Βλακεια ο τιτλος βασικα αλλα δεν ειμαι σε φαση να σκεφτω και πολυ καλυτερο. Αγαπημενες φρασεις/ατακες/φιλοσοφιες κλπ απο βιβλια. Παρακαλεισθε να γραφετε τον τιτλο του βιβλιου και ΜΕΣΑ ΣΕ SPOILER το κειμενακι.
Όχι μόνο πιο όμορφο αλλά και σχετικά πιο σωστό είναι το “quotations”.
Mπράβο Νικ,πολύ ωραίο τόπικ!
Nathaniel Hawthorne - The Scarlett Letter
No man for any considerable period can wear one face to himself and another to the multitude, without finally getting bewildered as to which may be the true.
Emily Bronte - Wuthering Heights
My love for Linton is like the foliage in the woods. Time will change it, I’m well aware, as winter changes the trees - my love for Heathcliff resembles the eternal rocks beneath - a source of little delight, but necessery.
Φρίντριχ Νίτσε - Η Χαρούμενη Επιστήμη.
Τα βάζω σε quotes, πιστεύω είναι καλύτερα απο spoilers.
Όπου και να βρίσκεσαι, σκάβε βαθιά!
Κάτω είναι η πηγή!
Άσε τους επίβουλους να φωνάζουν
“Κάτω υπάρχει πάντα μόνο η κόλαση”.
Δεν μ’ αρέσει ο πλησίον μου κοντά μου
Και θα ήθελα να ταν ψηλά και μακρυά!
Πως αλλιώς θα γινόταν το αστέρι μου?
Α: “Επαινείται κανείς μόνο απο τους ομοίους του!”
Β: "Ναι! Και όποιος σε επαινεί, σου λέει: “είσαι όμοιος μου!”
Στους πλούσιους η γενναιοδωρία είναι συχνά απλώς ένα είδος δειλίας.
Ένας και μόνο άνθρωπος δίχως χαρά αρκεί για να δημιουργήσει μόνιμη ακεφιά και συννεφιασμένο ουρανό σ’ ένα σπιτικό - και είναι θαύμα αν λείπει ένας τέτοιος άνθρωπος!
- Η ευτυχία δεν είναι καθόλου μεταδοτική αρρώστια! Γιατί?
Τι σε κάνει ηρωικό? - Το να πηγαίνεις να συναντήσεις ταυτόχρονα το μεγαλύτερο πόνο σου και τη μεγαλύτερη ελπίδα σου.
Τι λέει η συνείδηση σου? - “Πρέπει να γίνεις εκείνος που είσαι”.
Τι αγαπάς στους άλλους? - Τις ελπίδες μου.
Ζητησα σποϊλερς για να μην τα βλεπουν οσοι δεν θελουν, οσοι σκοπευουν να διαβασουν ενα απ’αυτα τα βιβλια κλπ.
Δε θυμάμαι πού το διάβασα,δε θυμάμαι πότε,το μόνο που ξέρω είναι οτι με εξέφραζε τόσο που το έκανα personal quote…
“H ελπίδα είναι μια αξία γι αυτούς που ξέρουν οτι χάνουν”
Eίναι μία του Καραθεοδωρή αλλά δεν θυμάμαι που την έχω διαβάσει. Πήγαινε κάπως έτσι:
Για να φτάσουμε το άπειρον, πρέπει να γνωρίσουμε το πεπερασμένο σε όλες του τις μορφές.
Θα βάλω και άλλες 2 οι οποίες όμως δεν είναι από βιβλία, αλλά μου αρέσουν αρκετά:
Θ. Ηλιακόπουλος - Γενιά Του Χάους
Όταν ο κλόουν του τσίρκου αυτοκτόνησε πάνω στη σκηνή, όλοι το πέρασαν μέρος του show και γέλασαν ακόμα πιο πολύ…
Από σύνθημα σε τοίχο:
Θέλω να γίνω εκείνος που ήμουν όταν ήθελα να γίνω αυτός που είμαι τώρα.
