπικά με έχουν ικανοποιήσει πολύ περισσότερο από το Redemption και τα αντίστοιχα του Tate. Μάλλον ποντάρω στον δίσκο Wilton and co.
λογικο ειναι να πονταρεις στον δισκο των αλλων…αφου αυτοι γραφαν την μουσικη σε ολα τα μνημειωδη αλμπουμ τον queensryche.ο wilton ειδικα μεχρι το empire ηταν το ιδιο σημαντικος με de garmo και tate(στο στιχουργικο μερος),αλλα για καποιο λογο δεν του το αναγνωριζει κανενας…οσο μειωνοταν η συνεισφορα του wilton,τοσο επεφτε το επιπεδο των αλμπουμ.
καλο το where dreams go to die,ωραια μελωδια,το ακουσα αρκετες φορες και καθε φορα γινεται καλυτερο…αλλα εμενα γενικα μου φαινεται πολυ βεβιασμενη αυτη η στροφη στο μεταλ του the warning…καταλαβαινω πως υπαρχει η αναγκη να ξαναδειξουν την ταυτοτητα τους μετα τα καραγκιοζιλικια του Τate τα τελευταια χρονια,αλλα και παλι μου φαινεται σαχλαμαρα διοτι νιωθω σαν να ξαναακουω τους παλιους ryche…ολα ιδια ομως,ακομα και η φωνη του λατορε ειναι αντιγραφη tate.
εδιτ:ακουω τα δειγματα τωρα,και πραγματικα εχω εκπλαγει…open road,in the light…φοβερα ομως…να δεις που ισως μας εκπληξουν αυτοι και δουμε επιστροφη στην κορυφη για τους ryche…
Από έναν μη φανατικό της μπάντας, εμένα μου άρεσε πολύ το Where Dreams… και τα δευτερόλεπτα (…) που άκουσα από το open road.
Σαφέστατα ότι καλύτερο έχω ακούσει από την μπάντα εδώ και πολλά-πολλά χρόνια.
συμπαθητικό το κομμάτι, λίγο ο ήχος στα τύμπανα με χάλασε.
κατά τ’ άλλα, δε θα λεγα ότι μου θυμίζει υπερβολικά παλιούς ράηχ, σε τέτοιο βαθμό ώστε να πω ότι απλά κοπιάρουν τους τότε εαυτούς τους…
δεν ειναι ryche.
οτι κορυφή ήταν να πατήσουν, την πάτησαν.
οι κορυφές πλέον δεν έχουν τέτοιους ήχους νομίζω. εκτός αν βγάλεις κάτι εξωπραγματικό και δημιουργήσεις εσυ μια
ακουσα και εγω τα δειγματα…φαινονται αρκετα “promising”…με προβληματισε ομως η διαρκεια τους εκτος και αν παιζει καποιο λαθος στην ιστοσελιδα…
Πάντως από τα λίγα που 'χω προλάβει να ακούσω από τον δίσκο, μόνο τις δισολιές να έβαζαν, θα μιλάγαμε για δισκάρα 
μία και μία…τώρα για το πακέτο ολόκληρο δε γνωρίζω…
Έχοντας, πλέον, ακούσει και τις 2 πλευρές της ιστορίας των Queensryche από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές , καταλήγω στο συμπέρασμα πως το διαζύγιο ήταν αναπόφευκτο και είναι από τις περιπτώσεις που δεν έχει νόημα να δεις αν κάποιος είχε περισσότερο δίκιο ή άδικο.
Οι εντελώς διαφορετικές μουσικές κατευθύνσεις που ακολούθησαν απλά επιβεβαιώνουν ότι η συνύπαρξη δεν είχε κανένα νόημα.
Πάντως, ομολογώ πως όπως και με τον Tate έτσι μου έκανε πολύ καλή εντύπωση κι ο Wilton, για το πόσο σωστά κι όμορφα αντιμετωπίζει το θέμα και πόσο ειλικρινής φάνηκε σε κάποια θέματα
Περισσότερα σύντομα…
…τι να κάνουμε, τίποτα καλό δεν κρατάει γι πάντα…ας μείνουμε με το εκπληκτικό παρελθόν, και με ότι καλό μπορεί να βγει απ’αυτή την ιστορία…όπως η ειληκρίνια:):!:
παντως το καραγκιοζιλικι δεν φαινεται να σταματαει…
Eπανέρχομαι για να πώ ότι το Where Dreams Go To Die μου έχει κολλήσει για τα καλά, είναι πολύ ωραίο κομμάτι, ελπίζω και ο υπόλοιπος δίσκος να κινείται σε τέτοια επίπεδα…
εχει εξελιχθει σε τοσο σιχαμερο ατομο που ειναι απιστευτο!!!
…
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;
Υ.Γ. Bonus.
Και το πετάει και με στιλ ο φελλός…
samples απο ολα τα κομματια σε ενα βιντεακι…
Τα ίδια με του Amazon. Είπα, προσωπικά σε In This Light και Open Road χύνω μπάμιες από την ανυπομονησία. ΑΙΝΤΕ ΓΑΜΩΤΟ
Πω, κοίτα που θα μας κάνουνε να περιμένουμε με ανυπομονησία. Βέβαια, θα προτιμούσα εφόσον υπάρχει πια και η δυνατότητα, το άλμπουμ να υπήρχε κάπου σε streaming και όχι να κόβεται το sample εκεί που ζεσταίνεσαι και θέλεις να ακούσεις τη συνέχεια του κομματιού. Τώρα από τα λίγα που άκουσα, φωνητικά περίμενα κάτι περισσότερο λυσσασμένο και καθηλωτικό από τον LaTorre, αλλά θα κρατήσω μια πισινή για να δω την ερμηνεία του στο δίσκο συνολικά. Η παραγωγή από τα σάπια ηχεία του pc μου ακούγεται ελαφρώς μουντή-βαριά-συννεφιασμένη (όχι αρνητικό υποχρεωτικά, ταιριάζει με το ύφος των κομματιών), και πιστεύω ότι έχουμε να κάνουμε με δίσκο που θα έχει ΤΡΟΜΕΡΕΣ κιθάρες, τουλάχιστον αυτό δείχνουν τα samples (η δισολιά στο “Where Dreams Go To Die” τα σπάει). Προσωπικά πάντως θα δώσω μια ευκαιρία στους Tate-less 'Ryche, και πιστεύω ότι το άλμπουμ θα είναι ψιλο-αναγνωριστικό (σαν τα πρώτα λεπτά παιχνιδιού της Εθνικής Ολλανδίας στα 70s :p), και θα 'χει σίγουρα τις ανισότητές του, αλλά δε θα βιαστώ να καταδικάσω.
Ίδωμεν πάντως…ΑΪΝΤΕ ΓΑΜΩ!!!
ΥΓ1 Είθε το “Redemption” να είναι μια άτυχη στιγμή
ΥΓ2 Το sample του “Don’t Look Back” βγάζει κάτι από “Surgical Strike” ή είναι ιδέα μου?
In this Light: http://www.youtube.com/watch?v=JkCM3Wxa3bQ
Fallout: http://www.youtube.com/watch?v=wEQGxTsGThU