Επιστροφή στο μέλλον.
Ώμου μη επιτρέποντος και λοιπών έκτακτων γεγονότων, χθες «έγραψα» μόλις την τρίτη συμμετοχή μου στη φετινή σεζόν και την πρώτη (!) στο Dome. Ήξεις-αφήξεις και «μπορεί», «θα δούμε», «ίσως», μέχρι την τελευταία στιγμή, καθότι έστρωνα χαλιά, το έπαιζα λίγο γκόμενα στην παρέα, αλλά πραγματοποιώντας ένα σπριντ μεταξύ 17:00-17:30, βρέθηκα μπροστά σ’ ένα μεγάλο δίλημμα της ζωής, η ώρα 17:30: «Πάω ή δεν πάω;». Η απόφαση είχε ήδη παρθεί… Ετοιμάστηκα στο λεπτό, είπα στην κυρία τα τι και πώς, εισέπραξα ένα καλό, γυναικείο ξεχεστήριο, έτσι για να πάρω καλή φόρα και να φτάσω εγκαίρως. 17:35 έβαλα μπρος το αυτοκίνητο. Το κουβαδάκι «κατάπιε» ό,τι βρήκε μπροστά του στην Κηφισίας, πραγματοποιώντας πορεία ανάλογη των τσιτάχ ξεπεταγμάτων του @Ktn στον αιφνιδιασμό. 17:59 πάρκαρα έξω από το χώρο. Ήμουν εκεί και αυτό μετρούσε.
Τα Beastie-ξ Boys (© @RiderToUtopia) ήταν επίσης εκεί. Τα διέκρινα στο βάθος. Η καρδιά μου σκίρτησε και οι ενοχλήσεις στον ώμο «πήγαν περίπατο» (όχι για πολύ). Να ‘σου ο @apostolisza8, η αναρχοαυτόνομη μορφή, με τις 3Τ ατάκες έτοιμες και «γυαλισμένες», ο άνθρωπος που ζει τα game σαν να πρόκειται για Final-Four της Euroleague. Εν τω μεταξύ, σαν να έχει γίνει λίγο ντερεκάκι ο 3Τ ή είναι ιδέα μου; Να και @Lupin, ο παιδαράς. Ο άνθρωπος που γεννήθηκε τραυματίας, αλλά κανείς ποτέ δεν κατάλαβε αν είχε καν ενόχληση, αν κρίνουμε από την απόδοσή του σε κάθε ματς. Επιτέλους, γνώρισα @Moonchild92 (χάρηκα πολύ!). Feelgood παλίκαρος, με τέζα θετική αύρα κι ένα χαμόγελο που σε κερδίζει με τη μία. Σπάω το κεφάλι μου από χθες να βρω ποιον ηθοποιό μου θυμίζει. Βρε, σαν ποιον μοιάζει…; (© Λάμπρος Κωνσταντάρας στο «Θα σε κάνω βασίλισσα»). Και μιας και αναφέραμε τη Βασίλισσα… @Martian (aka HHF/GtB/ΜΠΤ). Εμφανίστηκε με Transylvanian hunger (pun intended), έχοντας πάρει τον αέρα του σε ύποπτα μέρη (όπως συνηθίζει άλλωστε). Το αιώνιο παιδί της νύχτας, η λατρεμένη αυτή μορφή του project. Λίγο πιο πέρα ο @ChrisP, στον οποίο πιστώνεται εν πολλοίς η χθεσινή μου παρουσία, καθότι την περασμένη Παρασκευή έσωσε την τελευταία στιγμή την παρτίδα σε παιχνίδι μου με έτερη παρέα και -κατά την επιστροφή μας- μού άσκησε «υπόγεια», μυστικιστική πίεση για να έρθω χθες, εφάμιλλη του «ξύλου» που ρίχνει (στα φανερά, βέβαια) στον Αποστόλη. Λίγο πιο πέρα ο Ktn, με μπλούζα Jinjer ο τυπάρας, έτοιμος να «χυθεί» στη μάχη σαν Ουκρανικό ελαφρύ τεθωρακισμένο άρμα μάχης, το οποίο αψηφά τους νόμους της φύσης περί ταχύτητας και πάσης φύσεως ελιγμών. @JoHNNyB (aka Hardaway) και δεν είμαι καλά. Όταν μπήκα στο γήπεδο, υπήρχε μία πολυπληθής παρέα Φιλιππινέζων, οι οποίοι παίρνω όρκο ότι είναι κολλητάρια του Γιάνναρου, από τις hood μάχες, στα ανοιχτά της little Manila