Είδα το Wild hogs χθες και κοιτούσα την wiki σελίδα του το πρωί για να δω ταινίες του. Απίστευτο και ξαφνικό…RIP
Πολύ νέος, πολύ ξαφνικό… κρίμα
Πέθανε και ο Andy Fletcher των Depeche Mode.
και ο ντραμερ των YES…
Ελπίζω να την βγάλουμε.
χλωμο…
Είδα σήμερα στο 7o επεισόδιο του The Offer τη φάση που πλακώνει στο ξύλο ως Sonny στον Νονό, έναν από τους παρατρεχάμενους δούλους της φαμίλιας. Το βρωμόξυλο ήταν αληθινό με τις ευλογίες του παραγωγού & του Κόπολα σύμφωνα με την σειρά που βασίζεται στις αναμνήσεις του παραγωγού, για λόγους που εξηγούνται αναλυτικά. Έχει κανα δυο τρανταχτές απουσίες ηθοποιών της ταινίας, είναι λίγο εγωκεντρικό το στόρυ, αλλά έχει μπόλικη πληροφορία που μεταφέρεται εξαιρετικά εκτός του ατάλαντου πρωταγωνιστή.
Διάβαζα λίγο την Wiki σελίδα του Caan και αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι που αναφέρεται ότι απέρριψε. Αναφέρω ενδεικτικά τα “One Flew Over the Cuckoo’s Nest”, “Close Encounters of the Third Kind”, “Kramer vs. Kramer”, “Apocalypse Now” και “Blade Runner”.
Ένας από τους πολλούς Ευρωπαίους σκηνοθέτες που έκαναν το πέρασμα στην Αμερική κατά τη διάρκεια των 80s, όπως και ο Verhoeven πχ, για να παίξουν με μεγάλα budget και διαφορετικούς κανόνες.
Δεν τα κατάφερε σε καλλιτεχνικό επίπεδο ανάλογο με το ταλέντο του, έδωσε όμως αξιοπρεπέστατα και iconic blockbusters όπως το In the Line of Fire, Perfect Storm και Air Force One, ενώ βέβαια πριν από όλα αυτά, προηγήθηκε το The NeverEnding Story, από τις πιο αγαπημένες και pop culture milestone fantasy ταινίες των 80s…
Όμως όλα από αυτά και να μην υπήρχαν, δεν θα είχε καμία σημασία για το status και την αξία του Γερμανού, όσο θα υπάρχει το Das Boot!
Μια από τις πιο συγκλονιστικές ταινίες που έχουν γυριστεί ποτέ, ένα αριστούργημα που πραγματικά όσο και να ψάξει κανείς, όμοιο του δεν θα βρει πουθενά!
Mιλάω βέβαια πάντα για την original 5ωρη εκδοχή, η οποία έφαγε ένα τραγικό μοντάζ στη πορεία για το Αμερικανικό κοινό και διάφορες υπό-εκδοχές της κυκλοφόρησαν ανά τα έτη με αυτή τη λογική (και το Netflix από ότι είδα, την 2,5ωρη έχει, μακρυά γενικά )… γενικά παίζει και σε tv series μορφή που έγινε edit από το bbc στα 80s, 6 50λεπτα νομίζω επεισόδια… anyway, η μεγάλη εκδοχή είναι και η πληρέστερη
Συνοπτικά, η ταινία ακολουθεί το πλήρωμα ενός Γερμανικού υποβρυχίου κατά τον Β Παγκόσμιο, όταν του ανατίθεται μια επικίνδυνη αποστολή στη Μεσόγειο… πέρα από το κομμάτι της ιστορίας και τις πολιτικές/κοινωνικές του προεκτάσεις -το οποίο χειρίζεται άψογα και με εξαιρετική διαύγεια, καθώς βάζει εσκεμμένα εξαρχής τον θεατή από τη πλευρά του «εχθρού» (μην ανησυχεί κανείς για «ξέπλυμα των Γερμανών», η ταινία έχει πραγματικό βάθος και δεν θέλω να πω πολλά για να μην χαλάσω την εμπειρία σε όποιον το δει)-, στο κομμάτι καθαρά της σκηνοθεσίας και παραγωγής, η ταινία «παίρνει κεφάλια» στο πως να κάνεις κάτι κλειστοφοβικό και με σασπένς 5 ώρες σερί χωρίς ανάσα!
