Ανάμεσα στα αμέτρητα βιβλία που έχω σπίτι πρέπει να έχω και τη “Δίκη” του Κάφκα. Ήταν κάποια παλιά έκδοση που πρέπει να είχα βρει σε παζάρι βιβλίου. Την έχω διαβάσει και θυμάμαι ότι όταν τελείωσε έλεγα “αυτό ήταν;”. Θα προτιμούσα κάτι άλλο, αλλά δεν την αποκλείω κιόλας.
1 Like
Να προτείνουμε με τη σειρά παίζει σαν επιλογή;
Για να μη χαθούμε στα προτεινόμενα
Μπορούμε να κάνουμε poll, αλλά ας ειπωθούν όλες οι προτάσεις. Απλά κάθε άτομο ας κάνει copy paste αυτά που έγραψα και να ακολουθήσει το ίδιο φορμάτ, ώστε να μπορέσουν όλα τα άτομα να δουν ξεκάθαρα τις προτάσεις
1 Like
Τη Δική την έχω κι εγώ πάντως
Ας παραθέσω κι εγώ τα “μικρά” που θέλω να διαβάσω…
- Τραγουδώ εγώ και το βουνό χορεύει - Irene Solà (εκδόσεις Ίκαρος, σελ. 224) ή
- Μάτια σου έδωσα κι εσύ κοίταξες το σκοτάδι - Irene Solà (εκδόσεις Ίκαρος, σελ. 192)
- Η σκύλα - Pilar Quintana (εκδόσεις Πατάκη, σελ. 144)
- Η εφεύρεση του Μορέλ - Adolfo Bioy Casares (εκδόσεις Πατάκη, σελ. 153)
- Τα λέμε τον Αύγουστο - Gabriel García Márquez (εκδόσεις Ψυχογιός, σελ. 160)
- Δικιά σου για πάντα - Claudia Piñeiro (εκδόσεις Carnivora, σελ. 176)
- Φοβάμαι, ταυρομάχε - Pedro Lemebel (εκδόσεις Καστανιώτη, σελ. 240)
- Το Τούνελ - Ernesto Sabato (εκδόσεις Μεταίχμιο, σελ. 176).
Μπορεί να μη σχετίζονται με μουσική, αλλά αν σας αρέσει η ισπανόφωνη λογοτεχνία, εδώ σας έχω.
1 Like
Aπό όσα παρέθεσες το μόνο που έχω διαβάσει και δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε ιδιαίτερα. Όμως για αυτό : Η εφεύρεση του Μορέλ - Adolfo Bioy Casares έχω ακούσει τα καλύτερα.
Θα ήταν cheat αν αποφάσιζα αν θα συμμετέχω στην λέσχη αφού καταλήξετε σε βιβλίο; Έχω αλλεργία σε κάποια είδη πχ σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία.
3 Likes
Δεν ξέρω, λογικά θα υπάρχουν κάποιοι “κανόνες” που θα πρέπει να ακολουθήσουμε, αλλιώς, ποιό το νόημα; Κι εγώ διάβασα καλές κριτικές και γι’ αυτό και για τα υπόλοιπα βιβλία.
Οψόμεθα…
P.S. Ας μιλήσω για την ιδιοτροπία μου. Τη Δίκη την έχω διαβάσει από τις εκδόσεις Κέδρος και θυμάμαι ότι μου άρεσε, δεν με τρέλανε όμως. Ήθελα να της δώσω άλλη μια ευκαιρία διαβάζοντάς την από καλύτερη μετάφραση, γιατί κάπου πήρε το μάτι μου ότι του Κέδρος δεν έγινε από το πρωτότυπο και καλοκοίταζα τις εκδόσεις Πανοπτικόν, οι οποίες κυκλοφόρησαν μια αναθεωρημένη εκδοχή το 2022, σε μετάφραση της Ιωάννας Αβραμίδου. Οπότε, προσωπικά, θα ήθελα να περιμένω και να το ξαναδιαβάσω, όπως κρίνω, σωστά αυτή τη φορά. Αν η πλειοψηφία, όμως, θέλει, θα ακολουθήσω.
2 Likes
Το διάβασα πριν 4 χρόνια (εκδόσεις πατάκη). Πραγματικά αξίζει αλλά είναι δύσκολο στο διάβασμα λόγω σύνταξης και περιέχει ολόκληρες παραγράφους χωρίς τελεία. Κάποιες φορές κουράζεσαι να βγάλεις νόημα.
