RIP Warrel Dane

Επικαιρότητα
#21

Για αυτο αγαπητε φιλε που το διαβαζεις αυτο,σκεψου καλα την επομενη φορα που θα κραξεις για αρπακτες κτλ τον ταδε Dane,Helloween,Metallica,Maiden,Priest και παει λεγοντας.
Οπως και σου ακουγεται αυτο,οι μερες τους τοσο πανω οσο και κατω απο την σκηνη ειναι ΜΕΤΡΗΜΕΝΕΣ.!
Δεν ξερω ποσες ελπιδες εχετε εσεις αλλα εγω ακομα δε βρηκα τους νεους Maiden ουτε τους νεους Sabbath ουτε καν τους νεους Nevermore.
Και πολυ φοβαμαι πως δε θα τους βρω ποτε.
Σε ευχαριστω Warrel.Σε ευχαριστω…

Υ.Γ.δεν εχω καμια ορεξη να ακουσω κραξιμο επειδη ειμαι <κλειστομυαλος> και <δεν δινω ευκαιριες> και και και και.
Ειμαι απιστευτα φορτισμενος αυτη τη στιγμη και δεν θελω φασαριες.Αν διαφωνεις με αυτο που εγραψα τοτε σε παρακαλω αγνοησε το.Καλο βραδυ

6 Likes
#22

Σκατά :cry:

#23

Ήταν μεγάλος.

#24

Όπως και οι παραπάνω, υποθέτω, γράφω κι ακούω Nevermore -έβαλα κατευθείαν “Dreaming neon black”.

Έπαθα σοκ. Όταν μου άνοιξε η κεντρική του Rocking είδα τη φωτογραφία του Warrel, αλλά δεν έβλεπα τη λεζάντα, λέω “για κανά live θα ΄ναι, δεν παίζει να είναι κάτι άλλο”, λες και το ψιλιαζόμουνα. Μετά δεν το πίστευα, πραγματικά.

Τι να πω τώρα, εντάξει, τους Nevermore τους παράτησα μετά το “This godless endeavor”, αλλά ήταν ένα από τα συγκροτήματα-κολλήματα της εφηβείας μου. Όπως είπε και το παλληκάρι πιο πάνω, πώς να ξεχάσω τη φάση στην Υδρόγειο, εγώ να έχω ταξιδέψει από Γιάννενα με φίλο, να βλέπουμε Violet Vortex (αν θυμάμαι καλά), να βλέπουμε Biomechanical και η ώρα να περνάει, να περνάει και πουθενά οι Nevermore. Να βγαίνουν και να λένε ότι ο Sheppard είναι στο νοσοκομείο και ότι δεν ξέρουν αν θα γίνει η συναυλία και εμείς, λυκειόπαιδα, να 'μαστε έτοιμοι να βάλουμε τα κλάματα από τη στεναχώρια. Και τελικά να βγαίνουν και να γίνειται ΚΟΛΑΣΗ, αν και δε θυμάμαι τίποτα από εκεί και πέρα.

Τι άλλο, “Dead heart in a dead world” μόνο. Διθυράμβους το Hammer, δίσκος της χρονιάς κλπ., μόνο Nevermore, κι εγώ στην πρώτη ακρόαση να έχω απογοητευτεί, δε θυμάμαι γιατί. Και λίγο καιρό που το άκουσα πιο μετά, είδα το φως το αληθινό. Δεν υπήρχε επιστροφή από εκεί κι έπειτα.

Και, όντως, τι κατάθλιψη είχε πάθει όλη η παρέα με το “Enemis of reality”, τι μαλακία ήχος, τι μπερδεμένα κομμάτια, γάμησε τα. Ποτέ δεν το χώνεψα, αν και τώρα πάνε χρόνια από την τελευταία φορά που το άκουσα.

Το video-clip του “Next in line”, ρε μαλάκες, στο TV War. Με τις μάσκες, και τις σκιές και γάμησε τα.

Η ερμηνεία στο “Forever” και τέλος. Έσβησε τους πάντες με μία ερμηνεία πάνω σε μία και μοναδική μελωδία.

