Φτιαχτήκατε κάποιοι από το εισαγωγικό της σημερινής μονομαχίας κείμενο, περί Κόκκινων και Μαύρων, μαχών δύο κόσμων κ.λπ.; Ε, όπως τα σκεφτήκατε, ξεχάστε τα! Γράφτηκε άλλο σενάριο σήμερα.
Κατ’ αρχάς, η σημερινή μονομαχία έλαβε “ευλογία” και χαιρετισμό διά αντιπροσώπου από τον @plex27, ο οποίος ατενίζοντας τα πελάγη, έμπλεξε τα δάκτυλά του στη γενειάδα του, αναμένοντας στωικά το πέρασμα του χρόνου έως την επόμενη παρουσία του.
Να πω ότι ψιλομαλακιστήκαμε σήμερα, με ζέσταμα και ψιλή κουβεντούλα που κράτησε υπέρ του δέοντος, γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα να ξεκινήσουμε τουλάχιστον μισή ώρα μετά την έναρξη του χρόνου μας (συνεπώς, το παιχνίδι διήρκεσε γύρω στα 50 λεπτά, αν βάλουμε κι ένα σύντομο διάλειμμα που κάναμε).
Πριν την έναρξη, λοιπόν, ο @dude έμπλεος συναισθήματος και νοσταλγίας έθεσε προς αξιολόγηση την ιδέα του, ήτοι να σμίξει η παρέα των “αηδονιών” εντός των 4 γραμμών, που περιλαμβάνει τον ίδιο, καθώς και τους κ.κ. @Lupin, @MrBeast, @JoHNNyB και @samis.
Αν και η δυναμική των ομάδων φάνηκε κάπως ετεροβαρής, προφανώς κι έγινε αποδεκτή παμψηφεί η πρόταση, καθώς α) πάνω απ’ όλα οι παρέες, η φάση και η διασκέδαση, και β) δεν υπήρχε περίπτωση η έτερη πεντάδα να κωλώσει μπροστά στον οποιονδήποτε.
Στο σημείο αυτό, να κάνουμε μία ιδιαίτερη αναφορά στον samis, ο οποίος έφερε έναν υπερατλαντικό αέρα, προσιδιάζοντας εντέλει με Rick Fox, αλλά επιδεικνύοντας και στοιχεία Steve Nash. Επίσης, επειδή κάτι πήρε το αυτάκι μου και για το νησί των Φαιάκων, θα έλεγα ότι έτσι εξηγείται και μία ιταλική φινέτσα που έβγαλε στο παιχνίδι του, η οποία μου έφερε στο νου κάτι από Carlton Myers. Αναμενόμενα, ο ενθουσιασμός του μετά το ματς ήταν δεδομένος και μάλιστα έλαβε την πρωτοβουλία να προτείνει νέα συνάντηση, μεσοβδόμαδα. Υποθέτω ότι θα ακολουθήσουν διαβουλεύσεις επί αυτού*. Περιττό να πω ότι και ετούτος ο φίλος είναι παιδί-διαμάντι, όπως όλοι όσοι έχουν τιμήσει το project (αλλά και το forum εν γένει, θαρρώ).
@ChrisP, @RiderToUtopia, @martian, @apostolisza8 και η αφεντιά μου, λοιπόν, απέναντι στην τρελοπαρέα…
Αναμενόμενα, η ομάδα μας έπεσε σε μία αξιομνημόνευτη “τρικυμία” στο πρώτο ημίχρονο, καθώς οι της παρέας είχαν απαντήσεις σε κάθε αλλαγή που κάναμε, ώστε να βελτιστοποιήσουμε τα μαρκαρίσματά μας. Λύναμε το ένα πρόβλημα, παρουσιαζόταν άλλο. Kudos στον samis για τη μαεστρική καθοδήγηση και την οργάνωση του παιχνιδιού. Επίσης, η διαφορά που έκλεισε το ημίχρονο υπέρ της παρέας (+12 γι’ αυτούς) προήλθε και από τους καίριους αιφνιδιασμούς που έβγαλαν, οι οποίοι ήταν σίγουρα πάνω από πέντε. Στη δική μας “όχθη”, ακουμπήσαμε πολύ την μπάλα σε RtU και Αποστόλη, ώστε να πάρουμε σκορ, παιχνίδι που βγήκε ως έναν βαθμό (συγκλονιστικός RtU και πάλι), αλλά είχε και τις συνέπειές του (φοβήθηκα ότι RtU θα κατέρρεε κάποια στιγμή στο δεύτερο ημίχρονο / χαρακτηριστικά, πήρε ένα φάουλ και πήγε για βολές και δεν είχε δύναμη να σηκώσει το κορμί του για να εκτελέσει). Επίσης, ήμασταν πολύ νευρικοί επιθετικά, γεγονός που μεταφράστηκε σε χαρακτηριστική περιφερειακή αστοχία.