Θα με βόλευε να αποφασίσουμε σήμερα γιατί θα περάσω από δανειστική βιβλιοθήκη το απόγευμα 
3 Likes
Οι ως τώρα προτάσεις:
Hurston Neale Zora - "Τα Μάτια τους Κοιτούσαν τον Θεό", 1934 (σελ. 256, 16.34€)
Το μυθιστόρημά της Ζόρα Νιλ ΧέρσονΤα μάτια τους κοιτούσαν τον θεό (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά, εκδ. Αίολος), εξετάσει τα αναλλοίωτα αιτήματα των γυναικών (αυτοδιάθεση, ισότητα, μάχη ενάντια στις πατριαρχικές δομές) που στις μέρες μας έχουν αποκτήσει επιτακτικό χαρακτήρα. Η Χέρσον υπήρξε μια σημαντική φυσιογνωμία του κινήματος της Αναγέννησης του Χάρλεμ) και το βιβλίο της, αν και γράφτηκε μακριά από τη δική μας εποχή, είναι πιο σύγχρονο από ποτέ. Η ηρωίδα της, η Τζέινι, όλη τη ζωή της αναζητεί το δρόμο της προσωπικής ελευθερίας. Φευ, είναι τόσο δύσκολο να βρει την ταυτότητά της όταν οι άνδρες με τους οποίους συνδέεται, το μόνο που θέλουν είναι να τσαλαπατήσουν την αυταξία, τα όνειρά και τα θέλω της. Εν πολλοίς το καταφέρνουν, εντούτοις αυτός ο δρόμος που περπατάει επί δεκαετίες δεν είναι της απώλειας, αλλά της αγάπης. Μέσω αυτής θα ανακαλύψει τον πραγματικό εαυτό της και θα συμφιλιωθεί. Το ενδιαφέρον σ’ αυτό το βιβλίο είναι ότι λειτουργεί σε δύο ταυτόχρονα επίπεδα. Στην ιστορία της Τζέινι, αλλά και στη μεγάλη ιστορία της μαύρης κοινότητας που έχει αρχίσει να ζει τη δεκαετία του '20 δίχως τις αλυσίδες του φυλετικού διαχωρισμού και της δουλείας
Stefan Zweig - "Αμόκ και Άλλες Ιστορίες", 1881 (Σελ. 232, 12.00€)
Στον παρόντα τόμο συγκεντρώνονται πέντε από τις γνωστότερες και δημοφιλέστερες ιστορίες του Στέφαν Τσβάιχ (Βιέννη 1881 - Πετρόπολις, Βραζιλία, 1942), που αν και δημοσιεύτηκαν πολλές φορές και σε διάφορες μεταφράσεις στην Ελλάδα σε προηγούμενες δεκαετίες, παραμένουν κατ’ ουσίαν άγνωστες στο ελληνικό κοινό που ανακαλύπτει ξανά τον Στέφαν Τσβάιχ τα τελευταία χρόνια. Γραμμένες από έναν από τους διασημότερους αυτόχειρες της λογοτεχνίας, έχουν κοινό παρονομαστή την αυτοχειρία και βίαιους θανάτους. Το ΑΜΟΚ, η εκτενέστερη και διασημότερη από τις ιστορίες, πραγματεύεται την απομόνωση και την απώλεια της λογικής και του εαυτού ενός γιατρού σε μια ζούγκλα των Τροπικών της Μαλαισίας. Στο ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΤΗΣ ΓΕΝΕΥΗΣ ανακαλύπτεται γυμνός σε μια σχεδία ένας Ρώσος λιποτάκτης πολέμου. Στη ΛΕΠΟΡΕΛΛΑ, μία αλλόκοτη υπηρέτρια με ανύπαρκτη ζωή στο αρχοντικό ενός βαρόνου στις όχθες του Δούναβη, ερωτεύεται το αφεντικό της με καταστροφικές συνέπειες. Στο κλασικό και πολυδημοσιευμένο ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ έχουμε την ιστορία ενός ταπεινωμένου πάθους σ’ ένα μικρό γαλλικό λιμάνι, όπου βρίσκεται τυχαία ο αφηγητής-συγγραφέας, με ένα αριστοτεχνικό διφορούμενο τέλος. Στη ΒΕΑΤΡΙΚΗ ΤΣΕΝΤΣΙ, με άλλο αφηγηματικό ύφος, ο Τσβάιχ αναδιαπραγματεύεται έναν αιμοσταγή θρύλο μέσα από την Ιστορία, δίνοντας μια νέα ποιητική διάσταση στο τραγικό και καταστροφικό πάθος.
Ερωφίλη Κόκκαλη - "Λόλα Καραμπόλα", 2022 (Σελ. 208, 13.00€)
“Δεν σου κρύβω ότι κατά βάθος όπως κάθε μάνα που μεγαλώνει αγόρι με… με το αυτό του… πώς να το πω… κατάλαβες, χάρηκα, χίλιες φορές να τον μαζεύω από τα γήπεδα παρά από τις μπιμπιμπό και τα πατίνια. Στάξε μου λίγο γάλα, μωρή. Μια σταγόνα. Φτάνω στα γηπεδάκια, ρωτάω, ξαναρωτάω, και εκεί που έχω ξελαρυγγιαστεί κι έχω λαχανιάσει, μπαμπάκι το στόμα μου, και δεν έχω πια ανάσα να φωνάξω κι έχει πιάσει και ψύχρα, σουρούπωνε. Φτάνει, μωρή, το γάλα. Εκεί είναι αλάνα, δεν είναι πλατεία να κόβει λίγο, τον εντοπίζω να βγαίνει σεινάμενος κουνάμενος από ένα περιβολάκι, ο Θεός να το κάνει. Ήθελα να 'ξερα, για ομορφιά το παράτησαν εκεί οι αχαΐρευτοι του δήμου; Κάτι πικροδάφνες σαν ανάποδο γαμώτο. Και τότε, τσουπ, ξοπίσω του βγαίνει και ο γιος της Αλβανίδας με κατεβασμένα παντελόνια, αυτός που δουλεύει στο σουβλατζίδικο του μπαρμπα-Μήτσου του Κρητικού, τον αναγνώρισα με την πρώτη”.
