ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αναφέρομαι μόνο στη rock μουσικη, και όχι στην metal.
Ας το εξετάσουμε για ένα λεπτό, αν και λογικά η συζήτηση μπορεί να πάρει μέρες. Ακούγεται γελοίο, ίσως και αιρετικό να θέτει κάποιος ένα τέτοιο ερώτημα σε ένα forum που ασχολείται με το συγκεκριμένο είδος, όπου κανείς συναντά ενημερωμένους και παθιασμένους οπαδούς του μουσικού αυτού φάσματος. Όμως με την ερώτηση δεν αναφέρομαι σε πιθανότητα εξαφάνισης του είδους από το πρόσωπο της γης, άλλωστε κάτι τετοιο ειναι αδύνατο όσο κάποιος εκεί έξω παίζει το το είδος και υπάρχουν κάποιοι που το ακούνε. Ας μην ξεχνάμε πως ο Miles Davis ανακήρυξε τη jazz νεκρη, και μουσειακο εκθεμα, όμως υπάρχουν εκατομμύρια φανατικοι του είδους. εννοώ ουτετην απήχηση που μπορεί να έχει το είδος στο mainstream, κάτι που είναι μακριά από την πραγματικότητα παρά το γεγονός πως αυτή η απήχηση έχει περιοριστεί δραματικά τα τελευταία χρονιά. Αντίθετα, αναφέρομαι στο ενδεχόμενο το είδος να έχει χάσει την φλόγα που συνεχώς το ωθεί σε εξέλιξη και πρόοδο. Μου γεννάται αυτή η απορία, καθώς έχουν περάσει δυο δεκαετίες από τότε που ο κόσμος βίωσε κάποια σημαντική καινοτομία στην rock μουσική. Η τελευταία (όσο καιν αν πολλοί-μεταξυ τους και εγώ-δυσκολευονται να δεχθούν) ήταν το φαινόμενο που ακούει στο όνομα grunge. Αυτό το είδος, από τη στιγμή που κυριάρχησε στη μουσική σκηνή, κατάφερε, στο σύντομο διάστημα της ζωής του, να ορίσει την κατεύθυνση που θα ακολουθούσε το μεγαλύτερο ποσοστό συγκροτημάτων. Όμως έχουν περάσει σχεδόν είκοσι χρόνια από τότε, και ενώ άλλα είδη βίωσαν εξελίξεις (πχ.: η ποπ ενσωμάτωσε σε μεγαλύτερο βαθμό από ποτέ στοιχειά από πλήθος ειδων όπως η Hip-Hop και η ηλεκτρονική/χορευτηικη μουσικη). Αντίθετα η μόνη εξέλιξη της rock ήταν η ανάδειξη της emocore/metalcore σκηνής η οποία δεν φαίνεται να είχε μεγάλο θετικό αντίκτυπο, με πολλές από τις μπάντες να καλλιεργούν αισθήματα μίσους και αγανάκτησης, μιμούμενες η μια την άλλη και χαράσσοντας μια πορεία υπαγορευμένη από τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρίες. Αυτό είναι ανησυχητικό αν συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο διάστημα σε όλη την ιστορία του είδους όπου τίποτα αξιοσημείωτο δεν έχει συμβεί Τα 80s δεν μετρούν, απλούστατα γιατί υπήρχε μια ακμάζουσα punk και alternative σκηνή που φλέρταρε με το mainstream και πειραματιζόταν συνεχώς. Αντίθετα σήμερα η Indie σκηνή φαίνεται χαμένη στα post μονοπάτια χάραξαν μπάντες του παρελθόντος. Το ίδιο ισχύει και για το αδύναμο trend της garage αναβίωσης (η οποία υπήρξε σημαντική μόνο κατά τα 80s και τις αρχές τις δεύτερης χιλιετίας)
Ας κάνουμε μια σύντομη ανασκόπηση στην ιστορία του είδους:
Την δεκαετία του 50 οι hilly billies των ΗΠΑ ανακαλύπτουν τα blues και την αφροαμερικανική μουσική. Το rock n roll γεννιέται. Όμως πριν να αναπτυχθεί εκείνα τα πρώιμα χρόνια οι κυριοι εκπρόσωποι του έιδους(Elvis Presley, Buddy Holly, Chuck Berry) αντιμετωπίζουν προβλήματα στις καρριερες τους με τον πρώτο να στρατεύεται, τον δεύτερο να πεθαίνει και τον τελευταίο να φυλακίζεται. Το είδος είναι νεκρό στην γεννετηρα του, όμως έχει απήχηση σε μουσικόφιλους της Βρετανίας. Οι Beatles και οι Stones καθώς και οι Who με τους Kinks είναι ανάμεσα σε αυτούς. Enter the British Invasion.
Η νέα μουσική κατακλύζει τις ΗΠΑ, συγκροτήματα αγγίζουν τα όρια του μύθου και μία νεανική επανάσταση ξεκινά. Τα αίτια της επανάστασης δεν ήταν η νέα μουσική. όμως το νέο μουσικό ιδίωμα βοήθησε τη νεολαία να εκφράσει αυτά που ένιωθε: Μίσος για τον συντηρητισμό, την απέχθεια της για τον πόλεμο του Vietnam κλπ. Αυτό οδήγησε τη rock στο να ταυτιστεί απόλυτα με τη νεανική υποκουλτούρα και τελικά να την ορίσει.
Όμως κάτι άρχισε να αλλάζει κατά τα τέλη της δεκαετίας του 60. Το βρετανικό μουσικό είδος άρχισε να εξελίσσεταιι, η ψυχεδελια έγινε εκτός μόδας καιάλλεςς επιρροές ήρθαν να καλύψουν τοκενό… Hard Rock, Blues-rock, Heavy Metal, Southern Rock και άλλα είδη έγιναν δημοφιλή- αμερικανικές μπάντες άρχισαν να έχουν και αυτές μεγάλο μερίδιο στην αγορά. Κοινωνικά όμως, και πρέπει να σταθούμε εδώ, η rock έχασε. Ο πόλεμος τελείωνε καθώς οι ΗΠΑ απέσυραν τα στρατεύματα τους και ενώ το είδος έγινε εργαλείο καλλιτεχνικής έκφρασης, ο κοινωνική του σημασία άρχισε να σβήνει. Το 80 μηδένισε αυτή τη σημασία: Μtv και η συγχώνευση των δισκογραφικών, οι κύριοι ύποπτοι. Πιστεύω λοιπόν, και εδώ τελειώνω, πως η rock “πέθανε” τη στιγμή που έπαψε να ένα κοινωνικό φαινόμενο, και αν δεχτούμε πως η τέχνη υπάρχει για να εξυπηρετεί την κοινωνία, τότε η άποψη αυτή επιβεβαιώνεται.
Τι πιστεύετε και εσείς;