Ρόζα Λούξεμπουργκ:
Kαταστρέψτε ότι σας καταστρέφει
Σύνθημα σε τοίχο:
Aυτοί που σου πουλάνε έθνος και φυλή, εκείνοι σου κλέβουν την ίδια τη ζωή
Η ελευθερία δεν χαρίζεται, κατακτιέται
Από Νίτσε αυτά του Ellanor και
Αν θέλεις να είσαι ευτυχισμένος πίστεψε, αν θέλεις να βρεις την αλήθεια ψάξε
Kάποιος πρέπει να 'εχει χάος μέσα του για να γεννήσει ένα φλεγόμενο αστέρι
Tolkin
Αν κάποτε βρεθείς μόνος, θυμήσου πως και το φεγγάρι είναι μόνο του, κι όμως λάμπει…
Albert Camus
Όταν δεν εχεις χαρακτηρα πρεπει να ακολουθείς μια μέθοδο
Franz Kafka
Ένα κλουβί πηγε να ψαξει ένα πουλι
Εrich Von Daniken
Καμια μορφη ενεργειας δε χανεται,μπορει μοναχα να μεταβληθει σε αλλη μορφη.Η συναισθηση λοιπον δε μπορει να χανεται,πρεπει να παραμενει υπαρκτη.Παντως ο θανατος δεν εινα ιτο οριστικο τελος.
Arthur Clarke
Εκει που υπαρχουν παρα πολλες απαντησεις,κατι δεν παει καλα με τις ερωτησεις
Carl Sagan
Απο τοτε που ο ανθρωπος φανηκε πανω στη γη ,ο νυχτερινος ουρανος ηταν παντοτε ενας συντροφος και μια πηγη εμπνευσης ,τα αστρα ηταν μια παρηγορια γι’αυτον.
Arthur Clarke
Η αληθινη σοφια βρισκεται στη διατηρηση μιας ντελικατης ισορροπιας αναμεσα στο σκεπτικισμο και την ευπιστια.Το συμπαν ειναι ενας χωρος τοσο παραξενος και υπαροχος οπου η πραγματικοτητα παντα θα ξεπερνα και την πιο αγρια φαντασια.Θα υπαρχουν παντα πραγματα αγνωστα και πραγματα που ισως δεν ειναι δυνατον να γινουν γνωστα
Albert Einstein
What is the meaning of human life, or of organic life altogether? To answer this question at all implies a religion. Is there any sense then, you ask, in putting it? I answer, the man who regards his own life and that of his fellow creatures as meaningless is not merely unfortunate but almost disqualified for life.
Και κατά την προσωπική μου άποψη, ο κύριος Ντένιγκεν έγραψε μεγάλες μπούρδες…
Μπουκοφσκι
Το αλκοολ ειναι η απαντηση,αλλα εχω ξεχασει την ερωτηση.
Αινσταιν
Ζουμε στην εποχη των μεγαλων μεσων και των συγκεχυμενων σκοπων.
Γκιμπραν
Η αγαπη δε δινει τιποτα παρα μονο τον εαυτο της και δεν παιρνει τιποτα παρα απο τον εαυτο της.
Αγγελακας
Πριν αρχισουν ολα ειχαν κιολας αρχισει.Πριν φτασω ημουν ηδη εκει.Τα ιχνη μου κι ο δρομος προυπηρχαν.Τ’ακολουθησα.Βρηκα ενα σπιτι στις φλογες.Μπηκα μεσα και του’βαλα φωτια.
Daniel Gildenlow
We will always be so much more human than we wish to be
If you knew the number of steps you would ever take, bitter I wonder:would you run or cease to walk?
Paulo Coelho
-Το Πεμπτο Βουνο:
[SPOILER]Ο Κυριος ακουει οσους προσευχονται για να ξεχασουν το μισος. Κωφευει, ομως, σε ολους εκεινους που ζητουν να ξεφυγουν απο την αγαπη.