περιοχής πίσω από το President. Ιδού και ο @Kastroman (aka the G-Force), ο άνθρωπος που βλέπει τους άλλους να ψωλάρουν ασύστολα κατά την προθέρμανση, γελώντας στα κρυφά από μέσα του, καθώς ο ίδιος προθερμαίνεται αρτίως κι επαρκώς, ώστε να δώσει τις μεστές απαντήσεις του αργότερα την ώρα του παιχνιδιού. Μέγας εκφραστής του λακωνίζειν. Last but not least, τα Pargalatsos cousins. O RtU και ο Pargalatsos Mini. RtU με γαμπριάτικο κούρεμα κι εμφανώς γυμνασμένος, σαν άλλος Δημήτρης Παπαμιχαήλ στις «Διπλοπενιές», να άδει «Μάτια Βουρκωμένα» (ή εναλλακτικά το “Tears Don’t Fall” για την τυρίλα του πράγματος), καθώς μαθαίνουμε εσχάτως ότι το δουλεύει άρτια και το γιαπί, και το πηλοφόρι, και το μυστρί στις οικοδομές. Pargalatsos Mini, από την άλλη, με εμφανή φυσογνωμική ομοιότητα με τον big cousin. Ήθελα να τον πάρω μία αγκαλιά τον νεανία, καθότι ήταν ολοφάνερο ότι ήρθε μετά από τρελή πίεση του μεγάλου ξαδέρφου, μη όντας όχι σε θέση να παίξει μπάσκετ, αλλά καλά-καλά να σταθεί, αφού τα είχε γαμήσει όλα το προηγούμενο βράδυ (αχ, αυτή η αλησμόνητη ηλικία των mid 20s…) και τα μάτια πετούσαν φωτιές, για τους λάθους λόγους. Credit για το γεγονός ότι εμφανίστηκε (το οποίο το χρεώνομαι σε μεγάλο βαθμό κι εγώ που δεν είχα δώσει τελεσίδικο «ναι», ώστε να γλιτώσουμε τον Pargalatso Mini από το μαρτύριό του) για να «σωθεί» το διπλό κι έξτρα credit για την σπουδαιότερη μπλούζα της χθεσινής βραδιάς.
11 τυπάκια, λοιπόν, το οποίο σημαίνει ότι μία ομάδα είχε την πολυτέλεια της αλλαγής. Αυτή η πολυτέλεια, βέβαια, γύρισε boomerang εντέλει, αλλά ας δούμε αναλυτικά τι έγινε. Johnny και RtU έσπευσαν να χωριστούν, σαν να ήμασταν στην Γ’ Δημοτικού και να κάναμε βηματάκια του τύπου «Κων-στα-ντι-νού-πο-λη… σε πάτησα! Διαλέγω πρώτος!». Σε μία κρίση παροξυσμού και νοσταλγίας, παρενέβην και με ετσιθελικό -και άκομψο, η αλήθεια είναι- τρόπο επέβαλλα το παιχνίδι να είναι original Κόκκινοι-Μαύροι. Μαλακία μου, ίσως, όπως το σκέφτηκα αργότερα, αλλά εφόσον με αποκαλείτε Κομισάριο, αυτά θα συμβαίνουν. Από τη μία, λοιπόν, RtU, Lupin, ChrisP, Moonchild92, Pargalatsos Mini και tBL (Κόκκινοι με μία αλλαγή) και από την άλλη Αποστόλης, Johnny, Martian, Ktn και Kastroman (Μαύροι). Το παιχνίδι θα μπορούσε να είναι αμφίρροπο (στο πρώτο ημίχρονο προηγούνταν οι Μαύροι με 5-6 πόντους και το τελικό σκορ πρέπει να «έκλεισε» στους 10 με 15 υπέρ τους) αλλά εντέλει κατέληξε στους Μαύρους, για λόγους που παρατίθενται ακολούθως:
