ξεκιναω με τον καλυτερο κατα την αποψη μου δισκο που εχω ακουσει απο ελληνα καλλιτεχνη,…το χαμογελο της τζοκοντα απο τον μανο χατζηδακι…και παραθετω ορισμενα στοιχεια…
Τίτλος : “Το χαμόγελο της Τζοκόντας” - Εργο 22 - Δέκα τραγούδια στο ίδιο κλίμα για ορχήστρα - Διάρκεια : περίπου 28 λεπτά - Διαθεσιμότητα Ηχογραφήσεων : υψηλή. Πρόκειται για ένα ορχηστρικό δείγμα γραφής που περιλαμβάνει δέκα καθαρά ορχηστρικά κομμάτια και το οποίο είναι από πολλές απόψεις ανυπέρβλητο : το χρώμα είναι εν πολλοίς ελληνικό, είναι όμως τέλεια αναμεμειγμένο με τη δυτική τέχνη και η θεματογραφία είναι μοιρασμένη ανάμεσα στους δύο αυτούς διαφορετικούς κόσμους. Το έργο σα σύνολο παρουσιάζει τέτοιο μεγάλο πλήθος ιδέων και μουσικών εικόνων που εύκολα εντυπωσιάζει και τον πιο απαιτητικό ακροατή κλασικής μουσικής και όχι μόνον. Το έργο τελείωσε το 1964, και, σύμφωνα με τον ίδιο τον συνθέτη, αφηγείται τις φανταστικές ιστορίες μίας μοναχικής γυναίκας που ο ίδιος είχε εντελώς τυχαία συναντήσει στη Νέα Υόρκη το Φθινόπωρο του 1963 σε μία φαντασματογορική παρέλαση στην 5η λεωφόρο. Μέρος της έμπνευσης του έργου μοιράζεται ένα συγγενικό θέμα του Βιβάλντι που “στριφογύριζε” τότε στο μυαλό του συνθέτη με επιμονή, καθώς και το έργο του Ντα Βίντσι “Τζοκόντα” που είχε δει στο εξώφυλλο ενός βιβλίου σε μία βιτρίνα βιβλιοπωλείου περνώντας για να φύγει από την παρέλαση αυτή της 5ης λεωφόρου.
τον εχει ακουσει κανεις τον συγκεκριμενο δισκο:-k :-k
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως έχουμε τον συγκεκριμένο δίσκο από Χατζηδάκι, καθώς και άλλους πολλούς από τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη, που τον θεωρώ τον καλύτερο Έλληνα μουσικοσυνθέτη και με διαφορά.
Άλλοι πολύ αξιόλογοι δίσκοι του είναι η ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ (1981), ο οποίος βασίζεται στην ομώνυμη θεατρική παράσταση, η ΑΘΑΝΑΣΙΑ (1976) (καταπληκτικός δίσκος με Μητσιά και Γαλάνη), οι δύο κασσετίνες ΛΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ και ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ, το σάουντρακ του ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ κλπ. κλπ. 8) 8)
Ενταξει, οποιος θελει ν’ακουσει ΜΟΥΣΙΚΗ κι οχι βλακειες, να βρει καπως το:
Friday Night in San Francisco-John McLaughlin, Paco De Lucia, Al Di Meola
Καθως και το Elegant Gupsy του τελευταιου που ειναι βεβαια ηλεκτρικο εν συγκρισει με την συνεργασια των 3.
ΟΔΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ (1962): Ακόμη ένα αριστούργημα που βασίζεται σε θεατρική παράσταση, με πρωταγωνιστές τους Δημήτρη Χόρν (στην ανεπανάληπτη ερμηνεία του στο ‘‘Ηθοποιός σημαίνει φως’’), Γιώργο Μαρίνο (στο συγκλονιστικό επίσης τραγούδι ‘‘Κάθε κήπος έχει μια φωλιά για τα πουλιά’’) και Μάρω Κοντού.