Ο ανθρωπος γεννηθηκε για να προδιδει το πεπρωμενο του.
Ο Κυριος με εχει κανει να αμφιβαλλω καποιες φορες για τη σοφια Του, ποτε ομως για την υπαρξη Του.
Ολοι οι ανθρωποι εχουν το δικαιωμα να αμφιβαλλουν για τα εργα τους και να εγκαταλειπουν που και που, αλλα δεν μπορουν να τα ξεχασουν, ο,τι και να κανουν. Οποιος δεν αμφιβαλλει για τον εαυτο του ειναι ανηθικος, γιατι εμπιστευεται τυφλα την ικανοτητα του και αμαρτανει απο περηφανια. Μακαριοι ολοι εκεινοι που καποιες στιγμες αμφιβαλλουν.
Τα παιδια μπορουν να διδαξουν τρια πραγματα στους μεγαλους: πρωτο, να χαιρονται χωρις να υπαρχει λογος, δευτερο, να ασχολουνται παντα με κατι και, τριτο, να απαιτουν με ολη τους τη δυναμη αυτο που επιθυμουν.[/SPOILER]
-Στις Οχθες του ποταμου Πιεδρα καθισα κι εκλαψα:
[SPOILER]Πρέπει να ρισκάρουμε. Δεν κατανοούμε πραγματικά το θαύμα της ζωής αν δεν αφήσουμε να συμβεί το απρόσμενο.
Κάθε μέρα ο Θεός μας δίνει, μαζί με τον ήλιο, μια στιγμή κατα την οποία είναι δυνατό να αλλάξει το κάθετι που μας κάνει δυστυχισμένους. Κάθε μέρα προσποιούμαστε πως δεν αντιλαμβανόμαστε οτι υπάρχει αυτή η στιγμή, κάνουμε πως πιστεύουμε οτι το σήμερα είναι ίδιο με το χθες και θα είναι ίδιο με το αύριο. Αλλα το ον που δίνει προσοχή στην μέρα την οποία ζει ανακαλύπτει την μαγική στιγμή. Μπορεί να είναι κρυμμένη στο λεπτό που βάζουμε, το πρωί, το κλειδί στην κλειδαριά, μέσα στην σύντομη σιωπή που ακολουθεί το βραδυνό φαγητό,μέσα σε χιλιάδες πράγματα που μας φαινονται όλα ίδια. Αλλα αυτή η στιγμή υπάρχει, μια στιγμή που όλη η δύναμη των άστρων περνάει απο μέσα μας και μας επιτρέπει να κάνουμε θαύματα.
Η ευτυχία ειναι καμιά φορά ευλογία αλλά πιό συχνά ειναι μια κατάκτηση. Η μαγική στιγμή της ημέρας μας βοηθάει ν’αλλαξουμε, μας σπρώχνει να φύγουμε σε αναζλητηση ονείρων. Θα υποφέρουμε, θα διασχίσουμε κακά περάσματα, αλλά αυτές ειναι μεταβατικές περίοδοι που δεν αφήνουν ίχνη. Κι αργότερα θα μπορούμε να κοιτάζουμε πίσω με περηφάνια και πίστη.
Δυστυχής αυτός που φοβάται να ριψοκινδυνεύσει. Γιατί αυτός ίσως δεν απογοητευτεί ποτέ, ίσως δεν γνωρίσει ποτέ την πλάνη, δεν θα υποφέρει σαν αυτούς που έχουν να κυνηγήσουν κάποιο όνειρο. Όταν όμως θα κοιτάξει πίσω του (γιατι πάντα κοιτάζουμε πίσω μας) θ’ ακούσει την καρδιά του να του λέει: “Τι έκανες τα θαύματα που έσπειρε ο Θεός στις μέρες σου; Τι έκανες τα ταλέντα που σου εμπιστεύτηκε; Τα έθαψες βαθιά σε μια τρύπα γιατι φοβόσουν μην τα χάσεις; Τότε αυτό σου απέμεινε: η βεβαιότητα πως έχασες την ζωή σου”.