Στην ανάπαυλα, έγινε το καθιερωμένο “πηγαδάκι”, με συμμετοχή Γκέκου (tBL), Κιουμουρτζόγλου (RtU), Μίσσα (ChrisP) και Φλεβαράκη (Αποστόλης / “νονός” ο ChrisP). Ο Αποστόλης, ανέλαβε ηγετικό ρόλο (μέχρι και Μίσσας έδωσε χώρο, χωρίς πολλά-πολλά), έχοντας διαβάσει καλά το game, έδωσε καίριες οδηγίες και όλοι μαζί ψυχωμένα, μπήκαμε για την ανατροπή. Αν απορείτε, ο HHF/GtB, ήταν κάπου σε μία μπασκέτα, βαρώντας σουτάκια και τσεκάροντας τις γνωστές μεταμεσονύκτιες προβολές… Πόσο άρχοντας, αυτό το παιδί;!;
Δεύτερο ημίχρονο, αρχίσαμε να ρολάρουμε περισσότερο, αλλά η παρέα των απέναντι είχε όλες τις απαντήσεις κι ένα αρκετά δυνατό “βρωμόχερο” σήμερα. Επίσης, επιθετικά, η ομάδα μας, “έφτυνε αίμα” για να βγάλει προσπάθειες, καθώς με τέτοιους αμυντικούς απέναντί μας ήταν πολύ δύσκολο να βγουν συνεργασίες. Παρόλα αυτά, η διαφορά κυμαινόταν στο +8 για την τρελοπαρέα, χωρίς να ξεφεύγει, γεγονός που μας κρατούσε μέσα στο κόλπο. Κάπου εκεί, λοιπόν, στο τελευταίο τέταρτο βγήκαμε μπροστά όλοι και με κάποια ηρωικά καλάθια όλων (κυρίως Αποστόλη και RtU / ιδανικοί αμφότεροι να προσφέρουν στατιστική ασίστ μεγέθους John Stockton σε όποιον το έχει κάπως με το πασάρισμα), καθώς κι ένα ξαφνικό τρίποντο, πήγαμε τη διαφορά στα 2 καλάθια. Η άμυνα που ακολούθησε ήταν σωστή (γενικά παίχτηκαν κάποιες πολύ ωραίες άμυνες σήμερα) και η κατοχή ήρθε σε εμάς. Το δράμα που θα καθόριζε τη μοίρα του παιχνιδιού ήταν έτοιμο να γραφτεί…
Κατεβάζοντας την μπάλα, βλέπω HHF/GtB να έχει κάνει κίνηση αίλουρου και να είναι μόνος στη ρακέτα. Προς το μέρος του “κόβει” και Αποστόλης. Η μπάλα φεύγει από τα χέρια μου, αρπάζεται από τον martian και… η “σπυριάρα” στριφογυρίζει στο στεφάνι και δεν καταλήγει στο διχτάκι, για το -2 μας και την ψυχολογική πίεση στην παρέα. Δυστυχώς, αυτή υπήρξε και η ύστατη απόπειρά μας για το ιστορικό comeback (παίζει να τράβηξαν τα μαλλιά τους όλοι οι συμπαίκτες / εγώ, για προφανείς λόγους, δάγκωσα την μπλούζα μου). Οι απέναντι μας πήραν αμπάριζα στις επόμενες φάσεις και η τελική διαφορά πρέπει να έκλεισε στο +8 υπέρ τους (66-58 ή κάτι τέτοιο / δεν το συγκράτησα).
Μετά το τέλος του παιχνιδιού, ακολούθησε το γνωστό άραγμα εκτός του χώρου, για κουβεντούλα, πειράγματα και λοιπά όμορφα.
Κάπου υπάρχουν και κάποια φωτογραφικά τεκμήρια, τα οποία υποθέτω ότι θα εμφανιστούν αύριο-μεθαύριο (δια της εις άτοπον απαγωγής θα καταλάβετε ποιος είναι ο samis / όλοι οι επίλοιποι έχουμε φωτογραφηθεί στο παρελθόν).
*Την επόμενη Κυριακή, 24/07, είναι η τελευταία ευκαιρία μας για παιχνίδι στο Dome, για το εαρινό εξάμηνο. Μετά κλείνει και ανοίγει εκ νέου μετά τον Δεκαπενταύγουστο. Just sayin’…