Αναφορικά με τους Κόκκινους, έχοντας εμφανώς επηρεαστεί από μερίδα της κοινωνίας η οποία στολίζει για Χριστούγεννα από την 28η Οκτωβρίου και ξεστολίζει όταν ανοίγει το Τριώδιο, μετατραπήκαμε πολύ πρόωρα σε καλικάντζαρους, εξασκώντας τρεξίματα τύπου random walk στην άμυνα (κυρίως στο πρώτο ημίχρονο), τα οποία αφενός επέφεραν γέλιο στους αντιπάλους και αφετέρου τους επέτρεψαν πολλά αβίαστα καλάθια. Γενικά, η άμυνά μας χθες ήταν εντελώς για τα πανηγύρια και δεν υπήρχαν στοιχειώδεις συνεννοήσεις, γεγονός το οποίο κρίνεται εντελώς ντροπιαστικό για μία ομάδα που καθοδηγείται από Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου (RtU), Κώστα Μίσσα (ChrisP), Κώστα Φλεβαράκη (Lupin) και Μηνά Γκέκο (tBL). Επίσης, η ύπαρξη της αλλαγής περισσότερο μας μπέρδεψε, παρά μας προσέφερε ένα πλεονέκτημα, καθότι δεν μπορούσαμε να πιάσουμε ρυθμό και ομοιογένεια. Μέτρια προς κακή εμφάνιση, εν πολλοίς, για την Κόκκινη ομάδα, η οποία επιμένω, όμως, ότι θα μπορούσε υπό συνθήκες να διεκδικήσει το παιχνίδι. Από την άλλη μεριά, οι Μαύροι «δέρνουν» (με την καλή έννοια) αλύπητα. Έχουν φτιάξει μία ομάδα μπετόν-αρμέ, με απίστευτες συνεννοήσεις επιθετικά και πολλές αλληλοκαλύψεις αμυντικά. Βρίσκονται με κλειστά μάτια πλέον και ώρες-ώρες αποδίδουν ολοκληρωτικό μπάσκετ, το οποίο είναι πολύ όμορφο να το παρακολουθείς. Αναντίρρητα, μεγάλο όπλο στη φαρέτρα τους συνεχίζει να αποτελεί το γρήγορο παιχνίδι, είτε σε πρωτεύων, είτε σε δευτερεύων αιφνιδιασμό. Αυτά ωραία τα παρουσιάζουμε εδώ, και μπορεί να φαίνονται απλά σε πολλούς, αλλά για να γίνουν, έχει πέσει πολλή δουλειά από πίσω, γεγονός το οποίο είναι λίαν τιμητικό για την Μαύρη αρμάδα.
Στα του ρυθμού και του θεάματος, θα έλεγα ότι το παιχνίδι είχε μία εντελώς street διάθεση χθες και ως highlights ξεχωρίζω τις εξής φάσεις: Ένα «ταψί» του Moonchild (αν δεν κάνω λάθος, μπορεί να ήταν και ο RtU) στον Martian, το οποίο ακούστηκε έως τη Λυκόβρυση κι έκοψε το φως του δεύτερου. Την τάπα που έφαγε από το ταμπλό ο Lupin σε απόπειρα μπασίματός του (μη ρωτάτε… μεγαλείο, μιλάμε). Ένα απολαυστικό coast to coast του Johnny, ο οποίος πέρασε ό,τι κινείτο γύρω του και τελείωσε τη φάση αέρινα και με μεγαλοπρέπεια. Ένα απίστευτα γρήγορο passing game των Μαύρων, οι οποίοι γύρισαν την μπάλα τόσο γρήγορα που κάναμε εμετό, το οποίο και ολοκληρώθηκε με όμορφο χλάτσωμα του Αποστόλη.
Επί των ατομικών αποδόσεων:
Κόκκινοι
RtU: Εμφανώς σε πολύ καλή κατάσταση, τράβηξε την ομάδα χθες μέσα στη ρακέτα, τρώγοντας πάλι το ξύλο του. Στο δεύτερο έμεινε από ανάσες, γεγονός αναμενόμενο και δικαιολογημένο, αν κρίνουμε και την όψιμη απασχόλησή του ως εργάτης οικοδομής. Σίγουρα, πάντως, δεν χτίζει εντός του γηπέδου, καθότι η ευστοχία του υπήρξε σε καλά επίπεδα. Επίσης, δράττομαι της ευκαιρίας ώστε να εκφράσω δημοσίως τα συγχαρητήριά μου στον Big Parga, διότι το έχει πάρει σχεδόν επ’ ώμου φέτος το project, από άποψη οργάνωσης και παρότρυνσης συμμετοχής, με αποτέλεσμα να έχουμε φτάσει αισίως στους 17 (!) άμεσα διαθέσιμους φορουμικούς.