Η Λόλα Καραμπόλα στέκεται μπροστά στον θαμπό καθρέφτη του μπάνιου, τυλιγμένη σε μια πετσέτα με τα αρχικά του Ε.Σ. Αρπάζει μια μπλούζα από τα άπλυτα και, καθώς τον καθαρίζει από την υγρασία, μέσα του βλέπει τα χρόνια του δημοτικού να περνάνε σαν σκηνές από ταινία. Πίσω από τις κλειστές πόρτες, στο δυομισάρι της προσφυγικής συνοικίας, αντιλαλούν τραγούδια και κατάρες. Έξω παραμονεύουν κραξίματα, αστυνομουνίες και καραμπόλες. Στον καθαρό καθρέφτη παρατηρεί ξανά το ξένο ρούχο, το σώμα της
Fernanda Melchor - "Παραντάις", 2023 (Σελ. 168, 15.00€)
ερεθίζει τους άντρες. Γι’ αυτό κι εκείνος ο φαλάκρας, ο κοντοστούπης σύζυγός της την περιέφερε σαν τρόπαιο και δεν σταματούσε να τη χουφτώνει, όταν την έδειχνε στους λεφτάδες φίλους του, που ερχόντουσαν να τους επισκεφτούν στο συγκρότημα πολυτελών κατοικιών Πάρανταϊς.
Δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο, αλλά αυτός ο σιχαμένος ο χοντρός, ο Φράνκο Ανδράδε, με τις δίπλες στην κοιλιά και τα μπιμπίκια στη μούρη, είχε πάθει εμμονή μαζί της. Μόνο γι’ αυτή μιλούσε και πάντα έβρισκε τρόπο να είναι δίπλα της και να την παίρνει μάτι, όποτε η σενιόρα Μαριάν έβγαινε στην πισίνα με τα δυο κακομαθημένα βρωμόπαιδά της για να κάνει ηλιοθεραπεία.
Ο Πόλο δεν έφταιξε σε τίποτα. Ποτέ δεν το πίστεψε ότι ο Φράνκο σκόπευε στ’ αλήθεια να κάνει αυτό που έλεγε. Ο Πόλο είναι εντελώς αθώος, ο χοντρός φταίει για όλα.
Svevo Italo - "Το Γερασμα", 1898 (Σελ. 288, 13.30€)
Στο Γέρασμα (1898) ο Ίταλο Σβέβο, με σκηνικό τη γενέθλια πόλη του, την Τεργέστη, αφηγείται την ιστορία ενός τριανταπεντάρη υπαλλήλου και επίδοξου συγγραφέα, του Εμίλιο, που ερωτεύεται παράφορα μια νεότερή του γυναίκα. Ο έρωτας αποδεικνύεται πολυκύμαντος· η Αντζολίνα είναι απρόβλεπτη, γεμάτη μυστικά. Μοιάζει να ανήκει σε έναν διαφορετικό κόσμο, πιο ελαφρό, χωρίς το αίσθημα του καθήκοντος που χαρακτηρίζει τον Εμίλιο. Στην πορεία δημιουργείται ένα «τετράγωνο», στο οποίο συμμετέχουν επίσης η ανύπαντρη αδελφή του Εμίλιο, Αμάλια, και ο καρδιοκατακτητής φίλος του, ο Στέφανο. Ο Ίταλο Σβέβο, περιγράφοντας μια ερωτική αποτυχία, ανατέμνει ένα πρόωρο γέρασμα του μυαλού και της ψυχής: ο Εμίλιο, χάνοντας τον έρωτα, περνά ξυστά από την εμπειρία της ζωής
Μπόρισλαβ Πέκιτς - "Νέα Ιερουσαλήμ", 1988 (Σελ. 184, 15.00€)
Αυτό το «γοτθικό χρονικό» αποτελείται από διηγήματα που, οργανικά δεμένα καθώς είναι μεταξύ τους, διαπερνούν τον χώρο και τον χρόνο. Το πρώτο διαδραματίζεται όταν η επιδημία της πανούκλας, του λεγόμενου «μαύρου θανάτου», πλήττει το Βυζάντιο. Το δεύτερο περιλαμβάνει κυνήγι μαγισσών και γεγονότα που σχετίζονται με τον εμφύλιο πόλεμο της Αγγλίας. Το τρίτο εξελίσσεται κατά τη διάρκεια της Τρομοκρατίας, μετά τη Γαλλική Επανάσταση, ενώ το τέταρτο, το πιο κοντινό στη δική μας εποχή, μας μεταφέρει στο μεταπολεμικό Βελιγράδι. Το πέμπτο συνιστά μια προβολή στο απώτατο μέλλον, όπου ο αφηγητής, ένας ιδιότυπος αρχαιολόγος, οδηγείται σε ορισμένες φοβερές ανακαλύψεις. Κάθε διήγημα έχει στον πυρήνα του ένα από τα πέντε στοιχεία της φύσης: Φωτιά, Γη, Νερό, Αέρας, Μέταλλο. Όλα μαζί διερευνούν την πεμπτουσία της ζωής. Κοινός τους άξονας είναι η βαθιά απογοήτευση για το πεπρωμένο του ανθρώπου, που δεν βρίσκει ικανοποιητικές απαντήσεις στα θεμελιώδη ερωτήματα της ύπαρξής του. Το βιβλίο δημιουργεί μια πανοραμική εικόνα της ανθρωπότητας και εκφράζει την οπτική του συγγραφέα πάνω στην ιστορία της, στην οποία πάντοτε θα επικρατούν η αδυναμία, η ακατανοησία και η ανοησία.
