Το παλικάρι στο Ragnarok που συζητάτε ήταν μεγάλη λατρεία, γιατί πέρα από το ότι καθόταν πάντα στη γωνιά του, με το μπουφάν του και τη μπύρα του, έπαιζε το air-bass του μόνο σε κομμάτια από συγκεκριμένες μπάντες.
Καλά να είναι όπου βρίσκεται.
Επίσης μελαχροινό καθαρόαιμο άτι barwoman ftw.
Για κάνα δίχρονο (?) είχαμε το Salida στο Αιγάλεω, το οποίο παραδόξως έγινε στέκι, μάζευε κόσμο, έπαιζε καλό χεβυ μέταλ, είχε εξαιρετικούς ανθρώπους να το τρέχουν και καθαρά ποτά. Υπερσπανια περίπτωση, μετά άλλαξε διεύθυνση και έχασε αυτό το χαρακτήρα του και εγώ το ενδιαφέρον μου. Ήρθε και ο κορονοιος και τώρα δεν ξέρω σε τι φάση είναι. Θα έχουμε πάντα το Χρυσοστόμιο, ας είναι.
Εχω παει αρκετες φορες με καποια λοκαλια που πηγαινουν εκει απο παιδια, ειναι ωραιο μαγαζι και αυτο ε!
Είναι αξία το Χρυσοστόμιο! Πολύ ζεστό μαγαζί, σταθερά στην Αιγαλεάρα μας.
Ναι υπάρχει και στην Ηλιούπολη Le Roi, πολλά χρόνια, έχει ρίξει και μια μετακόμιση επίσης.
Εδώ Ηλιούπολη δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο πάντως, το μόνο που σου μένει (εκτός απ’ την αρκετά καλή διακόσμηση) είναι τα neverending ψιψιψόνια που σου φέρνουν.
Ναι υπάρχει, πηγαίνω ανελλιπώς πολλά χρόνια, έχει παίξει και ανανέωση πρόσφατα, πριν 3-4 χρόνια.
Τίποτα το ιδιαίτερο από μουσική, αλλά πολύ ωραία ατμόσφαιρα, αρκετά μεγάλη ποικιλία (έχω δοκιμάσει κάτι κουλές) από μπύρες, γενικά καλό φαί, με χάιλάιτ την εξαιρετική ποικιλία από λουκάνικα, και προσωπικά, φανατικός οφθαλμόλουτρος της Κωνσταντίνας που σερβίρει.
Έχω να πάω από αρχές του '20 δυστυχώς, πριν την πρώτη καραντίνα, ελπίζω να μην έχει αλλάξει κάτι. Ναι, με το κάτι εννοώ την Κωνσταντίνα.
Μιας και πιάσατε τα leroi, τίμιο και αυτό της Αγίας Παρασκευής (που ήταν παλιά Παπανικολή). Ωραία διακόσμηση, συμπαθητικος κατάλογος (τιμές μπυραρίας βέβαια) ροκ μουσική, για μια φορά στο τόσο καλό είναι. Έχω να πάω από πριν τον κοβιντ βέβαια, ήταν οκ και για τους μη ροκάδες φίλους επειδή δεν παίζει πολύ σκληρά
Le Roi Αγίας Παρασκευής έχω περάσει μόνο απέξω και μάλλον έτσι θα μείνει αν κρίνω από τις ιστορίες τρόμου που έχω ακούσει από άτομο που δούλευε εκεί.
Δηλαδή;
Ας πούμε πως δεν τηρούνται ιδιαίτερα τα στάνταρ υγιεινής και πως γενικά υπήρχε θέμα με το εργασιακό περιβάλλον, δεν θα το έλεγες και ιδανικό.
Με αφορμή τα παρακάτω ποστ, μερικές post-COVID εντυπώσεις:
Rainbow πεσμένο σε διάφορους τομείς. Σίγουρα παραμένει μια καλή/safe επιλογή πάντως. Αρνητικό το ότι κατά βάση μιξάρουν κομμάτια από youtube (για να παίζουν και τα βίντεο στις οθόνες) τα οποία όμως ακούγονται χάλια από τα ηχεία (βασικά κάποια δεν ακούγονται καν).
Πήγα Red Queen στο Χαλάνδρι την Παρασκευή, καλά ήταν, συμπαθητικό playlist από pop punk (πολύ OFFSPRING) μέχρι alt-metal. Βέβαια όλος ο κόσμος καθόταν έξω στην αυλή, προσωπικά είμαι του “μέσα”.
Το ίδιο “πρόβλημα” παίζει και στο Nathan’s Saloon στην Πανόρμου και είναι κρίμα γιατί βάζει καλά κλασικομεταλάδικα κομμάτια. Παραμένοντας Πανόρμου, αγαπάμε και συστήνουμε Menudo, από τα λίγα μπαρ που διατηρούν μια αίσθηση στεκιού.
Esqueleto ψηλά στην Χ. Τρικούπη επίσης τίμια μεταλλική επιλογή, Old-Boy στην Αλεξάνδρας πέτυχα AOR βραδιά και μετά από μια μπύρα ήμουν “όπου φύγει, φύγει”, Closer στη Ναυαρίνου αρκετά καλό για alt-rock/post-punk κτλ αλλά έκατσα λίγο, Off The Chain παραδίπλα επιεικώς απαράδεκτο για τα γούστα μου, μουσικά.
Τέλος, τίμιο Isengard στον Πειραιά εξαιρετική επιλογή, έχει εξελίξει αρκετά και τον χώρο, φωτισμό και ήχο (αν και μπλακ μέταλ σε μια τρύπα χωρίς φώτα και με κακά ηχεία είχε μια ενδιαφέρουσα αισθητική).
Τους τελευταίους μήνες την έχω βρει με Rock Dragon και, κυριώς, στο υπόγειο με αμερικανιές.
Αφού δεν την έχεις βρει με Red Dragon, πάλι καλά να λες!
μη μου βάζεις ιδέες…
Δεν εγινε τιποτα, απλα το μοσκιτο ειναι για τον πουτσο
Δεν έχω πάει και ούτε πρόκειται.
Έχει και κουνούπια
Τελικά μερικοί έχουν πολλά προβλήματα. Πολλά και άλυτα. Από την άλλη… μήπως πάλι τα έχουν όλα λυμένα, δεν έχουν με τι να ασχοληθούν και ασχολούνται με μαλακίες;;;; 
Αρχίζω να αναρωτιέμαι μήπως ξέρω γω δεν υπάρχουν αρκετοί ψυχολόγοι.
Καλήν εσπέραν, καλή χρονιά με υγεία να έχουμε και μέσα σε αυτήν εύχομαι να πάτε όλοι σας στην Ηχώ στους Αγίους Αναργύρους που παίζει να αποτελεί την μεγαλύτερη ροκ χρονοκάψουλα στην ιστορία και αν όχι αυτό, τότε τουλάχιστον μια φανταστική ξύλινη τρύπα με αλκοόλ και μουσικάρες, i am in awe. (Οκ, ίσως φταίει που είναι 5’ με αμάξι από το σπίτι μου και το ανακάλυψα μόλις, ίσως που είχα να βγω σχεδόν όλες τις γιορτές και μου φάνηκε ΟΤΚ, ίσως και να είναι όντως, δεν ξέρω!)