Lupin: Ποια δάκτυλα, ποιοι αντίχειρες και ποιοι μικροτραυματισμοί; Μία χαρά ήταν ο φίλος, τρέχοντας ακατάπαυστα και επιδεικνύοντας τις αρετές του, προεξαρχούσης της signature move του, ήτοι μπάσιμο, σταμάτημα, προσποιησούλα, reverse κίνηση και lay-up. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι η μπάλα τον «έφτυσε» χθες, σε πολλές περιπτώσεις, γεγονός το οποίο του προκάλεσε δικαίως έναν εκνευρισμό παραπάνω.
ChrisP: Ο άνθρωπος είναι σε δαιμονιώδη φόρμα. Πιστεύω ότι ήταν ξεκάθαρα ο ηγέτης μας χθες, αποδίδοντας σαν τρελός, τόσο αμυντικά, όσο κι επιθετικά. Αν είχαμε τον «αγαπημένο» του μπασκετικό δημοσιογράφο χθες στο γήπεδο, τον μέγιστο Βαγγέλα Ιωάννου, σίγουρα θα του έλεγε την ιστορική ατάκα: «Γιου γέαρ ον φαϊρ, μάι μεν!» (μτφ. “You were on fire, my man!”).
Moonchild 92: Επιτέλος, βρέθηκε η alter-ego «κοψιά» του Martian. Κομμένο και ραμμένο τριαρο-τεσσάρι (sic), το οποίο μάλιστα κατάφερε το ακατόρθωτο: Έκλεψε τον τίτλο από τον φίλο του Martian (βλ. προηγούμενες ανταποκρίσεις), αναφορικά με το πιο signature σουτ όλων των εποχών. Βίωμα, όχι αστεία. Ο φίλος προσπάθησε πολύ, έριξε τα τρεξίματά του, τα σπρωξίματά του και κρίνεται βέβαιο ότι η καρδιά του είναι κόκκινη πέρα για πέρα. Μην ανησυχείς, φίλε Moonchild… Θα τους βρούμε εμείς οι Κόκκινοι τους “Seven ways to win…”.
Pargalatsos Mini: Το πνεύμα ήταν πρόθυμο, αλλά το σώμα όχι. Μολαταύτα, ο little cous το προσπάθησε αρκετά, παίζοντας τις άμυνές του, ρίχνοντας τα τρεξίματά του και παίρνοντας και κάποιες προσπάθειες. Στα highlights του, το (ξ)αδερφικό boost από τον Big Parga στο ημίχρονο, ο οποίος έδωσε τις συμβουλές του στον «μικρό» (δεν κατάλαβα αν ήταν μπασκετικές ή για μπύρες που δεν κάνουν κακό κεφάλι ή για tips για γρήγορη ανάρρωση από έντονο hangover). Αναμένεται σε έτερη μάχη, να δώσει απαντήσεις και να αποδείξει εαυτόν, αναφορικά με το τι εστί Παργαλατσοοικογένεια, εντός των 4 γραμμών.
Μαύροι
Αποστόλης: Τα γνωστά. Χλάτσωμα ανελέητο, πάσες βγαλμένες από τις καλύτερες φάσεις του NBA, τρέξιμο ανελέητο, άρτιο διάβασμα του παιχνιδιού, δυνατές άμυνες και όλα αυτά πλαισιωμένα από ανελέητο 3Τ σφυροκόπημα, το οποίο αξιολογώ ότι θα πρέπει να ανανεωθεί λίγο, διότι το βρήκα κομματάκι επαναλαμβανόμενο. Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από την έμπνευση που επιδεικνύεται εντός του court. Θα τον χαρακτήριζα τρυπάνι των Κόκκινων (ξέρει αυτός).
Johnny (aka Hardaway): Μία κατηγορία μόνος του. Δεν σταματιέται, μας κάνει γιο-γιο κατά βούληση, προσφέροντας ορισμένες μαγικές κινήσεις στο επιθετικό παιχνίδι. Δίδυμο-φωτιά με Αποστόλη. Εν τω μεταξύ, δεν μένει από ανάσες με τίποτα, ο άτιμος. Αλλά αν έχεις εκπαιδευτεί με Φιλιππινέζους, το λες και αναμενόμενο αυτό.