Τσαπραΐλης Χρυσόστομος - "De Mysteriis", 2024 (Σελ. 184, 14.39€)
Mυστικές λατρείες που αναβιώνουν, τελετουργικά που καλούν σκοτεινές θεότητες, επινοητές παραδόσεων που μπλέκονται στα δίχτυα των ίδιων τους των μύθων, χωριά που αρνούνται να αλλάξουν όνομα, κάμαρες δίχως πόρτες, γειτονιές με ιλιγγιώδη ρυμοτομία, κτίρια που κρύβουν μυστικά, ανύπαρκτοι δρόμοι, ανεπίδοτες επιστολές και στοιχειώματα οικοδομών. Ο Χρυσόστομος Τσαπραΐλης, στην τρίτη συλλογή διηγημάτων του, μετατοπίζει το πεδίο του τρόμου σε φανταστικά βαλκανικά τοπία και στις αθηναϊκές γειτονιές, επιστρατεύοντας τα εργαλεία του είδους για να ανοικειώσει το καθημερινό και να υπονομεύσει το συνηθισμένο.
Ragnar Jonasson - "Το Σκοτάδι", 2020 (Σελ. 288, 16.00€)
Το πτώμα μιας νεαρής Ρωσίδας εντοπίζεται σε μια ερημική γωνιά της Ισλανδίας. Η αστυνομία, έπειτα από επιπόλαιη έρευνα, καταλήγει στο συμπέρασμα πως πρόκειται για αυτοκτονία και κλείνει αθόρυβα την υπόθεση. Έναν χρόνο αργότερα, η εξηντατετράχρονη επιθεωρήτρια Χούλντα Χερμανσντότιρ εξαναγκάζεται σε πρόωρη συνταξιοδότηση. Έχει όμως δυο βδομάδες καιρό για να επιλέξει ποια παλιά ιστορία θα ανακινήσει. Και δεν δυσκολεύεται να αποφασίσει. Γρήγορα θυμάται εκείνη τη μετανάστρια που είδε τις ελπίδες της για μια καινούργια αρχή να ξεβράζονται στις ακτές αυτής της άγνωστης χώρας. Η Χούλντα, πεπεισμένη ότι η γυναίκα δολοφονήθηκε, ανοίγει ξανά την ξεχασμένη υπόθεση. Ωστόσο, κανένας δεν της λέει όλη την αλήθεια. Ακόμα και οι συνάδελφοί της μοιάζουν αποφασισμένοι να σαμποτάρουν τις προσπάθειές της. Καθώς ο χρόνος μετράει αντίστροφα, φαντάσματα του παρελθόντος έρχονται να τη στοιχειώσουν και να την οδηγήσουν σε μοιραία λάθη. Όμως η Χούλντα, η φοβερή ηρωίδα του Ράγκναρ Γιόνασον, θα επιχειρήσει να βρει τον δολοφόνο ακόμα και με κίνδυνο της ζωής της. Το Σκοτάδι είναι ένα πρωτότυπο, συναρπαστικό, ατμοσφαιρικό αστυνομικό θρίλερ, με φόντο τα παγωμένα, σκοτεινά και άγρια τοπία του απώτατου Βορρά. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
@SilentWinter έχεις βάλει πάρα πολλά, και θέλω να επιλέξεις 2-3 από αυτά που θέλεις να ρίξεις στην κούρσα (εγώ προσωπικά θα άφηνα το “Τα Λέμε τον Αύγουστο”, καθώς είναι ο ορισμός του cash-grab απ’ τους απογόνους του Μάρκες)
Νομίζω έχουμε ήδη ένα σκασμό βιβλία! Μόλις επιλέξει κι η Silent Winter τα δικά της, μπορούμε να κάνουμε ένα πολλ και να ψηφίσουμε.
