Για να δούμε αναλυτικότερα τα χθεσινά…
Κατ’ αρχάς, μετά το αλησμόνητο διπλό της πρώτης συνάντησης, το χθεσινό θεωρώ πως λογίζεται απ’ όλους σαν μία «εμβόλιμη κυκλοφορία», ένα EP για «ξεμπούκωμα», εν αναμονή του επόμενου διπλού.
Όπως είπε ο Lupin:
H χθεσινή εξάδα φαίνεται ότι θα τιμήσει σύσσωμη σε δύο εβδομάδες, επομένως, κανονίστε και οι υπόλοιποι -όπως και λοιποί ενδιαφερόμενοι- να συμμετέχετε στη μεγάλη μάχη. Επίσης, υπάρχει και το πλεονέκτημα ότι δεν υπάρχει κάτι πολύ δυνατό σε συναυλίες εκείνο το Σαββατοκύριακο (ειδικά για Κυριακή δεν βλέπω απολύτως τίποτα / ενδεχομένως να μου διαφεύγει κάτι, βέβαια).
Συνοικιακό, αλήτικο 3on3 χθες, το οποίο, μοιραία, δημιουργεί άπλετο χώρο ο οποίος πρέπει να καλυφθεί, επομένως, κανείς δεν μπορεί να λουφάρει και το αδιάκοπο τρέξιμο καθίσταται επιτακτικό. Το είπε χαρακτηριστικά και ο ChrisP, ότι τα 3 μονά που βγήκαν στα 21 ήταν πολύ πιο κουραστικά από το διπλό.
Δυστυχώς, οι 4 συμμετοχές των κόκκινων, έναντι 2 των μαύρων, μάς ανάγκασαν να παραχωρήσουμε έναν παίκτη, επομένως, καταλήξαμε στις ομάδες των Original Reds (tBL, RtU, ChrisP) και Blacks with a Red stripe (Apostolis, martian και Lupin). Σκορ: 2-1 υπέρ των Original Reds.
Όλα τα ματσάκια και πάλι πολύ ανταγωνιστικά. Στο πρώτο, νίκη των ORs, με 4-5 πόντους διαφορά. Το δεύτερο, σούπερ ντέρμπι, και αν δεν λανθάνω τελείωσε 22-20 υπέρ των ORs. Στο τρίτο, οι BswaRS κατάφεραν να επιτύχουν την τιμητική νίκη, με 5-6 πόντους διαφορά. Ένα καλό που παρατηρήθηκε είναι ότι αρχίζουν να βγαίνουν και ιδιαίτεροι αυτοματισμοί σε συνεργασίες εντός της ομάδων.
ORs
@RiderToUtopia: Όπως τα είχα πει:
Ο άνθρωπος εξελίσσεται σε mean machine. Εν τω μεταξύ, κάτι ψέλλισε χθες ότι ήρθε κουρασμένος κ.λπ. Πού την είδε την κούραση, μόνο ο ίδιος ξέρει. Συναρπαστικές, «εμφυλιακές» μάχες με Lupin, πολύ ξύλο (και λήψη και αποστολή), συνεχόμενα τρεξίματα, ενώ χθες εμφάνισε και σουτάκι μέσης απόστασης. Και πάλι συγκινητικός και χαλκέντερος. Κράμα Mike Batist και Μπορούση.
@ChrisP: Λίρα εκατό. Αρχοντικό, τίμιο, ‘90s ευρωπαϊκό μπάσκετ, χωρίς φιοριτούρες (π.χ. μέση και ύστερη περίοδος των Darkthrone). Μυαλωμένος, ακόμη λιγότερα λόγια αυτήν τη φορά, προσφέρει ηρεμία και ασφάλεια, πασάρει σωστά και σκοράρει κατά βούληση από παντού. Αρχετυπική μορφή, η οποία αν δεν νιώθεις το «παιχνίδι» (π.χ. live κιθαριστικές αποδόσεις του “De Mysteriis Dom Sathanas”), σε κάνει πέρα στο λεπτό. Και για να του κάνω τη χάρη (μέχρι ένα σημείο, βέβαια) αυτήν τη φορά με την «ομάδα» του, θα τον χαρακτηρίσω Žarko Paspalj.
