Το friend of foe ειναι απο τα πιο κολλητικα κομματια που εχω ακουσει ποτε…με 1-2 ακροασεις και σου καρφωνεται στο μυαλο…
Δεν έχουμε την bonus έκδοση, νόμιζα ότι κάπου διέρρευσαν!
Το κομμάτι ακόμα και με αυτά τα 80s synths είναι 100% Riverside. Οπότε θα έπρεπε έτσι και αλλιώς να τους ακούς πολύ περισσότερο
Ας πω κι εγώ μια μικρή άποψη για το νέο άλμπουμ, καθότι η επίσημη, αναλυτική θέση του @ManosOrff είναι στην κεντρική μας σελίδα.
Το νέο άλμπουμ των Riverside είναι διαφορετικό κι αυτό μου αρέσει. Μου αρέσει πολύ παρόλο που απομακρύνεται (αρκετά ενδεχομένως) από δομικά στοιχεία στον χαρακτήρα της μπάντας που με έκαναν να την λατρέψω από όταν βγήκε το “Second Life Syndrome” κι αυτό καθιστά ακόμα πιο σημαντικό το ότι με έχει κερδίσει.
Το ότι δεν έχει εκείνο το (ήπιο) σκοτάδι ή τον θυμό που συχνά βασανίζει τον Mariusz, μπορεί να μην με κάνει να δεθώ μαζί του στο βαθμό που έγινε αυτό με κάποια παλιότερα άλμπουμ, αλλά έχει κάποια πολύ θετικά στοιχεία. Ένα από αυτά είναι το ότι παρά την αλλαγή παραμένει 100% ευδιάκριτος ο χαρακτήρας της μπάντας και ένα ακόμα είναι πως το “ID.Entity” το ακούω με πολύ ευχαρίστηση και άνεση από την αρχή μέχρι το τέλος του.
Πρόκειται για ένα άλμπουμ που δίνει ένα διαφορετικό χρώμα στη δισκογραφία των Riverside κι αυτό είναι επίσης σημαντικό στην μεγάλη εικόνα. Δείχνει μια μπάντα που δεν θέλει να μείνει στάσιμη, ούτε απλά να παλεύει να διατηρεί κάποια κεκτημένα. Θα το χαρακτήριζα ως το πιο colorful άλμπουμ τους, που έχει τη δική του θέση στη δισκογραφία τους.
Επίσης, ο Duda για μια ακόμα φορά προσπαθεί κάτι να πει με τους στίχους του, με το ύφος, με τις ερμηνείες του. Δεν χρειάζεται να είναι ντε και καλά σπουδαίοι ή βαθυστόχαστοι, αλλά έχουν θεωρώ το ενδιαφέρον τους και τις περισσότερες φορές συμφωνώ με το πνεύμα του. Το “The Place Where I Belong” μόνο του έχει κάμποσα να πει.
Another pop philosopher tells you how you should live
By starting from getting to know yourself
Wow, BFD, indeed
Το παραπάνω με κάνει να γελάω και λίγο.
Και, επίσης, μην ξεχνάμε ότι χωρίς τον Piotr οι Riverside θα άλλαζαν έτσι κι αλλιώς - λιγότερο ή περισσότερο.
Το κάνουν πολύ καλά οι μπαγάσηδες και παραμένουν μεγάλη λατρεία.
Εδώ θα άλλαζαν και με τον Πιοτρ …
- Jordan Peterson wants to know your location *
Και εγώ αυτό σκέφτηκα
Για τους ανυπόμονους, κυκλοφορεί ανάμεσά μας…
Έβαλα να ακούσω το Self Aware για αρχή, ήθελα να ακούσω αυτά τα 3 λεπτά επιπλέον που έλειπαν από το edit. Το κομμάτι δεν μου είπε πει πολλά γενικά όταν το άκουσα και μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι τελικά αυτά τα 3 λεπτά είναι το καλύτερο σημείο του…
Ή για να το πω πιο απλά, αυτοί είναι οι Riverside που θέλω να ακούω.
Τα υπόλοιπα κομμάτια συν τα μπόνους το απόγευμα με την ησυχία μου.
To αλπουμ το βρηκα εξαιρετικο για πρωτο ακουσμα… Θελει ομως τα ακουσματα του οποτε θα πεσει καλο λιωσιμο
Πρώτα ακούσματα, θετικές οι εντυπώσεις.
Ο δίσκος έχει μπόλικα πράγματα να ακουσεις που φέρνουν σε παλιότερους Riverside αλλά ταυτόχρονα και με νέα στοιχεία.
Ωραία η εισαγωγή στο Friend or Foe που έλειπε από το edit, προσθέτει σε ένα ήδη εξαιρετικό κομμάτι.
Landmire Blast και Big Tech Brother μου αρέσουν αρκετα όπως και το Post Truth, ωραίες κιθάρες και μελωδίες.
Το I’m done with You μου άρεσε από την πρώτη στιγμή που το άκουσα και αυτό δεν έχει αλλάξει.