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΡΩΤΙΚΟΣ (1972): Επίσης τεράστιος και λυρικότατος δίσκος με ερμηνευτές τους Δημήτρη Ψαριανό και Φλέρυ Νταντωνάκη. Σχετικά με αυτόν τον δίσκο, τις ηχογραφήσεις του κλπ. έχει γυριστεί ένα καταπληκτικό ντοκυμαντέρ από τον Παντελή Βούλγαρη, στο οποίο εμφανίζεται ο ίδιος ο Χατζιδάκις στο στούντιο, ο Ψαριανός, η Νταντωνάκη κλπ. Έπος! :thumbup: :thumbup: :thumbup:
Starstruck, και όποιος άλλος ενδιαφέρεται, θα πρότεινα αυτούς τους δίσκους να τους πάρετε original (δεν είναι δύσκολο άλλωστε να βρεθούν, έχουν βγει όλοι σε cd). Εγώ, επειδή είμαι και λίγο ‘‘παππούλης’’ :D, τους έχω σε βινύλιο εδώ και πολλά χρόνια. Πιθανόν και το ντοκυμαντέρ του Βούλγαρη να έχει βγει σε dvd, αλλά δεν είμαι σίγουρος γι’ αυτό.
Χμμμ ωραιο ειναι αλλα απο οσα ατομα που εχω διαβασει τα οποια ασχολουνται με αυτον τον χωρο, συνηθως προτεινουν κατι απο τις σολο δουλειες του καθενος και αυτο δεν το χουν ας πουμε και στις καλυτερες επιλογες.
Amazon.com essential recording
A musical chameleon, pianist Keith Jarrett was at his finest when he recorded these sustained solo improvisations in a German concert hall in 1975, the first lasting 26 minutes, the second 40. Melodies and rhythmic figures arise fluidly from his fingers as he moves from one idea to another, while his strong left hand is often used for repeated motifs that generate a rolling hypnotic power. This couples with strongly consonant harmonies to impart the flavor of gospel music at times, dance musics and Debussy at others. Above all, it’s Jarrett’s ability to knit all of his moods and wanderings into an almost seamless tapestry of warm and tuneful ideas that gives this music its enduring appeal. --Stuart Broomer
Amazon.com essential recording
The middle album of the trilogy that includes Swordfishtrombones and Franks Wild Years, Rain Dogs is Waits’s best overall effort. The songs are first-rate, and there are a lot of them–19 in all, ranging from grim nightlife memoirs (“9th and Hennepin,” “Singapore”) to portraits of small-time hustlers (“Gun Street Girl,” “Union Square”) to bursts of street-corner philosophy (“Blind Love,” “Time”). The album also contains the original version of “Downtown Train,” which Rod Stewart turned into a smash hit. The image of “rain dogs”–animals who’ve lost their way home because the rain has washed away their scent–is an appropriate symbol for the entire cast of characters Waits has brought to life over the years, and this album has thus far proved to be his most enduring effort. --Daniel Durchholz
Headline-grabbing personal upheavals turn into introspective surges on Homogenic, the third album by Icelandic singer Björk. Driven inward after a bizarre year accented by a much publicized mail bomb, airport cat fight and brawl between ex-lovers Tricky and Goldie, Björk gets lost in a wash of strings and minimalist techno patterns on her latest outing. The eccentricity and stylistic schizophrenia of Debut and Post have been cast away in favor of darker, more sublime edginess. Filled with songs about paranoia, heartbreak, and lost faith, Homogenic not only showcases more mature themes, but a more uniform mood. Notch that up to Björk’s decision to produce the album herself. Aside from a few nominal collaborations with Mark Bell of obscure techno outfit LFO and the Icelandic String Octet, this is the purest representation of the artist’s vision. Little did we know that such a quirky personality would have such a bleak world view. Homogenic is almost too heavy to take in sitting, and songs, like the grating “Pluto,” are downright unlistenable. But there are moments of inspiration that burn through the dark clouds, particularly on the contemplative “Joga” and the uplifting “Bachelorette.” --Aidin Vaziri
Ακουστε αυτο σαν best of για αρχη και μετα οτι βρειτε, κατα προτιμηση:
Tango Zero Hour
The Rough Dancer and The cyclical night
La Camorra
Εσας που σας αρεσει και ο Di Meola μπορειτε να ακοσυετε και το “Di Meola plays Piazzolla”
Καλλιτέχνης: James Taylor
Αγαπημένος LP: “A few tips about leaving underground”
Από τους σπουδαιότερους πληκτράδες στην δεκαετία 80-90.