BswaRS
@Lupin: Χαρά στο κουράγιο του RtU που ανέλαβε την άμυνα. Αν και ήταν φανερό ότι ο Lupin δεν λειτουργεί το ίδιο χωρίς τα κόκκινα, ως γνήσιος επαγγελματίας, τα έδωσε όλα, καθοδήγησε μαεστρικά τους συμπαίκτες του, μάς «τάισε» αρκετή σκόνη σε πολλές φάσεις, προσφέροντάς μας πλήρη θέα της πλάτης του και σκόραρε και πάλι πολύ, με ό,τι τρόπο μπορεί κανείς να φανταστεί. Απ’ ό,τι φαίνεται, the Force is strong with this one… Γι’ αυτήν τη φορά, θα πάω με Clyde Drexler.
@martian: Κανένας σεβασμός στους πρεσβυτέρους. Μετά το πρώτο παιχνίδι κι ένα «πηγαδάκι» της ομάδας του, ανέλαβε το μαρκάρισμά μου και μετερχόμενος «μαγικές», μυστηριακές και πάνσοφες προσεγγίσεις και τακτικές επιπέδου Gandalf the Brown (για να ταιριάζει με τα χρώματά του), με ανάγκασε να «χτίσω» εν πολλοίς μία μικρή γκαρσονιέρα στα 2 τελευταία ματς. Το trademark σουτ του πρέπει να το δεις για να κατανοήσεις το μεγαλείο, ενώ μας ανησύχησε (προσωρινά ευτυχώς) μία -ακόμα- χορευτική του κίνηση που κατέληξε σε σκούπισμα του παρκέ. Μέγας!
@apostolisza8: Δυστυχώς για τους ORs, ευτυχώς για τους αντιπάλους, επαληθεύτηκα:
Στο δεύτερο και τρίτο παιχνίδι, «χλάτσωνε» χωρίς έλεος, πολλές φορές με άμυνα καρφωμένη πάνω του, ενώ του βγήκαν και πολύ περισσότερο τα μπασίματα. Γενικά, καθίσταται λίαν απειλητικός ο φίλος, ιδιαίτερα δε αν συνυπολογίσουμε ότι συμπληρώνει το παιχνίδι του με ευρηματικό trash talking. Εντελώς street basketball φιγούρα, η οποία προσέφερε και τα highlights της χθεσινής συνάντησης.
Highlights
Υπήρξαν ωραίες φάσεις που βγήκαν, αλλά όλοι θα θυμόμαστε το κρεσέντο του @apostolisza8, μετά την -πρώτη / επαναλαμβάνω πρώτη- νίκη του χθες. Και μάλιστα σε ημέρα που το τελικό σκορ ήταν κατά της ομάδας του. Ο τρισμέγιστος επιδόθηκε σε ανελέητο trash talking, το οποίο φυσικά και δεν άφησα αναπάντητο, πανηγυρίζοντας τη νίκη της αποφυγής «παρθενιάς» σαν τα «εικονικά» πρωταθλήματα της ΑΕΚ, τις χρονιές που «έπαιζε την καλύτερη μπάλα» ή αντίστοιχα τους «τίτλους»/πρώτες θέσεις της ομάδας στη Γ’ και Β’ κατηγορία. Εκτόξευσε απειλές κι ενόψει της επόμενης μάχης, θέτοντας και συμβολισμούς (αν η μάχη διεξαχθεί στις 19/6, έχει προειδοποιήσει ότι θα καταστεί ο «μπαμπάς μας») που θα κληθεί ν’ αποδείξει με αίμα και μπόλικο ιδρώτα. Μέγιστος «διαολάκος», με μπερδεμένη σκέψη, όμως, γεγονός που δεν κρίνεται περίεργο αν σκεφτούμε ότι την εποχή που «σφυρηλατήθηκε» στον σκληρό ήχο άκουγε ταυτοχρόνως black metal, The Offspring κι ελληνικό, πολιτικοποιημένο punk. Παίρνω όρκο ότι άκουγε κι άλλα πράγματα που μας απέκρυψε τεχνηέντως (θα πόνταρα σε JLO ή/και Τάκη Καρναβά), ώστε να μη βάλουμε στη φαρέτρα υλικό για trash talking.
Τέλος, η αμηχανία αρχίζει να φεύγει σιγά-σιγά, ο μετρητής των πειραγμάτων ανεβαίνει και το γεγονός ότι μείναμε όρθιοι για πάνω από μία ώρα, μετά το πέρας του παιχνιδιού, αερολογώντας δείχνει ότι δεν θ’ αργήσει πολύ ν’ ακολουθήσει κραιπάλη μετά το πέρας των αθλοπαιδιών. Και μην ξεγελιούνται οι νεανίες της παρέας από το ότι είδαν χθες εμάς τους μεγαλύτερους να τους κοιτάζουμε με κούραση όταν λέγανε για τα ξενύχτια του Σαββατόβραδού τους. Η εμπειρία, θα μιλήσει…