Δυστυχή αυτός που θα ακούσει αυτά τα λόγια. Τότε θα πιστέψει στα θαύματα αλλα οι μαγικές στιγμές της ύπαρξης θα έχουν περάσει αμετάκλητα.[/SPOILER]
-Δεν θυμαμαι απο πιο βιβλιο του:-s :
Οι πραγματικά φωτισμένοι, αυτοί που η ψυχή τους φλεγόταν από αγάπη, θριάμβευαν σε όλες τις προκαταλήψεις της εποχής τους. Τραγουδούσαν, γελούσαν, προσέυχονταν μεγαλόφωνα, χόρευαν, μοιράζονταν αυτό που ο Απόστολος Πάυλος αποκάλεσε «ιερή τρέλα». Ήταν χαρούμενοι γιατί αυτός που αγαπά έχει νικήσει το κόσμο, χωρίς να φοβάται μη χάσει οτιδήποτε. Η αλήθινη αγάπη είναι μια πράξη ολοκληρωτικής δωρεάς.
Ταδε εφη Ζαρατουστρα:
Το να δημιουργείς – αυτή είναι η μεγάλη λύτρωση από τον πόνο και το αλάφρωμα της ζωής. Για να υπάρξει όμως δημιουργός, χρειάζεται πόνος και πολύ μεταμόρφωση.
Ναι, πρέπει να υπάρχει πολύς πικρός θάνατος μέσα στη ζωή σας, ω δημιουργοί! Έτσι γίνεστε συνήγοροι και δικαιωτές καθετί φθαρτού.
Για να είναι ο ίδιος ο δημιουργός το νεογέννητο παιδί, πρέπει επίσης να θέλει να είναι η έγκυος και ο πόνος της εγκύου.
Αλήθεια, μέσα από εκατό ψυχές βάδισα τον δρόμο μου και μέσα από εκατό κούνιες και ωδίνες τοκετού. Είπα ήδη αρκετές φορές αντίο, γνωρίζω εκείνες τις τελευταίες ώρες που σχίζουν την καρδιά.
Αυτό όμως θέλει η δημιουργική μου θέληση, η μοίρα μου. Ή, για να σας το πω πιο ειλικρινά: ακριβώς μια τέτοια μοίρα θέλει η θέλησή μου.
Καθετί που αισθάνεται υποφέρει σε μένα και είναι φυλακισμένο μέσα μου: Η θέληση μου όμως έρχεται πάντα σε μένα ως ελευθερωτής μου, ως εκείνος που μου φέρνει χαρά.
Το να θέλεις απελευθερώνει : αυτό είναι το αληθινό δίδαγμα από τη θέληση και την ελευθερία – αυτό σας διδάσκει ο Ζαρατούστρα.
Το να μη θέλεις πια και το να μην αποτιμάς πια και να μη δημιουργείς πια ! αχ, ας μείνει εσαεί μακριά από μένα αυτή η μεγάλη κούραση!
Ακόμα και στο γιγνώσκειν αισθάνομαι εγώ την ευχαρίστηση της θέλησής μου με τη γέννηση και το γίγνεσθαι. κι αν υπάρχει αθωότητα στη γνώση μου, αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχει μέσα της θέληση για γέννηση.
Αυτή η θέληση με τράβηξε μακριά από τον θεό και τους θεούς. τι θα υπήρχε για να δημιουργήσουμε αν υπήρχαν θεοί; …"
Albert Camus - Ο μύθος του Σισυφου
[SPOILER]Υπάρχει μια μεταφυσική ευτυχία για να αντέξουμε τον παραλογισμό του κόσμου. Η κατάκτηση ή το παιχνίδι , η αγάπη , η επανάσταση ,
- να με τι διατηρεί ο άνθρωπος την αξιοπρέπειά του σε έναν
πόλεμο που τον έχει χάσει προτού καν αρχίσει .
…η πιο παράλογη ηδονή είναι η δημιουργία ,
“έχουμε την τέχνη για να μην πεθάνουμε από την αλήθεια” , έλεγε ο Νίτσε.