Το Self Aware δεν είναι στα αγαπημένα μου αλλά σίγουρα τα 3 λεπτά στο τέλος προσθέτουν στο κομμάτι.
Η απογοήτευση είναι στο The Place where I belong.
Περίμενα από ένα 13λεπτο κομμάτι να ακούσω τους Riverside να…κάνουν πάρτυ, αλλά δεν…
Βασικά δεν βρίσκω κάποιο λόγο που κρατάει τόσο πολύ, συγκριτικά και με παλιότερα μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια τους είναι μάλλον απλά οκ. Περίμενα πολύ περισσότερα.
Και για να το προχωρήσω ακόμα παραπάνω, θα μπορούσαν να έχουν βάλει στη θέση του το εξαιρετικό instrumental Age of Anger.
Ή έστω να το βάλουν στο δίσκο, είναι κομματάρα, ατμόσφαιρα, κιθάρες, είναι Riverside.
Καλό και το δεύτερο bonus Together again.
Συνεχίζονται εννοείται τα ακούσματα.
Δισκάρα
Όμως αυτό που λές για το “The Place Where I Belong” δεν το καταλαβαίνω. Μεγάλο κομμάτι που ήταν αχρειάστα μεγάλο θεωρώ το “Beyond the Blue Horizon”. Στο PWIB ωστόσο, νιώθω ότι δικαιολογείται το άπλωμά του, ενώ έχει ορισμένες από τις πιο ζουμερές στιγμές, και εξηγούμαι:
Από το 2:10 περίπου ως το 6:50 γίνεται πανηγυράκι με τα σολίδια και τα πλήκτρα, την ειρωνεία των στίχων (αλλά και μερικές based απόψεις), τις δυναμικές κλπ. Μετά γίνεται πιο ήρεμο, χωρίς να χάνει την έντασή του, και χτίζει πολύ σταδιακά το εξαιρετικό αποκορύφωμα του don’t want to take my part oh ohhhhhhhhhhh που είναι και από τις πιο δυνατές στιγμές στη δισκογραφία τους (αν με ρωτάτε)
E και μετά έχει ένα σόλο βγαλμένο από το Hand. Cannot. Erase. δλδ ααααααααααρρρρργκκκκκκκ δεν περιγράφω άλλοοοοοοοοοοοοο
Και καταλήγει σε ένα τζαμάρισμα με spacey πλήκτρα και leads… * Chef’s Kiss *
Τον εχω λατρεψει το δισκο και ειμαι μολις στα 3 ακουσματα…πολυ αγαπη τα 3 τελευταια λεπτα του self aware
Εγώ είμαι στη μέση της πρώτης ακρόασης και ομοίως γουστάρω φουλ
Επίσης the place where i belong μπήκε στην καρδούλα μου . Ωραίοι στίχοι
Ευκολα οτι πιο δυναμικο και εξωστρεφες εχουν βγαλει. Ειχαν δικιο αυτοι που γραφανε οτι εχει κοινα στοιχεια σε υφος με το ADHD - αλλα μεχρι εκει. Πολλες εναλλαγες ηχων και διαθεσεων, ακουω ωραιους στιχους, ειναι 100% φρεσκο αλλα και 100% Riverside, γενικα μια ομορφια. Τελικα το Self-Aware παραμενει το πιο «εκτος υφους» τους τραγουδι. Θα χαρισει πολλες ακροασεις θαρρω το αλμπουμιδιον. Επιμενω οτι κατα τη γνωμη μου ακολουθησαν μια πολυ σωστη προσεγγιση -τωρα πετυχημενη ή οχι- θα το κρινει ο κοσμος και ο χρονος, εμενα παντως μου αρεσει αυτο που ακουω.
Ρίξτε και μια ματιά εδώ…
Δεν μου δίνει κάποιο λόγο για να το βάζω στο repeat να το πω απλά. Δεν υπάρχει η κλιμάκωση που θα ήθελα.
Είναι καλό κομμάτι αλλά συγκριτικά με ότι έχω ακούσει από αυτούς σε παρόμοια μεγάλης διάρκειας τραγουδια στο παρελθόν, κάτι μου λείπει εδώ.
Και μιας και ανέφερες το Hands του Wilson, το κομμάτι γενικά έχει μπόλικο Wilson…
Τα πρώτα 2 λεπτά πχ είναι τελείως Wilson
Όχι ότι είναι κακό αυτό, αλλά εδώ θέλω να ακούσω Riverside.
Δεκτά όλα, άσε με να εκτονωσω το φανμποϋλίκι μου!
Όχι, καταλαβαίνω τι εννοείς, πολλές φορές κάποια κομμάτια, όσο καλοδουλεμένα κι αν είναι, απλώς δεν είναι αυτό που ψάχνουμε, ή οι ιδέες δεν μας αρέσουν - απλώς! Καμία ακολουθία νοτων και καμιά δομή κομματιού δεν είναι από μόνη της εξαιρετική.