Πάντα ένα μέλος μπορεί να κάνει opt out αν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας δεν το ικανοποιεί, και πάντα οι λέσχες έχουν καλοδεχούμενους επισκέπτες! Η συμμετοχή ενθαρρύνεται, δεν επιβάλλεται
5 Likes
- Η εφεύρεση του Μορέλ - Adolfo Bioy Casares (εκδόσεις Πατάκη, σελ. 153)
- Μάτια σου έδωσα κι εσύ κοίταξες το σκοτάδι - Irene Solà (εκδόσεις Ίκαρος, σελ. 192)
- Φοβάμαι, ταυρομάχε - Pedro Lemebel (εκδόσεις Καστανιώτη, σελ. 240)
1 Like
Οι ως τώρα προτάσεις:
Hurston Neale Zora - "Τα Μάτια τους Κοιτούσαν τον Θεό", 1934 (σελ. 256, 16.34€)
Το μυθιστόρημά της Ζόρα Νιλ ΧέρσονΤα μάτια τους κοιτούσαν τον θεό (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά, εκδ. Αίολος), εξετάσει τα αναλλοίωτα αιτήματα των γυναικών (αυτοδιάθεση, ισότητα, μάχη ενάντια στις πατριαρχικές δομές) που στις μέρες μας έχουν αποκτήσει επιτακτικό χαρακτήρα. Η Χέρσον υπήρξε μια σημαντική φυσιογνωμία του κινήματος της Αναγέννησης του Χάρλεμ) και το βιβλίο της, αν και γράφτηκε μακριά από τη δική μας εποχή, είναι πιο σύγχρονο από ποτέ. Η ηρωίδα της, η Τζέινι, όλη τη ζωή της αναζητεί το δρόμο της προσωπικής ελευθερίας. Φευ, είναι τόσο δύσκολο να βρει την ταυτότητά της όταν οι άνδρες με τους οποίους συνδέεται, το μόνο που θέλουν είναι να τσαλαπατήσουν την αυταξία, τα όνειρά και τα θέλω της. Εν πολλοίς το καταφέρνουν, εντούτοις αυτός ο δρόμος που περπατάει επί δεκαετίες δεν είναι της απώλειας, αλλά της αγάπης. Μέσω αυτής θα ανακαλύψει τον πραγματικό εαυτό της και θα συμφιλιωθεί. Το ενδιαφέρον σ’ αυτό το βιβλίο είναι ότι λειτουργεί σε δύο ταυτόχρονα επίπεδα. Στην ιστορία της Τζέινι, αλλά και στη μεγάλη ιστορία της μαύρης κοινότητας που έχει αρχίσει να ζει τη δεκαετία του '20 δίχως τις αλυσίδες του φυλετικού διαχωρισμού και της δουλείας
Stefan Zweig - "Αμόκ και Άλλες Ιστορίες", 1881 (Σελ. 232, 12.00€)
Στον παρόντα τόμο συγκεντρώνονται πέντε από τις γνωστότερες και δημοφιλέστερες ιστορίες του Στέφαν Τσβάιχ (Βιέννη 1881 - Πετρόπολις, Βραζιλία, 1942), που αν και δημοσιεύτηκαν πολλές φορές και σε διάφορες μεταφράσεις στην Ελλάδα σε προηγούμενες δεκαετίες, παραμένουν κατ’ ουσίαν άγνωστες στο ελληνικό κοινό που ανακαλύπτει ξανά τον Στέφαν Τσβάιχ τα τελευταία χρόνια. Γραμμένες από έναν από τους διασημότερους αυτόχειρες της λογοτεχνίας, έχουν κοινό παρονομαστή την αυτοχειρία και βίαιους θανάτους. Το ΑΜΟΚ, η εκτενέστερη και διασημότερη από τις ιστορίες, πραγματεύεται την απομόνωση και την απώλεια της λογικής και του εαυτού ενός γιατρού σε μια ζούγκλα των Τροπικών της Μαλαισίας. Στο ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΤΗΣ ΓΕΝΕΥΗΣ ανακαλύπτεται γυμνός σε μια σχεδία ένας Ρώσος λιποτάκτης πολέμου. Στη ΛΕΠΟΡΕΛΛΑ, μία αλλόκοτη υπηρέτρια με ανύπαρκτη ζωή στο αρχοντικό ενός βαρόνου στις όχθες του Δούναβη, ερωτεύεται το αφεντικό της με καταστροφικές συνέπειες. Στο κλασικό και πολυδημοσιευμένο ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ έχουμε την ιστορία ενός ταπεινωμένου πάθους σ’ ένα μικρό γαλλικό λιμάνι, όπου βρίσκεται τυχαία ο αφηγητής-συγγραφέας, με ένα αριστοτεχνικό διφορούμενο τέλος. Στη ΒΕΑΤΡΙΚΗ ΤΣΕΝΤΣΙ, με άλλο αφηγηματικό ύφος, ο Τσβάιχ αναδιαπραγματεύεται έναν αιμοσταγή θρύλο μέσα από την Ιστορία, δίνοντας μια νέα ποιητική διάσταση στο τραγικό και καταστροφικό πάθος.
Ερωφίλη Κόκκαλη - "Λόλα Καραμπόλα", 2022 (Σελ. 208, 13.00€)
“Δεν σου κρύβω ότι κατά βάθος όπως κάθε μάνα που μεγαλώνει αγόρι με… με το αυτό του… πώς να το πω… κατάλαβες, χάρηκα, χίλιες φορές να τον μαζεύω από τα γήπεδα παρά από τις μπιμπιμπό και τα πατίνια. Στάξε μου λίγο γάλα, μωρή. Μια σταγόνα. Φτάνω στα γηπεδάκια, ρωτάω, ξαναρωτάω, και εκεί που έχω ξελαρυγγιαστεί κι έχω λαχανιάσει, μπαμπάκι το στόμα μου, και δεν έχω πια ανάσα να φωνάξω κι έχει πιάσει και ψύχρα, σουρούπωνε. Φτάνει, μωρή, το γάλα. Εκεί είναι αλάνα, δεν είναι πλατεία να κόβει λίγο, τον εντοπίζω να βγαίνει σεινάμενος κουνάμενος από ένα περιβολάκι, ο Θεός να το κάνει. Ήθελα να 'ξερα, για ομορφιά το παράτησαν εκεί οι αχαΐρευτοι του δήμου; Κάτι πικροδάφνες σαν ανάποδο γαμώτο. Και τότε, τσουπ, ξοπίσω του βγαίνει και ο γιος της Αλβανίδας με κατεβασμένα παντελόνια, αυτός που δουλεύει στο σουβλατζίδικο του μπαρμπα-Μήτσου του Κρητικού, τον αναγνώρισα με την πρώτη”.