Κορυφαία μορφη του φανκ-φιούζιον (άλλοι το λένε άσιντ τζαζ αν και η ονομασία δεν είναι απόλυτα σωστή, δεδομένου ότι πρόκειται για όνομα δισκογραφικής που ασχολήθηκε με τέτοιους καλλιτέχνες).
Παραπλήσιο αγαπημένο είδος το μπλακσπλοϊτέισον (βλέπε Άιζακ Χέιζ)
Βαριά φανκ με πολλά πλήκτρα και εφέ wah-wah στις κιθάρες. Συναντάται πολύ συχνά ως σαουντρακ σε αστυνομικές ταινίες της δεκαετίας του 70 (αρχές).
Ρέγκε
Η καλύτερη μουσική για το καλοκαιράκι
Αγαπημένος καλιτέχνης Πίτερ Τος.
Ο Πίτερ Τος υπήρξε κιθαρίστας του Μπομπ Μάρλεϊ και έδωσε στην ρέγκε μία πιο έντονη πολιτική χροιά, αλλά και πιο σκληρό ήχο.
Ελληνικά
Καλλιτέχνης: Νίκος Ξυλούρης
Μέγας, μέγιστος
Μ’ αρέσουν όλα, περισσότερο όμως οι δουλειές του με τον Μαρκόπουλο.
Αν και δεν έχω καμία σχέση με Κρήτη, ο Ξυλούρης μ’ έκανε (όπως και τους περισσότερους από εμάς) να αγαπήσω τα ριζιτικα.
Οτι και να πούμε για τον Ξυλούρη είναι λίγο… Αλλά έμαθα κάτι που με έκανε να ανησυχώ… Άκουσα πως θα γίνει αφφιέρωμα από το ΜΑΔ προς τιμήν του Ξυλούρη. Καλά ως εδώ, το κακό είναι ότι τραγούδια του θα ερμηνεύσουν ο Χατζημαλάκας και ο Ρέμος…[-X Να μην τολμήσουν να τον πιάσουν στο στόμα τους τα @@… Ελπίζω πάντως να μην αληθεύει…
Πιστεύω πως αν υπάρχει έλληνας που να μην συνυπάρχει με τις μουσικές του αθάνατου, θα πρέπει να ελέγξει το DNA του για την καταγωγή του! Ο Χατζιδάκης είναι παγκόσμιο μέγεθος!
Μουσικά του τέκνα είναι και οι ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ ( Δεν πιστεύω πάλι πως υπάρχει ροκάς ή μέταλλο που να μην τον έχει αγγίξει ο ‘‘εξώστης’’ !!! )
Τι να πεί κανείς για τον Mike Oldfield; Πραγματικά μεγάλος καλλιτέχνης!
Σε αυτό το άλμπουμ διακευάζει κάποια παραδοσιακά Ιρλανδικά τραγούδια ενώ προσθέτει και κάποιες δικές του συνθέσεις! Σίγουρα δεν είναι άλμπουμ για όλες τις ώρες, πρέπει να βρείς τη κατάλληλη στιγμή να το ακούσεις!
προσπαθω εδω και καιρο να κατεβαΣΩ τιποτα δισκους του μανου χατζιδακι και δεν μπορω…Ο ανθρωπος ειναι θεος…8) 8) 