[/SPOILER]
Ανάμεσα στη βεβαιότητα που έχω για την ύπαρξη μου
και στο νόημα που προσπαθώ να δώσω σε αυτή τη βεβαιότητα ,
υπάρχει ένα κενό που δεν θα γεμίσει ποτέ .
Ο εαυτός μου θα μου μείνει για πάντα ξένος …
Αlbert Camus - Η πτώση
…Εξασκώ λοιπόν στο “Μέξικο Σίτυ” εδώ και κάμποσο καιρό, το πολύ ωφέλιμο επάγγελμά μου. Και στην αρχή, όπως άλλωστε θα καταλάβατε φροντίζω να παραδοθώ σε μια δημόσια εξομολόγηση, όσο πιο συχνά μπορώ. Κατηγορώ τον εαυτό μου σε φάρδος και πλάτος. Δεν είναι δύσκολο κάτι τέτοιο, μια που τώρα έχω τη μνήμη μου. Αλλά προσοχή! Δεν κατηγορώ τον εαυτό μου χοντροκομμένα, με μεγάλες μαχαιριές στο στήθος. Όχι, λάμνω απαλά, επιδέξια, πολλαπλασιάζω τις αποχρώσεις και τις παρεκβάσεις το ίδιο, προσαρμόζω τέλος το λόγο μου, ανάλογα με τον ακροατή και τον οδηγώ ως το σημείο που θέλω για να με συμπαθήσει. Ανακατεύω αυτά που αφορούν εμένα, μ αυτά που αναφέρονται στους άλλους. Τονίζω τα κοινά χαρακτηριστικά, τις εμπειρίες που έχουμε αποκτήσει μαζί, αυτά που έχουμε κοινά υποφέρει, τις αδυναμίες που μοιραζόμαστε, μιλάω με καλό, με σωστό τόνο, έτσι ο άνθρωπος της στιγμής εκείνης, αντιλαμβάνεται κι εμένα και τους άλλους. Δημιουργώ ένα πορτραίτο που είναι δικό μου αλλά και κανενός. Μια μάσκα γενική, αρκετά όμοια μ αυτές του καρναβαλιού, που ταυτόχρονα είναι πιστή στην αποστολή της και ταυτόχρονα απλοποιημένη και που βλέποντάς την, λέμε : " Ορίστε, αλίμονο, αυτός είμαι ! " Η ανακριτική εργασία έχει ολοκληρωθεί. Αλλά ταυτόχρονα το πορτραίτο που απλώνω μπρος στα μάτια όλων σας, είναι ένας καθρέφτης.
Νικολας Ασιμος - Αναζητωντας Κροκανθρωπους
[SPOILER]Ο Έτσι είναι έτσι, αλλά κι η Δόξα ήταν Έτσι. Κι όλοι το νοιώθαμε έτσι, κι ο καθένας ήταν Έτσι.
Και η Δόξα πήγε στον Έτσι. Πήγε και κείνος με τη Δόξα και χόρεψαν.
Ώσπου τον χάσαμε τον Έτσι. Εξαφανίστηκε κι η Δόξα. Και ξαφνικά δεν ήμασταν Έτσι, και δεν καταλαβαίναμε έτσι, δεν ήταν ο καθένας έτσι και γίναν όλα όπως πριν. Και να η αίθουσα στο χώρο, ξαναγυρίσαμε στο χρόνο, οι Μουσικοί ξανά τα ίδια και όλοι μας χώρια όπως πριν.