Ειλικρινά, εγώ προσωπικά τέτοιο πράγμα δεν έχω ξαναδεί, ενώ ακόμα και σήμερα, απορώ πως κατάφερε να γυρίσει πολλές από τις υποβρύχιες σκηνές της ταινίας!!
Ακόμα θυμάμαι να βλέπω τη ταινία και σε κάθε άκουσμα των λαμαρινών που διαστέλλονταν από το βάθος, καθώς το υποβρύχιο έπλεε όλο και πιο βαθιά, να θέλω να κάνω εμετό από την πίεση…
Από τις πιο συγκλονιστικές αντιπολεμικές ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ, δεν έχει όμοιο της.-
Αν και τα είπες όλα (άρτια κι επαρκώς, όπως πάντα άλλωστε), σημειώνω, απλά, ότι το τέλος του “Das Boot” το συγκαταλέγω σε μία από τις “κλειστές”, προσωπικές μου λίστες, ως ένα εκ των πιο συγκλονιστικών που έχω δει ποτέ.
Σημαντική απώλεια, ενώ η διάσημη blockbuster περίοδός του ('93-'06, ας πούμε), από εμένα παίρνει “Ναι σε όλα”, αναφορικά με τη ζωηράδα της, την ένταση και το πάθος της ματιάς του.
ΤΕΡΑΣΤΙΑ ταινία. Έχω δει μόνο το director’s cut (3μιση ώρες περίπου αν θυμάμαι σωστά), ωστόσο το συναίσθημα που προκάλεσε σπανίζει.
Και εγώ το director’s cut έχω δει μόνο. Βασικά το έχω σε bluray. Το άλλο δεν το πέτυχα πουθενά όταν έψαχνα για αγορά.
Τρία πράγματα:
Θα μπορούσα να τρώω κάθε ημέρα, όλα τα γεύματά μου, στο “Peach Pit”.
O αποθανών είχε προσφέρει μία από τις ωραιότερες σκηνές της σειράς όταν πήγε στο σπίτι της οικογένειας Walsh και είπε κάποια πολύ όμορφα και συναισθηματικά λόγια στον Brandon, αποτρέποντάς τον από το να κάνει το πάρτι καταστροφής της οικίας το οποίο σχεδίαζε, λόγω του ότι θα μετακόμιζαν από εκεί (θέλω να πιστεύω ότι την θυμάμαι σωστά τη σκηνή).
Τέλος, όταν συνέβη ο σεισμός του ’99 παρακολουθούσα τη σειρά στο Mega και μπήκα κάτω από το τραπέζι του σαλονιού.
Όχι Baywatch;
Όχι (γενικά, δεν ήμουν fan του Ant1).
Καλύτερα, βέβαια, καθώς θα προέκυπταν και θέματα χωροταξικά, με την απόφασή μου να μπω κάτω από το τραπέζι.
Στεναχωρηθηκα πραγματικα λιγακι με τον θανατο του Νατ.
Σχεδον μας μεγαλωσε μαζι με τους γονεις Walsh. Οσο βλεπαμε 90210 εστω
Εγω εβλεπα Baywatch στον σεισμο γιατι τα επεισοδια Beverly Hills τα ειχα δει πολλες φορες.
Παρομοίως… μόλις είχα γυρίσει από εξεταστική (κβαντομηχανική, τεράστια “επιτυχία” εκείνη τη μέρα).
Ο Νατ ήταν από τους πιο συμπαθείς ρόλους στο Μπέβερλι Χιλς.
Περάσανε κοντά 30 χρόνια από τότε που είχε ξεκινήσει, μεγαλώσαμε…