Η Λόλα Καραμπόλα στέκεται μπροστά στον θαμπό καθρέφτη του μπάνιου, τυλιγμένη σε μια πετσέτα με τα αρχικά του Ε.Σ. Αρπάζει μια μπλούζα από τα άπλυτα και, καθώς τον καθαρίζει από την υγρασία, μέσα του βλέπει τα χρόνια του δημοτικού να περνάνε σαν σκηνές από ταινία. Πίσω από τις κλειστές πόρτες, στο δυομισάρι της προσφυγικής συνοικίας, αντιλαλούν τραγούδια και κατάρες. Έξω παραμονεύουν κραξίματα, αστυνομουνίες και καραμπόλες. Στον καθαρό καθρέφτη παρατηρεί ξανά το ξένο ρούχο, το σώμα της
Fernanda Melchor - "Παραντάις", 2023 (Σελ. 168, 15.00€)
ερεθίζει τους άντρες. Γι’ αυτό κι εκείνος ο φαλάκρας, ο κοντοστούπης σύζυγός της την περιέφερε σαν τρόπαιο και δεν σταματούσε να τη χουφτώνει, όταν την έδειχνε στους λεφτάδες φίλους του, που ερχόντουσαν να τους επισκεφτούν στο συγκρότημα πολυτελών κατοικιών Πάρανταϊς.
Δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο, αλλά αυτός ο σιχαμένος ο χοντρός, ο Φράνκο Ανδράδε, με τις δίπλες στην κοιλιά και τα μπιμπίκια στη μούρη, είχε πάθει εμμονή μαζί της. Μόνο γι’ αυτή μιλούσε και πάντα έβρισκε τρόπο να είναι δίπλα της και να την παίρνει μάτι, όποτε η σενιόρα Μαριάν έβγαινε στην πισίνα με τα δυο κακομαθημένα βρωμόπαιδά της για να κάνει ηλιοθεραπεία.
Ο Πόλο δεν έφταιξε σε τίποτα. Ποτέ δεν το πίστεψε ότι ο Φράνκο σκόπευε στ’ αλήθεια να κάνει αυτό που έλεγε. Ο Πόλο είναι εντελώς αθώος, ο χοντρός φταίει για όλα.
Svevo Italo - "Το Γερασμα", 1898 (Σελ. 288, 13.30€)
Στο Γέρασμα (1898) ο Ίταλο Σβέβο, με σκηνικό τη γενέθλια πόλη του, την Τεργέστη, αφηγείται την ιστορία ενός τριανταπεντάρη υπαλλήλου και επίδοξου συγγραφέα, του Εμίλιο, που ερωτεύεται παράφορα μια νεότερή του γυναίκα. Ο έρωτας αποδεικνύεται πολυκύμαντος· η Αντζολίνα είναι απρόβλεπτη, γεμάτη μυστικά. Μοιάζει να ανήκει σε έναν διαφορετικό κόσμο, πιο ελαφρό, χωρίς το αίσθημα του καθήκοντος που χαρακτηρίζει τον Εμίλιο. Στην πορεία δημιουργείται ένα «τετράγωνο», στο οποίο συμμετέχουν επίσης η ανύπαντρη αδελφή του Εμίλιο, Αμάλια, και ο καρδιοκατακτητής φίλος του, ο Στέφανο. Ο Ίταλο Σβέβο, περιγράφοντας μια ερωτική αποτυχία, ανατέμνει ένα πρόωρο γέρασμα του μυαλού και της ψυχής: ο Εμίλιο, χάνοντας τον έρωτα, περνά ξυστά από την εμπειρία της ζωής
Μπόρισλαβ Πέκιτς - "Νέα Ιερουσαλήμ", 1988 (Σελ. 184, 15.00€)
Αυτό το «γοτθικό χρονικό» αποτελείται από διηγήματα που, οργανικά δεμένα καθώς είναι μεταξύ τους, διαπερνούν τον χώρο και τον χρόνο. Το πρώτο διαδραματίζεται όταν η επιδημία της πανούκλας, του λεγόμενου «μαύρου θανάτου», πλήττει το Βυζάντιο. Το δεύτερο περιλαμβάνει κυνήγι μαγισσών και γεγονότα που σχετίζονται με τον εμφύλιο πόλεμο της Αγγλίας. Το τρίτο εξελίσσεται κατά τη διάρκεια της Τρομοκρατίας, μετά τη Γαλλική Επανάσταση, ενώ το τέταρτο, το πιο κοντινό στη δική μας εποχή, μας μεταφέρει στο μεταπολεμικό Βελιγράδι. Το πέμπτο συνιστά μια προβολή στο απώτατο μέλλον, όπου ο αφηγητής, ένας ιδιότυπος αρχαιολόγος, οδηγείται σε ορισμένες φοβερές ανακαλύψεις. Κάθε διήγημα έχει στον πυρήνα του ένα από τα πέντε στοιχεία της φύσης: Φωτιά, Γη, Νερό, Αέρας, Μέταλλο. Όλα μαζί διερευνούν την πεμπτουσία της ζωής. Κοινός τους άξονας είναι η βαθιά απογοήτευση για το πεπρωμένο του ανθρώπου, που δεν βρίσκει ικανοποιητικές απαντήσεις στα θεμελιώδη ερωτήματα της ύπαρξής του. Το βιβλίο δημιουργεί μια πανοραμική εικόνα της ανθρωπότητας και εκφράζει την οπτική του συγγραφέα πάνω στην ιστορία της, στην οποία πάντοτε θα επικρατούν η αδυναμία, η ακατανοησία και η ανοησία.