Ήταν σαν να πέρασε από δω ο Έτσι, και να μας έδωσε ζωή, και να γινήκαμε όλοι έτσι, και ξαναφεύγοντας ο Έτσι ρούφηξε όλη τη ζωή, παίρνοντας πίσω ότι είχε δώσει. Μαζί και μια σταγόνα απ? τον καθένα. Ίσως του χρειαζόταν για νάχει τη δύναμη να περπατά, για το αίμα πούχε χάσει. Ίσως αυτό νομίζουν όλοι. Κι ίσως γι αυτό τον αποφεύγουν, τον βρίζουν και τον θεωρούν αλήτη. Ίσως το πήρα και γω έτσι. Αλλά τον ξέρω γω τον Έτσι. Και ήμουν πριν και γω σαν Έτσι. Θέλει κουράγιο νάσαι Έτσι.
Για να μπορείς να παραμένεις έτσι πρέπει να παίζεις την ψυχή σου.
Κι εγώ το ξέρω δεν είν? έτσι. Και ο καθένας είν? ο Έτσι.[/SPOILER]
Θέλεις να πατάς σταθερά.
Σ’ αρέσουν οι ρηχές θάλασσες.
Σ’ αρέσει να γυρνάς τον κόσμο, αλλά πάντα στα ρηχά.
Εμένα μ’ αρέσουν οι βαθιές θάλασσες.
Κι ας μην γυρνώ τον κόσμο.Κι ας με νομίζεις κολλημένο στο ίδιο αυτό σημείο.
Δεν υπάρχει σύμπαν.Υπάρχουν μόνο στιγμές.Συμπαντικές στιγμές.
Αν φτάσεις στην ακινησία μπορείς παντού να ταξιδέψεις.
Εγώ δε χρειάζομαι τον κόσμο, κακώς έχεις νομίσει.
Για μένα δεν υπάρχει κόσμος.
Χρειάζομαι απλά να δημιουργώ κόσμους.
«Ρώτησε κάποιος κάποτε. «Παλάβωσες Νικόλα; Γυρίζεις γύρω-γύρω το άγαλμα της πλατείας, κι επιταχύνεις το ρυθμό, κι έχουν περάσει ώρες;».Εγώ απάντησα τότε αυτό: «Όλοι, ο καθένας, η καθεμιά, κάνετε κύκλους παρόλο που πάτε ευθεία. Γυρίζεται σα σβούρες και δεν παίρνεται χαμπάρι. Προκειμένου να κάνω κύκλους, εγώ μπαίνω μέσα στον κύκλο και τον αντιμετωπίζω. Παρόλο που βρίσκομαι ακόμη στην περιφέρεια. Θα φτάσω και στο κέντρο.»
Jack Kerouac - Στο δρομο
οι μόνοι άνθρωποι που υπάρχουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που είναι τρελοί για τη ζωή, τρελοί για κουβέντα, τρελοί να σωθούν, που θέλουν να χαρούν όλα μέσα σε μια και μόνη στιγμή, αυτοί που ποτέ δεν χασμουριούνται, ή λένε ένα κοινότοπο πράγμα, αλλά που καίγονται, καίγονται, όμοιοι με τις κίτρινες μυθικές φωτιές των ρωμαικών πυρσών, εκπυσοκροτώντας σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στ’ άστρα και, στη μέση, βλέπουμε το μπλε φως του πυρήνα τους να σκάει κι ο καθένας μας κάνει: “Αααα!”.
Στο Αμην του Κωστα Γαυρα
Υπαρχει η ζωη που ζουμε και η ζωη που θα πρεπε να ζουμε
George Orwell - Η φαρμα των ζωων
Ολα τα ζωα ειναι ισα απλα καποια ειναι πιο ισα απο τ’ αλλα
Και ένα quote για καληνύχτα του Τομ Ρόμπινς, δια μέσου του Αλομπάρ, του κεντρικού ήρωα του βιβλίου του, Το Άρωμα Του Ονείρου.