Kastroman (aka the G -Force): Ο ελβετικός σουγιάς της ομάδας του. Τα κάνει όλα και συμφέρει. Είναι τουλάχιστον δύο επίπεδα πάνω σε σχέση με την περσινή σεζόν, έχοντας φανερά πιάσει φρενήρη ρυθμό και φόρμα. Με τις κινήσεις του στη ρακέτα, το περιφερειακό παιχνίδι του και τα όλα του. Επίσης, εγώ θα το πω και ας κριθώ: Ο Kastro είναι ο πιο μυαλωμένος αμυντικός του project.
Ktn: Άλλο φρούτο από εδώ. Τα έχει γ@μήσει όλα φέτος. Τρίποντα, χλατσώματα μεσο-μακρινής απόστασης, χωσίματα στη ρακέτα κι εύκολα lay-up, ξεχύματα στους αιφνιδιασμούς, you name it. Επίσης, ρε αδερφέ, μπάστα λίγο με τα τρεξίματα. Δεν έχουμε όλοι τις αντοχές τις δικές σου, να τρέχουμε σαν τα αιλουροειδή των ντοκιμαντέρ του National Geographic. Αποκάλυψη της σεζόν, ξεκάθαρα.
Martian: Μας πετσόκοψε κι αυτός κανονικά χθες. Με αέρα από Ευρασιατική στέπα, ήρθε, μας έκανε πλακίτσα και κάθησε άρχοντας μετά να παρακολουθήσει την αγαπημένη του ομάδα. Σίγουρα του κόστισε που o Moonchild του έκλεψε τον τίτλο της πιο χαρακτηριστικής τεχνικής σουτ του project, αλλά με μία μεταμεσονύκτια προβολή, όλα ξεπερνιούνται, πιστεύω…
Τέλος:
Α) Τι γίνανε οι φωτογραφίες, ρε παιδιά;
Β) Θαρρώ πως πρέπει να γίνει ένα επετειακό/εορταστικό παιχνίδι, ενόψει και Χριστουγέννων. Θα πρέπει να μετρήσουμε κάποια στιγμή σε ποιον αριθμό μονομαχίας βρισκόμαστε.
Γ) Φύσει ψυχαναγκαστικός και οργανωτικός παραθέτω παρακάτω τη λίστα των υποψήφιων συμμετοχών (χωρίς παπάκια), ολίγον πιο φτιαγμένη και «συμπαγή», ενόψει των επόμενων αναμετρήσεων.
Δ) Το πόσο μου είχαν λείψει αυτές οι Κυριακές, δεν λέγεται. Είδα τις σκατό/μπασκετό-φατσες χθες και αναγάλλιασε το φυλλοκάρδι μου. Όσοι το σκέφτεστε να παραβρεθείτε, κάντε το βήμα και θα με θυμηθείτε.
Στα επόμενα, λοιπόν.
Summary
Άμεσα διαθέσιμοι (Φορουμικοί) - 17
Lupin
RiderToUtopia
Ktn
Kastroman (aka the G-Force)
apostolisza8
JoHNNyB (aka Hardaway)
MrBeast
Moonchild92
Pantelis79
dude (διαθέσιμος από 1/2023)
ChrisP
The_Black_League
Outshined
Martian
kbil
morgoth
potofgold
Άμεσα διαθέσιμοι (Εξωσχολικοί) - 5
The X-Factor
Nick the Quick
Sadface
Hector the Hitman
Pargalatsos Mini
Εκτάκτως διαθέσιμοι ξενιτεμένοι κι “ετεροδημότες” φορουμικοί - 6
plex27
samis
evil
Giasonas
osfp7
QuintomScenario
Άλλοι φορουμικοί που λιγουρεύονται επική μπασκετομάχη - 3
nnnkkk
bostonflesh
St_Anger
, υπερδιάτασης κτλ 300 φορές το έχω πάθει και εγώ, don’t worry και μην το ζορίσεις αν δεις ότι ο πόνος δεν υποχωρήσει - έλα για τις μπύρες εναλλακτικά και τον χουλιγκανισμό 
)
. Θα το αφησω αυτη τη βδομαδα, μηπως και επανελθω την επομενη.
