κοροιδευομαστε??
εχω διαλυθεί…
Δεν γίνεται, απίστευτη απώλεια κιαυτός …ντάξει και οταν ειχαν ερθει συναυλια εδω με Nevermore ψιλοέχανε τα λόγια απο το μεθύσι, αλλά θάνατος?
Nevermore to feel the pain
The heart collector sang
And I won’t be feeling hollow for so long
Nevermore to feel the pain
The words fall out like fire
just believe when you can’t believe anymore
1 Like
Πωωωωω γμτ …Από τις καλύτερες φωνές ever. ακούω τώρα το nevermore(s/t)
1 Like
Ταιριάζει γάντι ο τίτλος
Θυμάμαι να αγοράζω το enemies of reality σε καλοκαιρινές διακοπές, να ξεκινάει το ομώνυμο με εκείνο τον σάπιο ήχο και να μαυρίζει το σύμπαν και να παθαίνω σοκ με την αλλαγή από το dead heart, να ξυπνάω κάθε μέρα τον γείτονα με το seed awakening, να ξενυχτάω άπειρα φοιτητικά βράδια με nevermore, να πηγαίνω στο πρώτο μου λάιβ τους στην υδρόγειο και να χαίρομαι που είμαι τόσο κοντά στη σκηνή και να μπαίνει το inside four walls και να ακουμπάω το κάγκελο και μετά να είμαι στη μέση και μετά πάλι μπροστά, όλα σε 5’’, να λέει με ΤΟ ύφος “i want chaos and I will have it” πριν το sound of silence, να πηγαίνω με φίλο στο λάιβ που παραλίγο να ακυρωθεί γιατί αρρώστησε o Sheppard, ο φίλος να έχει δακρύσει γιατί ήρθε από μακριά για να τους δει πρώτη φορά, και τελικά να βγαίνουν με το beyond within και να γίνεται Ο ΓΑΜΗΜΕΝΟΣ Ο ΠΑΝΙΚΟΣ, να είμαι μπροστά στον Διοικητή πριν τη μετάθεση με μπλουζάκι Enemies of Reality και να με κοιτάει με ύφος απορίας/αηδίας προσπαθώντας να βγάλει άκρη για το σχέδιο και να κρατιέμαι να μη γελάσω και με στείλει Ίμβρο, να τρελαίνομαι με τις ριφφάρες του godless endeavor, να γουστάρω τρελά το obsidian, να τον βρίζω για τη συμπεριφορά του απέναντι σε Loomis και Williams, να γελάω με την αρπαχτή της dead heart περιοδείας, τώρα σκέφτομαι ότι έπρεπε να πάω για να τον δω μια τελευταία φορά.
Γαμώ το κεφάλι σου και τις καταχρήσεις σου και γαμώ τον θεό και το σύμπαν όλο ρε συ Warrel, dead heart in a dead world με όλη τη σημασία πλέον.
RIP ρε τρελάρα
5 Likes
Είμαι να σκάσω γαμω το σύμπαν… Και να έχεις εδώ τους άλλους να σου λένε "σιγά πως κάνεις έτσι "
Ο ήρωας μου στα 90s.
Τα έχω χαμένα
1 Like
Oχι γαμώ
Αυτό ήταν too close to home. Μεγάλη συμπάθεια, πολλά τα γονατίσματα από ερμηνείες του, γονάτισμα όμως, όχι αστεία. Μεγάλο σφίξιμο και στεναχώρια, ήταν μεγάλο σοκ… Α, ρε Warrel…
2 Likes
ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ μπορούν να συγκριθουν με το μεγαλειο του Dane.
Λίγοι αγγίζουν το διανοητικό του φάσμα και ακόμα πιο λίγοι κατανοούν τις αλήθειες που έχει περιγράψει στους στίχους του. Να μην πούμε για τη φωνή του στα καλύτερά της που δεν έβλεπε αντίπαλο.
All Hail Warrel Dane
1 Like
Αυτήν τη μέρα ας υπάρχει αυτή η ωραία ηχητική ανάμνηση από έναν πολύ μεγάλο ερμηνευτή.
Για πάντα στις μνήμες μας.
2 Likes
τι σφαλιαρα ηταν αυτη;
Noooo :’(
Πριν λίγους μήνες που είδα τους Sanctuary live στο Βερολίνο, ο Warrel Dane πραγματικά σερνόταν. Δεν μπορούσε καν να περπατήσει, στεκόταν όρθιος με το ζόρι. Η κατάστασή του δεν ήταν απλώς “OK, είναι λίγο πιωμένος”, ο άνθρωπος έμοιαζε ετοιμοθάνατος.
Κρίμα…
Μουσική ιδιοφυία, μεγάλη προσωπικότητα, εξαιρετικός στιχουργός, Καλλιτέχνης, ότι και να πούμε είναι λίγο. Προσωπικά με έχει σημαδέψει το “Dreaming neon black” - μου πήρε κανένα χρόνο να το χωνέψω - και το εξαιρετικό κλείσιμο της καριέρας του, το “The year the sun died”.
3 Likes
Και δικος μου παιδικος ηρωας 
Μεσα στο τοπ 5-αντε 10 αγαπημενων μου τραγουδιστων διαχρονικα. Ξεκινησε σπερνοντας καταρες και καταδικες δεξια κ αριστερα δαιμονισμενος σαν να μην υπαρχει αυριο και εξελιχτηκε σε εναν φοβερο στιχουργο και εκφραστικο ερμηνευτη. Ενας ανθρωπος που δινε αγωνα με τους δαιμονες του πολλα χρονια τωρα. Κριμα πραγματικα. RIP
Η εικονα του και ο ηχος σε αυτο το βιντεο απο το 2¨40 και για μισο λεπτο ακομα αποτελει για μενα την επιτομη του μυθου του Heavy Metal
4 Likes
H αλήθεια είναι πως υπήρχε αυτή η εντύπωση του “ετοιμοθάνατου” και στη Σλοβενία που τον είδαμε το καλοκαίρι. Φαινόταν πως κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά παρά την θέληση του η οποία ήταν εκεί.
Έζησε τη ζωή του στο έπακρο και αυτό είναι που μετράει.