4 Likes
#25

Μιλάμε για την μπάντα που ο μέσος ΄Ελληνας οπαδός που τώρα “προκυνάει” δεν σεβάστηκε τότε, όταν είχε έρθει με τους Iced Earth. Τέσπα. Περασμένα, ξεχασμένα. Το επίνε, και τον ήπιε, δυστηχώς. Πολλοί, φύγανε απο πιοτό. Φίλοι, γνωστοί, μουσικάντηδες.

1 Like
#26

13/12/2001 CHUCK SCHULDINER, 13/12/2017 WARREL DANE. Καταραμενη μερα…

3 Likes
#27

Όσοι μεγαλώσαμε στα 90s μουσικά ο Warrel Dane κάτι σαν ήρωας. Politics/Dreaming/Dead Heart ήταν μαγική τριάδα άλμπουμ που είχαν λιώσει κανονικά.

R.I.P.

#28

Σοκ κι εγώ, εντελώς απροσδόκητο… Τους είχα δει μόνο μια φορά, στο Ρόδον αν θυμάμαι καλά, και την προηγούμενη νύχτα είχα πάει για signing session νομίζω στο Underworld όπου και είχαμε πει 2 κουβέντες.

Κρίμα, οι ερμηνείες στα κλασσικά τους άλμπουμ ήταν ανατριχιαστικές. Το Dreaming Neon Black το έχω στο τοπ 50 ever. Πολύ ωραίοι στίχοι, ιδιαίτερη φωνή, είχε ολόκληρο το πακέτο. Έχω πολύ ψηλά όλα τους τα άλμπουμ εκτός από το Obsidian που δεν το έχω ακούσει παρά μόνο 2-3 φορές.

Από όλες τις απώλειες που είχαμε το 2017, προσωπικά με σόκαρε πιο πολύ αυτή του Warrel… και μάλιστα 16 χρόνια μετά τον Chuck ρε; Έλεος… Αθάνατος!

#29

Διπλό ξενέρωμα, ακόμα θυμάμαι την μέρα που έφυγε ο Chuck, τεράστιο το σοκ και τότε αλλά κάπου το περιμέναμε. Αυτό εδώ είναι δύσκολο να το χωνέψω .

#30

warrel (2).jpg2338×1700 342 KB
warrel (3).jpg2338×1700 456 KB
warrel (4).jpg2338×1700 303 KB
warrel.jpg2338×1700 421 KB
. Εδώ και ώρα δεν ξέρω τι να κάνω. Να σε βρίσω να σε αποθεώσω να μη κλάψω.Με κάλυψαν πολύ τα μηνύματα των disconnect Rebel Opethian17 SavatageOrDeath shadowking69 Hunter1978 Vic Dr.Feelgood, όμως 27 χρόνια συναυλιακά στα 3 μέτρα κυριολεκτικά και 30 χρόνια στο κασετοφωνάκι είνα πολλά για να μην αισθάνομαι ότι έχασα ένα δικό μου άνθρωπο.Σε ΛΑΤΡΕΨΑ ρε μπαγάσα WARREL.

11 Likes
#31

Και η μαλακια είναι το 15 που τον είδα τελευταία φορά ήταν αξιοπρεπέστατος αλλά και το The Year The Sun Died ήταν γαμάτος δίσκος και σε καμία περίπτωση αρπαχτή.

#32

Το έχω γράψει και αλλού, ότι τον Απρίλιο του 1990 είχε στο Metal Hammer ένα δισέλιδο για τους Sanctuary, ένα άγνωστο για το ευρύ κοινό συγκρότημα με μόνη “διαφήμιση” ότι ο Mustaine είχε κάνει την παραγωγή στον πρώτο τους δίσκο.
Στη μία σελίδα είχε μια συνέντευξη του συγκροτήματος και στην άλλη αυτή τη φωτογραφία.

Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω, αλλά στα μάτια ενός 14χρονου αυτή η φωτογραφία δημιούργησε μια μεγάλη προσδοκία ότι o άρτι κυκλοφορήσας δίσκος Into the mirror black θα ήταν αριστούργημα. Και πραγματικά δεν έπεσα έξω.
Επίσης θυμάμαι τη “μάχη” με τον πατέρα μου να πάω στη θρυλική συναυλία Sanctuary-Fates Warning τον Οκτώβριο του 1990 που θα γινόταν στο Πεδίο του Άρεως, δίπλα στο σπίτι μου. Αφού με τα πολλά έπεισα τον πατέρα μου να πάμε τουλάχιστον απέξω να κόψω κίνηση, πήγαμε και δεν ήταν κανένας για να μάθω πολύ αργότερα ότι είχε αλλάξει ο τόπος διεξαγωγής (μπράβο ρε φίλε @watctower που έβαλες φωτο από εισιτήριο).
Κάποια στιγμή βρήκα και το Refuge Denied και από τότε έχω λιώσει αυτούς τους δύο δίσκους.
Μετά τη διάλυση των Sanctuary περίμενα πως και πως τα επόμενα βήματά τους αλλά προσωπικά οι Nevermore ποτέ δεν με κέρδισαν.
Πάντως αυτό που χρώσταγε το 1990, ήρθε 21 χρόνια μετά, στις 25/9/2011, με την επανένωση και τη συναυλία στο Gagarin.
Επίσης περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία το νέο δίσκο τους το 2014 και τη συναυλία στο Gagarin το 2015, που έδειξαν ότι το πράγμα θα προχωρούσε καλά. Αλλά…

ΥΓ: Μόλις είδα στο wikipedia ότι η ημερομηνία κυκλοφορίας του Into the mirror black ήταν 27/2/1990, στα γενέθλιά μου.

3 Likes
#33

πολυ κριμα
R.I.P.

#34

Οχι ρε γαμωτο, οχι και αυτος… Παει καιρος που δεν ηταν στα καλα του, αλλα δεν το περιμενα αυτο… Εκπληκτικη φωνη, εξαιρετικος ερμηνευτης και σκεπτομενος καλλιτεχνης. Περισσοτερο εχω αγαπησει τις κυκλοφοριες του με Sanctuary, το φοβερο Refuge Denied με τα φωνητικα του να ειναι συνεχεια “στον Θεο” και το ΤΙΤΑΝΙΟ Into the Mirror Black στο οποιο πραγματικα τον προσκυνας. Τον ειδα live το 2011 με τους Sanctuary και ηταν πολυ καλη η αποδοση του σε τοσο απαιτητικα κομματια. Μεγαλες στιγμες και με Nevermore αν και δεν εχω εμβαθυνει οσο θα επρεπε σε αυτους.

R.I.P. Warrel

1 Like
#35

Πεσ τα γιατι γενικα πολυ ευκολα ξεχναμε εδω. Μαλλον θυμομαστε οτι μας συμφερει. Απλα κριμα.

οπως τα γραφεις. Απλα προσθετω σαν πρωτο, καλυτερο και αξεπεραστο το Into The Mirror Black.

#36

Πέραν από τα μουσικά, από τους στίχους των Nevermore έμαθα ή έψαξα για να μάθω για:

  • Την Tiananmen Square
  • Τον Timothy Leary
  • Τους Bauhaus (μπάντα και αρχιτεκτονική)
  • Πόσο καιρό μένουν ως κρατούμενοι στις ΗΠΑ οι συλληφθέντες για μικρά αδικήματα πριν οριστεί δίκη (Inside 4 walls)

και άλλα μικρά ωραία πραγματάκια όπως την φράση του Βολταίρου για την εφεύρεση του θεού (από seven tongues of god) ή τη blade runner θεματολογία στο The Learning.

Respect και στον στιχουργό Dane λοιπόν.

3 Likes
#37

Κάτι τέτοια γράφετε και νοιώθουμε ότι μεγαλώσαμε, εμείς οι κάπως παλαιότεροι!

Επί του θέματος, πολύ πρόωρη η απώλεια του Wally, κρίμα πραγματικά.
Όχι ότι έχει σημασία, αλλά από χθες διαβάζω για την ηλικία του μακαρίτη, άλλοι λένε ήταν γεννημένος το '61, άλλοι το '69. Βάσει της λογικής και μόνο, μου φαίνεται πιθανότερη η πρώτη εκδοχή, δεδομένου ότι το “Refuge Denied” κυκλοφόρησε το 1987 και ο Warrel είχε ήδη προϋπηρεσία σε κάποιο άλλο σχήμα πιο πριν.

#38

Τι στο πέος γίνεται? R.I.P. ψηλέ.

#39

oψιλε είχε κυλησει ακούγεται σε παλαιές κακες συνηθειες. που είχαν και άλλοι.

#40

Πρώτο λαιβ Sanctuary με νέο τραγουδιστή