Αν η επιθυμία προκαλεί οδύνες, ίσως αυτό να γίνεται επειδή δεν επιθυμούμε με σύνεση, ή επειδή είμαστε αδέξιοι στο να αποκτήσουμε εκείνο που επιθυμούμε. Αντί να κρυβόμαστε μέσα σ’ ένα πέπλο από προσευχές χτίζοντας τοίχους ολόγυρα μας ενάντια στον πειρασμό, γιατί να μη γινόμαστε πιο επιδέξιοι στην εκπλήρωση της επιθυμίας; Η σωτηρία είναι για τους αδύναμους, αυτό τουλάχιστον πιστεύω εγώ. Δε τη θέλω τη σωτηρία. Εγώ θέλω ζωή, ζωή στην πληρότητα της, τόσο τη μιζέρια της όσο και το μεγαλείο της. Αν οι θεοί φορολογούν την έκσταση, είμαι πρόθυμος να πληρώσω. Αλλά και σε κάθε ευκαιρία θα διαμαρτυρηθώ για τους φόρους τους, κι αν ο Οντίν ή ο Σίβα ή ο Βούδας ή αυτός ο – πως τον λένε; - ο Χριστιανός, δε δεχτούν τη διαμαρτυρία μου, τότε και εγώ θα δεχτώ την οργή τους. Στο κάτω κάτω, θα έχω γευτεί αυτό το συμπόσιο που έχουν απλώσει μπροστά μου, πάνω σ’ αυτόν τον πλούσιο, στρογγυλό πλανήτη, αντί ν’ απομακρύνομαι σαν φαφούτης γερολαγός. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι τα πιο απολαυστικά πράγματα της ζωής απλώθηκαν μπροστά μας μόνο και μόνο για να μας βάλουν σε δοκιμασία και να κάνουν ακόμα πιο δύσκολη την απόκτηση του μεγάλου βραβείου: της ασφάλειας του τίποτα. Ένα τέτοιο φτηνό παιχνίδι με τη ζωή είναι ανάξιο, τόσο για τον άνθρωπο, όσο και για τους θεούς.
[FONT=“Comic Sans MS”][COLOR=“Navy”]Αλκυόνη Παπαδάκη Το χρώμα του φεγγαριού
-Τι χρώμα έχει η λύπη; ρώτησε τ’αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη.
-Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα, την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλε.
-Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;
-Τα όνειρα; τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.
-Τι χρώμα έχει η χαρά;
-Το χρώμα του μεσημεριού, αστεράκι μου.
-Και η μοναξιά;
-Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.
-Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.
__Τ’αστέρι έκλεισε τα μάτια του, κι ακούμπησε στο φράχτη.
Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.
-Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;
-Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο.
-Τι χρώμα έχει ο έρωτας;
-Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.
-Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού… έτσι ε! είπε τ’αστέρι.
__Κοίταξε μακριά στο κενό. Και δάκρυσε.[/COLOR][/FONT]
Δημητρης Μετζελος
Το (|) το λενε Γιωτα και τον 8========Ο Παναγιωτα
αυτο ειναι παραδοσιακο ρε
18+
Με τη θειά μου την Κοντύλω
επηγαίναμε στο μύλο
(μπιγιρνέ-μπιγιρνε-
μπίγι-μπίγι-μπίγιρνε)
Κούντα γω και κούντα κείνη
δίν’ ο Θεός και πέφτ’ εκείνη
πάνω γω από κάτω εκείνη
“Αχου Θειά και να’ σουν ξένη,
και το τι’ θελε να γένει”
“Κάμε, γιέ μου, τη δουλειά σου,
κι εγώ είμαι πάλι θειά σου”
Να κι ο μπάρμπας από πέρα,
τράκα τρούκα τη μαχαίρα:
“Βρ’ ανιψιέ, καταραμένε,
κι ίντα πολεμάς, καημένε;”
“Μπάρμπα, θερμασιά την πιάνει
και την πλάκωσα να γιάνει”
“Πλάκωσ’ την καλά, παιδί μου,
όπου να’ χεις την ευχή μου”.
Κι αυτό παραδοσιακό είναι
edit: αν και μάλλον σ’αυτό αναφέρθηκε ο Vangelis. Τέσπα
John Petrucci
Η μουσικη ειναι ενα solo
Yngwie Malmsteen
H ζωη ειναι ενα solo
Michael Angelo
Και η μεταθανατια ειναι