Τσαπραΐλης Χρυσόστομος - "De Mysteriis", 2024 (Σελ. 184, 14.39€)
Mυστικές λατρείες που αναβιώνουν, τελετουργικά που καλούν σκοτεινές θεότητες, επινοητές παραδόσεων που μπλέκονται στα δίχτυα των ίδιων τους των μύθων, χωριά που αρνούνται να αλλάξουν όνομα, κάμαρες δίχως πόρτες, γειτονιές με ιλιγγιώδη ρυμοτομία, κτίρια που κρύβουν μυστικά, ανύπαρκτοι δρόμοι, ανεπίδοτες επιστολές και στοιχειώματα οικοδομών. Ο Χρυσόστομος Τσαπραΐλης, στην τρίτη συλλογή διηγημάτων του, μετατοπίζει το πεδίο του τρόμου σε φανταστικά βαλκανικά τοπία και στις αθηναϊκές γειτονιές, επιστρατεύοντας τα εργαλεία του είδους για να ανοικειώσει το καθημερινό και να υπονομεύσει το συνηθισμένο.
Ragnar Jonasson - "Το Σκοτάδι", 2020 (Σελ. 288, 16.00€)
Το πτώμα μιας νεαρής Ρωσίδας εντοπίζεται σε μια ερημική γωνιά της Ισλανδίας. Η αστυνομία, έπειτα από επιπόλαιη έρευνα, καταλήγει στο συμπέρασμα πως πρόκειται για αυτοκτονία και κλείνει αθόρυβα την υπόθεση. Έναν χρόνο αργότερα, η εξηντατετράχρονη επιθεωρήτρια Χούλντα Χερμανσντότιρ εξαναγκάζεται σε πρόωρη συνταξιοδότηση. Έχει όμως δυο βδομάδες καιρό για να επιλέξει ποια παλιά ιστορία θα ανακινήσει. Και δεν δυσκολεύεται να αποφασίσει. Γρήγορα θυμάται εκείνη τη μετανάστρια που είδε τις ελπίδες της για μια καινούργια αρχή να ξεβράζονται στις ακτές αυτής της άγνωστης χώρας. Η Χούλντα, πεπεισμένη ότι η γυναίκα δολοφονήθηκε, ανοίγει ξανά την ξεχασμένη υπόθεση. Ωστόσο, κανένας δεν της λέει όλη την αλήθεια. Ακόμα και οι συνάδελφοί της μοιάζουν αποφασισμένοι να σαμποτάρουν τις προσπάθειές της. Καθώς ο χρόνος μετράει αντίστροφα, φαντάσματα του παρελθόντος έρχονται να τη στοιχειώσουν και να την οδηγήσουν σε μοιραία λάθη. Όμως η Χούλντα, η φοβερή ηρωίδα του Ράγκναρ Γιόνασον, θα επιχειρήσει να βρει τον δολοφόνο ακόμα και με κίνδυνο της ζωής της. Το Σκοτάδι είναι ένα πρωτότυπο, συναρπαστικό, ατμοσφαιρικό αστυνομικό θρίλερ, με φόντο τα παγωμένα, σκοτεινά και άγρια τοπία του απώτατου Βορρά. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Adolfo Bioy Casares - "Η Εφεύρεση του Μορέλ", 1940 (Σελ. 153, 8.80€)
Γραμμένο από έναν απαράμιλλο στιλίστα, το εμβληματικό έργο του Κασάρες επανακυκλοφορεί σε νέα μετάφραση, πάντα σφριγηλό και ερεθιστικό, πάντα ανήσυχο και ανησυχητικό, πάντα διερευνητικό και αξιοπερίεργο. Συνδυάζοντας τις καλύτερες τεχνικές της αγγλοσαξονικής παράδοσης της λογοτεχνίας μυστηρίου και του φανταστικού (Χ. Τζ. Ουέλς, Τσέστερτον κ.ά.), ο Κασάρες δημιουργεί ένα μυθιστόρημα όπου η υπαρξιακή αγωνία του αφηγητή μετακυλίεται έντεχνα στον αναγνώστη, με μια επιδέξια, «διαβρωτική» γραφή που ξέρει πώς να κλιμακώνει την ένταση, πώς να πυκνώνει το μυστήριο για να το διαλύσει καλύτερα, και, κυρίως, πώς να βυθίσει τον αναγνώστη σε μια σειρά συλλογισμούς για την υπόσταση και τη μοίρα του ανθρώπου. Γραμμένο το 1940, το βιβλίο αυτό μπορεί να διαβαστεί σαν ένα συναρπαστικό θρίλερ, αλλά και σαν χρησμός προφητεύει με δραματική διορατικότητα τη σημερινή κυριαρχία του οπτικοακουστικού, την υποταγή των ιδεών στην παντοδυναμία της εικόνας
Irene Solà - "Μάτια σου έδωσα κι εσύ κοίταξες το σκοτάδι", 2024 (Σελ. 192, 15.50€)
Κρυμμένη στην απόκρημνη κι απόμακρη οροσειρά των Γκιλιερίες όπου ελλοχεύουν κυνηγοί λύκων, ληστές, μάγισσες, χαμένοι οδηγοί ράλι, αντάρτες, θηρία και δαίμονες, η φάρμα Κλαβέλ στέκεται έξω απ’ τον χρόνο. Πάνω απ’ όλα βέβαια, είναι ένα σπίτι που κατοικείται από γυναίκες, τα φαντάσματα και τις αναμνήσεις τους. Ζοάνα, Μπερναδέτα, Μαργαρίδα, Μπλάνκα, Ελιζαμπέτ, Άνζελα, Ντόλσα: γυναίκες με μισή καρδιά, γυναίκες μάντισσες, γυναίκες χωρίς γλώσσα και μιλιά, γυναίκες που κάνουν συμφωνίες με τον διάβολο για έναν απόγονο, γυναίκες που δεν νιώθουν πόνο. Αυτές οι γυναίκες, και όχι μόνο, σήμερα ετοιμάζουν ένα πάρτι… » Ένα γλωσσικά χειμαρρώδες έργο γεμάτο χιούμορ και τόλμη, που διερευνά τον άρρηκτο δεσμό μεταξύ φωτός και σκοταδιού, ζωής και θανάτου, λήθης και μνήμης, πραγματικότητας και μυθοπλασίας, από τη βραβευμένη συγγραφέα τού “Τραγουδώ εγώ και το βουνό χορεύει”.
Pedro Lemebel - "Φοβάμαι, Ταυρομάχε", 2023 (Σελ. 240, 14.00€)
Χιλή, 1986. Ο Αουγούστο Πινοτσέτ, ο μισητός δικτάτορας της χώρας, έχει μάλλον αρχίσει να διαβλέπει το τέλος της κυριαρχίας του. Εκείνη την καθοριστική χρονιά, το Πατριωτικό Μέτωπο Μανουέλ Ροδρίγκες προετοιμάζει μια απόπειρα εναντίον του. Μέσα σε μια ατμόσφαιρα απόλυτης τρομοκρατίας, στις φτωχογειτονιές της πρωτεύουσας, του Σαντιάγο, που φλέγεται από τις κινητοποιήσεις και τις διαμαρτυρίες, οι αντικαθεστωτικοί αντάρτες προσπαθούν να κρύψουν τον οπλισμό τους σε ασφαλείς χώρους. Σε μια τέτοια συνοικία, σε μια τέτοια γειτονιά μένει και η Τρελή, ένας μεσήλικος ομοφυλόφιλος που περνά τις μέρες του κεντώντας θεϊκά τραπεζομάντιλα και ακούγοντας παθιασμένα μπολερό. Κάποια στιγμή ο ίδιος θα δεχτεί να φυλάξει στο σπίτι του ορισμένα μυστηριώδη κιβώτια τα οποία θα μεταφέρει εκεί ο Κάρλος, ένας νεαρός και όμορφος φοιτητής. Καθώς τα γεγονότα τρέχουν, οι ζωές των ηρώων θα τραβήξουν απρόβλεπτα μονοπάτια και θα αλλάξουν με τρόπο που κανένας από τους δύο δεν φαντάζεται. Υπάρχει όμως και ένας δρόμος κοινός, αμφίσημος και αμφίβολος, ανάμεσα στο χαμόγελο και στο δάκρυ. Ένα διαφορετικό μυθιστόρημα για τη σχέση έρωτα και επανάστασης από τον Πέδρο Λεμεμπέλ, ένα μανιφέστο για την ανατρεπτική δύναμη της τρυφερότητας.
1 Like
Πάμε στην πρώτη ψηφοφορία! Μέχρι 3 επιλογές νομίζω είναι καλά, μιας και έχουμε αρκετές προτάσεις. Πότε λέτε να το κλείσουμε;
- Τα Μάτια τους Κοιτούσαν το Θεό
- Αμόκ και Άλλες Ιστορίες
- Λόλα Καραμπόλα
- Πάρανταις
- Το Γέρασμα
- Νέα Ιερουσαλήμ
- De Mysteriis
- Το Σκοτάδι
- Η Εφεύρεση του Μορέλ
- Μάτια Σου Έδωσα και Εσύ Κοίταξες το Σκοτάδι
- Φοβάμαι Ταυρομάχε
0 voters
ΟΚ, σε αυτήν την περίπτωση θα πάρω μέρος και εγώ ανεξάρτητα τι θα ψηφιστεί -έστω την πρώτη φορά για να τρέξει λίγο και η λέσχη- σε μια προσπάθεια να σπρώξω λίγο και τον εαυτό μου να ξαναπιάσει το βιβλίο, καθώς παλιότερα διάβαζα συνεχώς. Για να δούμε…
2 Likes
Ας το κρατήσουμε μέχρι Παρασκευή, προτείνω.
1 Like
Λέω να κρατήσουμε όσες προτάσεις δεν θα επιλεχτούν για να μπουν σε ψηφοφορία την επόμενη φορά.
2 Likes
Φτου, δεν πρόλαβα! ;p
1 Like
Και εγω ηθελα να προτεινω ρε γμτ.
Suggestion απο την επόμενη καλυτερα 1 ο καθε user.
4 Likes
Σιγά σιγά θα συντονιστούμε στο ρυθμό και τι περιθώριο δίνουμε για προτάσεις, και λέω απ’ την επόμενη φορά να έχουμε μία πρόταση ανά άτομο, διότι βλέπω ότι η προθυμία είναι μεγάλη και μαζεύονται πολλά βιβλία
4 Likes
Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες! Όλοι από ένα, όχι σαν εμένα που το παράχεσα. Μα, οκτώ; ;p
1 Like